// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

Magnum: "The Serpent Rings"

11/12/2019

Κατηγορία: Κριτικές

2859

Τι να πει κανείς για το φαινόμενο Magnum.Ποιος να τους συγκρίνει και με ποιους. Οι Magnum ανήκουν κατά τη ταπεινή μου άποψη, σε ένα κλειστό κύκλο συγκροτημάτων, αυτό που δεν απογοήτευσε ποτέ τους οπαδούς του. Συγκροτήματα όπως οι Saxon, οι AC/DC, οι Motorhead ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία.

Οι Magnum από το 1978 μέχρι και σήμερα μας έχουν χαρίσει 20 δίσκους (μαζί με το ''Serpent rings'').
Προσωπικά δε με έχουν απογοητεύσει ποτέ. Ούτε εκείνοι τους εαυτούς τους.

Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν το ''On a storyteller's night'' το οποίο με μάγεψε με τις μελωδίες του αλλά και με τη φωνάρα του Bob Catley ,η οποία έχει μείνει ανεξίτηλη μέσα στα χρόνια .Μπορεί για κάποιους η περίοδος αυτή ,δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του 80 μέχρι και τις αρχές του 90 (Wings of heaven και Goodnight L.A) και το ζενίθ της εμπορικής τους επιτυχίας ,να είναι η καλύτερη ,αλλά ακόμα και η μεταβατική περίοδος των 90ς -middle 00s, προσφέρει πολλές συγκινήσεις.
Οι Magnum δεν άλλαξαν ποτέ,αυτό που άλλαξε ήταν οι ακροατές και οι προτιμήσεις τους, η τάση της μόδας.

Και όμως η μουσική κάνει κύκλους και έχουμε αρχίσει ξανά να ακούμε τη πιο απλή μουσική ,αυτή που μας βγάζει συναίσθημα και πάθος ,δηλαδή το λόγο που αγαπήσαμε το hard rock.
Kαι αυτό έδειξε το''Lost on the way to eterniy''(2018).Το δίδυμο Catley - Clarkin βγάζει φωτιά με hard rock ύμνους ταξιδεύοντας μας πίσω στη δεκαετία του '70, περνώντας και από τα μέρη μας.

Πιο άνετοι από ποτέ ,έρχονται να ανοίξουν τη νέα δεκαετία με το 20ό τους πόνημα ,''Serpent Rings''. Και απ'ότι φαίνεται συνεχίζουν ακάθεκτοι .Πιο μελωδικοί και πιο λυρικοί ,η εισαγωγή του ''Where are you Eden''σε προϊδεάζει για το καταιγισμό,που επρόκειτο να ακολουθήσει .Ακολουθούν συγκινητικές στιγμές από τραγούδια δυνατά που κορυφώνονται στα ευκολομνημόνευτα ρεφρέν τους .
''You can't run faster than bulle'', ''Madman or Messiah'', ''The arcway of tears'', τι τραγούδια Θεέ μου!
Η συνέχεια με το ''Not Forgiven'', το λυρικό ''Serpent Rings'', το heavy ''House of the kings'', το καθηλωτικό ''The Great unknown'', το ,γεμάτο αυτοκριτική ''Man''και σιγά σιγά οι τόνοι πέφτουν με το "The Last one on earth''.
Τέλος στο ''Crimson on the white sand''συνειδητοποιείς ότι υπάρχει το κουμπί repeat ,και ότι οι Magnum μου χάρισαν ένα από τα πιο όμορφα βράδια ακρόασης της αγαπημένης μου μουσικής .

Γιάννης Γιουρτζάκης