Τι έκανε λοιπόν αυτή η ευέλικτη τραγουδίστρια τα τελευταία 10 χρόνια, εκτός από το να "απαγορεύει" στον σύζυγό της, τον συνθέτη και απίστευτο πληκτρά Erik Norlander, να αγοράσει περισσότερα πλήκτρα και να προσθέσει μια νέα προσθήκη στο σπίτι για να χωρέσουν όλα αυτά;
Λοιπόν, εμφανίστηκε στην κυκλοφορία των Rocket Scientists το 2014, στην στούντιο κυκλοφορία τους "Refuel" όπως  και στην αντίστοιχη του συζύγου, "Surreal" του 2016.
Τώρα η κυρία Lane επιστρέφει με ένα νέο σόλο έργο, το "Neptune Blue", το οποίο, φυσικά, προσφέρει μια χορταστική "πιατέλα" με μελωδίες που συνέθεσε ο Erik Norlander. Το άλμπουμ συνοδεύουν  επίσης μερικοί υπέροχοι καλεσμένοι μουσικοί από τη μελωδική και progressive rock σκηνή, όπως οι Jeff Kollman, Mark McCrite, Greg Ellis και John Payne, όλοι φίλοι των Lane και Norlander.
Η μπάντα ηχογράφησης που την περιβάλλει περιλαμβάνει τον σύζυγό της / παραγωγό / πληκτρά, Erik Norlander, με τον Jeff Kollman στην κιθάρα και τον John (Asia) Payne στα φωνητικά, οι οποίοι είναι και οι δύο μουσικοί σύντροφοι του Norlander στο νέο Live Project του Alan Parsons.
Το "Neptune Blue" σηματοδοτεί μια αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση για την Lane.
Δεν είναι σχεδόν ριζοσπαστικό, τα συμφωνικά ροκ και prog ύφους  των προηγούμενων 20 σόλο άλμπουμ της (για να μην αναφέρουμε τις ηχογραφήσεις των Ayreon και Rocket Scientists) δεν έχουν εγκαταλειφθεί εντελώς, αλλά τώρα έχει προχωρήσει περισσότερο σε μια κατεύθυνση AOR/Melodic Rock και αυτό μας ενθουσιάζει!!
 Όσον αφορά τα τραγούδια, η μουσική είναι τυπικά μελωδική hard rock με AOR και prog επιρροή με, φυσικά, τη φωνή της Ms Lane στην πρώτη γραμμή. Με τις περισσότερες συνθέσεις από το χέρι του Norlander, μπορείτε επίσης να περιμένετε τα τραγούδια να έχουν μια σημαντική συνθετική παρουσία και μια συμφωνική υφή. Όπως και το προηγούμενο άλμπουμ της, το "Neptune Blue" προσφέρει μια ποικιλία τραγουδιών με διαφορετική μουσική έμφαση.
Το εναρκτήριο άσμα και προσωπικά αγαπημένο, το "Remember Me" με την εισαγωγή του εκκλησιαστικού οργάνου, τους δυνατούς ρυθμούς και σχεδόν το "άγκιστρο" που επιταχύνει τους παλμούς θα ονομάζονταν "mainstream" ροκ στη δεκαετία του ογδόντα και θα σας θύμιζε το υπέροχο "Death Alley Driver" των θεϊκών  Rainbow!
Το "Under The Big Sky" ακολουθεί με  ένα δυνατό, κολλητό ρεφρέν από μια soft rock σύνθεση. Και τα δύο καταθέτουν πολύ μουσικότητα με την καρδιά της καλλιτέχνιδας στην ερμηνεία. Τα φωνητικά της Lane μοιάζουν με τα φωνητικά της Ann Wilson στο βαθμό που αρχικά θα μπορούσες να πιστέψεις ότι αυτά τα κομμάτια έμειναν στις μπομπίνες ηχογράφησεις των εκπληκτικών δίσκων "Bad Animals" και "Brigade" από τις θεές οι Heart.
Το funky country rock του "Bring It On Home" (ο Kollman είναι υπέροχος εδώ), η μπαλαντική, heavy ποπ με ύφος Beatlish του "Someone Like You" σίγουρα ενεργοποιεί ένα μπλουζ groove με τον Lane να ακούγεται απλά ονειρική και του "Miss California" που ανεβάζει το άλμπουμ αρκετά προς το τέλος. Ο ρυθμός και η ένταση αυτού του τελευταίου κομματιού κλείνουν πανέμορφα το άλμπουμ, όπως και οι οξυδερκείς παρατηρήσεις για την ανθρώπινη κατάσταση. Ακόμη και ο τίτλος είναι ένα προσεγμένο παιχνίδι με τις λέξεις.
Θα βρείτε κάποιο αισιόδοξο, μερικές φορές πιο βαρύ, μελωδικό ροκ με το "Far From Home". Περισσότερα από την πλευρά του AOR είναι τα "Really Actually" και "Don't Disturb The Occupants", το πιο σύντομο πιο συμπαγές τραγούδι με έντονο μπάσο (αυτό το μπάσο είναι ένα στοιχείο που ξεχωρίζει σε πολλά τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ).
Μερικά τραγούδια βρήκα μια πιο ενδιαφέρουσα, ίσως εκλεκτική, ανατροπή στη μίξη. Το "Bring It On Home" είχε αυτόν τον περίεργο συνδυασμό bluesy και ψυχικής κιθάρας.
Συνολικά, το "Neptune Blue" των Lane Lane είναι άλλο ένα εξαιρετικό, δημιουργικό και διασκεδαστικό άλμπουμ μελωδικής ροκ AOR από αυτήν την τέλεια και ταλαντούχα ερμηνεύτρια.
Συνιστάται εύκολα…γιατί απλά είναι πανέμορφο μουσικά!!

Νότης "Remember Me" Γκιλλανίδης