Παρ' ότι τους Monster Magnet όσοι θέλουν τους έχουν δει μέχρι σήμερα πάνω από μια φορά, η ανασφάλεια για το αν και πότε θα ξαναέρθουν σημαντικά ονόματα όπως τις προηγούμενες δεκαετίες οδήγησε αρκετό κόσμο στο 117 της Πειραιώς. Το παλιό σινεμά με την επικλινή πλατεία δείχνει ότι θα παραμείνει γερό συναυλιακό χαρτί, ικανό να φιλοξενήσει νύχτες επιπέδου «ΡΟΔΟΝ». Αν κι εφόσον οι γνωστοί σε όλους «διάφοροι άλλοι» λόγοι επιτρέψουν τέτοιες νύχτες να επανακάμψουν.

Το ερώτημα της βραδιάς για την μπάντα του Wyndorf, που τα τελευταία χρόνια επανεφευρίσκει την μεταλλογενή ψυχεδέλεια (με τα "Milking The Stars" και "Cobras And Fire") είναι αν θα μπορούσαν να συγκινήσουν όχι μόνο το νεόκοπο "stoner" κοινό αλλά και όσους τους έχουν ξαναδεί και παρακολουθήσει τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Το σετ-λιστ  αποτελείται -είναι γνωστό- αποκλειστικά από κομμάτια της πρώτης περιόδου (1992-2001), κάτι σαν κέρασμα για τον hardcore κόσμο τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι, από κάθε άποψη, τα κατάφεραν.
O Wyndorf  στα 59 του πλέον, με μπλουζάκι Hawkwind ("Do-Re-Mi-Fα-Sol-La Ti Do"), τον κλασσικό προβολέα να τον φωτίζει ακριβώς από κάτω του, προσδίδοντας μια ταιριαστή spaced-out υφή στα καίρια σημεία κάθε ερμηνείας, βγήκε φορτωμένος από την αρχή μ' ένα μαύρο δερμάτινο που τον έλουζε στον ιδρώτα και μια μαύρη κιθάρα να κρέμεται χαμηλά, πετυχαίνοντας να κρύβει κάπως το γεγονός ότι ο άνθρωπος, μετά το παρ΄ολίγον μοιραίο overdose του '06, δεν είναι πια ο χτισμένος Charles Bronson του μεταgrunge σύμπαντος που όλοι θυμόμαστε. Μικρή σημασία έχει βέβαια η φυσιολογική έκπτωση στα εξωτερικά γνωρίσματα. Με τη φωνή ακμαία και τα πόδια ανοιχτά και καρφωμένα στο πάλκο ερμηνεύει τα γεμάτα φαντασιώσεις εξουσίας, σεξ και εξώκοσμης απόδρασης κομμάτια με την αυτοβιογραφική οίηση και τα "aw-yeeeah" που τα κάνει να στέκονται αυτοδύναμα.
O ήχος πηχτός και τερματικός, εκλύει τα κύματα ενέργειας που η μουσική τους είναι φτιαγμένη να δημιουργεί. Χωρίς καθόλου φλυαρία ενδιάμεσα, το ένα ογκώδες ριφ διαδέχεται το άλλο και η hawkwindική ένταση καθηλώνει. Δεξιά κι αριστερά μια θάλασσα από μούσια (sign of the times) πάλλεται ρυθμικά, χωρίς να νοιάζεται για τις επιπτώσεις του τσιγάρου που είναι καρφωμένο στο στόμα.
Ένας τύπος μπροστά μου λιποθυμά, ευτυχώς οι άνθρωποι με τον ερυθρό σταυρό στη στολή φτάνουν αμέσως.
Τα μέλη της μπάντας φορούν τις επιρροές τους σαν απλοί φαν (o μπασίστας Chris Kosnik με μπλουζάκι Ace Frehley και ο κιθαρίστας Phil Caivano με μια κλασσική Motorhead). Είναι αναμενόμενα δεμένοι και προσηλωμένοι στο groove. Από την αρχή μέχρι το τέλος το κοινό είναι επί ποδός. Η έναρξη με τα "Crop Circle"/ "Powertrip"/ "Melt" γραπώνει κατευθείαν και η τριπλέτα "Look to Your Orb For The Warning"/ "Dinosaur Vacume"/ "Cage Around The Sun" είναι βγαλμένη από το σάουντρακ του καλύτερου ψυχεδελικού b-movie χωρίς εικόνα. Στo "Space Lord" η ανάταση του κοινού χτυπάει οροφή και στο encore "Negasonic Teenage Warhead", όλο το Academy έχει μπει πλέον σε τροχιά. Πιθανόν και εκτός οροφής.

Βέβαια, στη σημερινή Ελλάδα, το να ακούγεται επί σκηνής και να τραγουδιέται από εκατοντάδες με αβέβαιο μέλλον θεατές ο στίχος "I'll never gonna work another day of my life, the gods told me to relax, they said I'm gonna be fixed up right" συνιστά black humor ολκής. Όμως στο ροκ ν' ρολ μετρά κυρίως η φαντασίωση και το να ξέρει ο ακροατής και δυό - τρία πράγματα για τον «ποιητή» και το πού ήθελε να το πάει.

Συνολικά, ένα live μετρημένο, αλλά ακαριαία επιδραστικό: με κυματισμούς στις αισθήσεις και κορυφώσεις που η δύναμη του ακατάτακτου ροκ ήχου γεννά από μόνη της. Χίλιες φορές προτιμώτερο να εντυπωσιαστεί κάποιος κάτω από 35 με τον - αυθεντικό- Wyndorf και τη σκληροπυρηνική φλέβα των Monster Magnet, παρά να κάνει headbanging με μπλούζα Blind Guardian μπροστά στην γιγαντοοθόνη κάποιου κλαμπ καταναλώνοντας δευτεράντζες επειδή του θυμίζουν το ποιός θα ήθελε να είναι. Πάντα ο κίνδυνος για το μέλλον του ροκ είναι το κοινό είναι τα ατροφικά του κριτήρια. Τί νομίζετε άλλωστε ; Με τον Wyndorf, τον Axl και όσους είναι κάτω από 60 έχουμε ξεμείνει. Ας απολαύσουμε, αλλά κυρίως, ας ξεστραβωθούμε.

Setlist (give or take) : Crop Circle/ Powertrip/ Melt/ Superjudge/ Twin Earth/ Look to Your Orb For The Warning/ Dinosaur Vacume/ Cage Around The Sun/ Tractor/ Dopes To Infinity/ Space Lord/ I Want More/ Negasonic Teenage Warhead.
Υ.Γ.: Οι Headquake που άνοιξαν άφησαν για μια ακόμη φορά καλές εντυπώσεις, ειδικά σ΄όσους αρέσει αυτός ο ήχος
("stoner").


Παναγιώτης Παπαϊωάννου