// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

Kai Hansen & Friends: "XXX-Three Decades in Metal"

28/09/2016

Κατηγορία: Κριτικές

3921

Τον Kai Hansen, τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε (κυρίως) μέσα από τους Helloween, όπου αρχικά είχε το ρόλο του τραγουδιστή και κιθαρίστα, πριν εγκαταλείψει τα φωνητικά και μείνει για λίγο καιρό ακόμα στη μπάντα παίζοντας κιθάρα.

Τον είδαμε να σχηματίζει τη δική του προσωπική μπάντα, τους Gamma Ray, όπου μέχρι και σήμερα κυκλοφορούν ακόμα δίσκους, συναγωνίζοντας την έταιρη αδερφική πρώην μπάντα του.

Μπήκε αργότερα στους Iron Savior για περίπου 6 χρόνια ενώ πρόσφατα , ένωσε τις δυνάμεις του με τον παλιό του band mate και πρώην Helloween, Mike Kiske, σχηματίζοντας έτσι τους Unisonic πού από το 2012 μας απασχόλησαν και αμς απασχολούν μετρώντας ήδη τουλάχιστον τέσσερις δουλειές (άλμπουμ, ep, κλπ).
Μετά από τρείς δεκαετίες και κάτι στα μουσικά δρώμενα και έχοντας ήδη κάνει και προσφέρει πάρα πολλά στη μουσική που ακούμε και ειδικότερα στη κατηγορία power metal, ήρθε η ώρα να κάνει και τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ένα εγχείρημα που μέχρι τώρα, δεν είχε ξανατολμήσει.
Στη προσπάθεια του αυτή, πρώτα έπρεπε να μαζέψει τους μουσικούς που απαρτίζουν το σχήμα. Έτσι θα δούμε τον Alex Dietz στο μπάσο, τον Eike Freese στις κιθάρες, τον Daniel Wilding στα τύμπανα και τον εαυτό του, στον γνώριμο ρόλο της κιθάρας αλλά και πίσω από το μικρόφωνο.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και η δημιουργία του άλμπουμ “XXX-Three Decades In Metal” είχε ήδη δρομολογηθεί. Θέλοντας όμως να κάνει κάτι πιο special, αποφάσισε να ηχογραφήσει τα κομμάτια που το απαρτίζουν σε δύο εκδόσεις. Τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτό όμως;
Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο δίσκους με ακριβώς τα ίδια κομμάτια και στις δύο περιπτώσεις. Φυσικά το δεύτερο δισκάκι έρχεται στην limited edition έκδοση ενώ στη γιαπωνέζικη εκδοχή του, συναντάμε τα “Born Free” και “Burning Bridges” σε καραόκε έκδοση.
Το πρώτο cd, στη κανονική κυκλοφορία δηλαδή, περιλαμβάνει δέκα συνθέσεις, αλλά κάθε κομμάτι, με εξαίρεση το εναρκτήριο “Born Free”, απαρτίζεται από διάφορους συμμετέχοντες – καλεσμένους (κυρίως) στα φωνητικά. Οι καλεσμένοι του πολλού και εκλεκτοί οπότε……Αναλυτικότερα, στο “Enemies Of Sun” , καλεσμένοι είναι ο Ralf Scheepers και Piet Sielck, στο “Contract Song” οι Dee Snider και Steve McT, στο “Making Headlines Making Headlines”, ο Tobias Sammet, στο
“Stranger Ιn Time” οι Michael Kiske, Frank Beck, Tobias Sammet και Roland Grapow, στο “Fire And Ice” οι Clementine Delauney, Marcus Bischoff, Richard Sjunesson και Michael Weikath, στο “Left Behind” οι Alexander Dietz, Clementine Delauney και Marcus Bischoff, στο “All Or Nothing” ,Clementine Delauney, στο “Burning Bridges” ο Eike Freese
και τέλος, στο “Follow The Sun” οι Hansi Kursch, Tim Hansen και Marcus Bischoff.
Στο συνοδευτικό δεύτερο cd της περιορισμένης έκδοσης, συναντάμε τα ίδια κομμάτια όπως προανέφερα, αλλά με τη διαφορά ότι στη θέση του μικροφώνου, δε θα συναντήσουμε κάποιον καλεσμένο, αλλά μοναχά τον ίδιο.

Σαν κυκλοφορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και διαφορετική, κυρίως λόγο της περιορισμένης έκδοσης που σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις τη φωνή που σου αρέσει να ακούς περισσότερο στις συνθέσεις του. Χωρίς να έχει πολύ και περίσσια γυαλάδα, κινείται σταθερά και πάντα γύρω από αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, να παράγει δηλαδή και να δημιουργεί power μουσική.
Το άλμπουμ στέκεται αρκετά καλύτερα και πιο πάνω από τις πρόσφατες κυκλοφορίες του με τους Gamma Ray πχ, είναι αρκετά δυνατό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τα παλαιό μοτίβο. Αυτό το αναφέρω για τους νοσταλγούς της χρυσής εποχής των Keeper δίσκων.
Κατά τα υπόλοιπα, είναι μια πολύ αξιόλογη κυκλοφορία που θα μπορούσε να παλέψει για μια θέση ανάμεσα στα καλύτερα ξένα albums. Οπότε είναι μια καλή επένδυση. Σε πιο προσωπικό μου άρεσε καλύτερα η έκδοση με τον ίδιο τον Kai στα φωνητικά, μου είχε λείψει είναι η αλήθεια. Εσείς ποια εκδοχή του προτιμάτε;

Γιώργος Βαλιμίτης