Gregg Rolie: Η ταξιδιάρικη... φωνή του "Black Magic Woman"
Tuesday

8Sep

Gregg Rolie: Η ταξιδιάρικη... φωνή του "Black Magic Woman"

Δημοσιεύθηκε από:

08/09/2020

Κατηγορία: Rock this Time

4950
Ξέρετε πολλούς μουσικούς να έχουν ενταχθεί με δύο διαφορετικά γκρουπ στο Rock and Roll Hall of Fame και να τα εγκαταλείπουν στο απόγειο της καριέρας τους; Πόσοι άραγε καλλιτέχνες ενώ πουλούν εκατομμύρια δίσκους και κάνουν sold out περιοδείες προτιμούν την μοναξιά και το ρίσκο των σόλο κυκλοφοριών και το σημαντικότερο...
Γνωρίζετε πολλούς που ενώ έχουν ερμηνεύσει και συνθέσει μερικά από τα πιο κλασικά ροκ κομμάτια όλων των εποχών και να μην έχουν πάρει την δόξα που τους αναλογεί να συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς γκρίνιες και εγωισμούς δείχνοντας ότι σημασία πρωτίστως έχει η μουσική και όχι οι μπίζνες.
Όλα τα παραπάνω αφορούν τον  σπουδαίο μουσικό και ερμηνευτή Gregg Rolie.
Ο τραγουδιστής του "Black Magic Woman" και ο δημιουργός των Journey εδώ και μισό αιώνα ηχογραφεί και παίζει σε συναυλίες, δίνοντας χαρά με τους απολαυστικούς rock, latin και blues ρυθμούς του, σε εκατομμύρια λάτρεις της ροκ μουσικής.


 
 
Γεννημένος στις 12 Ιουνίου του 1947 στο Σηατλ, η πρώτη του επίσημη μουσική δραστηριότητα καταγράφεται με τους William Penn and His Pals το 1965. Η βραδιά που άλλαξε την ζωή του καθοριστικά ήταν μία συναυλία που έδωσαν παρέα με τους Paul Revere and the Raiders, στο San Francisco και στο κοινό έτυχε να βρίσκεται Carlos Santana προς αναζήτηση νέων συνεργατών.
Ο Μεξικανός κιθαρίστας ενθουσιάζεται με το παίξιμο του Gregg Rolie και τον πείθει να  στελεχώσει τη νέα του μπάντα, τους Santana Blues Band. Ο συνδυασσμός latin, blues και ροκ ήχων και η εξαιρετική απόδοσή τους επί σκηνής έδωσε την ευκαιρία στον περίφημο promoter Bill Graham να τους υπογράψει συμβόλαιο το 1969 με την Columbia Records.
Πρώτη μεγάλη στιγμή για τον Rolie, η εμφάνιση του με τους Santana στο θρυλικό Woodstock festival τo 1969 καθώς επίσης και η κυκλοφορία του ντεμπούτου τους άλμπουμ στο οποίο τραγουδά και παίζει hammond/ πλήκτρα. Στο ομότιτλο άλμπουμ τους περιλαμβάνονται κλασσικές συνθέσεις όπως τα "Evil Ways", 'Jingo", "Soul Sacrifice" με τον G. Rolie  να δηλώνει τρισευτυχισμένος που κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Το 1970 κυκλοφορεί ο θρυλικός δίσκος "Abraxas", στο οποίο υπάρχει η αθάνατη σύνθεση "Βlack Magic Woman" που είναι διασκευή σε μία παλιότερη συνθεση του Peter Green (Fleetwood Mac). Την κλασική σύνθεση ερμηνεύει ο Rolie σε με πιο latin/ folk ενορχήστρωση επηρεασμένη από το instrumental "Gypsy Queen" (1966), του Ουγγαρέζου/αμερικανού κιθαρίστα Gábor Szabó.Το κομμάτι γίνεται η πιο μεγάλη επιτυχία των Santana φτάνοντας μέχρι το νο 4 των Αμερικάνικων τσαρτ αλλά το τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το ροκάδικο "Hope You're Feeling Better" που είναι σύνθεση του Rolie και την τραγουδά ο ίδιος με μοναδικό πάθος.


 
Toν Σεπτέμβριο του 1971 οι Santana κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ και εδώ ο Rolie έχει συνθέσει άλλη μία σπουδαία σύνθεση, το "No One to Depend On".
Τον Οκτώβριο του 1972, κυκλοφορεί το άλμπουμ  "Caravanserai" με τον Gregg Rollie να έχει περιοριστεί ο ρόλος του στις ερμηνείες αλλά να έχει δημιουργήσει  δυνατές φιλίες με δύο άλλα μέλη των Santana που στο πέρασμα των χρόνων θα γίνουν ακόμη πιο δημιουργικές.
Ο λόγος για τον κιθαρίστα Neal Schon και τον ντράμερ Michael Shrieve. O χωρισμός με τον Μεξικανό κιθαρίστα ήταν άσχημος αφού ουσιαστικά ο Rolie εκδιώχθηκε από την μπάντα μιας και επιθυμούσε αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης σε  πιο ροκ φόρμες κάτι που δεν άρεσε στον Santana οπότε και οι δρόμοι τους χώρισαν.
Οι δυο τους ξανάσμιξαν  αργότερα στα άλμπουμ "Shangó" (1982) και  "Freedom" (1987) και η μεγάλη επιστροφή έγινε το 2016 με τον δίσκο "Santana IV", στο οποίο συμμετέχουν αρκετά από τα αρχικά μέλη των πρώτων αξέχαστων δίσκων.
Ο ίδιος εξομολογείται σε μία συνέντευξη του για την περίοδο που έπαιζε στους Santana:

"Όσοι καλλιτέχνες έπαιξαν στο Woodstock ξεκίνησαν μία μεγάλη καριέρα και ουσιαστικά δημιουργήσαμε μία σημαντική γενιά μουσικών".
Μετά την φυγή μου από τους Santana και το άσχημο διαζύγιο που είχαμε σταμάτησα να παίζω μουσική και αφιερώθηκα στην επιχείρηση εστιατορίων που είχε ο πατέρας μου στο Σιάτλ. Ήταν κάτι όμως που δεν λειτούργησε διότι  σε τέτοιοι μεγέθους δουλειές πρέπει να γεμίζουν καθημερινά τα μαγαζιά ώστε να λειτουργούν εύρυθμα και με μεγάλη οικονομική απόδοση. Όμως για μένα αυτός ο τρόπος εργασίας δηλαδή ή χάνεις ή κερδίζεις ήταν καταστροφή. Παρόλο αυτά ευγνωμονώ τον πατέρα μου και είμαι περήφανος για αυτή την δουλειά".
Μετά λοιπόν την ανεπιτυχή ασχολία του Rolie με τoν χώρο της εστίασης που λειτούργησε περισσότερο ως ένα χρήσιμο διάλειμμα ήρθε η ώρα των Journey.
 
 
 
                              Εποχή Journey
Το 1973 ξεκινά η περιπέτεια του Gregg Rolie με τους Journey, όπου μέλη των Santana και του ψυχεδελικού σχήματος Frumious Bandersnatch με βάση την πόλη του Σαν Φραντζίσκο ενώνουν τις δυνάμεις τους, με καθοδηγητή τον πετυχημένο μάνατζερ Walter Herbert.
Tο 1975 κυκλοφορούν το ομότιτλο ντεμπούτο τους, παίζοντας ένα μίγμα jazz και space rock, και την μπάντα αποτελούν ο κιθαρίστας Neal Schon, ο μπασίστας Ross Valory, o κιθαρίστας George Tickner και ο ντράμερ Aynsley Dunbar.
Την επόμενη χρονιά κυκλοφορούν το πιο πειραματικό "Look into the Future" (1976) και η τριλογία κλείνει με το "Next" (1977) που στηρίζεται σε πιο progressive, blues και hard rock καταβολές.
Ο ρόλος του Gregg Rollie στα τρία πρώτα άλμπουμ είναι πρωταγωνιστικός αφού έχει αναλάβει το βάρος των φωνητικών, έχει υπογράψει αρκετές συνθέσεις και στίχους και βέβαια είναι o χαρισματικός πληκτράς των Journey.
Όμως τα επόμενα χρόνια η παρουσία του, περιορίζεται μιας και τα φωνητικά αναλαμβάνει ο Steve Perry και αυτό ήταν αναμενόμενο διότι ο Rolie είχε πάρει στην "πλάτη του" πολλά μουσικά καθήκοντα τα οποία τον είχαν κουράσει, και η μπάντα έπρεπε να αποκτήσει έναν κανονικό performer.


 
Τον Ιανουάριο του 1978 κυκλοφορεί το θαυμάσιο "Infinity" και εκτός από τις αλλαγές στο μικρόφωνο, έχουμε σημαντικές αλλαγές και στον ήχο όπου κυριαρχούν πλέον οι mainstream rock μελωδίες.
H φωνή του Rollie, αν και ουσιαστικά έχει "παραγκωνισθεί" καταφέρνει να συγκινεί ακόμη και να ακούγεται γοητευτική σε δύο υπέροχες συνθέσεις του "Infinity". Αρχικά στο "Feeling That Way" στο οποίο κάνουν ένα συναρπαστικό ντουέτο με τον Steve Perry που σου παίρνει το μυαλό αλλά και στο εξαίσιο "Anytime".
Ακολουθεί το άλμπουμ "Εvolution" (1979) και ο Rolie είναι πάλι σε δεύτερο ρόλο και έχει γράψει τα θαυμάσια "Daydream" και "Just the Same Way" το οποίο ερμηνεύει παρέα με τον Perry.
Επόμενος δισκογραφικός σταθμός, το εξαιρετικό "Departure" που κυκλοφορεί το 1980 και παρότι έχει περιορισθεί αρκετά ο ρόλος του Rolie και στο συνθετικό επίπεδο, ο ίδιος  παραμένει "πολυεργαλείο" αφού εκτός από τα κίμπορντς έχει αναλάβει τα δεύτερα φωνητικά ενώ παίζει και φυσαρμόνικα. Επιπρόσθετα αξίζει να ακούσετε την σπαρακτική σύνθεση "I 'm Cryin" την οποία έχει γράψει παρέα με τον S. Perry αλλά και το πανέμορφο "Someday Soon".
Ο κύκλος του, με τους Journey κλείνει με το soundtrack "Dream, After Dream" (1980)  στο οποίο συμμετέχει ενεργά στις μισές συνθέσεις του δίσκου με κορυφαία το ανατριχιαστικό "Little Girl" ενώ το φινάλε γράφεται με το live album "Captured" (1981) καθώς έπειτα αποχωρεί οριστικά από την μπάντα.
Σε δηλώσεις του, θεωρεί ότι  η φυγή του από τους Journey είχε να κάνει με την ανάγκη να δημιουργήσει οικογένεια και να ξεκουραστεί ενώ είχε πλέον σταματήσει να είναι χαρούμενος παρότι οι φήμες έλεγαν ότι υπήρχαν μεγάλες διαφωνίες με τον Steve Perry.
                         
 
 
                          Solo ντεμπούτο και "Gringo"
Μετά την αποτοξίνωση από τους Journey έρχεται η πρώτη σόλο δισκογραφική του δουλειά το 1985.
Ο δίσκος ξεκινά με το aor-αδικο "Young Love" μία σύνθεση που υπογράφει ο Gary O'Connor (38 Special, Kim Carness, Eddie Money) με το ρεφρέν να σε κερδίζει και το επίσης μελωδικό "Close My Eyes" να θυμίζει Toto παράλληλα στο ίδιο ύφος κινείται και το "I Wanna Go Back".


 
To "Let me Out" ακούγεται υπέροχο λόγω της κιθάρας και του ρεφρέν ενώ το "Over and Over" απλά μελωδικό. Το "Don't Talk" σε πιο ροκ ύφος με το ρεφρέν και το κιθαριστικό σόλο να ακούγονται θαυμάσια.
Το "Zap me" είναι μία έξυπνη σύνθεση που μιξάρει το aor με την soul και την funk μουσική.
Στο "Marianne" είναι μία από τις κορυφαίες συνθέσεις του άλμπουμ με την συμμετοχή του Carlos Santana να την απογειώνει όπως κάτι ανάλογο συμβαίνει με την μπαλάντα "It's Only Make Believe" όπου αυτή την φορά η κιθαριστική συμμετοχή του Neal Schon (Journey) την αναδεικνύει ακόμη περισσότερο
ενώ ο δίσκος κλείνει με την γλυκιά ημιμπαλάντα "Deep Blue Sea".
Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Gregg Rolie κυκλοφορεί το 1987 με τον τίτλο "Gringo" όπου η παραγωγή αλλά και οι συνθέσεις είναι σαφώς καλύτερες από την προηγούμενη.
Στο άλμπουμ έχουμε σπουδαίους οργανοπαίκτες να συμμετέχουν όπως ο κιθαρίστας Dan Huff, ο ντράμερ Vinnie Colaiuta, ο πολυτάλαντος Bob Marlette (πλήκτρα, κιθάρα) και τον μπασίστα/κιμπορντίστα Arthur Barrow (Frank Zappa, Joe Cocker, Billy Idol).
To άλμπουμ ξεκινά με δύο θαυμάσιες aor συνθέσεις "The Hands Of Time" και "Don't Wanna Be Alone Tonight" και η τριάδα συμπληρώνεται με το μνημειώδες "Talk Talk".
Ακολουθεί το μπαλαντοειδές  "I Couldn't Lie To You" που φέρνει σε Peter Gabriel καθώς και το "One Of These Days" σε ύφος Toto.


 
H συνέχεια είναι πραγματική φωτιά αρχικά με το "Too Late, Too Late" όπoυ ο C. Santana δημιουργεί μία latin aor/rock ευδαιμονία ενώ στο αριστουργηματικό "Fire At Night" γίνεται μία απίστευτη κιθαριστική αναμέτρηση ανάμεσα στον Neal Schon (Journey) και τον Carlos Santana!!!
Στο "You Make It Hard On Me" κυριαρχούν τα πνευστά ενώ ο δίσκος κλείνει με το χορευτικό "I Will Get To You" μία κλασσική πλέον '80s μελωδία.
 
 
                 Από τους The Storm στους Abraxas Pool
 
Το 1991 ο Rolie συμμετέχει στο σούπερ γκρουπ των The Storm, παρέα με τον μπασίστα Ross Valory (Journey), τον ντράμερ Steve Smith (Journey), που αντικαταστάθηκε αργότερα από τον Ron Wikso, τον τραγουδιστή Kevin Chalfant (707, Steel Breeze) και τον κιθαρίστα Josh Ramos παίζοντας κυρίως aor/melodic rock συνθέσεις
Το 1995 κυκλοφόρησαν το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ τους με τίτλο "Eye of The Storm"  αλλά ο aor/melodic rock ήχος τους ήταν εκτός "επικαιρότητας" όπως δήλωσε αργότερα ο Gregg Rolie με συνέπεια να μην συνεχίσουν αφού το grunge rock είχε βάλει  - έστω και προσωρινά -  στο περιθώριο την συγκεκριμένη μουσική.

 

To 1997 ο Gregg Rolie κυκλοφορεί το ομότιτλο και μοναδικό άλμπουμ των Abraxas Pool με τους Neal Schon (κιθάρα), τον ντράμερ Michael Shrieve, τον José Areas (κρουστά), τον Michael Carabello (congas), τον μπασίστα Alphonso Johnson (Weather Report) δηλαδή όλη την "παλιοπαρέα" που είχαν βρεθεί την εποχή των πρώτων σπουδαίων άλμπουμ των Santana. Όλη η μουσική γράφτηκε μέσα σε δύο εβδομάδες στο σπίτι του Gregg Rolie, με φτωχό εξοπλισμό αλλά με πολλή ενέργεια όπως αποκάλυψε σε μία συνέντευξή του.
Ο δίσκος είναι μία γοητευτική "αντιγραφή" ενορχηστρώσεων, ρυθμών και μελωδιών του μέντορα τους C. Santana με την ζεστή φωνή του Rolie και τους πανέμορφους latin rock ήχους να σε ταξιδεύουν στις πιο μαγικές παραλίες του κόσμου. Η μπάντα είχε δύο τρία χρόνια πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ δώσει μερικά δυνατά live δίνοντας το στίγμα της αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε κάποια συνέχεια μετά την έκδοσή του.
Ακούστε τα "Szabo", "Don't Give Up", "Waiting For You", "Cruzin'", "A Million Miles Away"  για να νιώσετε την μουσική αύρα ετούτου του αδικημένου δίσκου αλλά και την ασύλληπτη κιθαριστική ευφυΐα του Neal Schon.
 
                    "Roots" και Rock and Roll Hall of Fame
To 1997 επανέρχεται ο πολυτάλαντος μουσικός με νέο σόλο δίσκο που φέρει τον τίτλο "Rough Tracks".
Στα backing vocals εκτός από τον φίλο του Bob Marlette συναντάμε την Sheryl Crow , στις κιθάρες τον Josh Ramos και τον Tim Pierce. Ο ήχος είναι μία μίξη ανάμεσα σε ροκ και latin blues και pop ρυθμούς.
Το "They Want It All" είναι μία σπουδαία σύνθεση καθώς τα "Walk Away" και "Make Up Your Mind" κινούνται σε ύφος Steve Winwood και Gabriel αλλά και η μπαλάντα "Still Loving You" είναι θαυμάσια ενώ η διασκευή στο κλασσικό "Jailhouse Rock" του Elvis Presley απλά δηλώνει με την δική του ενορχηστρωτική οπτική την αγάπη του στον θρυλικό ερμηνευτή.
Το 1998 έρχεται μία ακόμη μεγάλη επιβράβευση για τον Gregg Rolie μιας και οι Santana εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Είναι μία μεγάλη στιγμή και δικαίωση των κόπων του που την θυμάται με συγκίνηση.

To 2001 κυκλοφορεί νέο σόλο δίσκο με τίτλο "Roots" ηχογραφημένο στο γνωστό latin rock ήχο. Στην κιθάρα αυτή την φορά συναντάμε το Dave Amato (Reo Speedwagon) και βέβαια δεν λείπει και η κιθάρα του Neal Schon που σολάρει απίθανα στο "Breaking My Heart".
Στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο ντράμερ Ron Wikso, o Alphonso Johnson στο μπάσο, ο Michael Carabello (congas, percussion) και στα δεύτερα φωνητικά βοηθά ο Brett Tuggle (Rick Springfield).
Στο "Roots" υπάρχουν εξαιρετικά κομμάτια  με πιο χαρακτηριστικά τα "Give it to Me", "Down to Rio" και "Going Home" που αν τα είχε παίξει ο Carlos Santana άλλες εποχές θα είχαν γίνει παγκόσμιες επιτυχίες και σίγουρα είναι μία από τις καλύτερες σόλο δουλειές του Αμερικανού μουσικού.
 
Το 2007 κυκλοφορεί το πολύ καλό "Rain Dance" (Live) στο οποίο παίζονται κυρίως συνθέσεις από την περίοδο των Santana και επιλεκτικών τραγουδιών από τις σόλο κυκλοφοριές του δημιουργώντας μία καυτή blues/latin ατμόσφαιρα. Ειδικά αν ακούσετε την φοβερή διασκευή που κάνει η μπάντα του, στο κλασσικό "As The Years Go Passing By" με την κιθάρα του Kurt Griffey ( Eagles, Creedence Clearwater Revival, Toto, Steppenwolf, Foreigner) να παίρνει φωτιά τότε θα νιώσετε την δυναμική του "Rain Dance".
Το 2011 κυκλοφορεί το Ε.P. με τίτλο "Five Days" στο οποίο περιλαμβάνονται πέντε κομμάτια παιγμένα σε πιάνο και στα οποία διασκευάζει το κλασικό "Black Magic Woman" (Santana) και το "Anytime" (Journey).
Στο επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι την τελευταία του στούντιο κυκλοφορία προηγήθηκε η συνεργασία του με τον σπουδαίο μπλουζίστα κιθαρίστα Alan Haynes.
Το 2012 περιοδεύει ως μέλος με τον Ringo Starr (Βeatles) και το All Starr συγκρότημά του εκτελώντας μεγάλες επιτυχίες, της εποχής Santana όπως τα, "Black Magic Woman", "Evil Ways" και "Everybody's Everything" ενώ στο συγκρότημα συμμετέχουν ο κιθαρίστας Steve Lukather (Τοto), Todd Rundgren, Richard Page (Mister Mister), Mark Rivera και Gregg Bissonette.

 
 
Το 2017 έρχεται άλλη μία μεγάλη στιγμή αφού οι Journey εντάσσονται στο Rock and Roll Hall of Fame με τον Gregg Rolie να δηλώνει: "Ήμουν πραγματικά σοκαρισμένος όταν έμαθα ότι οι Journey μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε μία πολιτική εναντίον της μπάντας ακόμη και για την υποψηφιότητα τους κυρίως από τους κριτικούς που δεν είχαν αποδεχτεί τον ήχο και τα άλμπουμ της δεκαετίας του ΄80 αλλά οι οπαδοί της μπάντας με την επιμονή τους κατάφεραν και άλλαξαν αυτό το κλίμα. Προσωπικά  δεν αφήνω να με επηρεάζουν καθόλου τέτοιου είδους κριτικές  διότι αν τις έπαιρνα σοβαρά τότε δεν θα μπορούσα ποτέ να εξελιχθώ και να παίζω μουσική". Παράλληλα "κάρφωσε" και τον Steve Perry σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου.
 
"Μιλήσατε με τον Steve Perry εκείνο το βράδυ;
Όχι. Κανείς δεν του μίλησε! Κάνει τα πάντα πίσω από κλειστές πόρτες και δεν το καταλαβαίνω. Δεν το καταλαβαίνω και πλέον δεν με νοιάζει. Δεν θα το έκανα έτσι.  Όλο αυτό που κάνει είναι σκέτη ανοησία. Να περνάει, κρυφά από την πίσω πόρτα και να μην μιλάει . . . Ελα ρε φίλε! Θα συμβαίνει αυτό σε όλη σας τη ζωή; Είναι αστείο..."
 
Στις 9 Φεβρουαρίου 2018, η Rolie ξανασμίγει με τον Neal Schon για μια φιλανθρωπική εκπομπή στο The Independent του Σαν Φρανσίσκο, ωφελώντας το North Bay Fire Relief. Το νέο σχήμα αποτελείτο από τον πρώην ντράμερ των Journey, Deen Castronovo (ο οποίος τραγούδησε επίσης μερικά από τα φωνητικά) και τον μπασίστα Marco Mendoza ενώ το 2019 με την ονομασία Neal Schon’s Journey Through Time δίνουν μερικές ακόμη συναυλίες παίζοντας κυρίως συνθέσεις των Journey από τα '70ς.
 
Το 2019 κυκλοφορεί το "Sonic Ranch" μία εξαιρετική σόλο δουλειά και για πολλοστή φορά βάζει στο ίδιο ποτήρι δόσεις από latin, rock και aor. Την μπάντα αυτή την φορά αποτελούν οι παλιοί γνώριμοι Michael Shrieve (ντραμς) και Alphonso Johnson (μπάσο), ο Steve Lukather παίζει κιθάρα στο πανέμορφο “They Want It All” και φυσικά στην παρέα συμμετέχει ο Neal Schon στο “Breaking My Heart” (υπήρχε και στο Roots) και στο ταξιδιάρικο “Lift Me Up.”
Το "What About Love" είναι εμπνευσμένο από τον Ringo Starr υιοθετώντας το μήνυμά του ντράμερ των Beatles  "για ειρήνη και αγάπη" ενώ η λατρεία του για τον Elvis την συναντάμε ξανά με την διασκευή στο "Don't Be Cruel".
Στο Sonic Ranch υπάρχει το "Look into the Future", μία αδικημένη και ξεχασμένη σύνθεση των Journey από το δεύτερο ομότιτλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1976 και όπως δηλώνει ο ίδιος ο G. Rolie την επαναηχογραφεί και την "νοικοκυρευει" ώστε να γίνει ακόμη πιο ελκυστική καθώς φωνή του θυμίζει J.Cash, Roy Orbinson, Elvis Presley.
Την παραγωγή έχει αναλάβει ο γιος του Sean Rolie ενώ υπογράφει μία σειρά από υπέροχες μπαλάντες  "Give Me Tomorrow", "Only You" και "Υοu" ( με φοβερή εισαγωγή από το "Us") που ακούγονται ανατριχιαστικές.

 
 
                                     
                                     ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Rolie αποδεικνύει μισό αιώνα και βάλε ότι είναι ένας αφοσιωμένος και ολοκληρωμένος μουσικός που παίζει "μπάλα" για την ομάδα και όχι για την πάρτη του. Τραγουδάει, συνθέτει, ενορχηστρώνει και κυρίως παίζει φοβερά πλήκτρα χωρίς ποτέ να έχει πάρει την δόξα που του αναλογεί. Διότι του αρκεί να είναι πίσω από το πιάνο του και να ερμηνεύει χωρίς εντυπωσιασμούς ώστε όσοι τον παρακολουθούν είτε βρίσκονται στο κοινό είτε βρίσκονται επί σκηνής να νιώθουν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι με τις μελωδίες και του ρυθμούς του.
Ο Gregg Rolie παρότι μπορούσε να παραμείνει μία "επαγγελματική" περσόνα με όλα  τα οικονομικά οφέλη και τις υποχωρήσεις που προυποθέτουν τέτοιου ειδους επιλογές ή ακριβοπληρωμένα συμβόλαια ώστε να μην αποχωρήσει από τις μπάντες που ίδρυσε εκείνος διάλεξε έναν άλλο δρόμο με το όποιο κόστος έχουν αυτές οι αποφάσεις.
Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του σε μία πρόσφατη συνέντευξη του.
Άφησες και τις δύο μπάντες (Santana, Journey) καθώς βρισκόταν στην κορυφή της μεγάλης τους εμπορικής επιτυχίας. Πιστεύεις ότι αυτές ήταν θαρραλέες κινήσεις από την πλευρά σου;
G. Rolie: Όχι. Στην περίπτωση των Santana, πάντα έλεγα ότι έγινε πάρα πολύ σύντομα και σχετικά γρήγορα. Ήταν πολύ διασκεδαστικό όταν γυρίσαμε όλοι μαζί για το άλμπουμ επανένωσης το 2016. Αργότερα ο Carlos είπε για εκείνη την περίοδο: «Ξέρεις, δεν είμαστε πολύ ευγενικοί μεταξύ μας». Και αυτό είναι αλήθεια. Το πήραμε τόσο σοβαρά που έγινε προσωπικό. Επιπλέον, τη στιγμή που έφυγα, η μουσική των Santana πήγαινε σε μια κατεύθυνση που δεν ήθελα να πάω, με το άλμπουμ "Caravanserai". 
Στην περίπτωση των Journey, τότε ήμουν στο δρόμο για 13 ή 14 χρόνια, και βοήθησα να φτιάξω δύο μπάντες. Για μένα, η τσιγγάνικη ζωή με τις περιοδείες ταξιδεύοντας σε όλη την χώρα είναι ωραία μέχρι που αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Έφτασα σε ένα σημείο όπου ήθελα να αλλάξω τη ζωή μου, να ξεκινήσω μια οικογένεια. Δεν ήμουν χαρούμενος και επομένως δεν έκανα κανέναν άλλο χαρούμενο.
Άραγε γιατί πρέπει να μείνω εκεί και να δυσαρεστώ κι άλλους ανθρώπους;
 
Φώτης Μελέτης