Jimmy Davis and Junction: "Going The Distance"

16/07/2017

Κατηγορία: Κριτικές

3816

Είχαμε παρουσιάσει στο rocktime.gr που αισίως συμπληρώνει τρία χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον χώρο, πριν λίγες βδομάδες μόλις, την επανέκδοση του πρώτου καταπληκτικού δίσκου, του σπουδαίου καλλιτέχνη και της μπάντας που τον συνόδευε των JIMMY DAVIS & JUNCTION.

 

Με την σημερινή παρουσίαση θα περιηγηθούμε στον ακυκλοφόρητο δίσκο που ακολούθησε την πρώτη εξαιρετική κυκλοφορία, τον δίσκο "Going The Distance" που στην πραγματικότητα ηχογραφήθηκε στα 1990.
Ένας επίσης σπουδαίος δίσκος σε πολλά επίπεδα. Μιλώντας μουσικά, το "Going The Distance" είναι σαφώς ωριμότερο από ό,τι η πρώτη κυκλοφορία με μία αίσθηση μίξης στοιχείων από "γήινο"  blues, ολίγο αλλά εξαιρετικά δοσμένο  hard rock στα ίχνη των πρώτων δίσκων του αξεπέραστου κιθαρίστα των Bon Jovi, Richie Sambora, του έξοχου μελοποιού Tommy Shaw, του λατρεμένου Καναδού Bryan Adams των 80ς όμως, των πρώιμων  Tyketto κτλ...
Η παραγωγή μας αποζημιώνει με κρυστάλλινο ήχο AOR των τελών των 80ς, θαυμάσια αναμεμειγμένο με κιθαριστικές έξοχες φράσεις και βεβαιότατα τα "βελούδινα" φωνητικά του Jimmy.
Εξαιρετική μουσικότητα, πανέμορφα φωνητικά (θυμίζουν Bryan Adams στα πολύ καλά του) και ο δίσκος αποπνέει αίσθημα ζωντάνιας σε όλες τις συνθέσεις ενώ οι 12 συνθέσεις του άλμπουμ είναι πρώτης γραμμής χωρίς να υπάρχει ούτε μία ως συμπλήρωμα.


Τα εναρκτήρια "Out Of Control" και "Get It While You Can" αξίζουν όσο ολόκληρος ο δίσκος. "Κοφτερές" κιθάρες και υπέροχη επωδός που θυμίζει περίτεχνες κιθαριστικές δημιουργίες του Sambora στον πρώτο δίσκο του και στο "Get It While You Can" μία έξοχη AOR αίσθηση που θυμίζει έναν προσωπικά αγαπημένο δίσκο, αυτόν του Tommy Shaw που κυκλοφόρησε το 1987, το Ambition. Πανώρια φωνητική ενορχήστρωση και ένα ιδιαίτερο σολάρισμα κιθάρας!
Η περίτεχνη ημι-μπαλάντα  "Enough Is Enough" θυμίζει τους  Alias, ενώ ο πρόσφατα αδικοχαμένος  Brett Walker μελωδικά υπενθυμίζεται στο  "Better Believe It", ενώ εκτιμώ ιδιαίτερα το "χυμώδες"  ροκάδικο "Against the Ropes".
Πληθωρικότητα πλήκτρων( επομένως γουστάρουμε πολύ) στο  "When the Darkness Falls" ενώ το  "Can't Run Away" με τη μελωδικότητα του, έχει αίσθηση κινηματογραφικού  '80ς soundtrack . Στο  "Let the Man Rock" σίγουρα ο καλλιτέχνης αποτίει φόρο μουσικής τιμής στον Καναδό μουσικό "θεούλη" Bryan Adams.
Το σπουδαίο ροκάδικο "My Way or the Highway" που κλείνει το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει ως μέρος του σάουντρακ της αλησμόνητης, και για τη μελωδική μουσική επένδυσή της, ταινίας  "A Nightmare on Elm Street 4". Κλασικός δίσκος και σίγουρα έπειτα από 3 δεκαετίες ηχεί "φρέσκος" και ο  Jimmy Davis με την παρέα του σίγουρα αδικήθηκαν με την προσμονή αυτή.
Αλλά όπως λέει κι ο θυμόσοφος ελληνικός λαός "κάλλιο αργά, παρά ποτέ". Για όλους εμάς που είχαμε κομμάτια της δουλειάς του καλλιτέχνη σίγουρα είναι "θησαυρός"…για τους υπόλοιπους λάτρεις του μελωδικού ήχου ΣΙΓΟΥΡΑ αξίζει χώρο στη δισκοθήκη σας!

Νότης Γκιλλανίδης


// Old Time Rock

// Live Favorites