Mr. Mister: “Kyrie Eleison, down the road that I must travel”

02/03/2022

Κατηγορία: Rocktime Songs

4746

«Μέχρι τότε, παίζαμε στα σίγουρα.Τα κάναμε όλα με τον τρόπο που μας έλεγαν οι άλλοι. Αυτή τη φορά, θα τα κάνουμε με το δικό μας τρόπο».

 

Ο γεννημένος στο Φοίνιξ της Αριζόνα Richard Page είχε κλείσει τα 32, είχε παίξει session σε δεκάδες πρώτα ονόματα και είχε κάνει φωνητικά για ακόμη περισσότερα (Al Jarreau, Donna Summer, Village People, Chaka Khan, REO Speedwagon, Kenny Loggins, Pointer Sisters, Molly Hatchet, Twisted Sister ως και στο "Like A Virgin" της Madonna).
Όμως τα χρόνια του στη μουσική πιάτσα του L.A. όπου μετά τα χρόνια της του highschool είχε εγκατασταθεί ως μουσικός μετανάστης περνούσαν κι εκείνος εξακολουθούσε να βλέπει τους δίσκους όλων των άλλων να πουλάνε εκατομμύρια, εκτός από τους τέσσερις δικούς του:
τρεις με το jazz/fusion σχήμα Pages ('78-'81) και έναν από τους Mr. Mister ('84), το σε στυλ Toto pop/rock σχήμα που έφτιαξε τον Μάρτιο του '82 στο L.A..



Μαζί του, ο συμμαθητής του και δύο χρόνια μικρότερός του πιανίστας Steve George, ο 28χρονος κιθαρίστας Steve Farris από το Fremont της Νεμπράσκα, ο 30χρονος ντράμμερ Pat Mastellotto από το Chico της Βόρειας Καλιφόρνια. Το σχήμα τετραμελές, όμως μ’ ένα ανφανές πέμπτο μέλος: τον 33χρονο John Lang, ξάδελφο του Page, που μπορεί να ήταν άμπαλος από μουσική, αλλά με τους στίχους τα κατάφερνε.
Η ποικιλία των μουσικών επιρροών και η τρομακτική στουντιακή εμπειρία όλων, ιδίως του Richard Page του έδωσαν το φθινόπωρο του '84 τη δύναμη να αποπειραθεί μια ακόμη φορά «να κάνει το δικό του». Η γέννηση της κόρης του Alisha τον Αύγουστο και μια συνεπής αποτοξίνωση επιβεβαίωσαν ότι το καινούριο ξεκίνημα για να αξίζει θα πρέπει να είναι ειλικρινές, έξω από οδηγίες και νόρμες.
Το "Welcome To The Real World", με τον τίτλο να είναι οι πρώτες λέξεις του συγκινημένου Page στη νεογέννητη κόρη του, είναι ένας δίσκος με 10 καλοδουλεμένα τραγούδια ιδανικά για τα fm, από τα οποία δεν έλειπαν και κάποια πειραματικά στοιχεία στο ύφος των Police και των Genesis της εποχής, κυκλοφόρησε τον Μάϊο του ’85 από την RCA χωρίς πολλές προσδοκίες.
Όμως, όταν το πρώτο single, το τιτλοφορούμενο από βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Broken Wings" μπήκε δειλά – δειλά στα τσαρτ το Σεπτέμβριο του ’85 και η μπάντα επιλέχθηκε να ακολουθήσει την Tina Turner στην 33 εμφανίσεων περιοδεία της στην Βόρεια Αμερική, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι κινείται. Μέσα σε 12 εβδομάδες, το “Broken Wings” κέρδισε ολοένα και περισσότερο ραδιοφωνικό χρόνο και έφτασε στην κορυφή (US#1, 7 & 14/12/85), οι Mr. Mister και ο κύριος Richard Page με την σπασμένη μύτη έγιναν αυτό που επιδίωκαν για μια ζωή. Διάσημοι ποπ σταρ.



Τον Ιανουάριο του '86 εμφανίζονται στα American Music Awards, παίζοντας το κομμάτι που προαλείφεται για δεύτερο single.
Ο Page δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του που ένας από τους μεγάλους μουσικούς ήρωές του, ο Stevie Wonder, του οποίου το άλμπουμ "Inner Visions" προσκυνά ως ευαγγέλιο, βρίσκεται ανάμεσα στους καλεσμένους των πρώτων σειρών κοντά στη σκηνή. Μετά την πρώτη στροφή, τραγουδά τους στίχους με ιδιαίτερο ενθουσιασμό.

Το εμψυχωτικό όσο και ανορθόδοξα τιτλοφορούμενο "Kyrie", που, ναι πράγματι λέει "Κύριε Ελέησον" στο ρεφραίν (άσχετο αν τα εκατομμύρια αμερικανάκια δεν ήξεραν τί μπορεί να σημαίνει), είναι στην πραγματικότητα μια προσευχή που έγραψε ο John Lang, πάνω σε μουσική των George και Page, ανακαλώντας τις μέρες που μαζί με τον ξάδερφό του παρεπιδημούν στις εκκλησιαστικές χορωδίες του Φήνιξ της Αριζόνα.



Για ολόκληρο το 1986 οι Mr. Mister και η μουσική του 'Welcome To The Real World" θα ντύσουν μικρές και μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Το "Don't Slow Down" θα ακουστεί στην κωμωδία "A Fine Mess" με τον Ted Danson.
Το "Tangent Tears" στην κωμωδία "Touch And Go", το "Run To Her" στο προπαγανδιστικό έπος "American Anthem" και το "Is It Love" (US#8, Ιούνιο του ΄86) στο "The Stakeout" με τον Ρίτσαρντ Ντρέϋφους και τον Εμίλιο Εστέβεζ, ως αστυνομικούς που παρακολουθούν την γυναίκα ενός γκάνγκστερ – τη Μάντλιν Στόου, την οποία στο τέλος ο Ντρέϊφους ερωτεύεται.
Και φυσικά, το ίδιο το “Kyrie” ακούγεται και στο "Miami Vice", στο επεισόδιο "One Way Ticket", αυτό με τον Τζων Χερντ που παίζει το κάθαρμα δικηγόρο και κείνον τον Kαναδό τσογλαναρά που κάνει τον εκτελεστή.
Οπλισμένο μ' ένα faux concert βίντεο, τραβηγμένο κατά τη διάρκεια σάουντ τσεκ όσο η μπάντα έκανε περιοδεία με την Τina Turner και αναδεικνύοντας τον Page ως τον άρχοντα του σακακιού με βάτα τσιμεντόλιθο, το οποίο φοριέται με σηκωμένα τα μανίκια και μήκος που σκουπίζει το πάτωμα, το single φτάνει στην κορυφή του Billboard και μένει εκεί για δύο εβδομάδες (US#1, 1/3 & 8/3/1986). Την ίδια ημέρα, το “Welcome To The Real World” ο δίσκος βρίσκεται στο Νο 1 του Hot-200. Είναι το διπλό Νούμερο Ένα που θα φέρει την Άνοιξη του ‘86.
 
«Παγερός ο άνεμος στην βουνοπλαγιά
Τη θάλασσα περνά και μπαίνει στην ψυχή μου
Φτάνει εκεί που να κρυφτώ δε γίνεται
Και τα βήματά μου στο δρόμο οδηγεί
 
Γέρικη η καρδιά μου, από αναμνήσεις
Καίει το κορμί μου μια φωτιά σαν πετράδι λαμπερή
Κάπου ανάμεσα σε σώμα και ψυχή
Είναι που βρίσκω τον εαυτό μου»

 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου