// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Αφιερώματα » Diamonds & Pearls

Lita Ford: Η ξανθιά αμαζόνα του rock 'n' roll

23/10/2015

Κατηγορία: Diamonds & Pearls

7206

Τον περασμένο αιώνα στον σκληρό και δύσκολο κόσμο του rock 'n' roll όταν μία γυναίκα καταφέρνε να ξεπεράσει με την δουλειά της, την καχυποψία όλων εκείνων που αμφισβητούν το γεγονός ότι τα κορίτσια εκτός από ομορφιά και καμπύλες διαθέτουν περίσσιο ταλέντο και μπόλικο ροκ δυναμισμό, τότε αυτή δικαίως θεωρείται ροκ αμαζόνα και απολάμβανε την αποθέωση της.

Ο λόγος για τη Lita Ford (το κανονικό της όνομα είναι Carmelita Rossanna Ford) που γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1958, στο Λονδίνο, από Βρετανό πατέρα και Ιταλίδα μητέρα.
Η οικογένεια μετακόμισε στην Αμερική όταν η Lita ήταν τεσσάρων ετών.
Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα από τα 11 της, και το 1975, έχοντας γίνει 17 ετών, επηρεασμένη από τον Ritchie Blackmore συμμετείχε στην περίφημη μπάντα των Runaways, ένα γυναικείο ροκ συγκρότημα, παίζοντας πρώτη κιθάρα (παρέα φυσικά με την Joan Jett) ενώ διέθετε και εξαιρετική φωνητική ικανότητα επειδή είχε σπουδάσει mezzo-soprano που την έκανε ακόμη πιο δημιουργική.
Το κεφάλαιο των Runaways έκλεισε με περιπετειώδη τρόπο το 1979 με τέσσερα στούντιο άλμπουμ και με αρκετά ερωτηματικά για τον ρόλο τους μάνατζερ τους Kim Fowley.

Η Lita Ford στη συνέχεια και με την εμπειρία που κουβάλα από την πρώην μπάντα της ξεκινά την σόλο καριέρα της και το 1983 κυκλοφορεί το ντεμπούτο της, το άλμπουμ “Out for Blood”, το οποίο ηχητικά κινείται ανάμεσα στις Runways αλλά σε πιο μεταλλικό και glam ύφος ενώ η σέξυ πλευρά της τονίζεται τόσο στο «αραχνιασμένο» εξώφυλλο όσο και στις προκλητικές φωτογραφήσεις, συνδυάζοντας το τερπνό μετά του ωφέλιμου.
Στο δίσκο υπάρχει και μία διασκευή στο τραγούδι “Any Way That You Want Me”, το οποίο είχαν πρωτοπεί οι Troggs. Οι μουσικοί που συμμετείχαν στο “Out for Blood” ήταν ο μπασίστας Neil Merryweather (Steve Miller, Dave Mason Billy Joel, Rick James and Wilson Pickett) και ο ντράμερ Dusty Watson (μετέπειτα Legs Diamond, Concrete Blonde, Channel 3) ενώ η Lita Ford έχει αναλάβει φωνητικά και κιθάρα σκοράροντας άμεσα στις καρδιές του ανδροκρατούμενου hard rock κοινού με το ομότιτλο κομμάτι.

Τον Μάιο του 1984 κυκλοφορεί το “Dancin’ on the Edge” με το τραγούδι “Fire in my Heart”, να γίνεται τοπ 10 σε αρκετές χώρες ενώ το επόμενο σινγκλ, “Gotta Let Go”, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα hits της Ford αφού σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ. Στα τύμπανα συναντάμε τον Randy Castillo (μετέπειτα Ozzy, Motley Crue), τον καναδό Aldo Nova στα keyboards και τον μπασίστα Hugh McDonald (μετέπειτα Bon Jovi, Cher, Alice Cooper, Richie Sambora). Σημαντική λεπτομέρεια στη συγκεκριμένη δεύτερη σόλο κυκλοφορία είναι το βίντεο κλιπ του κομματιου "Dressed to Kill" όπου βλέπουμε τον θρυλικό Tonny Iommi (Black Sabbath) να παρουσιάζεται για ελάχιστα δευτερόλεπτα και να αρραβωνιάζεται στη συνέχεια τη Lita Ford! Παράλληλα έρχεται και μία μεγάλη διάκριση για την ίδια αφού βραβεύεται με Grammy για την καλύτερη γυναικεία Rock Vocal Performance για το "Dancin' On The Edge".
Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Lita Ford ήταν συνέχεια σε περιοδεία με εξαντλητικούς ρυθμούς και έκανε αρκετές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά δεν κυκλοφόρησε τίποτα.

Μετά το “Dancin’ on the Edge”, η εμπορική αναγνώριση ήταν σημαντική κάτι που την βοήθησε και το MTV, οπότε στη συνέχεια σχεδιάστηκε να κυκλοφορήσει το “The Bride Wore Black” αλλά στην πορεία εγκαταλείφθηκε και δεν κυκλοφόρησε ποτέ, καθώς δεν της άρεσε η παραγωγή του άλμπουμ, με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο επικεφαλής της δισκογραφικής της, Mercury Records, και η Lita να υπογράψει με την RCA Records.
Με καθοριστική αλλαγή στο τομέα του μάνατζερ, μιας και την αναλαμβάνει η Sharon Osbourne και παραγωγό την ίδια, κυκλοφορεί το Φεβρουάριο του 1988 το πλατινένιο άλμπουμ “LITA” από το οποίο βγήκαν τέσσερα επιτυχημένα hits, τα “Kiss me deadly”, “Back to the Cave”, “Close My Eyes Forever” και “Falling In and Out of Love” (μαζί με τον Nikki Sixx των Mötley Crue). Ο ήχος του δίσκου κινείται στα μονοπάτια του λεγόμενου τότε pop-metal με μπόλικες πιασάρικες μελωδίες και δυναμικά ρεφρέν ενώ η μεγάλη έκπληξη είναι ότι τη σύνθεση "Can't Catch Me" που την υπογράφει ο Lemmy!
Το κομμάτι που έγραψε ιστορία από αυτό το άλμπουμ είναι φυσικά η εκπληκτική μπαλάντα “Close My Eyes Forever”, ένα ντουέτο με τον Ozzy Ozbourne και το υπέροχο αυτό τραγούδι έπιασε το No 8 Billboard Hot 100 ενώ παραγωγή έκανε ο Αυστραλός Mike Chapman (Sweet, Suzi Quatro, Huey Lewis and the News, Tina Turner).

H επόμενη κυκλοφορία ήταν το 1990 και ήταν στο ίδιο ηχητικό μοτίβο και τιτλοφορείτο “Stilleto” και περιείχε δύο θαυμάσια τραγούδια, τα “Ηungry” και “Lisa”, που ήταν αφιερωμένο στη μητέρα της όμως ο δίσκος δεν είχαν την ανάλογη εμπορική επιτυχία. Στο άλμπουμ υπάρχει και μία συμπαθητική διασκευή στο “Only Women Bleed” του Alice Cooper.

Το Νοέμβριο του 1991 ακολουθεί το πέμπτο στούντιο άλμπουμ της με τίτλο “Dangerous Curves, και άλλη μία διάκριση καταγράφεται το ενεργητικό της με το τραγούδι "Shot of Poison" να βραβεύεται με Grammy για την καλύτερη γυναικεία Rock Vocal Performance. Σημαντική λεπτομέρεια στο άλμπουμ είναι ότι στα δεύτερα φωνητικά συμμετέχουν οι Jeff Scott Soto, Debbie Holiday, Joe Lynn Turner και Michael Caruso ενώ η παρουσία του πολύπειρου μπασίστα Matt Bissonette (David Lee Roth, Joe Satriani) προσθέτει επιπλέον επαγγελματισμό. Την επόμενη χρονιά δηλαδή το 1992 παίζει στην ταινία “Highway to Hell” και το 1995 κυκλοφορεί το “Black” από την γερμανική ZYX Records, όπου η ξανθιά αμαζόνα αναμιγνύει το grunge με το metal και blues στοιχεία χωρίς όμως η συνταγή να ακούγεται επιτυχημένη ενώ ξεχωρίζει το “White Lightnin”.
Μετά από την μέτρια κυκλοφορία του “Black”, η Lita Ford χάνεται από το προσκήνιο και επιστρέφει δισκογραφικά μετά από πολλά χρόνια με το εξίσου μέτριο “Wicked Wondeland” (το σύνολο των κριτικών το έθαψε) ενώ το καλοκαίρι του 2009 την βλέπουμε live στη Μαλακάσα σε ένα συμπαθητικό σόου.
Τον Ιούνιο του 2012 κυκλοφορεί το όγδοο στούντιο δίσκο της με τίτλο “Living Like a Runaway” χωρίς και αυτό να ενθουσιάζει κοινό και κριτικούς. Στο άλμπουμ περιέχονται οι διασκευές στα "The Bitch Is Back" του Elton John και "A Song to Slit Your Wrists By" από την μπάντα “58” στην οποία συμμετέχει ο Nikki Sixx των Motley Crue. Eπίσης συμμετέχει και ο πρώην κιθαρίστας των Whitesnake, Doug Aldrich στο κομμάτι "Bad Neighborhood". Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2000 κυκλοφόρησε το Greatest Hits Live!
Τέλος για να αναφερθούμε συντόμως και στα προσωπικά της η L. Ford ενημερώνουμε ότι ήταν παντρεμένη με τον Chris Holmes τον κιθαρίστα των W.A.S.P. και με τον Jim Gillette των Nitro με τον τελευταίο να την έχει βοηθήσει σε ορισμένα άλμπουμ ενώ είχε παίξει και σε δεκάδες συναυλίες μαζί της, δυστυχώς όμως είχαν και ένα επεισοδιακό διαζύγιο.
Κλείνοντας την μικρή παρουσίαση μας σε αυτή την εξαιρετική μουσικό, και τραγουδίστρια θα επισημάνουμε ότι εκτός από ένα όμορφο και σέξι θηλυκό, η Lita Ford πέτυχε να κυκλοφορήσει και δύο τρία πολύ καλά άλμπουμ και να γράψει το όνομα της στην χρυσή ροκ εγκυκλοπαίδεια.

Φώτης Μελέτης