Φέρνοντας στα φωνητικά τον August Rauer πετυχαίνει το σκοπό του. Να ακούγεται καλύτερος από το προηγούμενο δίσκο. Ένας κούκος φέρνει την άνοιξη;;; Όχι φυσικά, καθώς βελτιώθηκαν πολλά πράγματα κυρίως στον ήχο τους. Τα τραγούδια ακούγονται πιο ενιαία ενώ ο ήχος στα drums έχει βελτιωθεί. Και το κυριότερο είναι αυτή η ροή μας δίνει ένα αυθεντικό pop-rock-retro-aor δίσκο.
Ξεκινά με ύμνο καθώς το "Broken Highway" σου κολλάει με τη μία στο μυαλό από τη πρώτη νότα  ενώ το "Carry on" σου δείχνει τη πιο σκληρή πλευρά τους θυμίζοντας τα "ξαδέρφια’’ τους, τους H.E.A.T. και το Αdrenaline.
Aκολουθεί το "Find a Reason" που σε επιστρέφει στη μαγεία του πρώτου δίσκου που όλοι οι AOR-άδες αγαπήσαμε και συνεχίζουμε με το ultra-hit Siberia το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί από τώρα το τραγούδι της χρονιάς σε όλα τα είδη. Απλά ακούστε το!!!
Τη θέση του παίρνει το "Face to Face" με ωραία εισαγωγή στη κιθάρα ,αλλά και με ρυθμό που σε ταξιδεύει πίσω στη δεκαετία του '80. Τα "Can’t stop What we started" και "Lost without you" είναι όμορφες pop πινελιές και φυσικά δεν θα αναφερθώ στα ρεφρέν τους καθώς θα καταντήσω γραφικός.
Επιστρέφουμε στον retro-aor ήχο με το "Hold Back The Night" και με τη φανταστική εισαγωγή στα πλήκτρα του "Let the world Know", για να ταξιδέψουμε με τα "Closer" και "The Greatest" στα αστέρια καθώς τα σιγοτραγουδάω όλη μέρα, και είδη μέσα σε μισή ώρα έχω γίνει ευτυχισμένος και έχω ξεχάσει-αποβάλλει ό,τι αρνητικό είχα στο ξερό κεφάλι μου.
Το τέλος έρχεται με το "War of love", ένα αισιόδοξο τραγούδι, που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι στην αρχή του άλμπουμ και όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι στο 12^ο τραγούδι παθαίνεις ένα σοκ. Δε πειράζει υπάρχει και το κουμπί του repeat.
 Mε δυο λόγια το Creye ΙΙ, βάζει δύσκολα όχι μόνο για τα συγκροτήματα του είδους άλλα και για όλο το φάσμα της μουσικής μας. Πλήκτρα, μελωδίες που μένουν, συννεφάκια και ουράνια τόξα, αισιοδοξία και αγάπη για τη μουσική είναι τα υλικά αυτού του άλμπουμ.
Και εις ανώτερα!

Γιάννης Γιουρτζάκης