// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

Rhodium: "Sea of the Dead"

02/12/2019

Κατηγορία: Κριτικές

2559

Είναι αρχές Δεκέμβρη πρωί και μου έρχεται ειδοποίηση (που αλλού,στο τρισκατάρατο facebook), ότι κυκλοφόρησε κάτι, το οποίο περίμενα καιρό. Κυρίες και κύριοι οι Rhodium είναι άλλη μια ελληνική μπάντα απαρτιζόμενη από ταλαντούχους μουσικούς. Ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Οι Rhodium είναι ενεργοί δισκογραφικά από τον Ιούνιο του 2018 με το "Scream into the Void" να το δέχονται θερμά τόσο ο εγχώριος τύπος όσο και οι οπαδοί.

Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το διάδοχο του ντεμπούτου τους μέσα σε διάστημα ενός χρόνου περίπου.

Τα πρώτα δείγματα δόθηκαν με το κομμάτι "Delirio" κάπου μέσα στο καλοκαίρι ,και ειλικρινά στο πρώτο άκουσμα ανυπομονούσα να ακούσω και τα υπόλοιπα κομμάτια αυτού του κράματος κλασσικού -power heavy metal.

Όταν λαμβάνω επιτέλους ολόκληρο το άλμπουμ "Sea of the Dead" απολαμβάνω όμορφες μελωδίες βγαλμένες από αστείρευτη έμπνευση και απόδοση άνευ προηγούμενου από μία καλοκουρδισμένη μηχανή .

Τόσο το rythm session των Kostas Kiriakis (Bass) και Stelios Pavlou (drums), όσο και το φανταστικό κιθαριστικό δίδυμο των Loukas Wolv (Guitars) και Sergio Tellis (Guitars) έρχονται και δένουν με τη φωνάρα του Mike Livas και σε συνδυασμό με τα φανταστικά στιχουργικά μέρη της Aspa Feanor δημιουργούν ένα κράμα από Fates Warning, Iron Maiden, Iced Earth και Queensryche ,αλλά και Annihilator σε κάποια σημεία. Δηλαδή τα έχει όλα.
Ας δούμε όμως τα κομμάτια ένα ένα.

Man of Honor: Κοφτερό riff ,σχετικά γρήγορο ,με τα φωνητικά στα ύψη μιλά για το χειρότερο εχθρό μας που δεν είναι άλλος από τον εαυτό μας. Μελωδικό ρεφρέν τρομερό σόλο.

Delirio: Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και αυτό το κομμάτι το οποίο αναφέρεται δε μια μεταφυσική εμπειρία.

First Light of the Day: Riff, Riff, Riff ,θεατρική ερμηνεία στα φωνητικά και από πίσω ο κόσμος γκρεμίζεται και ξαναχτίζεται. Μιλάει για την αναγέννηση της ανθρωπότητας ,μετά από μια περίοδο παρακμής. Δίνει μια ελπίδα.

Emperor's Sacrifice: όμορφη εισαγωγή με πλήκτρα ,και έπειτα η υπόθεση αγριεύει με μια ωραία μελωδία στη κιθάρα ,"How can you find the will to fight ,how can you find the will to die'' και επικό ρεφρέν.

Sisters of Fate : H συμμετοχή της Ηλιάνας Τσακιράκη κάνει τα πράγματα πιο εύκολα ,καθώς η λυρική φωνάρα της ταιριάζει με το ύφος του τραγουδιού.

Tapestry of Time: Απίθανη ερωτική εξομολόγηση γεμάτη πάθος ,με ήρεμα σημεία αλλά και δυναμισμό στη κορύφωση του συναισθήματος.

Τα Fight Back και Doomsday που κλείνουν το δίσκο είναι τα αγαπημένα μου, τόσο γιατί όση ώρα ακούω έχω μπει μέσα στο "Sea of the Dead", όσο και η στιχουργική δημιουργία με κάνουν να αισθανθώ δέος και να αναρωτηθώ ταυτόχρονα.
Πως θα ήταν άραγε ο κόσμος αν συνειδητοποιούσαμε ότι όλοι είμαστε πάνω απ' όλα άνθρωποι,και ότι στις φλέβες κυλάει αίμα σε όλους. Γιατί έχουμε φτάσει σε αυτή τη παρακμή, άραγε αυτή η παρακμή μπορεί να φέρει τη καταστροφή μας ή υπάρχει περισσότερη κακία,που δεν έχει ακόμα διοχετευθεί στην ανθρωπότητα.

Τελευταίο άφησα το ομώνυμο κομμάτι "Sea of the Dead'. Εξιστορεί τα γεγονότα σχετικά με το το θέμα που ταλανίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, το προσφυγικό .Προσοχή!!Το κομμάτι δεν πολιτικοποιείται. Για ποια πολιτικοποίηση μιλάμε όταν μικρά παιδιά πνίγονται στη ταλαίπωρη αυτή θάλασσα του Αιγαίου. Μία θάλασσα,που κάποτε ήταν σύμβολο για τη χώρα μας. Σύμβολο της μαχητικότητας των Ελλήνων αλλά και σύμβολο της παράδοσης και της ευημερίας. Τώρα όμως έχει μετατραπεί σε θάλασσα της ντροπής .

Οι Rhodium λοιπόν είναι μια ανερχόμενη ελληνική μπάντα από την Αθήνα ,που έχει πολλά να δώσει και να δείξει ,και εύχομαι πάνω απ'όλα, σαν ακροατής να συνεχίσουν με το ίδιο μεράκι. Αξίζουν όχι μόνο τη προσοχή μας ,αλλά και τη στήριξή μας.

Γιάννης Γιουρτζάκης