Αυτό οφείλεται σε τρεις παράγοντες ο πρώτος αφορά την εξέλιξη του Gus, σαν κιθαρίστας στο πλευρό του Ozzy, αν αυτό από μόνο του δεν είναι βήμα, πόσο μάλλον το κυριότερο, το να φτάνεις δηλαδή να παίζεις πλάι με τον τραγουδιστή της μπάντας που γέννησε τη μουσική που ακούμε, δεν το λες και μικρό κατόρθωμα.
Ο δεύτερος είναι ότι αφού οι Firewind σαν σχήμα χρειαζόντουσαν διάλειμμα και ο Gus, έκανε διάλειμμα και από τις υποχρεώσεις τους με τον Ozzy, μιας και οι Black Sabbath είχαν μπει στη τελική ευθεία για νέο δίσκο και αποχαιρετιστήρια περιοδεία, βρήκε χρόνο να ξελαμπικάρει το μυαλό του, κάνοντας κάτι ανεξάρτητο και από τους δύο. Φόρμαρε τη solo μπάντα του και έκανε τα δικά του, ανοίγοντας περισσότερες πόρτες ταυτόχρονα με την δική του πρόοδο.
Ο τρίτος, που είναι επίσης  σπουδαίο βήμα για εμένα ήρθε με την αλλαγή του τραγουδιστή, κάτι που, θα έπρεπε να είχε γίνει καιρό τώρα καθώς καλός και ωραίος ο Apollo, αλλά δεν ταίριαζε σε αυτό το α που βλέπει κάποιος που είναι έξω από το σχήμα. Σίγουρα είναι φοβερός αλλά δεν είναι αυτός που θα έκανε τους Firewind να ανέβουνε σκάλα.
Ο Henning Basse, που ανέλαβε χρέη τραγουδιστή, φαίνεται να ταιριάζει καλύτερα στο σχήμα και το πέρασμα που έκανε το 2007 θα έπρεπε να ήταν μόνιμο τότε, αλλά δε βαριέσαι, κάλιο αργά παρά αργότερα.   Στα του δίσκου τώρα, το άλμπουμ,  λέγεται “Immortals” και όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Gus G., «Δεδομένου ότι είμαστε από την Ελλάδα, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να κάνουμε ένα concept (το οποίο είναι και το πρώτο στην ιστορία τους)  με θεματικό της ελληνικής ιστορίας και κληρονομιάς.  Έτσι, σε αυτό το άλμπουμ επικεντρωθήκαμε στις θρυλικές μάχες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας κατά τη δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα το 480 π.Χ.» .
Συνολικά η κανονική του έκδοση περιλαμβάνει δέκα συνθέσεις , ενώ στη digipack θα συναντήσουμε ένα bonus το “Vision Of Tomorrow” όπως και στη γιαπωνέζικη εκδοχή του που μας έρχεται με δύο ακόμα επιπλέον κομμάτια. Τα “Hands Of Time (Demo Version)” και  “Ode To Leonidas (Demo Version)”. Εννοείται πως θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο 180gr για τους λάτρεις και τους συλλέκτες . Επίσης να επισημάνω πόσο μου τη σπάνε τα μουσικά προνόμια των γιαπωνέζων.
Το εξώφυλλο του “Immortals”, επιμελήθηκε ο Gustavo Sazes καταφέρνοντας να αποδώσει το συναίσθημα και την ενέργεια που προσπαθούν να μεταδώσουν οι Firewind σε μια εικόνα. Δύσκολο κατόρθωμα, μιας και έπρεπε να χωρέσουν το λογότυπο, ο τίτλος και το έμβλημά τους, αλλά άκρως επιτυχημένο θα έλεγα.
 Ένα ακόμα καινούριο στοιχείο που έχουμε εδώ είναι πως για πρώτη φορά  το συγκρότημα στράφηκε σε συμπαραγωγό από το εξωτερικό. Αυτός είναι ο Dennis Ward (Unisonic, Pink Cream 69), όπου πέρα από τη μίξη, το mastering και το engineering του δίσκου, έγραψε μαζί με τον Gus G. το άλμπουμ.
 Φτάνοντας πια στην ουσία του λευκώματος, έχω να παρατηρήσω τα εξής. Πρώτη φορά μετά τους τρείς προηγούμενους δίσκους τους, το άλμπουμ αναπνέει και διαφέρει από τα υπόλοιπα. Πρώτη φορά μετά από τόσο διάστημα, βγάζουν κάτι πολύ καλό και όχι μετριότητες όπως ήταν οι προκάτοχοι του από το 2008. Η μπάντα δείχνει δεμένη, οι συνθέσεις είναι καλοδουλεμένες, υπάρχει ενθουσιασμός, τα vibes σου μεταφέρονται εύκολα και σε βάζουν στο κλίμα. Το “Immortals” φαντάζει σαν το αποκορύφωμα θα τολμούσα να πω της καριέρας τους. Έχει από όλα και το κυριότερο δεν έχει κουραστικά σημεία ή κοιλιές ενδιάμεσα στα κομμάτια. Τολμώ να πω ότι θα φάνταζε πολύ καλύτερο αν το παρουσιάσουν ολόκληρο live και με το ανάλογο σκηνικό να ντύνει το σανίδι .
 Εδώ το στοίχημα ήταν κομβικής σημασίας διότι μύριζε από μακριά ή που θα γινότανε ένα δυνατό come back ή που αυτό θα σφράγιζε και το τέλος τους. Φαίνεται πως κερδίζουν το στοίχημα και το άλμπουμ αξίζει την προσοχή σας και ήδη θέτει τον πήχη πολύ ψηλά για το μέλλον τους, αλλά και μια πρώιμη υποψηφιότητα για τα καλύτερα της χρονιάς που διανύουμε.  Welcome Back!
 
Γιώργος Βαλιμίτης