Μάλιστα για να ενισχύσει αυτή την επιλογή αλλά και τον τίτλο του δίσκου συμμετέχουν τρείς θαυμάσιοι φλαμένγκο κιθαρίστες (Luis Villegas, Jose Garcia, Ben Woods) και τρεις ντράμερ- περκασιονίστες ( Chris Trujillo, Al Velasquez, Mike Bennett).
Τα κομμάτια που έχει διασκευάσει έχουν αρκετό ενδιαφέρον και με δυνατό όπλο την εξαιρετική του φωνή αλλά και την εκρηκτική ερμηνεία του, ο Terry Ilous προσπαθεί να κάνει την μεγάλη έκπληξη και άλλοτε το πετυχαίνει ενώ σε άλλα αποτυγχάνει παταγωδώς.
Συγκεκριμένα όπου μπορεί και “πιάνει” την ατμόσφαιρα συνθέσεων όπως στα “Wicked Game” (Chris Isaak), “Boys Of Summer” (Don Henley) και  “Long Train Running” (The Doobie Brothers) αλλά και “Ride Like The Wind” (Christopher Cross) τότε  το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται ικανοποιητικό.
 
Κάτι ανάλογο από την ανάποδη όμως συμβαίνει όταν προσπαθείς να εκτελέσεις σπουδαίες συνθέσεις και το αποτέλεσμα να είναι απογοητευτικό με πιο χαρακτηριστικές τα, “Heaven And Hell” (Black Sabbath),  “Kill The King” (Rainbow) όπου μπορεί οι ερμηνείες να είναι άψογες αλλά ο δυναμισμός που περιέχουν τα εν λόγω τραγούδια είναι κατακρεουργημένος και  δεν μπορούν να εκτελούνται σε ύφος “κρουαζιέρα στην Καραϊβικής” ενώ  αδιάφορο ακούγεται ισχύει και το “Love Bites”  (Def Leppard).
Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει στο κλασσικό “Whole Lotta Love” (Led Zeppelin) μιας και υπάρχει λίγο το ανατολίτικο στοιχείο και προσωπικά με εντυπωσίασε με αυτή την όντως διαφορετική εκδοχή ενός αιώνιου ροκ ύμνου. Φιλότιμη είναι και διασκευή που κάνει στο πανέμορφο “In Your Eyes” (Peter Gabriel) χωρίς όμως να δημιουργεί κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση.
Συνολικά θα περιγράφαμε ότι η σόλο δουλειά του Terry Ilous δεν είναι άσχημη και ταιριάζει απόλυτα σε όσους γουστάρουν τρελά ήλιο, ζέστη, θάλασσα οπότε είναι ένας δροσιστικός δίσκος με τα θετικά και αρνητικά που έχει μία εποχή όπως το καλοκαίρι.
 
Φώτης Μελέτης