Εκτός από τον τραγουδιστή James Christian, στο πλοίο βρίσκονταν στα πρ'ωτα χρόνια οι Gregg Giuffria, Chuck Wright, Ken Mary και Laney Cordolla όλα τα σπουδαία μουσικά  ονόματα. Αυτό το κουιντέτο είχε μεγάλη επιρροή στο μελωδικό hard rock  και έδωσε ένα διαχρονικό κλασικό δίσκο  με το δεύτερο δημιούργημα  τους, το "Sahara".
Με την πάροδο του χρόνου, υπήρξαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση και παρόλο που οι House Of Lords δεν έδωσαν ΠΟΤΕ κακούς δίσκους, το συγκρότημα με επικεφαλής τον James Christian δεν μπόρεσε να επαναλάβει τις πρώτες επιτυχίες του. Ακόμα και το πιο πρόσφατο άλμπουμ "Saints and Sinners" δεν θα το αλλάξει αυτό. Ο James Christian έχει πλέον τον εκπληκτικό Mark Magnold (Touch, Drive She Said) στα πλήκτρα.
Προσθέστε σε αυτό, τον κιθαρίστα Jimi Bell και τον ντράμερ, BJ Zampa, οι οποίοι είναι και οι δύο με το συγκρότημα από το 2005 και έχετε ένα ροκ στιβαρό συγκρότημα, "κολλημένο στο πάτωμα" μελωδικό Hard Rock συγκρότημα.
Οι  House Of Lords συνεχίζουν να εμπιστεύονται τη βασική μουσική φόρμουλα των προηγούμενων κυκλοφοριών.
Στο ενδέκατο στούντιο άλμπουμ τους χρησιμοποιούν υπέροχες μελωδίες, συναισθήματα, αλλά και κάποια σκληρότητα.
Και όπως θα περίμενε κανείς, είναι η φωνή του αρχηγού της μπάντας Christian που είναι το κύριο κινητήριο στοιχείο στο "Saints and Sinners".
Το AOR είναι η κύρια μουσική κατεύθυνση που εκδηλώνεται σε τραγούδια όπως το "Take It All". Αν όμως προτιμάτε τους πιο δκληρούς ροκ ήχους, θα πρέπει να δοκιμάσετε την τύχη σας με το "Road Warrior". Το ζωηρό ροκ τραγούδι έχει πολλή ορμή πριν οι House Of Lords χτίσουν τις μεγάλες μελωδικές "αψίδες" με το έπος "Mistress of the Dark".
Αυτός που περιμένει την ασταμάτητη δύναμη μιας μουσικής "χιονοστιβάδας" με το "Avalanche" θα γοητευτεί γιατί είναι μια μπαλάντα για πιάνο, που με ψυχή προσπαθεί να βρει τον δρόμο της στην καρδιά του ακροατή. Το τραγούδι  οδηγείται από τρία βασικά στοιχεία: τη φωνή του Christian, μια μελωδία για πιάνο και μια συμφωνική συνθετική ατμόσφαιρα. Για να μην χαθούμε όμως εντελώς στη δίνη των συναισθημάτων, ακολουθεί το "Roll Like Thunder", ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Ο James και οι συνάδελφοί του το κάνουν πολύ επιδέξια  και αναρωτιέται κανείς γιατί δεν το κάνουν πιο συχνά.