Και ο λόγος είναι απλός, γιατί δεν είχανε συχνή παρουσία στο χώρο, παρ’ όλο που ξεκινήσανε δυναμικά και ίσως και είναι άγνωστοι στο περισσότερο κόσμο. Αυτό συνεπάγεται και ότι οι εμφανίσεις τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τα πράγματα.
  Το 2004, έχουμε τη πρώτη τους προσπάθεια με το demo “The Burning Blue” ενώ ένα χρόνο αργότερα (2005), το πρώτο Ep τους “Leaving All Behind” και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2006 βγάλανε την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, το “Enter Deception”. Έκτοτε βγάλανε το δεύτερο Ep τους “Honor Forth” για να φτάσουμε στο 2017, όπου η δεύτερη κανονική τους προσπάθεια απεικονίζεται μέσα από το “Off The Grind”.
Όλα αυτά τα χρονιά, μέλη έρχονταν και έφευγαν με μοναδικό σταθερό παράγοντα τον ιδρυτή τους Chris Petersen (κιθάρα, φωνή). Αυτή τη στιγμή το συγκρότημα αποτελούν οι Diego Valadez (synths,από το 2011), Nick Mc Callister (τύμπανα, από το 2011), James Pickett (μπάσσο, απ΄το 2011), Eric Meyers (κιθάρα , από το 2015).  Το είδος που διάλεξαν να υπηρετήσουν βρίσκει θέση ανάμεσα στο power / speed / heavy metal.
Το “Off The Grind” μας έρχεται με δέκα συνθέσεις και διάρκεια περίπου 45 λεπτά. Υπάρχουν κάποια όμορφα στοιχεία εδώ, κάποια ωραία κιθαριστικά θέματα όπως και κάποιες ωραίες μελωδίες στη φωνή, μιας και φέρνουν στη χροιά του Michale Kiske (δε μιλάω για δυνατότητες, αλλά για χρώμα) και γενικότερα με πάμπολλα Helloween στοιχεία.
Η επιλογή του συγκεκριμένου ήχου στο synthesizer, δεν είναι και ότι καλύτερο γιατί περισσότερο χαλάνε το όλο κλίμα και ας ταιριάζουν με την ατμόσφαιρα εν μέρει. Η παραγωγή επίσης δεν είναι ότι καλύτερο, ακούγεται περισσότερο σαν αχταρμάς και μοιάζει σαν να ηχογραφήθηκαν live και να κρατήσανε τον ήχο ατόφιο, σαν τον ήχο ενός πολύ καλού bootleg ας πούμε.
Τα solo είναι καίρια τοποθετημένα, μικρά, αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γενικότερα το άλμπουμ, δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μια ακρόαση δεν είναι αρκετή για να έχει κανείς ασφαλές συμπέρασμα. Μπορεί εύκολα να το ακούσεις κάποιο βράδυ στο μαγαζί που συχνάζεις ή τυχαία στο ραδιόφωνο ή σε κάποια εκπομπή, θα ακούσεις ευχάριστα κάποια κομμάτια του αλλά στο σύνολο του κρίνεται ως μέτριο.
Είναι μερικά «κλικ» πιο κάτω από το να μπορέσεις να το προτείνεις για ακρόαση ή αγορά σε κάποιον. Δεν είναι αυτό που θα σε ενθουσιάσει αν και έχει καλά στοιχεία μέσα του. Στη τελική είναι μια παλιά μπάντα που η ίδια δεν έδωσε στόχο να κρατηθεί στην επιφάνεια γιατί να δώσει ο μέσος μουσικόφιλος παραπάνω σημασία τώρα;
 
Γιώργος Βαλιμίτης