Juke box: 12 τραγούδια 90's rock... που αγάπησα

02/10/2021

Κατηγορία: Rocktime Songs

7068

Μετά την επιτηδευμένη ηλιοφάνεια των 80’s, στις αρχές των 90’s ο ουρανός της hard/heavy σκηνής σκοτείνιασε… Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά… Μα και τόσο δίκαια… Το χρήμα φθείρει και διαφθείρει… Κάπως έτσι την έπαθαν οι rock monsters, ιδιαίτερα της δεύτερης δεκαετίας των 80’s… Μετά την ακμή, ήρθε η παρακμή…

 

Ήρθε ένας "μπαγασάκος από το Seattle" μ’ ένα καρό πουκάμισο, μια χαμηλοκουρδισμένη κιθάρα, έναν οργισμένο βόθρο για φωνή και τα παρέσυρε όλα, με δύο ακόρντα… Ευτυχώς γι’ αυτόν οι δισκογραφικές δεν πρόλαβαν να τον κάνουν σαν τους προηγούμενους… Φαντάζεστε τον μακαρίτη τον Cobain με περμανάντ και βαμμένο μάτι;
 
Guns n’ Roses: "November Rain"
Η δεκαετία ξεκίνησε με την πιο επικίνδυνη μπάντα του πλανήτη (τίτλο που είχαν κερδίσει πανάξια, αφού οι συναυλίες τους, γέμιζαν ισάξια τις σελίδες και του μουσικού και του αστυνομικού ρεπορτάζ και του gossip) να κυκλοφορεί δύο αριστουργήματα… Το δίλλημα τεράστιο Use your Illusion I ή ΙΙ; November Rain ή Estranged; Axl ή Slash; Ο διπολισμός αποκτά την ΑΠΟΛΥΤΗ καλλιτεχνική του έκφραση… Και 80’s και 90’s… Και Classic Rock και Alternative… Απ’ όπου και να τους πιάσεις θα σου βγουν εξ αριστερών… Επιλέγω το November Rain, για το αξεπέραστο video clip του…
 


Queensrÿche: "Silent Lucidity"
Η σκηνή του Seattle έγινε γνωστή για το Grunge… Με μια διαφορά… Πριν ο κόσμος γνωρίσει τους Nirvana και γίνουν οι κοσμογονικές αλλαγές που η επιτηδευμένη «γνησιότητα» τους επέφερε στην ροκ σκηνή, το Seattle πρόλαβε να γεννήσει μια από τις μεγαλύτερες progressive μπάντες όλων των εποχών… Στα 80’s κυκλοφόρησαν ενδεχομένως τα καλύτερο progressive metal άλμπουμ… Αρχές των 90’s μας προσέφεραν το πιο εμπορικό τους άλμπουμ… Αυτό εδώ είναι τα καλύτερο τραγούδι του Empire…
 
Dream theater:  "Home"
Αν θες να μάθει το παιδί σου μουσική, γνώρισε του τους Dream theater… Αξεπέραστοι μουσικοί, με ιδέες που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας και μουσική παιδεία που αγγίζει το τέλειο… Αν το Operation Mindcrime είναι το καλύτερο concept progressive metal άλμπουμ των 80’s, το Metropolis pt II Scence of memory είναι ο μεγάλος ανταγωνιστής των 90’s… Το Home αποτελεί αναμφίβολα το Kashmir της δεκαετίας…
 
Paradise Lost:  "Say Just Words"
Αυτοί εδώ οι ψυχοπαθείς από το Halifax γέννησαν το gothic metal… Η δεκαετία τους ανήκει ολοκληρωτικά… Έφτασαν σε σημείο να συγκρίνονται ακόμα και με τους Metallica… Όμως αυτοί ως γνήσιοι Βρετανοί ξεροκέφαλοι, πέταξαν την συγκεκριμένη ταμπέλα από πάνω τους σε χρόνο ρεκόρ… Και όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης επιδίδονται σε οβιδιακές μεταμορφώσεις από άλμπουμ σε άλμπουμ… Aν και οι περισσότεροι θεωρούν τα Icon και Dragonian Times το καλλιτεχνικό τους απώγειο, προσωπικά θεωρώ το One Second ως το άλμπουμ που συμπεριλαμβάνει άρτια όλες τις εποχές τους…
 
Nirvana:  "Come as You Are"
Για να είμαι καθαρός, ουδέποτε υπήρξα οπαδός του Grunge. Τους θεωρώ, όπως οι περισσότεροι υπερτιμημένους. Για να είμαι ακριβής, ποτέ δεν θα μάθουμε, που θα έφταναν και αν θα έφταναν κάπου καλλιτεχνικά αν ο ηγέτης τους, δεν ήθελε να αποτινάξει από πάνω τους με δραματικό τρόπο την ταμπέλα του rock star… To Smells like team spirit τους έκανε τεράστιους, αλλά το Come as you are στ’ αυτιά μου περιγράφει τέλεια τον διαταραγμένο ψυχικό κόσμο του Cobain…
  

Pearl Jam: "Black"
Αναμφίβολα το Ten αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά debut άλμπουμ όλων των εποχών. Τραγούδια που έμειναν στην ιστορία όπως τα "Even Flow", "Alive", "Black" και "Jeremy" τους πρόσφεραν την μουσική αιωνιότητα για την οποία πολλοί πασχίζουν, αλλά ελάχιστοι καταφέρνουν να την κατακτήσουν… Κατά την γνώμη μου ΜΑΚΡΑΝ η καλύτερη μπάντα του Grunge… Αν και ο συγκεκριμένος όρος τους περιορίζει και τους αδικεί…
 
Soundgarden: "Black Hole Sun"
Αν οι Pearl Jam είναι η καλύτερη μπάντα του Grunge, ο «Χρηστάκης» είναι αναμφίβολα η καλύτερη φωνή που έβγαλε το ιδίωμα… Μπορεί στην πορεία να έγινε celebrity και κουμπάρος της Βίσση, γεγονός που προκάλεσε ρήγμα στο επαναστατικό του προφίλ, ωστόσο οι αλήθειες πρέπει να λέγονται… Καταπληκτική φωνή, βγαλμένη μέσα από τις καλύτερες στιγμές των 70’s… Αφήστε που αρέσουν πάρα πολύ ΚΑΙ οι προσωπικές του δουλειές…
 
Rage Against The Machine: "Killing In The Name"
Αναμφίβολα το metal και το rap είναι οι μουσικές του δρόμου… Τούτοι εδώ κατάφεραν να συνδυάσουν τέλεια δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους… Ανοίξτε διάπλατα όλα τα παράθυρα, ανεβάστε το volume στο τέρμα, απομακρύνετε γυναικόπαιδα και κάθε εύθραυστο αντικείμενο  και νιώστε σχολαριόπαιδα… Άμα λάχει ο κιθαρίστας τους είναι πολύ μεγάλη παιχτoύρα… Εφάμιλλος των θεών της εξάχορδης στα 70’s και των βασιλιάδων του «αυνάν» στα 80’s…
 

Red hot chilli peppers:  "Californication"
Top of the top… Τους γουστάρουν και οι Gruncάδες, και οι κλασικοροκάδες, ακόμα και οι ποζεράδες!!! Τα έχουν όλα και συμφέρουν… Για την ακρίβεια, επειδή το ροκ σε όλες τις εκφράσεις του, αποτελεί τον άξιο διάδοχο των blues κι επειδή τούτοι εδώ έχουν blues dna, καταφέρνουν και τους «καλύπτουν» όλους… To Californication περιγράφει την πιο εμπορική τους πλευρά, χωρίς αυτό κατ’ ανάγκη να μειώνει την ποιότητα…
 
Tool: "Aenema"
H ταμπέλα alternative metal είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τον ακραίο πειραματισμό τους… Η πολυπλοκότητα των κυκλοφοριών τους, αλλά και τα απίστευτης καλλιτεχνικής ομορφιάς εξώφυλλα τους, έκαναν πολλούς να τους περιγράφουν ως μια μπάντα που παίζει progressive, ψυχεδελικό ή ακόμα και art rock. Δηλαδή πιάσε τ’ αβγό και κούρευτο… Αν ήταν υποχρεωτικό να τους φορέσω ταμπέλα, προσωπικά θα τους περιέγραφα ως εξής: Pink Floyd vs Black Sabbath…
 
Pantera: "Cowboys From Hell"
Απ’ αλλού ξεκίνησαν, αλλού το πήγαν και αλλού κατέληξαν… Οι ειδήμονες τους έχουν χαρακτηρίσει Groove metal… Εγώ ξέρω ότι το Cowboys From Hell αποτελεί ένα από τα άλμπουμ ορόσημα των 90’s…
  

Talisman: "I´ll Be Waiting"
Επειδή οι περισσότεροι λένε πως το Grunge σκότωσε το αρένα ροκ των 80’s, εγώ θα τους την σπάσω και θα βάλω στην δωδεκάδα, μια υπέροχη ποζεριά των 90’s… Και μάλιστα από την μητέρα της κατάθλιψης Σουηδία… Talisman, η μπάντα του λεγόμενου «μελωδικό hard rock» που εκτιμάται δεόντως από τους μεταλλάδες…  Ο λόγος; Επειδή δεν πρόλαβαν να κάνουν τα καραγκιοζιλίκια που έκαναν κάποιοι άλλοι στα 80’s… Όπως και να ‘χει, η μουσική μπαίνει πάνω απ’ όλα…

Αριστοτέλης Βασιλάκης