Adellaide: "Deja Vu"

01/09/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1395

Το συγκρότημα από το Σάο Πάολο, οι Adellaide, σήμερα ένας από τους εκπροσώπους του AOR στη Βραζιλία και κυκλοφορεί το νέο του άλμπουμ του, με τίτλο "Deja Vu", μέσω της Lions Pride Music. Το νέο άλμπουμ περιλαμβάνει 11 νέα τραγούδια, "αποστάζοντας" καθαρό μελωδικό hard rock.

 

Το συγκρότημα, που δημιουργήθηκε το 2016, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του EP, Adellaide, την ίδια χρονιά και το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, το εξαιρετικό "Flying High", την επόμενη χρονιά, τραβώντας όλο και περισσότερο την προσοχή του κοινού και των κριτικών.
Το 2019, το δεύτερο δημιούργημα τους  κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας, το "New Horizons", το οποίο έφερε ακόμη και διεθνείς συνεργασίες, καθώς και μερικά αναδυόμενα ονόματα από το λεγόμενο "ethnic metal" ή ροκ τραγουδισμένο στα αγγλικά. Όλα τα έργα των Adellaide κυκλοφόρησαν από τη δανέζικη δισκογραφική Lions Pride Music και τώρα ήρθε η ώρα για το τρίτο εκπληκτικό έργο που επιλέγεται  "Deja Vu".
Όταν άκουσα  το νέο δίσκο, η αίσθηση που νιώθουμε είναι πραγματικά αυτή του "Déjà Vu", κάτι που το έχω ξανακούσει (φυσικά στην υπέροχη δεκαετία των ‘80. Ωστόσο, το περίεργο είναι ότι αυτή η αίσθηση δεν έχει υποτιμητικό βάρος, καθώς πρόκειται για εξαιρετικές, κατ’εμέ, συνθέσεις.
Η αίσθηση οφείλεται στις ίδιες τις συνθέσεις, πολύ εμπνευσμένες, με εξαιρετική μουσικότητα, φωνές σε υψηλό επίπεδο, όλες μεγαλειώδεις και τολμηρές. Αυτό το νέο άλμπουμ φέρνει μερικές σημαντικές αλλαγές, που ενσωματώνουν τις μελωδίες και αφήνουν μια νέα ατμόσφαιρα στον αέρα, κυρίως λόγω της παραγωγής, αυτή τη φορά που υπογράφει ο Χιλιανός μουσικός και παραγωγός Ed Omar Carabantes, ο οποίος ήταν επίσης υπεύθυνος για τη μίξη και το mastering.
Η εξέλιξη του άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από τη νέα σύνθεση της μπάντας, η οποία περιλαμβάνει τον μουσικό Marcelo Naudi, ο οποίος παίρνει το μπάσο στη θέση του Cadu Yamazaki, που πέθανε το 2020, και τον ντράμερ Allan Juliano.
Το "Deja Vu", όπως και ο προκάτοχός του, "New Horizons", φέρνει μερικές ξεχωριστές εμφανίσεις, όπως ο σαξοφωνίστας Deraldo Matos, ο οποίος "στολίζει" τα τραγούδια στα οποία συμμετέχει, δίνοντας μια νέα πνοή στον ήχο των Adellaide, που είναι ένα από τα πιο θετικά σημεία του νέου άλμπουμ. Η Ουκρανή τραγουδίστρια Μαρίνα Αμμούρη με έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας επαναλαμβάνει την επιτυχία της στο "New Horizons", με μια νέα συμμετοχή στο "Deja Vu".
Το άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης τα δεύτερα φωνητικά της Χιλιανής τραγουδίστριας Gigolette Angeline, σε πολλά κομμάτια.
Ο κιθαρίστας Marcelo Naudi, ο παραγωγός Tito Falaschi, ο Χιλιανός τραγουδιστής Eddie Vantez και ο εξαίρετος τραγουδιστής Rod Marenna αφήνουν επίσης τα "χνάρια" τους στο "Deja Vu". Αυτή τη φορά, εξάρουμε την φωνητική παρουσία της τραγουδίστριας Juliana Rossi, από το συγκρότημα Silent Cry, η οποία παραδίδει ένα συγκινητικό όσο και αισθαντικό "παρών" με την ερμηνεία της στο "Falling Petals". Ο καλλιτέχνης Joey Polycarpo ιχνογραφεί μοναδικά  ξανά το εξώφυλλο.


Το "Deja Vu" ανοίγει με το περίτεχνο "Transcendence", με έναν πανέμορφο συνδυασμό  πλήκτρων και σαξόφωνου, στην εισαγωγή, το οποίο μας μεταφέρει στην εισαγωγή με σαξόφωνο του κλασικού "Baker Street" του Gerry Rafferty.
Όμως οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Το κομμάτι εδώ είναι μεγαλειώδες από μόνο του, με μουσικότητα και φωνητικά σε "στρατοσφαιρικό" επίπεδο. Το ρεφρέν, άκρως συναισθηματικό, δεν μπορεί να ξεφύγει από το μυαλό σου.
Ένα εκπληκτικό τραγούδι, το οποίο αναδεικνύεται εύκολα(και προσωπικά…) ως το καλύτερο του έργου. Στη συνέχεια έχουμε το "Superfanatic", πιο γρήγορο και δυνατό, ανεβάζοντας τον πήχη σε δυναμικότητα και ταχύτητα. Πανέμορφη σύνθεση με το σαξόφωνο να "γλυκαίνει" την σύνθεση…
 Το "Without You", που κυκλοφόρησε προχθές ως το τρίτο single και το οποίο κυκλοφορεί και σε  εκτεταμένη έκδοση και ως επεξεργασμένο επιπλέον κομμάτι  στο άλμπουμ, είναι η πιο σύγχρονη, ακριβής έκφραση του AOR, που μας προσφέρει μια πανέμορφη πανδαισία  πλήκτρων, από τον Leandro Freitas, που προσδίδει στην σύνθεση  έναν μοναδικό, κινηματογραφικό "αέρα".
Το "Girl From Syria", που κυκλοφόρησε ως πρώτο single και το οποίο συνοδεύτηκε από  ένα όμορφο βίντεο κλιπ, με τη συμμετοχή της χορεύτριας Cris Fairuza, συνεχίζει την  μουσικότητα του δίσκου  με επαίνους. Το δυνατό beat του Allan Juliano στα ντραμς είναι ένα από τα highlights. Οι μουσικές παρεμβάσεις από τις κιθάρες, τα πλήκτρα  είναι φανταστικές, δίνοντας έναν απολαυστικό χορευτικό αέρα. Υπάρχει δε,  ένα δεξιοτεχνικό σόλο κιθάρας από τον Vitor Balconi.
Το "Unia", το πέμπτο κομμάτι, μας μεταφέρει στο κεντρικό μέρος του έργου. Το κομμάτι είναι δυνατό και μελωδικό, εναλλάσσοντας πιο γρήγορες στιγμές με λιγότερο έντονες. Ένα ενδιαφέρον τραγούδι για την παραλλαγή, με τον αέρα του "The Neverending Story", εκείνου του κλασικού κινηματογραφικού έργου  περιπέτειας.
Το "Falling Petals" είναι το επόμενο. Κυκλοφόρησε ως δεύτερο single, είναι μια όμορφη μπαλάντα, με τον τραγουδιστή Daniel Vargas να "αποστάζει" συναισθήματα και να ερμηνεύει μοναδικά την σύνθεση. Το τραγούδι οδηγείται κυρίως από πλήκτρα, δίνοντάς του έναν "βουκολικό" και ταξιδιάρικο αέρα, καταλήγοντας σε ένα από τα πιο όμορφα και εμπνευσμένα σόλο κιθάρας.
Το έβδομο κομμάτι, "Fell From The Sky" μας προσφέρεται από την όμορφη φωνή της Juliana Rossi, η οποία κάνει τα βασικά φωνητικά, με τη συνοδεία του Daniel Vargas, με το δίδυμο να δουλεύει αρμονικά. Είναι μια πολύ όμορφη ημι-μπαλάντα, αποκορύφωμα του δίσκου επίσης. Eίναι το αγαπημένο μου στο άλμπουμ, ένα εκπληκτικό φωνητικό ντουέτο, για ένα τραγούδι εμπνευσμένο από το ρετρό που ξεχωρίζει από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Φτάνοντας στις τελευταίες στιγμές της ακρόασης, έχουμε το "It's Not The End", που ξεκινά με πιο έντονο κιθαριστικό τρόπο, αναρτημένο ακριβώς για να συνέλθει από τις πιο συναισθηματικές στιγμές και να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα και έχει την σπουδαία  φωνητική υποστήριξη του Marcelo Naudi. Το τέμπο δεν είναι τόσο γρήγορο, αλλά αρκετό για να μας ξυπνήσει, καθώς έχει μια πιο χορευτική αίσθηση, που μας κάνει να ταλαντευόμαστε στον ρυθμό του.
Το "Time Riders" φέρνει λίγο περισσότερο animation, ακόμη και όντας ένα τραγούδι λίγο διαφορετικό από τα άλλα, σε ένταση. Συνοδεύεται ξανά από το σαξόφωνο του  και έχει ένα δυνατό και γρήγορο σόλο.
Το τελευταίο τραγούδι "To Live Forever", που περιλαμβάνει τα δεύτερα φωνητικά του Rod Marenna, είναι εκεί για να δώσει αυτή την αίσθηση σταθερού κλεισίματος, να σε κάνει να θέλεις να επιστρέψεις στην αρχή και να ξεκινήσεις από την αρχή. Είναι ένα γρήγορο, συνεκτικό τραγούδι με ένα περίτεχνο ρεφρέν. Εξαιρετική δουλειά από την ρυθμική γραμμή, με μπάσο και ντραμς πολύ καλά τοποθετημένα και κιθάρα στο κύριο μέρος του δίσκου.
Τέλος, το έργο φέρνει μια επεξεργασμένη εκδοχή του single "Without You", για να κλείσει η ακρόαση με την αίσθηση του "νομίζω ότι το έχω ξανακούσει αυτό" ή του κλασικού "Déjà Vu", γιατί όχι;! Και δεν είναι περίεργο, το τραγούδι είναι πανέμορφο και αξίζει κάθε λεπτό της έκφρασής του.
Λοιπόν, αφού ακούσουμε το έργο, τι μπορούμε να πούμε ή να επισημάνουμε για το Deja Vu; Πρώτα απ' όλα, είναι ένα άλμπουμ με  πολύ καλή παραγωγή, που μας κάνει να νιώθουμε κάθε συναίσθημα και υπάρχουν τραγούδια στα οποία η μελωδία μεταφέρεται με το σαξόφωνο, όπως στο "Transcendence" καθώς και σε άλλα, τα πλήκτρα έρχονται στο προσκήνιο, ακολουθούμενα από κοντά από τις  κιθάρες, όπως στο "Without You", που είναι πολύ Toto, με εκείνες τις χαρακτηριστικές μοναδικές δημιουργίες  της μπάντας του "θείου" Lukather.
Με αυτήν την κυκλοφορία ανέβηκαν σίγουρα στην Super League του Melodic/AOR γένους και οι απαιτήσεις όσο και η προσμονή μας ανεβαίνουν επικίνδυνα…Δισκάρα!!
 
Νότης "Without You" Γκιλλανίδης