ΜUSE: Το ταξίδι της Μούσας μέσα στον χρόνο

16/12/2014

Κατηγορία: Rocktime Songs

6900

Πόσες μπάντες των ημερών μας θα μπορούσαν να σταθούν άνετα στις χρυσές δεκαετίες για το rock n’ roll; Και αναφέρομαι φυσικά στο 60’s και στα 70’s… Ελάχιστες, έως καμία… Και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στον χρόνο που αφιερώνει ο άνθρωπος στο να χωνέψει και να «απολαύσει» τα συμπαντικής έκτασης και ποιότητας συναισθήματα που του προσφέρει η μουσική…

 

Μπορεί η τεχνολογία να προχωρά, αλλά ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται δραματικά… Δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε και συναισθηματικά και εγκεφαλικά κάθε ερέθισμα που μας χτυπάει την πόρτα… Αυτή την χαοτική βιασύνη των μεγαλουπόλεων έχουν ως αντίπαλο οι νέοι άνθρωποι… Συνακόλουθα και οι σύγχρονες rock n’ roll μπάντες… Κανείς δεν έχει τον χρόνο να περιμένει κανέναν να ωριμάσει… Πρέπει να τα κάνουν όλα ΤΕΛΕΙΑ από την αρχή ως το τέλος…
Τα λάθη απαγορεύονται… Η νοημοσύνη τους θα πρέπει να είναι σχεδόν ρομποτική… Ή εξωγήινη αν προτιμάτε…
Σαν την τεχνολογική υπεροχή της Apple… Σαν την μουσική ανωτερότητα των MUSE… Άλλωστε η στιχουργική θεματολογία τους, αντλείται από τον υπέρτερο πολιτισμό του σύμπαντος…
Μάλλον στην προηγούμενη τους ζωή, θα πρέπει ήταν εξωγήινοι… Το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι στον εαυτό τους… Με τον ταπεινό αυτοσαρκασμό που τους διακρίνει… Στο δια ταύτα και για να μην μακρηγορούμε, σας παρουσιάζουμε μια γρήγορη εναλλακτική ματιά ενός κλασικοροκά στην καλύτερη ενδεχομένως σύγχρονη ροκ μπάντα…

 
Sunburn
H Μούσα αυτοσυστήνεται… Τα alternative 90’s ολοκληρώνονται, αλλά 3 νεαροί από τη νοτιοδυτική Αγγλία επιμένουν εναλλακτικά… Οι φλεγματικοί συμπατριώτες τους υποδέχονται με την γνωστή ψυχρή αυστηρότητα που τους διακρίνει, χαρακτηρίζοντας τους ως την μπάντα που «ήρθε» για να βάλει τους Radiohead σε punk ακροατήρια!!!! Μετά από πολύ λίγο καιρό βέβαια έκαναν μία από τις γνωστές τους κυβιστήσεις, χαρακτηρίζοντας το ντεμπούτο τους διαμάντι και το Sunburn ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά τραγούδια της πρώιμης εποχής τους…
 


New Born
H Μούσα πειραματίζεται και προβληματίζεται… Το δεύτερο τους άλμπουμ Origin of Symmetry, (αγαπημένο του υπογράφοντος), προσφέρει μια σειρά από σπουδαία και κλασικά πλέον τραγούδια… To New Born ενδεχομένως είναι το καλύτερο live τραγούδι αυτών των τριών σπουδαίων Βρετανών… Οι Muse σκληραίνουν και φλερτάρουν με το hard rock… Η Μούσα πειραματίζεται και δημιουργεί neoprog ονειρώξεις… Προβληματίζεται από την ραγδαία και ανεξέλεγκτη εξέλιξη της τεχνολογίας και εκ των υστέρων ο προβληματισμός της αποδεικνύεται τόσο επίκαιρος, όσο και ο Zukenberg…
 
Bliss
H Μούσα παλιμπαιδίζει… Το αγαπημένο μου Muse τραγούδι και αγαπημένο του Matthew Bellamy… Προφανώς επειδή και οι δύο λατρεύουμε την αφέλεια και την ξεγνοιασιά των 80’s… Αυτά τα ανεπανάληπτα synths, θυμίζουν μαγικές ευχάριστες καλοκαιρινές στιγμές σε κάποιες ντίσκο… Ενδεχομένως και το υπέροχα αφελές «poprock» των 80’s, που λατρεύω… Μάταια οι die hard οπαδοί τους, αναζητούν να βρουν στις επόμενες δουλειές τους, το «νέο Bliss»… Give me the peace…
 
Hysteria
H Μούσα αγριεύει… Για πολλούς το Absolution είναι το καλύτερο τους άλμπουμ, αφού περιέχει μια σειρά από κλασικούς ύμνους της μπάντας… Ενδεχομένως να έχουν και δίκιο… Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το Hysteria… Είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια τους… Εκπληκτικά φωνητικά, riffares, εξάχορδο μπάσο που ξεχωρίζει και μια επική αισθητική, την οποία θα συναντήσουμε ακόμα πιο έντονα στα επόμενα άλμπουμ τους…
 
Stockholm Syndrome
Η Μούσα ροκάρει… Σίγουρα το καλύτερο κιθαριστικό κομμάτι τους, που στιχουργικά πραγματεύεται το «πασίγνωστο» σύνδρομο της Στοκχόλμης… Θεωρητικά θα έπρεπε να αποτελούσε τον ύμνο της σύγχρονης μνημονιακής Ελλάδας… Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η λατρεία που δείχνουμε στους βιαστές της καθημερινότητας μας… Επειδή όμως οι Έλληνες είμαστε λάτρεις της κιτσαρίας, ευτυχώς αυτό το υπέροχο κομμάτι δεν έπεσε στον «έρωτα» της σύγχρονης λαϊκής ποπ υποκουλτούρας και το απολαμβάνουμε λίγοι κι εκλεκτοί…
 
Starlight
Η Μούσα γίνεται αστέρι… Ίσως το πιο γνωστό τους κομμάτι… Όλοι το έχουν ακούσει… Οι περισσότεροι το έχουν λατρέψει… Το φλερτ με την 80’s βρετανική ποπ είναι πιο έντονο και μια ανεπαίσθητη gay αισθητική πλανάται στον αέρα… Το alternative dna τους γίνεται πιο διακριτικό, αλλά είναι ακόμα εκεί… Πλέον οι Muse αναγορεύονται ως μια από τις μεγαλύτερες εμπορικά ροκ μπάντες του πλανήτη… Οι κίνδυνοι της εμπορικότητας τους χτυπάνε την πόρτα… Ευτυχώς την διαχειρίστηκαν όπως έπρεπε και κατάφεραν να την συνδυάσουν με την αναμφισβήτητη ποιότητα τους… Το αστέρι δεν έγινε τελικά φωτοβολίδα…
 

Knights of Cydonia
Η Μούσα καλπάζει… Ένα επικό soundtrack τραγούδι, που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της νέας τους εποχής… Πανεύκολα θα μπορούσε να παίζει σε τίτλους τέλους σε κάποιο western των 60’s… To video clip είναι απίθανο και τονίζει στο έπακρο τον αυτοσαρκασμό τους… Σε σημεία μου θυμίζει Iron Maiden (!!!!) στις παλιές καλές επικές τους στιγμές…. Ασφαλώς και «ξεπλένει» σε ικανοποιητικό βαθμό την εμπορική τους στροφή στο Black Holes And Revelations… Οι επιρροές από την δεκαετία του 60 αναδεικνύουν την ευρύτερη μουσική παιδεία του Matthew Bellamy, ο οποίος αποτίει φόρο τιμής στον πατέρα του, που ήταν κι αυτός μουσικός…
 
Resistance
Η Μούσα ωριμάζει… Πλέον είναι περισσότερο prog και λιγότερο alternative… Δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ο διάδοχος του Starlight με μια πιο «σοβαρή» προσέγγιση… Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά τραγούδια του νέου ήχου τους… Εκπληκτικά rhythm section και δεύτερα φωνητικά… Το τραγούδι κάνει αρκετές αναφορές στο «1984» του Τζορτζ Όργουελ και προβληματίζει ακόμα και τους πλέον απαιτητικούς… Πλέον η Μούσα φλερτάρει και με τα Grammy..
 
United States of Eurasia (+Collateral Damage) 
Η Μούσα πολιτικοποιείται… Όταν ο Bryan May δηλώνει έκθαμβος για το συγκεκριμένο τραγούδι, εμείς τι περισσότερο να προσθέσουμε…; Το ροκ οφείλει την ύπαρξη του στους μεγάλους κλασικούς συνθέτες και στα νέγρικα blues… Οι επιρροές από Queen είναι πλέον ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡEΣ… Ενδεχομένως να μιλάμε για το Bohemian Rhapsody των 00’s… Κι επειδή η αλήθεια για την ανθρωπότητα πηγάζει μέσα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Ανατολής o Matthew Bellamy τις συνδυάζει με τις Οργουελικές του επιρροές και μας προσφέρει ένα σύγχρονο συμφωνικό ΕΠΟΣ, το οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξαναγράψει… Ή μήπως όχι;
 
Exogenesis: Symphony PART I,II,III
Η Μούσα κλασικοτροπεί… Αδυνατώ να το περιγράψω… Θα γράψω τα λόγια Matthew Bellamy για αυτό το δωδεκάλεπτο μαγείας… «Επηρεασμένο από Rachmaninov, Richard Strauss, Chopin και τους Pink Floyd. Εξετάζει την έννοια της «πανσπερμίας». Είναι μια ιστορία της ανθρωπότητας πλησιάζει στο τέλος της και όλοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε μια ομάδα αστροναυτών που βγαίνουν για να εξερευνήσουν το διάστημα και την εξάπλωση της ανθρωπότητας σε έναν άλλο πλανήτη»… Μουσικά, ΑΠΛΑ ΜΑΓΙΚΟ….
 

Supremacy
H Μούσα Zeppelinιζει… Όταν το Blues, συναντάει το neoclassical και όλο αυτό περιτυλίγεται από μια ψυχεδελική σχιζοφρένεια, λέγεται Led Μuse… Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο… Απίστευτου επιπέδου φωνητικά… Υπερβατικός σχιζοφρενικός παραλογισμός… Ορχηστρικά σημεία παρμένα από την χρυσή εποχή του In through the out door, που τόσο αδικήθηκε στην εποχή του από τους ειδήμονες… Χαρακτηριστικό της γενικότερης πειραματικής ατμόσφαιρας του The 2nd Law…
 
The 2nd Law: Unsustainable + Isolated System
Η Μούσα γίνεται ηλεκτρονική… Το πρώτο μέρος (Unsustainable) συνδυάζει διάφορα είδη… Από κλασική μουσική και progressive rock, έως και dubstep!!! Βέβαια παρά τις ισχυρές επιρροές dubstep, ο υποτιθέμενος ηλεκτρονικός ήχος παράγεται από «πραγματικά όργανα»!!!  Το δεύτερο μέρος (Isolated System) αδυνατώ (προσωπικά αγαπημένο) και θα το περιγράψει πάλι ο Matthew Bellamy: «Είναι ο θόρυβος της Ανθρωπότητας σ’ ένα μικροσκοπικό πλανήτη στη μέση του τίποτα»…
 
Αριστοτέλης Βασιλάκης