Δώδεκα καλοκαιρινά κλασσικά ροκ κομμάτια (η επιλογή συνειρμική, vol. II)

01/07/2022

Κατηγορία: Rocktime Songs

7116

Όπως έγραψα και για το vol 1 τo καλοκαιρινό soundtrack κάθε γενιάς είναι διαφορετικό και σίγουρα πολύ πλούσιο ειδικά αν αφορά classic summer rock tracks. Οπότε οι συνειρμοί συνεχίζονται...

 

On The Beach - Chris Rea (1986).
Δύσκολα θυμάται κανείς κομμάτι που να έχει αιχμαλωτίσει καλύτερα την αίσθηση ανείπωτης ρέκλας που μπορεί να εμπνεύσει και να επιβάλει μια παρθένα αμμουδιά. Ο άρχων της cool κιθαριστικής φρασεολογίας μπορεί να κατάγεται από το Middlesboro (όπου το πλησιέστερο σε καθαρή θάλασσα να ήταν κάποια λίμνη με λύματα), αλλά το '86, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ με αυτό τον τίτλο, ήταν ήδη κοσμογυρισμένος και είχε ζήσει σε τέτοιες παραλίες. Ένα τόσο εθιστικό, πλατύ σε ήχο και απήχηση κομμάτι που πήρε παραμάζωμα τα καλοκαίρια μας αδιακρίτως.   
                     

            
Islands - Mike Oldfield [feat. Bonni Tyler] (1987). Όταν ακόμη ο τύπος έγραφε κανονικά, ευρείας κατανάλωσης, τραγούδια και η ντίβα είχε λίγο ακόμη από το αμίμητα τραχύ λαρύγγι της. Κυριλέ κρυφή ματιά στα νησιά της άγονης γραμμής, αλλά προφανώς από κότερο ("Islands, from the first time we saw - We could wait for this moment, like rocks on the shore - We can never be closer, somehow - For the moment that lasts, is this moment now").
 
On An Island - David Gilmour (2006).
Είναι γνωστό ότι οι αγγλάρες έχουν ένα ανεπίλυτο ζήτημα έλξης με τα νησιά, ιδίως τα δικά μας. Με ρυθμό υπνωτικό, φωνητικά από David Crosby/ Graham Nash, ενορχήστρωση από Zbigniew Preisner και Γκιλμορική κιθάρα, το κομμάτι καταφέρνει να τρυπώσει στις καλοκαιρινές νύχτες σα σεκάνς από όνειρο ("sharing a dream - on an island").
 
Kokomo - The Beach Boys (1988).
Οι Beach Boys στα τέλη των '80s ήταν μια υποσημείωση - μνημόσυνο για την πρώϊμη rock περίοδο των '60s. Αλλά ως απολύτως ταυτισμένοι με το κύμα, το surf, τα χαβανέζικα πουκάμισα και τις ανέμελες εποχές, ήταν αδύνατον να μην τύχουν εκμετάλλευσης από τη βιομηχανία των ονείρων. Κομμάτι που γράφτηκε για να χρησιμοποιηθεί ειδικά σε ένα από τα τελευταία φιλμ των '80s, όπου ηδονισμός και ρεπουμπλικανικός διδακτισμός του αισχίστου είδους έφτιαξαν ένα ανίερο "Cocktail". Μιλάει για ένα μέρος κάπου στα "Florida Keys", στην πραγματικότητα ανύπαρκτο. Ήταν όμως τέτοια η δύναμη της εικόνας και η σφραγίδα του brand name των Beach Boys (μόνον ο Brian Wilson δεν συμμετείχε στο εγχείρημα), που το κομμάτι έγινε αμέσως μέρος της καλοκαιρινής κουλτούρας δικαίων και αδίκων. 
 
All Summer Single - Billy Idol (1986).
Κρυμμένο στο ελαφρώς υποβαθμισμένο από τον χρόνο "Whiplash Smile", μια από τις ελάχιστες -ας τις πούμε- πιο "ανθρώπινες" στιγμές του Billy. Ένα μπακουρο-blues με κιθάρα να κολυμπάει στο flanger και μήνυμα ότι δεν τρέχει τίποτα, το καλοκαίρι είναι μακρύ ("Lost my baby 'fore the summer sun was through - Hurt and jealous friends fighting over you - I lost my baby 'fore the summer sun was through - Yeah I don't mind, you know, that all I want is a good time, good time").
 
Holiday Road - Lindsay Buckingham (1983)
Με doo-wop φωνητικά, ένα ψευδο'50s παρανοημένο ροκάκι από τον κινητήριο μοχλό των Fleetwood Mac, κι αυτό από ταινία (National Lampoon's Vacation). Με βίντεο - χαρά του υπαλλήλου που μετράει αντίστροφα για διακοπές.
 
Aqua Marine - Santana (1979).
Η ηρεμία της νυχτερινής θάλασσας. Από το τόσο υποτιμημένο "Marathon" του μεγάλου Carlos. Τα σκουπάκια του Armando Peraza, τα congas του Paul Rekow και τα σαν φλάουτο πλήκτρα του Alan Pasqua μας θυμίζουν τί αδιανόητη μπάντα είχε δίπλα του ο Santana. Και βέβαια η διακριτική εξάχορδή του δεν πάει πίσω.
 
Dreadlock Holiday - 10 CC (1978).
Φέρνει πάνω του την άμμο από τα beach party γενεών ολόκληρων και το στίχο - μανιφέστο "I don't like reggae (Jamaica), I love it".
 
Summer In The City - Joe Cocker (1994).
Έρχεται στο νου για το εμπνευσμένο βίντεο με τα καρτοτηλέφωνα και τα νιάτα που γιορτάζουν το καλοκαίρι μέσα στην τσιμεντούπολη. Κάτι που σε όλους έχει συμβεί. Και ...λυπάμαι, Lovin' Spoonful, αυτή η φωνή του Cocker το "despite the heat, it will be alright", το λέει αλλιώς.
 

Remember (Walking In The Sand) - Aerosmith (1979).
Η φορτισμένη σε νοσταλγία εκτέλεση των Sangri-Las απ΄το '64, μεταμορφώθηκε σε ένα ροκ αλύχτημα πόνου για τον φευγαλέο - αλλά όχι ξεχασμένο - καλοκαιρινό έρωτα, από το ξωτικό που λέγεται Steven Tyler.  
 
Mediterranean Sundance - Al Di Meola (1977).
Αν κάποια φιλόμουση θεότητα είχε την έμπνευση να φτιάξει soundtrack για το ηλιοβασίλεμα στην Οία, θα ξεκινούσε μ΄αυτό το κομμάτι. Με τον αείμνηστο Paco στη δεύτερη ακουστική. Για τυχόν ανασηκωμένα φρύδια (για το "ροκ" του θέματος) προτείνεται να ακούσουν καλά την εκδοχή του κομματιού στο "Friday Night In San Francisco", ηχογραφημένη τον Αύγουστο του '81, με De Lucia/McLaughlin/Di Meola. Και μετά ξαναμιλάμε για ροκ.
 
The Summer Song - Joe Satriani (1992).
Κλείνει μέσα του όλη τη ροκ διάθεση του καλοκαιριού. Αδρεναλίνη, ελευθερία, τριγυρίζειν, διακοπές, χωρίς λόγια, σ΄έναν cool κιθαριστικό ρυθμό που τα υπόσχεται και τα εγγυάται όλα.  
 
Summer Can't Last Too Long - Asia (1990).
Το τέλος του καλοκαιριού φέρνει τους αναπόφευκτους κόμπους στο λαιμό ("I'm looking at your photograph, the picture on my wall - Life's too short for memories, I can't have it all"). Αυτό το ετεροχρονισμένο A.O.R. πετραδάκι με το ημι-συμφωνικό ρεφραίν προσπαθεί να αποκαταστήσει τα ίσα με στίχους όπως "...I'll be making the most of summertime - Crazy nights and lazy days..."
 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ