Khymera: "Hold Your Ground"

21/03/2023

Κατηγορία: Κριτικές

1206

Όσοι ασχολούμαστε με τον μελωδικό χώρο και τις σχετικές κυκλοφορίες γνωρίζουμε, τον Dennis Ward σαν τραγουδιστή, μπασίστα, παραγωγό, με όποια σειρά προκρίνει ο καθένας και σίγουρα το μελωδικό hard rock αλλά και η μεταλλική κοινότητα του οφείλουν πολλά.

 

Από την μέρα που κυκλοφόρησε το πρώτο εξαιρετικό άλμπουμ των Khymera το 2005, το "A New Promise", με τον ίδιο ως τραγουδιστή, φτάσαμε το 2015, όπου κυκλοφορώντας το πολύ μελωδικό "The Grand Design", ο Ward εγκατέλειψε κάθε ανάμειξη του, τόσο με την αρχική του μπάντα, τους Pink Cream 69, όσο και τα μουσικά σχήματα που εμπλέκονταν, όπως οι Place Vendome, Panorama, Gus G, Magnum, αλλά και τους Ρώσους μουσικούς  ονοματισμένους από ένα διήγημα του μέγιστου  Fyodor Dostoevsky, τους Alekseevskaya Ploshchad μεταξύ πολλών άλλων...
Μετά από  30 χρόνια μουσικής ιστορίας, όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να περιμένουμε από τον Dennis Ward και τους υπόλοιπους στο "μουσικό όχημα" των Khymera: μελωδικό  hard rock, διανθισμένο με μία μεταλλική υφή, περιτυλιγμένο έντεχνα με  το AOR επίχρισμα. Επιπλέον, επιγεύσεις από αρμονίες μουσικών και φωνητικών φράσεων, στιβαρό ροκ ρυθμό, μελωδικότητα των συνθέσεων, πιασάρικα ρεφραίν, πλούσιες επιστρώσεις από συνθεσάιζερ/πλήκτρα και φυσικά απογειωτικά κιθαριστικά σολαρίσματα.
Μέσα σε αυτήν την μελωδική πανδαισία η φωνή του Dennis Ward δυναμική, μελωδική, καθάρια, απόλυτα εναρμονισμένη με τούτο το  εξαίσιο AOR-melodic metal rock. Ήδη από το 1989 αγόραζα τους δίσκους των Pink Cream 69 όπου ο Ward μεγαλούργησε μαζί τους.
Είμαι θαυμαστής των Khymera και από τότε που ο Dennis Ward ανέλαβε τα φωνητικά έχω απολαύσει όλα τα άλμπουμ μέχρι σήμερα, αλλά το "Hold Your Ground" κατά τη γνώμη μου, είναι το καλύτερο μέχρι σήμερα και απλώς ξεπερνά το "The Greatest Wonder". Κάποιος είπε: "δεν υπάρχει  τίποτα καινούργιο σε αυτήν την κυκλοφορία", αλλά υπάρχει μια αλλαγή, ο ήχος της κιθάρας είναι λίγο πιο βαρύς και οι μελωδίες περισσότερο  πιασάρικες. Λατρεύω σίγουρα τη φωνή του Dennis, αλλά σε αυτό το άλμπουμ τα φωνητικά του είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει. Το "Hold Your Ground" είναι ένα άλλο από αυτό το μελωδικό εργαστήρι... Κοιτάξτε, αποπνέει τάξη, δεξιότητες, συνθέσεις που εντυπώνονται στο αυτί, τεχνική ικανότητα. Και βγάζει ευρωπαϊκούς ήχους από κάθε μουσικό πόρο. Χωρίς Fillers και όλα πιασάρικα ως το "μεδούλι".
Θα χρειαστείτε πιθανώς μόνο ελάχιστα (24) δευτερόλεπτα για να αποφασίσετε πραγματικά. Αυτός ακριβώς είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να περάσει κανείς από την εισαγωγή του "Don’t Wait For Love", τα πλήκτρα και την κιθάρα του Michael Klein. Μετά το ρεφρέν. Ο Pete Newdeck (ντράμερ σε όλους τους προηγούμενους δίσκους της μπάντας) του δίνει αρμονίες (μετέχει μόνο στα φωνητικά εδώ) και ο τόνος έρχεται.
 Το "Firestarter" και μπορώ να είμαι ειλικρινής; είναι στην πραγματικότητα ένα κομμάτι από ογκώδεις ήχους στα FM ενώ το "Hear Me Calling" είναι το είδος του  δίσκου  που αγόραζα από τότε που ήμουν παιδί.
Το "Sail On Forever" θα μπορούσε να ήταν στον δεύτερο δίσκο των Bon Jovi και υπογραμμίζει τη σημασία των πλήκτρων του λατρεμένου Eric Ragno σε αυτό το άλμπουμ (ο Ward παίζει επίσης πλήκτρα) με τα πλήκτρα του Ragno να "λαμπυρίζουν" και την κιθάρα σε ένα όμορφο  σολάρισμα κιθάρας που συνοδεύεται από πιασάρικα, πλούσια δεύτερα φωνητικά.
Κυρίαρχος ο ρόλος του πιάνου στο "Our Love Is Killing Me" είναι τόσο τεράστιο καθότι  power μπαλάντα με τις  ηλεκτρικές κιθάρες να συμπλέουν και τα πλήκτρα ως το απαραίτητο φόντο δημιουργούν με την επικουρία της κιθάρας, μία αισθαντική δημιουργία…
Χωρίς να το αναγνωρίσω αμέσως, μόλις στα δεκαεπτά δευτερόλεπτα όταν άρχισα να τραγουδάω το "I listen the ticking of the clock" το αναγνώρισα – "Alone" των πολυλατρεμένων Heart . Η ομοιότητα αυτής της εναρκτήριας σύντομης εισαγωγής είναι εκπληκτική – αλλά καθώς το τραγούδι εξελίσσεται, αποκτά μια δική του ταυτότητα, ενώ απομένουν μόνο πολύ ελαφριές πινελιές από το εμβληματικό τραγούδι των Heart.
Το "Hear What I Am Saying" έχει μια γεύση από τον επικό ήχο των Magnum γροθιά, η ενέργεια και η ώθηση επιστρέφουν μαζικά στην συγκεκριμένη σύνθεση, ένα εθιστικό χτύπημα του κλασικού μελωδικού ροκ έρχεται για να συναντηθεί με το πιασάρικο AOR!
Ενώ το σαρωτικό ηχητικό τοπίο του "Believe In What You Want" είναι διάχυτο από το πνεύμα των Europe της μεσαίας περιόδου, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να αντιγράφει ξεδιάντροπα.


Είναι επίσης  δελεαστικό να φανταστούμε το "On The Edge" - ένα ροκάδικο άσμα που χτυπάει δυνατά – σύνθεση με μοντέρνας υφής πλήκτρα, πλούσια δεύτερα φωνητικά και φανταστικό σόλο στην κιθάρα από τον Michael Klein.
Το "Could Have Been Us" το επόμενο και η  σύνθεση διαθέτει στο μέγιστο όλα εκείνα τα συστατικά που συνθέτουν τη μαγεία του μελωδικού ροκ: Πλούσια και δυνατά φωνητικά και όμορφες μελωδίες!
Το "Runaway" δεν είναι η τραγουδάρα των Bon Jovi, είναι το πιο βαρύ riff εδώ όμως και σε έναν δίσκο που ποτέ δεν θα μπορούσες να περιγράψεις ως "χαλαρό", υπάρχει μια ακόμη κομψή προσπάθεια για μεσαίου ρυθμούς ροκ στο "Am I Dreaming" που  κλείνει ο δίσκος, σύνθεση που καθοδηγείται από τους περίτεχνους δακτυλισμούς στην κιθάρα επιθυμητούς από τους ρέκτες του μελωδικού Hard Rock.
Ο Dennis έχει μια μεταξένια απαλή φωνή που θα κοσμούσε οποιοδήποτε από τα σπουδαία άλμπουμ του AOR της δεκαετίας του ογδόντα – οι δε  Khymera ως μπάντα, με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση, θα είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη του AOR και του ροκ συνολικά. Υπήρξαν πολλά μελωδικά ροκ άλμπουμ τα τελευταία χρόνια – μια σημαντική αναζωπύρωση πραγματικά – με την τελευταία προσπάθεια των Khymera να ανταποκρίνεται εύκολα στον καθένα από αυτούς. Και αυτό περιλαμβάνει πρόσφατα άλμπουμ από τα συγκροτήματα όπως οι T3NORS, Arctic Rain, Perfect Plan.
Συνολικά, ένα άλμπουμ που συνδυάζει  hard  ροκ με μελωδικό ροκ "ελαφροπασπαλισμένο" με την "χρυσόσκονη" του  AOR, δημιούργησαν  οι Khymera προσφέροντας μας  μια ενεργειακή πανδαισία διασκέδασης. Η μπάντα με το "Hold Your Ground" υποβάλλει όχι μόνο ένα πολύ αξιοπρεπές δείγμα μελωδικής τραγουδοποιίας, αλλά θα έλεγα ότι σε ορισμένες συνθέσεις εντυπωσιάζει σε υπερθετικό βαθμό. Και αυτό λέει πολλά για ένα συγκρότημα που βρίσκεται στα "χαρακώματα" για περισσότερα από 20 χρόνια.
Εξαιρετικός δίσκος και ελπίζουμε με κρυφή προσμονή να δούμε  αυτό το συγκρότημα στη σκηνή.

Νότης "Don't Wait For Love" Γκιλλανίδης