// Rocktime Groups

Cobra: Το πρώτο και μοναδικό κτύπημα

// To Be A Rock And Not To Roll

Τommy Βolin: “Like A Lotus in an oriental sky”

// Golden Years

Supertramp: "Live in Paris"

Αρχική » Κριτικές

Chris Rosander: "King of Hearts"

21/06/2020

Κατηγορία: Κριτικές

1071

Ο φέρελπις (μόλις 22 χρονών) Σκανδιναβός Chris Rosander μας συστήνεται με το πρώτο του album 'King of Hearts'. Το ότι προέρχεται από την AORομάνα Σουηδία μας προδιαθέτει θετικά, ωστόσο ο συναγωνισμός στη Σκανδιναβική χώρα είναι έντονος και ο πήχης αρκετά ψηλά.

Πρόκειται για vocalist και multi-instrumentalist με αρκετά χρόνια σπουδών στη μουσική (και συγγενή του vocalist των Perfect Plan Kent Hilli).

Το album κινείται σε κλασσικό Westcoast AOR ύφος με εμφανείς επιρροές από τις δουλειές του Tommy Denander και κυρίως από την '80s περίοδο των Toto και των Chicago.
Από το "Online" που ανοίγει το άλμπουμ μέχρι το τέλος οι συνθέσεις είναι ευχάριστες και το ταλέντο είναι εδώ: καλές μελωδικές ιδέες και instrumental περάσματα που παραπέμπουν σε "Seventh One" και "Fahrenheit".
Το πρώτο μισό του album ξεχωρίζει ελαφρά, ενώ το προς το τέλος το "King of Hearts" θα μπορούσε να κάνει τον Bill Champlin (ex-Chicago) να αναρωτιέται πότε ηχογράφησε αυτό το κομμάτι και δεν το θυμάται. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι Rosander έχει παίξει σχεδόν τα πάντα μόνος του στο "King of Hearts" ενώ έχει αναλάβει και την παραγωγή. Εδώ όμως είναι και το βασικό μειονέκτημα του album.
O "ρηχός" ήχος, η σχετική προχειρότητα στα arrangements και τα "άγουρα" φωνητικά δεν επιτρέπουν στον ακροατή κάτι περισσότερο από μια απλή συμπάθεια για την προσπάθεια.
Σίγουρα ο Chris έχει δυνατότητες αλλά στην επόμενη προσπάθειά του θα χρειαστεί έμπειρο παραγωγό και καλούς session players για να αναδείξουν τις ιδέες του. Ισως πάλι ο Chris να χρειάζεται τη δυναμική μιας σταθερής μπάντας (άλλωστε έτσι δεν έγινε με περιπτώσεις όπως ο Eric Martin και ο Gary hughes;).
Οι φανατικοί του Westcoast θα ικανοποιηθούν από το "King of Hearts" οι υπόλοιποι θα χρειαστεί να περιμένουν τον διάδοχό του....

Γιώργος Γεωργακαράκος