Η όλη ιδέα παριστάνεται ποιητικά ως φαινόμενο της πεταλούδας, δηλαδή "αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα".
Μάλλον κάτι τέτοιο θα περιπλανιόταν στο μουσικό νου των Chandler Mogel (φωνητικά- OUTLOUD), Mark Rossi (κιθάρα- TRIBAL), N I c Angileri (μπάσο- JORN) και Trevor Franklin (drums- ELIS), όταν θα ήθελαν να ονοματίσουν τη μπάντα τους KHAØS. Κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία μουσικής χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς σύνορα, όπως διαφαίνεται καθαρά εκ του μουσικού αποτελέσματος αλλά και της ελβετοαμερικάνικης αυτής σύμπραξης.
Με τη δημιουργικότητα και την ενέργεια να ρέουν χωρίς όρια το project επανέρχεται, μετά από το ντεμπούτο EP “Rising” του 2012 που έτυχε θετικών κριτικών, με το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, το “Risen”.
Αν και όπως έγινε εμφανές από τα προηγούμενα λεχθέντα, οι KHAØS εξοβελίζουν την επικόλληση ταμπελών, εντούτοις για καθαρά μνημονικούς λόγους είναι δέον ν’ αναφερθεί ότι πρόκειται για έναν μελωδικό Hard n’ Heavy δίσκο κυρίως mid-tempo. Βέβαια υφίσταται μία ποικιλομορφία στις μελωδικές γραμμές οι οποίες παρουσιάζουν σύγχρονες επιρροές και φλερτάρουν με progressive (Merchants Of Chaos, θυμίζει Queensryche), AOR(Exalted), groovy(Crisis Factor, Loaded Question)  στοιχεία. Μωσαϊκισμός παρουσιάζεται και στα δεύτερα φωνητικά τα οποία είτε κυμαίνονται από αφηγητικά, brutal, industrial, χορωδιακά, beatlικά  έως και οπερατικά, είτε ανεβαίνουν οκτάβα επιτρέποντας στον τραγουδιστή να κάνει ντουέτο με τον εαυτό του, γεγονός το οποίο συνολικά αναδεικνύει το μεγάλο εύρος στη φωνή του Mogel.
Επιπλέον αξίζει να τονιστεί η εκτεταμένη χρήση samples τόσο μουσικών όσο και φωνητικών γυναικείων και ανδρικών. Άλλο ένα πλεονέκτημα που πρέπει να προστεθεί στα χαρακτηριστικά του άλμπουμ είναι  η πολύ καλή ηχογράφηση από τον Rolf Munkes (Empire, Majesty, Razorback, Tony Martin, κ.λ.π.) καθώς και το αξιέπαινο mastering από Tom Coyne (Adele, Taylor Swift, Beyoncé, κ.λ.π.). Μία αντίρρηση στο όλο μουσικό εγχείρημα θα ήταν πως δεν υπάρχουν πιασάρικες, με την καλή έννοια του όρου, μελωδίες. Με άλλα λόγια δύσκολα θα μείνει κάποιο ρεφραίν στη μνήμη του ακροατή, παρά μόνο αν ακουστεί ο δίσκος πολλές φορές, ιδιαίτερα στο δεύτερο τμήμα του που είναι πιο ευρύ και ποικιλόμορφο.
Εν κατακλείδι, το“Risen” συνιστά μία αξιόλογη προσπάθεια να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή από την αρχή ως το τέλος και έτσι μπορεί να συγκαταλεχθεί στους προτεινόμενους δίσκους από το Rocktime.gr.
Όσοι αναζητούν σουξέ, καλύτερο θα ήταν να στραφούν προς άλλες ατραπούς.

Νικόλαος Καπίρης