Το τρίτο τους άλμπουμ "Enigma’’ κυκλοφόρησε από τη ROAR! Rock of Angels Records.
Με νέες προσθήκες, τους Spyros Vasilakis και Jason Ioakeim σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα, φαίνονται ανανεωμένοι και έτοιμοι για το βήμα παραπάνω. Στον δίσκο συμμετέχουν οι Paul Culley και Giacomo Paradiso σε μπάσο και κιθάρα, ενώ στα φωνητικά παραμένουν οι Fiona Creaby και Vlasis K, στα drums ο Marios K. και στα keyboards, ο ιθύνων νους των Fallen Arise  Gus Dibelas.
Ο δίσκος ξεκινά με την επική εισαγωγή ‘’In Adentu Deorum’’ και ουσιαστικά το πρώτο κομμάτι "Enigma’’ μας εισάγει στο μαγικό κόσμο του ομότιτλου δίσκου.
Με μια εισαγωγή που θυμίζει το "See Who I am" των Within Temptation ξετυλίγεται ένα όμορφο τραγούδι με τη Fiona να δίνει μια αιθέρια νότα στο κομμάτι και το Vlasi με τα brutal φωνητικά του να ισορροπεί το τραγούδι.
Το επόμενο "Reborn’’ συνεχίζει στο ίδιο ρυθμό ,με ένα ωραίο riff στην αρχή και ρεφραίν που σου μένει στο μυαλό. Συνεχίζουμε με το "Forsaken’’, ένα τραγούδι που ξεκινά με μια ωραία εισαγωγή στο πιάνο, με ωραία απλά φωνητικά χωρίς υπερβολές και με ένα πρώτο συμπέρασμα για το πού κινείται ο δίσκος.
Δίνεται μια ιδιαίτερη έμφαση στην πρώτη εποχή του Symphonic Metal στις αρχές των '00ς κάτι που προσδίδει μια άγρια ομορφιά.
Eπόμενο το "Embers’’ που θυμίζει λίγο Epica. με πιο λυρικά φωνητικά και πιο απλή δομή που σε κάνει να θυμάσαι το τραγούδι.
Το "Without disquise’’ κινείται σε πιο prog μονοπάτια είναι πιο θεατρικό και προσδίδει μια διαφορετική νότα σε σχέση με όσα έχω ακούσει μέχρι στιγμής στο Enigma. Tα πλήκτρα κάνουν τη διαφορά εδώ. Ακολουθεί το πιο εύθυμο "Releashed’’ με έναν αέρα αισιοδοξίας ενώ το "Forever Winter’’ είναι πιο ατμοσφαιρικό, ένα τραγούδι που θα ζήλευε οποιαδήποτε από τις Σκανδιναβικές και Βόρειο ευρωπαϊκές μπάντες του είδους. Aκολουθεί η μπαλάντα "Horizon’’, η οποία με ταξίδεψε και θα έλεγα ότι ανατρίχιασα με την εκτέλεση, σχεδόν δάκρυσα. Το "Storm inside’’ έρχεται να δώσει τη τελευταία πινελιά σε μία ευχάριστη ακρόαση που όμως...τελείωσε.
 Συμπέρασμα: Oι Fallen Arise παίζουν ένα είδος που ακουγόταν πριν από 10 με 15 χρόνια αλλά το παρουσιάζουν σε μία ωραία του  εκδοχή. ‘Εχει πολύ όμορφες στιγμές ο δίσκος. Το μόνο που τους λείπει είναι το πιο προσωπικό στοιχείο που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν από όλες αυτές τις μπάντες. Σε κάποια τραγούδια λες εδώ είμαστε το βρήκαμε, σε κάποια άλλα όχι.
Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι άκρως θετικό καθώς προβλέπεις τις δυνατότητές τους  και έχεις στο μυαλό σου πού μπορούν να φτάσουν οπότε αποκτάς μεγάλες προσδοκίες.
Η κυκλοφορία των Fallen Arise συνέπεσε με νέες κυκλοφορίες των Delain και των Nightwish και θεωρώ ότι τους κοιτάνε στα μάτια.
Σας τους συστήνω ανεπιφύλακτα.