Τα συναρπαστικά τραγούδια των Jethro Tull

23/09/2016

Κατηγορία: Rocktime Songs

12951

Το να γράψεις μια λίστα με 12 μονάχα κομμάτια από μια μπάντα που έχει γράψει εκατοντάδες, είναι από μόνο του δύσκολο έργο. Στο μικροσκόπιο του www.Rocktime.gr θα περάσει από αυτή τη δοκιμασία η βρετανική μπάντα Jethro Tull.

 

O Ian Anderson και η παρέα του δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, λίγο πολύ το πάντρεμα που κάνουν στα τραγούδια τους συνδιάζοντας folk και progressive rock με μεσαιωνικούς ήχους και θέματα, το φλάουτο και οι στίχοι για ιστορίες φανταστικές ή του παρελθόντος, είναι από τα κυριότερα στοιχεία που τους έκαναν αυτό που είναι σήμερα.
Πάμε τώρα όμως να δούμε με αποδείξεις το γιατί..
 
01. Aqualung:  Δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσει κανείς για Jethro Tull και να μην αναφέρει αυτό το τραγούδι. Με γέφυρα από heavy περάσματα σε πιο ήπιους ρυθμούς και χωρίς το σήμα κατατεθέν τους (το φλάουτο) να δηλώνει το παρόν, σε κερδίζει αμέσως από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Φανταστικό κομμάτι και αγαπημένο μου.

02.Locomotive Breath: Έρχεται κατευθείαν από το Aqualung δίσκο και είναι επίσης από τα πιο γνωστά τραγούδια τους και αυτό, με το ροκ ρυθμό του να συνοδεύεται από το μαγευτικό solo του Ian Anderson στο φλάουτο. Καταφέρνει να συνδιάσει τον jazz με τον ροκ ήχο.


03. Cross Eyed Mary: Και αυτό μας έρχεται από το ίδιο άλμπουμ. Ανατριχιαστικό στο ξεκίνημά του και επιβλητικό με την ιστορία που κρύβεται πίσω από τους στίχους να θέλει την ‘’Μαίρη’’ να είναι μια πρώιμη πόρνη η οποία προτίμησε να στραφεί σε άλλου είδους τεχνάσματα.

04. Bouree: Έπος, κομματάρα και απόλυτα μεσαιωνικό. Είναι ίσως από τις λίγες φορές που η ιστορία έδειξε πως ένα φλάουτο μπορεί να κόβει πισινούς. Το τραγούδι ουσιαστικά ανήκει στον Johann Sebastian Bach και αποτελεί από τις πιο ωραίες μεταφορές κλασικής μουσικής σε ροκ ήχο με τους Tull να το απογειώνουν.

05. Thick As A Brick I: Από τον ομότιτλο δίσκο του 1972. Η διάρκειά του είναι τόσο μεγάλη που αναγκαστικά κόπηκε σε δύο τμήματα με το πρώτο μέρος να καλύπτει την Α πλευρά του βινυλίου. Ένα αριστουργηματικό έπος με θεατρικούς στίχους όπου δεν περισσεύει κανένα από τα περίπου 23 λεπτά του .

06. Thick As A Brick II: Όταν αναφέρεσαι στο Thick As A Brick, παρόλο που είναι δύο μέρη και υποτίθεται διαφορετικά κομμάτια, επιβάλλεται να μην μείνει κάποιο στην απ’ έξω.  Το τραγούδι συμπληρώνει τη δεύτερη πλευρά του βινυλίου και συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το πρώτο. Είναι κατά δύο περίπου λεπτά μικρότερο και ισχύει ότι και για το το μέρος Ι.

07. Living In The Past:  Μέσα από τον ομώνυμο δίσκο του 1972. Το φλάουτο – σήμα κατατεθέν τους - σε πρωταγωνιστικό ρόλο, καταφέρνει να σε μαγέψει και να σε μεταφέρει σε ένα παράλληλο κόσμο, κυρίως στο σημείο της γέφυρας. Πετυχαίνει να σε υπνωτίσει και αν το ακούσεις κατ’ επανάληψη μπορείς να κάνεις ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι.


08. Life Is A long Song: Τραγούδι από το ίδιο άλμπουμ. Ακουστικό σε γενικότερες γραμμές με τα πλήκτρα και το φλάουτο να το χρωματίζουν ιδιαίτερα λίγο πριν το τέλος του. Είναι από τα κορυφαία τραγούδια στο χώρο αυτό, παιγμένα από κλασσική κιθάρα. Όταν γράφτηκε ο Ian Anderson ήταν μόλις 24 χρονών..

09. Songs From The Wood:  Όσοι τους είχαν ξεγραμμένους και πίστευαν ότι είχαν στερέψει από ιδέες, έρχεται το δέκατο άλμπουμ τους ‘’Songs From the Wood’’ του 1977 και κλείνει στόματα.  Κατηγορηματικά εκθαμβωτικό, με ελικοειδή μείγμα folk, κλασσικής και ροκ μουσικής. Στίχους για αλαφροΐσκιωτους, όπως προδίδει και ο τίτλος του.


10. Mother Goose: Φαντάζομαι θα καταλάβατε πως το Aqualung είναι ένα λατρεμένο άλμπουμ και ότι έχει βγάλει τα καλύτερα κομμάτια τους. Άνετα θα μπορούσε εδώ να βρίσκετε μόνο αυτό, αλλά θα ήταν πολύ άδικο. Ένα προσωπικά αγαπημένο μπαλανοτειδές τραγούδι τους με αναμνήσεις πολλές, χτισμένο στην ακουστική κιθάρα και στο φλάουτο.

11. Hunting Girl: Πρόκειται για ένα πεντάλεπτο έπος από το ‘’Songs From The Wood’ δίσκο. Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί το τελειότερο κομμάτι τους. Με δισταγμό θα πώ ότι τεχνικά, θα μπορούσε να είναι μιας και έχει όλα όσα αγαπήσαμε στους Jethro Tull. Ανατριχιαστικά πλήκτρα, progressive ρυθμός, επικό φλάουτο, σου περνούν την αίσθηση του ‘’κυνηγιού’’.

12. A New Day Yesterday: Το Stand Up του 1968, είναι ο δεύτερος δίσκος καριέρας τους και από πολύ νωρίς μας έδειξαν τα δόντια τους. Εδώ είναι και που ήρθε η αλλαγή στη κιθάρα, με τον Martin Barre να κάνει εκρηκτική εμφάνιση πίσω από την εξάχορδη. Πολλοί στην αρχή, δε πίστεψαν σε αυτή την αλλαγή ποντάροντας σε διάλυσή τους, όμως ο Ian Anderson είχε άλλα σχέδια που τελικά τον δικαίωσαν.
 
Γιώργος Βαλιμίτης