Βon Scott: Σοφία "του Δρόμου" σε 12 Στροφές

24/10/2020

Κατηγορία: Rocktime Songs

17763

19 Φεβρουαρίου 1980. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιά θα ήταν η ιστορία του ροκ ν΄ρολ αν ο Ronald Belford Scott, 33 χρόνων, γεννημένος στη Σκωτία και μεγαλωμένος στη Μελβούρνη, είχε καταφέρει να συνέλθει από την αναισθησία, μετά από μια ακόμη αλκοολικά ανορίωτη νύχτα στα κλαμπ του Λονδίνου.

 

 Ή, αν είχε δίπλα του εκείνο το βράδυ ένα πρόσωπο κάπως πιο σοβαρό (ή λιγώτερο φτιαγμένο) από κάποιον Alistair Kinnear, τον άνθρωπο που άφησε τον Scott ξημερώματα, στο αδυσώπητο υπό το μηδέν κρύο, να κοιμάται ανάσκελα μέσα σ΄ένα στενό Ρενώ 5, κι ανέβηκε στο διαμέρισμά του για να σαπίσει στον ύπνο.
Ήταν ένας αυτοκαταστροφικός αλητάμπουρας, που είχε παρατήσει σχολεία και τα τοιαύτα, είχε φιλοξενηθεί σε φυλακές ανηλίκων, είχε προσπαθήσει να καταταγεί σαν μόνιμος οπλίτης (μόνο και μόνο για να αποπεμφθεί ως «απροσάρμοστος»), είχε παντρευτεί, χωρίσει, μπει στη ροκ μπίζνα οσμιζόμενος την υποψία διασημότητας (The Spectors, Valentines, Fraternity).
Ένας ερημοσπίτης και πολυτεχνίτης, που από το '74, όταν βαφτίστηκε, εν μια νυκτί, από οδηγός του λεωφορείου περιοδειών των AC/DC, σε frontman τους, είχε οδηγήσει αυτό το τσούρμο των νευρωτικών Αυστραλών δια πυρός και σιδήρου στην πρώτη κατηγορία του ροκ.
Θυμάται ο Angus Young:
«Η μόνη πρόβα που κάναμε ποτέ ήταν καμιά ώρα πριν την πρώτη συναυλία μας. Κάτσαμε και βγάλαμε όλα τα ροκ ν΄ρολ τραγούδια που ξέραμε, ο Bon κι εμείς. Όταν τα κομμάτια τελείωσαν, ο Bon κατεβάζει περίπου δύο μπουκάλια μπέρμπον και μαζί κόκα, speed και πρέζα και μας λέει ''Εντάξει, τώρα είμαι έτοιμος". Πράγματι. Ήταν σε τρομερή κατάσταση. Η απόλυτη μεταμόρφωση μέσα σε μια στιγμή. Έτρεχε πάνω κάτω και μιλούσε με το κοινό. Ήταν μια μαγική σκηνή. Είπε ότι τον έκανε να ''ξανανιώθει νέος''». Η μετρήσιμη κληρονομιά του, πέντε στούντιο δίσκοι, ένας live, μερικά δυσεύρετα ή ακυκλοφόρητα κομμάτια κι ένας καταρράκτης από παθιασμένους στίχους.
Αμίμητος σε εκφορά και σκηνική παρουσία, είπε μέσα απ΄τις στροφές 60 και κάτι τραγουδιών περίπου τα πάντα για τη ζωή στην απ΄έξω και για το γλέντι χωρίς αύριο. Οι στίχοι του ήταν η εκδίκησή του σε μια ζωή γεμάτη απόρριψη, υποτίμηση, σκληρή δουλειά και σκληρότερες ακόμη διαπροσωπικές σχέσεις.
Τα υπονοούμενα και οι κοφτερές σοφιστείες του δρόμου, ατόφιο βίωμα του ίδιου του Scott, έμελλε να θέσουν πολύ ψηλά τον πήχυ της αυθεντικότητας για τη ροκ ν΄ρολ στιχουργική.
Σήμερα που συμπληρώνονται 36 χρόνια από το θάνατό του, το rocktime.gr θυμάται 12 (και κάτι) απ΄αυτές τις στροφές. Η μετάφραση ελεύθερη και με το συμπάθιο, γιατί οι σοβαροί μεταφραστές είναι όλοι, αυτή την περίοδο, απασχολημένοι.

 
  1. Rock N' Roll Singer (1974, "High Voltage")
«Βάλτε κει που ξέρετε τη ζωή των 9 με 5/ κολλάρα και γραβάτες/ βάλτε κει και τα ηθικά σας στάνταρ/ γιατί 'ναι όλα ψεύτικα/ Βάλτε κει και τις χρυσές σας χειραψίες/ και του ηλίθιους κανόνες/ κι όλα τ΄άλλα σκατά/ που μαθαίνετε στα παιδιά στο σχολείο (δεν είμαι και χαζός)...».

 

  1. The Jack (1974, "High Voltage")
 «Κείνη μού' ριξε τη Ντάμα/ Μού΄ριξε το Ρήγα/ Έπαιζε και μοίραζε/ Έκανε το κομμάτι της/ Κρατούσε ένα ζευγάρι/ Έπρεπε όμως να δοκιμάσω/ Το διπλό της ήταν ζόρικο/ Αλλά κι ο άσσος μου ψηλά/ Μα πώς να ξέρω/ Τί 'χε μοιράσει πιο πριν/ Μού΄πε ότι δεν της είχε ξανατύχει φουλ/ Αλλά έπρεπε να το καταλάβω/ Από το τατού στο αριστερό της πόδι/ κι από την καλτσοδέτα στο δεξί/ Ότι είχε το χαρτί για να με τσακίσει/ Άμα τό' παιζε σωστά...».

 

  1. Little Lover (1974, "High Voltage")
«Σε είδα στη πρώτη σειρά/ να κουνιέσαι στο ρυθμό/ να κουνιέσαι και να γουστάρεις/ Με σκότωσε που είδα/ την υγρασία στο κάθισμά της/ Μήπως ήταν κόκα - κόλα; (...)».
 

  1. Dirty Deeds Done Dirt Cheap (1976, "Dirty Deeds Done Dirt Cheap")
«Αν έχεις πρόβλημα με το Γυμνασιάρχη/ Αν σε στεναχωρεί/ Αν θες ν΄αποφοιτήσεις, αλλά όχι απ΄το κρεββάτι του/ Κοίτα τί πρέπει να κάνεις/ Σήκωσ' το τηλέφωνο, είμαι πάντα σπίτι/ Πάρε όποτε θες/ Πάρε μόνο 36 24 36, ναι/ Μια ζωή μεσ΄το έγκλημα είμαι/ Βρωμοδουλειές, σχεδόν τζάμπα (...).
Αν έχεις την κυρά σου και θες να βγει απ΄τη μέση/ αλλά δεν έχεις τ΄άντερα/ Αν σου γκρινιάζει μέρα - νύχτα/ Και σε έχει μουρλάνει/ Σήκωσ' το τηλέφωνο, άσ'την ήσυχη/ Ήρθε η ώρα να πατήσεις πόδι/ Με μια αμοιβή, θα γίνω με χαρά/ ο άνθρωπος της πίσω πόρτας...».

 

  1. Ride On (1976, "Dirty Deeds Done Dirt Cheap")
«'Αλλο ένα βράδυ μοναχικό/ σε μια ακόμη μοναχική πόλη/ μα δεν είμαι τόσο μικρός για ν' ανησυχώ/ ούτε τόσο μεγάλος για να κλαίω/ όταν μια γυναίκα με κάνει χάλια (...).
Άλλο ένα άδειο μπουκάλι/ κι άλλο ένα άδειο κρεββάτι/ δεν είμαι τόσο μικρός για να το παραδεχτώ/ ούτε τόσο μεγάλος για να πω ψέμματα/ άλλος ένας κουφιοκέφαλος είμαι/ γι΄αυτό κι είμαι μόνος/ τόσο μόνος/ αλλά ξέρω τί θα κάνω/ θα συνεχίσω...».

  1. Big Balls (1976, "Dirty Deeds Done Dirt Cheap")
Αμετάφραστο τελείως, κι όποιος κατάλαβε:
"And my balls are always bouncing/ My ballroom always full/ And everybody cums and cums again/ If your name is on the guest list/ No one can take you higher/ Everybody says I've got/ Great balls of fire...
Some balls are held for charity/ And some for fancy dress/ But when they're held for pleasure/ They're the balls that I like best/ My balls are always bouncing/ To the left and to the right/ It's my belief that my big balls/ Should be held every night".


7. Let There Be Rock (1977, "Let There Be Rock").
 
«Εν αρχή/ εν έτει 1955/ άνθρωπος ουκ οίδε περί θεάματος ροκ ν΄ρολ/ και συμπαρομαρτούντων/ λευκός μεν ανήρ έσχεν "μέλιττα"/ μέλας δε ανήρ έσχεν "μπλουζ"/ ουδείς τε εγνώριζεν τί ποιήσαι/ πλην Τσαϊκόφσκι, όστις ήγγειλεν
Γεννηθήτω ήχος/ και εγένετο ήχος/ γεννηθήτω φως/ και εγένετο/ γεννηθήτω όργανα κρουστά/ και εγένοντο/ γεννηθήτω κιθάρα/ και εγένετο κιθάρα/  Γεννηθήτω "ροκ"...».


 
  1. Dog Eat Dog (1977, "Let There Be Rock").
«Μπίζνεσμαν, όταν κάνεις το ντηλ/ μήπως ξέρεις ποιόν να εμπιστευτείς;/ Μήπως ξεγράφεις τη ζωή σου;/ μήπως γράφεις τ΄όνομά σου στη σκόνη;/  Έτσι, έτσι, ναι/ κάθε σκυλί κι η μέρα του/ Σκύλος με σκύλο (...)
Σκύλος με σκύλο/ για κοίτα τα νέα/ κάποιος κερδίζει/ κάποιος χάνει/ τα ψηλά πιο πάνω και τα χαμηλά πιο κάτω/ και στη μέση αφασία/ Πάνω κερδίζεις, κάτω χάνεις/ Όλοι παίζουν εδώ/ Έτσι, έτσι, ναι/ κάθε σκυλί κι η μέρα του/ Σκύλος με σκύλο (...)
"Οφθαλμός αντί οφθαλμού"/ και "οδούς αντί οδόντος"/ είναι ένα ψέμα/ αυτή είναι η αλήθεια/ δες τον τυφλό στο δρόμο/ ψάχνει για κάτι τζάμπα/ άκου τον ευγενικό αυτό κύριο να ρωτά το φίλο του/ "κι εγώ τί θα βγάλω;"/ Έτσι, έτσι, ναι/ κάθε σκυλί κι η μέρα του/ Σκύλος με σκύλο...».
 

  1. Down Payment Blues (1978, "Powerage")
«Ξέρω, είναι κακό/ ξέρω ότι έτσι πρέπει νά' ναι/ Ξέρω, δεν κάνω και τίποτα/ Να μην κάνω τίποτα σημαίνει πολλά για μένα/ να ζεις με το τίποτα/ εκατομμυριούχος της δεκάρας/ για φιλανθρωπίες ανοιχτός/ με του ροκ ν΄ρολ την πρόνοια/ κάθομαι στην Κάντιλάκ μου/ κι ακούω το ράδιο/ Σούζυ μωρό μου, έμπα μέσα/ πες μου πού να πάει/ Ζω σ' έναν εφιάλτη/ κι εκείνη μοιάζει με ονείρωξη/ Την έχω την Κάντιλακ/ αλλά δεν έχω για βενζίνη/ τρύπια τα παπούτσια μου/ και χρωστάω μέχρι τα μπούνια/ της προκαταβολής τα μπλουζ...».
 

  1.  Sin City (1978, "Powerage")
«Διαμάντα και σκόνη/ τελευταίος ο φτωχός/ πρώτος ο πλούσιος/ Λαμποργκίνι και χαβιάρι/ Ντράϊ Μαρτίνι και Σάνγκρι - Λα/ Έχω κάτι που με καίει/ βαθιά μέσα μου/ μια λαχτάρα/ και θα την αφήσω λεύτερη/ Μπαίνω μέσα/ στης αμαρτίας την πόλη/ θα κερδίσω/ στης αμαρτίας την πόλη (...)
Σκάλες και φιδάκια/ οι σκάλες δίνουνε/ τα φιδάκια παίρνουνε/ Φτωχός, πλούσιος, ζητιάνος/ δεν την παλεύεις με τίποτα/ εγώ έτσι πιστεύω (...)/ Γύρνα τη ρουλέτα/ Κόψε εσύ χαρτί/ Και ρίξε το ζάρι δυνατά/ Φέρε και χορεύτριες, στον πάγο τη σαμπάνια/ Κοίτα με, μπουκάρω/ Στης αμαρτίας την πόλη (...)».

  1. Highway To Hell (1979, "Highway To Hell")
«Ζωή χάρμα/ Έρωτας ελεύθερος/ Εισιτήριο διαρκείας χωρίς επιστροφή/ Δε ζητάω τίποτε/ Παρατάτε με/ Όλα τα παίρνω όπως έρχονται/ Δε χρειάζομαι αιτία/ Ούτε ρίμα/ Δε θέλω τίποτα καλύτερο να κάνω/ Πάω κάτω/ Ώρα για πάρτυ/ Θά' ναι κι οι φίλοι μου εκεί...».

 
12. Touch Too Much (1979, "Highway To Hell")

«Είχε το πρόσωπο του άγγελου που χαμογελάει αμαρτωλά/ μιας Αφροδίτης το κορμί -αλλά με τα χέρια/ Να παίζει με τον κίνδυνο, να χτυπάει το πετσί μου/ σα κεραυνός και αστραπή μαζί/ δεν ήταν η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία/ δεν ήταν ότι δε την ένοιαζε/ τό' θελε σκληρό, τό' θελε γρήγορο/ τό' θελε μισοψημένο/  Έμοιαζε μ΄έν΄άγγιγμα / ένα άγγιγμα πολύ παραπάνω ...»

 
Υ.Γ.: Τελικά, ίσως πράγματι, hell ain't a bad place to be.
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου