// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

Wikkid Starr: "Return To Glory"

26/06/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1728

Πίσω στην εποχή της "αθωότητας" των νεανικών μας χρόνων, η glam σκηνή του L.A. 80ς ήταν απολύτως δελεαστική. Τα μακριά λακαρισμένα μαλλιά και η φροντισμένη εμφάνισή, η ακατέργαστη μουσική και το καθαρό επιδεικτικά σκισμένο τζην κυριαρχούσαν στη μουσική σκηνή του περασμένου αιώνα.

Μάλιστα εκείνη τη εποχή τα τοπικά ραδιόφωνα έστω και ελάχιστα έπαιζαν το συγκεκριμένο είδος κάνοντας τους ενδιαφερόμενους (την αφεντιά μου και τον φίλο μου Κώστα Μ.) να κολλήσουν, να ακούσουν και να απολαύσουν.

Από τον καταιγισμό των MOTLEY CRUE, GNR και W.A.S.P, μέχρι τους εξίσου down n dirty, QUIET RIOT, GREAT WHITE και DOKKEN, το Λος Άντζελες έφερε μερικές μπάντες που ήξεραν να ροκάρουν κατά μέτωπο.
Μερικές δεκαετίες περίπου μπροστά και υπάρχει ένα σύγχρονο μουσικό παιδί του Glam Hair metal στην πόλη με τη μορφή του δυναμικού κουιντέτου WIKKID STARR. Με καταγωγή από το Λος Άντζελες, οι WIKKID STARR ήταν εδώ για να αναπαραστήσουν τις μέρες της δόξας όλων των Glam γενεών με την προτελευταία τους κυκλοφορία "Sudden Impact".
Το συγκρότημα άνοιξε για τους L.A. GUNS (μεταξύ άλλων μεγάλων ονομάτων), ακολούθησε μια συναυλία δίπλα στους DOKKEN και στη συνέχεια εισέβαλε εντυπωσιακά με το δικό τους σόου τον Νοέμβριο του 2019. Γνωρίζοντας ότι οι WIKKID STARR έχουν εμφανιστεί με σιγουριά δίπλα σε τέτοια καταξιωμένα συγκροτήματα στο σκηνή είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς αυτή την επανεκκίνηση στις μουσικές παραμέτρους του γκρουπ, όπου τα πάντα επικεντρώνονται πλέον σε μια πολύ πιο εμπορική, προσεγμένη και διορατική πρόταση από την προηγούμενη παραγωγή τους συνολικά.
Βρισκόμαστε σε ένα άλμπουμ που, αγνοώντας την κάτι παραπάνω από βελτιωμένη παραγωγή του, μας προσφέρει μια συλλογή τραγουδιών που τραβάει αμέσως την προσοχή του ακροατή.
Νομίζω ότι το Wikkid Starr έχουν πετύχει να αναδείξουν τον μελωδικό τους χαρακτήρα. Από την πρώτη στιγμή, τα, μέχρι τώρα, ανύπαρκτα πλήκτρα, καταλαμβάνουν το ηχητικό φάσμα, λειτουργώντας εξαιρετικά ως βάση, ή και ως πρωταγωνιστικό μέρος κάθε τραγουδιού. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο ο Richards προσεγγίζει τα φωνητικά μέρη και διαμορφώνεται προς μελωδικότερες προσεγγίσεις, κάνοντάς μας να ξεχνάμε την προηγούμενη ερμηνεία του εγγύτερα στο επίσης πολυαγαπημένο glam/sleaze/hair metal!
Σίγουρα θα ενθουσιάσει αυτήν τη φορά τους οπαδούς από τη "μελωδική ενορία". Η κιθάρα του Rafa Souza, περισσότερο από εμπνευσμένη, είναι η "ραχοκοκαλιά" ολόκληρου του συνόλου, λάμπει σε όλες τις συνθέσεις, η δουλειά του στις έξι χορδές είναι αξιέπαινη, με ευρηματικά σόλο και σταθερά και έξυπνα συνοδευτικά riff.
Όλα ξεκινούν με το ομώνυμο τραγούδι "Return To Glory" όπου τα εντυπωσιακά πλήκτρα στο ύφος των Van Halen κάνουν ξεκάθαρες τις νέες μελωδικές συντεταγμένες του συγκροτήματος, ένα επικό τραγούδι με υπέροχο ρεφρέν, την πρώτη μεγάλη έκπληξη του δίσκου.
Το "Unleash The Fury" περιέχει ρεφρέν από την αρχή που είναι πιασάρικα, με ένα παιχνίδι στίχων-ρεφρέν από τα καλύτερα του άλμπουμ. Προσωπικά αγαπημένο από το πρώτο άκουσμα.
Το "Ready or Not" ως το μυθικό θέμα της Ευρώπης, καμία σχέση με τους Σουηδούς "θεούληδες" Europe, αλλά ναι, θα μπορούσαν να κυκλοφορούσαν κάτι ανάλογο, πράγμα που το κάνουν με μεγάλη επιτυχία οι εκπληκτικοί Eclipse χωρίς κανένα πρόβλημα και σίγουρα μοιάζει η μουσικότητα της σύνθεσης, αν αλλάζαμε τη φωνητική γραμμή του Richards με αυτήν του Martensson. Υπέροχο τραγούδι με την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε κοινά μελωδικά τοπία.
Το "Full Moon Dance" είναι άλλη μια εξαιρετική σύνθεση του μελωδικού hard rock, όπου όλα συνταιριάζουν μεταξύ τους, θυμίζοντας εκείνες τις απίστευτες μελωδίες της δεκαετίας του ογδόντα που είναι τόσο δημοφιλείς στους λάτρεις του είδους.
Είναι ένα τραγούδι που χαρακτηρίζει καλά το άλμπουμ. Μια θελκτική μελωδική γραμμή, ένα ροκάρον βασικό vibe και ένα φιλιγκράν σόλο μέρος είναι οι "ακρογωνιαίοι λίθοι" του τραγουδιού.
Μια μελωδία που σφύζει από κιθάρα χάρη στον Rafa Souza που κάνει το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι. Από εκεί το άλμπουμ συνεχίζει να "ανεβάζει" τα κομμάτια δυναμικά.

Το "Never Fear The Unknown" είναι ίσως πιο προβλέψιμο αλλά καθόλου αμελητέο. Άλλο ένα απίστευτο κομμάτι, με ήχο εμπνευσμένο από τη χρυσή εποχή της μουσικής μας…εκρηκτική σύνθεση που προσφέρει απλά μελωδικό rock πλημμυρισμένο με διακριτικά πλήκτρα, εξαιρετικό κιθαριστικό συνθετικό υλικό βουτηγμένο στο πνεύμα των '80ς.
Με το "Gods Of War" θα ξεκινούσε το B-side σε έναν δίσκο βινυλίου, και, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα εκρηκτικό τραγούδι με ένα ρεφρέν που μπορεί να δημιουργηθεί και ντραμς που δίνουν χροιά πολεμικού τόνου στην σύνθεση… υπέροχο μουσικό θέμα.
Στη συνέχεια, το συγκρότημα παρουσιάζει την τραγουδάρα "Frozen Heart" και ξέρετε με την πρώτη νότα πως όλα θα είναι τέλεια. "Βροχή" από νότες πλήκτρων σε ένα μεσαίο τέμπο με μια μελωδία κινηματογραφικών εκπομπών που θα ζωγραφίζονταν σίγουρα για ένα "Top Gun" που απολαύσαμε αυτές τις μέρες.
Με το "The Long Road" συνεχίζουν το μελωδικό "μονοπάτι" ακάθεκτοι, ίσως όντας πιο χαλαροί στις δημιουργικές τους απαιτήσεις. Έχει θαυμάσιες κιθαριστικές γραμμές και ρεφραίν που για μέρες θα τραγουδάς.
Ανακτούν τον δυναμικό μελωδικό τόνο με το "Feel The Vibe", όπου η αισιοδοξία βασιλεύει ξανά σε ένα δυναμικό τραγούδι που ακούγεται τόσο ευχάριστο. Ακόμη ένα ξεσηκωτικό ροκάδικο κομμάτι. Κλασικός 80'ς ήχος.
Τελειώνουν τον δίσκο με το "Love & Devotion", να συνεχίζει σε αυτό το πνεύμα, ενσωματώνοντας μια γραμμή κιθάρας της δεκαετίας του '80 και στυλ στα πλήκτρα που θυμίζει σε ένα mainstream ροκ ραδιοφωνικό τραγούδι που βρίσκεται κάπου μεταξύ μπαλάντας και ροκάδικου άσματος μεσαίου ρυθμού. Υπέροχα χορωδιακά φωνητικά.
Εν ολίγοις, μια εξαιρετική δουλειά όπου "σβήνουν" το προηγούμενο εξαιρετικό τους glam/sleaze αποτύπωμα με μια κίνηση της πένας για να αγκαλιάσουν τη μελωδική ροκ με ιδιαίτερη για όλους μας απόλαυση.
Ομολογουμένως, μου χρειάστηκαν μερικές ακροάσεις για να απολαύσω όλα τα κομμάτια, αλλά σίγουρα υπάρχουν μερικές υπέροχες μελωδίες που ξεχωρίζουν και είναι ευπρόσδεκτες για ένα καλομαθημένο hard rock μελωδικο-AOR οπαδό όπως θέλω να αυτοαπακαλούμαι ακόμα...

Νότης "Unleash The Fury" Γκιλλανίδης