“Ήμουν πολύ κοντά στο θάνατο. Αλκοόλ και ναρκωτικά με είχαν πραγματικά εξαντλήσει όμως δεν έλεγα να σταματήσω παρόλο που ήμουν σε άθλια κατάσταση. Πηγαίνω και αγοράζω ποτά, γίνομαι τελείως σκνίπα ταυτόχρονα παίρνω και φαιντανύλη (κάτι σαν ηρωίνη) και σχεδόν εκείνο το βράδυ σκότωσα τον εαυτό μου."

Κάπως έτσι περιγράφει ο ίδιος ο Eddie Money πως ζούσε την καθημερινότητα του, στις αρχές της δεκαετίας του '80 μιας και φλέρταρε με το θάνατο σε επικίνδυνο βαθμό.
Η ζημιά που είχε πάθει η υγεία του, ειδικά στα ζωτικά του όργανα ήταν μεγάλη αλλά κυρίως η ζημιά είχε γίνει στο ισχιακό  νεύρο, το οποίο, του περιόρισε σοβαρά την κινητικότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτή η τραγική εμπειρία  αφύπνισε τον Eddie Money και μάλιστα αποτέλεσε στιχουργική έμπνευση για το “No Control”.
Όμως τα κινητικά προβλήματα παρέμεναν και έπρεπε να περιμένει περίπου δύο χρόνια για να κυκλοφορήσει το συγκεκριμένο άλμπουμ, διότι εκτός από το μουσικό κομμάτι υπήρχε πλέον και θέμα επιβίωσης. Κοινώς έπρεπε να βγάλει το ψωμάκι του, διότι τα περισσότερα χρήματα είχαν ξοδευτεί στις καταχρήσεις.
Ο ίδιος περιγράφει σε μία παλιά του συνέντευξή τον εφιάλτη που ππερναγε εκείνη τα εποχή:
“Η επιστροφή μου στο στούντιο για το “No Control” ήταν πολύ δύσκολη, ήμουν σε κάκιστη κατάσταση και έπρεπε να χρησιμοποιήσω έναν βοηθητικό περιπατητή για να πάω από το κρεβάτι μου ως στο δωμάτιο που το είχα μετατρέψει σε στούντιο για να γράψω τα νέα κομμάτια”.
Και συνεχίζει:
"Έπεσα σε πολλές παγίδες και σε θανατηφόρους πειρασμούς που συναντούν συνήθως οι άνθρωποι που ανακατεύονται με την παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Πολλή σκόνη, πολλά βαρβιτουρικά ενώ έπινα ταυτόχρονα και ξαφνικά βρέθηκα να είμαι σε κωματώδη κατάσταση ύστερα από υπερβολική δόση.
Όλες αυτές οι ναρκωτικές ουσίες με άφησαν εκτός λειτουργίας για πολύ καιρό, δεν μπορούσα να περπατήσω για ένα χρόνο. Όμως ευτυχώς ο παραγωγός μου, ο Tom Dowd, με πήρε πίσω στο στούντιο και κάναμε το άλμπουμ “No Control”.

Bέβαια το κλίμα για τον Αμερικανό ερμηνευτή είχε στραβώσει για τα καλά μιας και η προηγούμενη στούντιο δουλειά, το “Playing for Keeps”, είχε πάει άσχημα σε πωλήσεις και όλα πλέον ουσιαστικά ξεκινούσαν από την αρχή.
“Έβαλα πολλή ενέργεια, ψυχή και πίστη  για να φτιάξω το “No Control. Όλο αυτό το ζόρι που τραβούσα με τις εξαρτήσεις μου το αντιμετώπισα σαν τον Richard Gere στην ταινία “Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν”. To “Νο Control” ήταν ένα πολύ ειλικρινές και δυνατό άλμπουμ βγαλμένο μέσα από την καρδιά μου. Ήθελα να γράψω ένα άλμπουμ που θα έδινε το μήνυμα στα παιδιά να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να μεθύσουν ή να πάρουν ναρκωτικά για να φτάσουν ψηλά.”

Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή...
Γεννημένος στις 21 Μαρτίου του 1949, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, από Ιρλανδούς Καθολικούς γονείς και γιος αστυνομικού, είχε ως αρχικό όνειρο να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και γίνει κι αυτός αστυνομικός.
Όμως υπήρχε ένα σωτήριο “κόλλημα” που εμπόδισε την καριέρα του Eddie Money στην αστυνομία και αυτό ήταν τα μαλλιά του!!! Ναι… ο Αμερικανός ερμηνευτής δεν ήθελε με τίποτα να κόψει τα μακριά του μαλλιά οπότε άλλος δρόμος δεν υπήρχε ώστε να αποχωρήσει από την συγκεκριμένη εργασία.


Προηγουμένως όμως είχε δείξει την αγάπη του για την μουσική αφού ως παιδί που λάτρευε τις μελωδίες των sixties, έγινε μουσικός του δρόμου από 11 ετών και παράλληλα έπαιζε σε τοπικές ροκ μπάντες ενώ στο Γυμνάσιο αποβλήθηκε γιατί πλαστογράφησε την κάρτα των απουσιών.
Όλα τα σημάδια έδειχναν ότι είναι μονόδρομος να ακολουθήσει την καριέρα του ροκ μουσικού. Στο δρόμο αυτό μοναδικό αλλά όχι ικανό εμπόδιο στάθηκε ο πατέρας του που ήταν αντίθετος με το ταλέντο του γιου του, σε σημείο μία μέρα να σκίσει τις αφίσες του Jimi Hendrix που είχε o Εddie στο δωμάτιο του. Μάταιος κόπος όμως..
Όταν τελείωσε το σχολείο ο Eddie Money πήγε στο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια και εκεί η γνωριμία του, με τον καθηγητή φωνητικής Judy Davis του άλλαξε τον τρόπο σκέψης ως φιλόδοξο μουσικό και ταυτόχρονα του έμαθε πώς να τραγουδάει σωστά.
Με σημαντικό όπλο πλέον την ερμηνευτική αυτοπεποίθηση που του χάρισε ο δάσκαλός του στο Μπέρκλεϋ αναζητά την  καλλιτεχνική του τύχη και κατορθώνει να έρθει σε επαφή με τον περίφημο μάνατζερ και διοργανωτή συναυλιών Bill Graham, ο οποίος του κλείνει συμβόλαιο με την Columpia Records και κυκλοφορεί άμεσα το 1977 το ντεμπούτο του άλμπουμ.
Στον ομότιτλο δίσκο του, περιλαμβάνονται oι μεγάλες και κλασσικές του επιτυχίες “Two Tickets to Paradise” και “Baby Hold On” ενώ το άλμπουμ γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και πουλάει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Το ξεκίνημα ήταν πλέον θριαμβευτικό συνδυασμένο με εμπορική επιτυχία και θετική αποδοχή από κοινό και κριτικούς.
Στη συνέχεια τον Ιανουάριο του 1979 κυκλοφορεί το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του, με τίτλο “Life for the Taking” και ξεχωρίζουν δύο κομμάτια τα “Can't Keep A Good Man Down" και "Maybe I'm A Fool".
Οι κριτικές δεν ήταν ενθουσιώδεις λόγω της πιο ποπ κατεύθυνσης του δίσκου ενώ και οι πωλήσεις ήταν μέτριες.
Η συνέχεια είναι ακόμη πιο απογοητευτική αφού το “Playing for Keeps” (1980) κατηγορήθηκε (αδίκως) ως ανέμπνευστο άλμπουμ και οι πωλήσεις έκαναν βουτιά ενώ ούτε ένα σινγκλ δεν κατάφερε να φτάσει στο top-40 των ΗΠΑ.
Τον Ιούνιο του 1982 και αφού έχουν προηγηθεί όσα περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου για την ζωή του Eddie Money  κυκλοφορεί το καλύτερο του, δίσκο με τίτλο “No Control”.
Το άλμπουμ αποθεώνεται και γίνεται πλατινένιο ενώ ξαναβάζει στο παιχνίδι για τα καλά τον Αμερικανό ερμηνευτή. 
                                             
                                      “No Control”
To άλμπουμ αρχίζει με το περίφημο "Shakin'" μία ξεγυρισμένη ροκιά που την απολαμβάνεις ακόμη και σήμερα. Το τραγούδι ξεκινά με τα τύμπανα να σε προετοιμάζουν για το απόλυτο ρεφρέν ενώ το πιάνο με τα μικρά κιθαριστικά σόλα προσθέτουν μία μοναδική μαγεία στο κομμάτι.
Η φωνή του E. Money σε καθηλώνει με την βαθιά βραχνάδα που διαθέτει και το ίδιο κάνει και στα υπόλοιπα κομμάτια. Την σύνθεση συνυπογράφει η Αμερικανίδα μουσικός, παραγωγός και τραγουδίστρα Elizabeth Myers και ο Ralph Carter. Στο αντίστοιχο βίντεο κλιπ πρωταγωνιστεί η ηθοποιός, τραγουδίστρια και μοντέλο  Patricia Apollonia Kotero, η οποία πρωταγωνίστησε αργότερα στην ταινία του Prince, “Purple Rain”.
Ακολουθεί το "Runnin' Away" σε πιο ποπ/ροκ ρυθμούς με το σαξόφωνο του Ed Calle να δίνει μία πιο μελωδική νότα.


Στη συνέχεια συναντάμε το “Think I'm in Love” που έκανε σημαντική επιτυχία (νο 16 στις ΗΠΑ) και ηχητικά  κινείται σε γοητευτικούς αμερικάνικους ροκ ρυθμούς. Τη συγκεκριμένη σύνθεση την συνυπογράφει ο Randy Oda, γνωστός και ως συνεργάτης του Tom Fogerty των θρυλικών Creedence Clearwater Revival. Το βίντεο κλιπ έκανε θραύση στο MTV, μιας και το βαμπίρ σενάριο, σε συνδυασμό με τον Εddie Money σε ρόλο Δράκουλα, το βοήθησαν αρκετά στην προώθηση του.
To “Ηard Life” είναι ένα υπέροχο αυτοβιογραφικό κομμάτι με αναφορές στην οικογένεια του, με το ρεφρέν να σε κάνει να βάζεις τα κλάματα. Υπέροχη μελωδία συνοδευμένη με εξαιρετικό κιθαριστικό σόλο.
Στο ομότιτλο κομμάτι “No Control” απολαμβάνουμε μία τρομερή mid –tempo ροκιά με την κιθάρα του Jimmy Lyon να κελαηδάει. Η παθιασμένη ερμηνεία στο ρεφρέν του Εddie Money που παίζει ο ίδιος και το θέμα της φυσαρμόνικας, απογειώνει το κομμάτι.
Το "Take a Little Bit" ξεκινά με τα καταιγιστικά πλήκτρα (πιθανόν από εδώ είναι κλεμμένη η εισαγωγή του “Runway” των Bon Jovi) που εξελίσσεται σε ένα ορμητικό, ξεσηκωτικό κομμάτι με το ρεφρέν να ολοκληρώνει αυτό το μικρό διαμαντάκι.
Το  “Keep My Motor Runnin'” είναι ακόμη μία φοβερή σύνθεση με πολλά κοψίματα και τα ντραμς του Gary Ferguson  να δίνουν έναν εμπνευσμένο hard rock αέρα με την κιθάρα αυτή την φορά του Marty Walsh να δίνει τα ρέστα της.
Στη συνέχεια τα πράματα ηρεμούν με την θαυμάσια και συγκινητική μπαλάντα "My Friends, My Friends" με την φυσαρμόνικα να δίνει ακόμη πιο νοσταλγικό τόνο…“My songs are not like my life now, And its always true, Me and my friends were dreamers, Dreamin' all we do, My Friends, My Friends, Never got together again but, I love my friends”.
To "Drivin' Me Crazy" επαναφέρει τους γρήγορους ροκ ρυθμούς με τα δεύτερα φωνητικά να κάνουν πιο μελωδικό το ρεφρέν και τον Jimmy Lyon να δίνει κιθαριστικό ρεσιτάλ.
Το “Passing By the Graveyard” είναι μία γλυκιά μελαγχολική σύνθεση επηρεασμένη από τα ‘60ς και είναι αφιερωμένη στον αδικοχαμένο φίλο του Eddie Money, τον θρυλικό ηθοποιό και μουσικό John Belushi που είχε πεθάνει τον Μάρτιο του 1982. Όπως δήλωσε ο E. Money έκανε πολύ παρέα με τον Belushi και το τραγούδι αναφέρεται και στους δικούς του εθισμούς με τα ναρκωτικά και την κοκαΐνη…
”He was a fool, He overplayed his role, He couldn't stop, He had to go man go, He loved his whiskey, And he loved his cocaine, But he really loved that girl, And he'll never see her again”.

To άλμπουμ κλείνει με το “It Could Happen to You” σε χαλαρούς ρυθμούς σε  ϋφος sixties και με το σαξόφωνο  να βάζει την δικιά του πινελιά.
Όπως προείπαμε το “No Control γνώρισε μεγάλη αποδοχή και έκανε την επιτυχία που επιθυμούσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης ενώ ο το έχει χαρακτηρίσει ως το πιο αγαπημένο του άλμπουμ.
Εμείς θα προσθέταμε και σωτήριο διότι ο κίνδυνος της καλλιτεχνικής αλλά και προσωπική τους πτώση δεν είχε εξαλειφθεί.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η επιτυχία δεν εγκατέλειψε τον Αμερικανό τραγουδιστή. Αρχικά κυκλοφόρησε ένα μέτριο και αποτυχημένο εμπορικά άλμπουμ το Where's the Party? (1983) ενώ με τον aor δίσκο “Can't Hold Back” (1987) επαναλαμβάνει την εμπορική επιτυχία του “No Control” και παράλληλα γνωρίζει μία σπουδαία διάκριση με το “Take Me Home Tonight” αφού παίρνει το βραβείο Grammy ως την καλύτερη ανδρική ροκ ερμηνεία της χρονιάς.
Στην πορεία κυκλοφόρησε σταδιακά κι άλλα καλά άλμπουμ χωρίς όμως την ίδια εμπορική αποδοχή ενώ τα προβλήματα υγείας τον επισκέφθηκαν για άλλη μια φορά αφού είχε ξαναρχίσει τις καταχρήσεις ειδικά με το αλκοόλ. Αυτό που τον κράτησε στην ζωή μέχρι και στις 13 Σεπτεμβρίου του 2019 που αποδήμησε εις Κύριον, ήταν η συμπαράσταση και η ανοχή της γυναίκα του Laurie Harris (παντρεμένοι από το 1989) και των πέντε παιδιών του. Όλη η οικογένεια του, του συμπαραστάθηκε παρά το γεγονός ότι δεν είχε ξεχάσει τις καταχρήσεις (κάπνιζε μανιωδώς) μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του που πέθανε λόγω. καρκίνου στον οισοφάγο σε ηλικία 70 ετών.
 
Υ.Γ. 2: Κρυφό όπλο στην τελειοποίηση των περισσότερων συνθέσεων ήταν ο μπασίστας  Ralph Carter, ο οποίος παίζει στο "No Control".

Y.Γ. 3.: Η ενδυματολογική εμμονή του E. Money με τα μακρυά παντελόνια-καμπάνες, είχε ξεκινήσει από την εποχή που ήταν πωλητής τέτοιων ενδυμάτων από τα τέλη της δεκαετίας του΄60, τότε που προσπαθούσε να επιβιώσει οικονομικά ως φοιτητής.

Φώτης Μελέτης