Monday
3Oct
Είναι τόσο έντονα χαραγμένες στη θύμηση μου οι εικόνες από τις προηγούμενες επισκέψεις της μπάντας των WINGER στην Αθήνα(1990, 2006, 2009), που μόλις διάβασα την άφιξη του Kip Winger για δύο ακουστικά shows στην Αθήνα, έσπευσα για τα δέοντα!
Όταν δε είχε προαναγγείλει ο καλλιτέχνης πριν λίγες μέρες ότι: ''Ο Δημήτρης της High Voltage μου ζήτησε να κάνω ένα ακουστικό set στην Αθήνα και αφού και δεν είχα ξαναπαίξει μόνος μου ακουστικά στην Αθήνα, το αποδέχθηκα με ευχαρίστηση! Φαίνεται πως υπάρχουν αρκετοί Έλληνες hard rock fans που με γνωρίζουν(σ.σ μα τι λέει;;;)! Θα υπάρχουν διάφορα κομμάτια! Σίγουρα όμως και από τα solo album μου και μερικά κομμάτια των WINGER που δεν έχουν παρουσιαστεί live εδώ και χρόνια! Έχω μερικά περιθώρια επιλογής, έτσι δεν είναι; '' …Έτσι λοιπόν όλοι οι hard rock fans αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα τις μέρες αφού δεν έχουμε πλέον την ευκαιρία της παρακολούθησης hard rock συναυλιών στη χώρα μας...
Έφτασα λοιπόν νωρίς-νωρίς όπως συνηθίζω , αφενός για να πιάσω "στασίδι" και αφετέρου για να παρατηρώ το χώρο αλλά και γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι οι οπαδοί του μέγιστου καλλιτέχνη θα δημιουργούσαν ουρά στην πόρτα (γιαυτό θα μιλήσω στις τελευταίες αράδες).
Το πρώτο opening act περιλάμβανε ένα ακουστικό set από τους Sleazy Lizards οι οποίοι μου ήταν γνωστοί από διάφορα clips στο διαδίκτυο και κατάφεραν να κερδίσουν τον λιγοστό κόσμο που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο club. Οι Sleazy Lizards αποτελούνται από τους Jet Papas, Ελληνο-αμερικανό από το Monterey της California, τον A.d (aka The President), Έλληνα μεγαλωμένο σε Ελλάδα & Γερμανία και τον Jim V. Serpent, Έλληνα και κάτοικο του Ηνωμένου Βασιλείου για πολλά χρόνια.
Είναι μία μπάντα, που επιλέγει να κινείται σε εναλλακτικές και αχαρτογράφητες διαδρομές και αυτό αποδείχτηκε χτες!!!Το σίγουρο είναι ότι οι Sleazy Lizards με το αστείρευτο πάθος τους για την μουσική και με ''όχημα'' κομμάτια όπως τα "Matches & Bottles", "RNR Kamikaze", "Run", "Bahama Mama" κτλ. μοιάζουν με υπερτροφοδοτούμενη μηχανή, η οποία αρνείται "να χτυπήσει κόφτη" και λειτουργεί πάντοτε στο "κόκκινο"!
Αποτελούμενοι από τρεις εξαιρετικούς μουσικούς κατάφεραν τόσο με τα τραγούδια τους αλλά κυρίως με την ενέργεια που έβγαζαν πάνω στη σκηνή να θυμίσουν παλιές καλές μέρες από Sunset Boulevard στα τέλη της δεκαετίας του 80.
Η δε τελευταία σύνθεση τους "Bahama Mama" που επιστράτεψαν και τον Stergios Cozy τυμπανιστή των Lace n Leather (πρώην Dream Alley) θύμισε κάτι από Temple of the Dog, Pearl Jam. Θα ήθελα όμως να τους δω και σε μία πλήρως ηλεκτρική εμφάνιση!
Η συνέχεια ανήκε στους αγαπημένους μου Flying Mercury οι οποίοι το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε αλλαγές στο line-up τους( το ανακοίνωσαν ξαφνικά στο διαδίκτυο πριν λίγες εβδομάδες) και έτσι είχα την περιέργεια για το πώς θα παρουσιάζονταν στο πρώτο live με τη νέα τους σύνθεση.
Η μπάντα παρουσίασε δικές συνθέσεις από τον μοναδικό εξαιρετικό δίσκο της καθώς και τέσσερις διασκευές. Για τους φίλους που συζητώντας το βράδυ της συναυλίας αλλά και στην συνέχεια, που θεώρησαν πως η παρουσίαση των τραγουδιών ήταν κάπως soft αλά reggae, να θυμίσω το εξής: είναι τα αυτιά μου τόσο γεμάτα από αυτόν το δίσκο από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του που, εάν δεν είχα υπόψη μου τις ακουστικές εκτελέσεις μέγιστων συγκροτημάτων σε παρόμοια εγχειρήματα( π.χ. Bon Jovi- Left Feels Right), μπορεί και να αδικούσα την μπάντα! Σίγουρα οι συνθέσεις που γράφηκαν κυρίως από τους αποχωρήσαντες μουσικούς Φουσέκη, Τάμπου και Καλύβα, να προσιδιάζουν περισσότερο στο hard rock ιδίωμα αλλά ο καινούριος τραγουδιστής Jon Soti τα πήγε περίφημα πίσω από το μικρόφωνο καθώς δεν τίθεται θέμα φωνητικών δυνατοτήτων.
Διαφορετική όμως η προσέγγιση των κομματιών εκ μέρους του καθώς είχε άλλου είδους αποστολή για τις ανάγκες της εμφάνισης επιστρατεύθηκε ως guest στην κιθάρα, ο Fotis Romi, μαεστρικός και περίτεχνος, από τους Lace n’ Leather όπως και η Konstantina Sanni της ίδιας μπάντας για τα δεύτερα φωνητικά!! Μαζί τους και η ρυθμική γραμμή που παρέμεινε σταθερή με τους Johnnie Kontosστο μπάσο και τον Peter Papapetros στα ντραμς, μετρονομική και παθιασμένη παρουσία πραγματικά.
Στα πλήκτρα η Κατερίνα Παπαδάτου με την όμορφη παρουσία της και όχι μόνο, καθώς η ωδειακή παιδεία της την καθιστά στα πλήκτρα προσθήκη διαφορετική και πολύτιμη για την μπάντα, ενώ η φρεσκάδα της και οι μουσικές της σπουδές αλλά και η αγάπη της για τον μελωδικό aor, hard n heavy, hard rock ήχο έφεραν νέα πνοή-θέλω να πιστεύω- στην μπάντα!! Η απόδοση της μπάντας ήταν στα γνωστά υψηλά επίπεδα μουσικότητας αλλά σίγουρα θα ήθελα να ακούσω περισσότερα τραγούδια από το δίσκο τους και λιγότερες διασκευές . Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη σκηνή ανέβηκε για το κομμάτι "Broken Arrow" ο παλιός (πλέον) τραγουδιστής του συγκροτήματος και αγαπημένος φίλος, Γιάννης Καλύβας. Πραγματικά συγκινητική στιγμή το μοίρασμα της σκηνής με τα παιδιά που είχαν μοιραστεί καλές και δύσκολες στιγμές… Με επιμονή πρέπει να συνεχίσουν τις διαρκείς πρόβες(όπως και κάνουν τρία χρόνια τώρα…), αφήνοντας πικρίες και εγωισμούς στην άκρη και να δημιουργήσουν όμορφη μουσική, όπως μπορούν.
Το ευχόμαστε και ανυπομονούμε πραγματικά για την συνέχεια…έπαιξαν τα:
1. Looking for love
2. Dream of Winter
3. Give in to me (Michael Jackson cover)
4. Carrie (Europe cover)
5. Broken arrow
6. Bed of roses (Bon Jovi cover)
7. Our love will never die
Είχε φτάσει, όμως, η ώρα για τον "άνθρωπο της βραδιάς", τον Kip Winger! Λίγο πριν τις 11:30 ανέβηκε στη σκηνή χαμογελαστός και ευδιάθετος με την κλασική ηλεκτροακουστική δωδεκάχορδη κιθάρα του έτοιμος να "σπείρει" όλα εκείνα τα τραγούδια που λατρέψαμε πολύ, κυρίως από τους τρεις πρώτους δίσκους των Winger όσο και ορισμένα κομμάτια από την προσωπική δισκογραφία του. Ανέβηκε στην σκηνή επευφημούμενους από τους οπαδούς του (όχι και πολλοί δυστυχώς στο χώρο) με την κιθάρα του , και για μία περίπου μιάμιση ώρα και κάτι παραπάνω ερμήνευσε υπό τις διαρκείς επευφημίες των οπαδών τραγούδια από όλη την μουσική του παρουσία! Τέλειος αφηγητής , καθώς κάθε παρουσίαση των τραγουδιών ήταν και μία πανέμορφη ιστορία και μετά το πέρας της συναυλίας έβγαλε άπειρες φωτογραφίες και υπέγραψε πλήθος δίσκων, cd’s και single’s (τα οποία τον εντυπωσίασαν και το σχολίασε στον κάτοχο).
Προσωπικά, η φωνή του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, αν και επρόκειτο για την προτελευταία συναυλία πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη… Πλαισιωμένος σε αρκετά τραγούδια από έναν πολύ καλό Έλληνα μουσικό στα κρουστά (Στέλιος, δυστυχώς μου διέφυγε το επίθετο του), ο Kip Winger έδειξε πραγματικά το πως πρέπει να παρουσιάζονται τέτοιου είδους συναυλίες! Με άνεση πάνω στη σκηνή, επικοινωνιακή αμεσότητα, ευδιαθεσία, χιούμορ, με άριστα δομημένες ενορχηστρώσεις των κομματιών του, απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο σπουδαίος μουσικός και διασκεδαστής είναι!
Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τον πανικό που έγινε στους "ύμνους", "Easy Come, Easy Go", "Can’t Get Enuff", "Hungry", "Rainbow In The Rose", "Madalaine", "Seventeen", όπου η "χορωδία των οπαδών" μετέτρεψε το Modu σε αρένα περιόδου MTV!
Προσωπικά "τρελάθηκα" με τις εκτελέσεις των "Blind Revolution Mad", "Down Incognito", "Spell I’m Under" και "Who’s the One" από τη δισκάρα "Pull"!
Τα πράγματα ξέφυγαν με τα ανυπέρβλητα "Headed For A Heartbreak" και "Miles Away" (όπου ο Kip δίνοντας ολόκληρη θεατρική παράσταση ανέβασε στη σκηνή την Konstantina Sanni η οποία ήταν εμφανώς τρακαρισμένη, προφανώς γιατί ήταν-κυριολεκτικά!- σε απόσταση αναπνοή με τον δημιουργό μίας σύνθεσης που την εποχή που συντέθηκε η ίδια ήταν αγέννητη).
Από τις εκπλήξεις της βραδιάς: 2-3 τραγούδια που τον συνόδευσε στην κιθάρα ο φίλος και συνεργάτης του, ο Cenk Eroglu καθώς και το τηλεφώνημα που έκανε ο Kip στον κιθαρίστα του, Reb Beach που εκείνη την ώρα βρισκόταν σε περιοδεία με τους Whitesnake.
Όταν ο Κ. Winger μας αποχαιρέτησε ανανεώνοντας το ραντεβού του για το δεύτερο live του Σαββάτου ήμασταν ήδη έτοιμοι για μία "δεύτερη παρουσία". Νομίζω ότι τα 150 περίπου άτομα που βρέθηκαν εκεί απόλαυσαν ένα φανταστικό live (αν και προς το τέλος αραίωσε λίγο ο κόσμος για να προλάβει το τελευταίο δρομολόγιο του ηλεκτρικού).
Συμπεράσματα: 1ον)είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο είδος το ακουστικό show και εάν δεν το γουστάρεις πραγματικά δεν το αντέχεις…
2ον) έχουν δίκιο όσοι μας αποκαλούν καψουροσκυλάδες της rock τους αορμελωδικοροκάδες τέτοια ατμόσφαιρα μόνο σε "πολιτιστικά κέντρα με λουλουδοπόλεμο" συναντάς (μέχρι και τούρτα κόπηκε για τα γενέθλια γνωστού μελωδικοροκά φίλου)!!!
Ο Αμερικανός τραγουδιστής έλεγε διαρκώς: ''δε θα ακύρωνα με τίποτα τη συναυλία στην Ελλάδα''. Για να έλθουμε στη δεύτερη μέρα, όπoυ παρουσιάστηκε ένα εξαιρετικό ακουστικό show από τέσσερις εξαιρετικούς μουσικούς (τους δύο είχα τη χαρά να ακούσω και σε καλοκαιρινές παραστάσεις σε rock club της Αθήνας).
Ο νέος τραγουδιστής των Flying Mercury, ο Jon Soti μοιράστηκε την σκηνή με τον συνοδοιπόρο της καλοκαιρινής περιοδείας Steve Mamalis (φωνή, κιθάρα), τους Andreas Trokas(κιθάρα), Kostas Mamalis(κρουστά)και Nikos Tsianos(μπάσο) και παρουσίασαν ύμνους της hard rock σκηνής που αγαπάμε και κατάφεραν να ξεσηκώσουν το ακροατήριο, που συμμετείχε στα τραγούδια ενθουσιασμένο. Ακούστηκαν τα :
1) Wild World - Mr. Big
2) Bon Jovi - It's My Life
3) Tears of the Dragon - Bruce Dickinson
4) Give In To Me - Michael Jackson
5) Def Leppard – Hysteria
6)Sweet Child O' Mine -Guns N' Roses
7)Mama, I'm Coming Home -Ozzy Osbourne
8) Bon Jovi - I'll Be There For You
9) Kiss - Forever
10) Dream On - Aerosmith
11)Saturnine - steve mamalis
12)Dead or Alive – Bon Jovi
Οπότε μόλις εισέβαλε στην σκηνή ο Kip Winger το έργο του ήταν ευκολότατο.
Απλά, μας ισοπέδωσε τελειωτικά!!! Με τις συνθέσεις να ακούγονται για δεύτερη φορά (δε νομίζω, ότι χαλάστηκε κανείς…) και εκπλήξεις :τη γιορτή των γενεθλίων του μικρού αεικίνητου γιου του Cenk Eroglu, Ali, που σίγουρα θα θυμάται για πολλά χρόνια αυτά τα γενέθλια.
Στην σκηνή απέδωσε το "Miles Away" και πάλι συνοδεία μιας πανέμορφης μητέρας τριών παιδιών παρακαλώ, με εμφανώς μεγαλύτερη άνεση και χωρίς ίχνος τρακ.
Αμέτρητες φωτογραφίες και αγκαλιές με όλους και πάλι στο τέλος και υπόσχεση ότι θα ξαναέλθει στη χώρα μας.
Είναι δυνατόν να μην ξαναέλθει, όταν ο ίδιος ομολόγησε εντυπωσιασμένος και τρισευτυχισμένος, πόσο χαρούμενος και τιμημένος αισθάνεται που υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν και τραγουδούν τις συνθέσεις του έπειτα από τριάντα χρόνια! Αρκετά…
Νότης Γκιλλανίδης
Έφτασα λοιπόν νωρίς-νωρίς όπως συνηθίζω , αφενός για να πιάσω "στασίδι" και αφετέρου για να παρατηρώ το χώρο αλλά και γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι οι οπαδοί του μέγιστου καλλιτέχνη θα δημιουργούσαν ουρά στην πόρτα (γιαυτό θα μιλήσω στις τελευταίες αράδες).
Το πρώτο opening act περιλάμβανε ένα ακουστικό set από τους Sleazy Lizards οι οποίοι μου ήταν γνωστοί από διάφορα clips στο διαδίκτυο και κατάφεραν να κερδίσουν τον λιγοστό κόσμο που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο club. Οι Sleazy Lizards αποτελούνται από τους Jet Papas, Ελληνο-αμερικανό από το Monterey της California, τον A.d (aka The President), Έλληνα μεγαλωμένο σε Ελλάδα & Γερμανία και τον Jim V. Serpent, Έλληνα και κάτοικο του Ηνωμένου Βασιλείου για πολλά χρόνια.
Είναι μία μπάντα, που επιλέγει να κινείται σε εναλλακτικές και αχαρτογράφητες διαδρομές και αυτό αποδείχτηκε χτες!!!Το σίγουρο είναι ότι οι Sleazy Lizards με το αστείρευτο πάθος τους για την μουσική και με ''όχημα'' κομμάτια όπως τα "Matches & Bottles", "RNR Kamikaze", "Run", "Bahama Mama" κτλ. μοιάζουν με υπερτροφοδοτούμενη μηχανή, η οποία αρνείται "να χτυπήσει κόφτη" και λειτουργεί πάντοτε στο "κόκκινο"!
Αποτελούμενοι από τρεις εξαιρετικούς μουσικούς κατάφεραν τόσο με τα τραγούδια τους αλλά κυρίως με την ενέργεια που έβγαζαν πάνω στη σκηνή να θυμίσουν παλιές καλές μέρες από Sunset Boulevard στα τέλη της δεκαετίας του 80.
Η δε τελευταία σύνθεση τους "Bahama Mama" που επιστράτεψαν και τον Stergios Cozy τυμπανιστή των Lace n Leather (πρώην Dream Alley) θύμισε κάτι από Temple of the Dog, Pearl Jam. Θα ήθελα όμως να τους δω και σε μία πλήρως ηλεκτρική εμφάνιση!
Η συνέχεια ανήκε στους αγαπημένους μου Flying Mercury οι οποίοι το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε αλλαγές στο line-up τους( το ανακοίνωσαν ξαφνικά στο διαδίκτυο πριν λίγες εβδομάδες) και έτσι είχα την περιέργεια για το πώς θα παρουσιάζονταν στο πρώτο live με τη νέα τους σύνθεση.
Η μπάντα παρουσίασε δικές συνθέσεις από τον μοναδικό εξαιρετικό δίσκο της καθώς και τέσσερις διασκευές. Για τους φίλους που συζητώντας το βράδυ της συναυλίας αλλά και στην συνέχεια, που θεώρησαν πως η παρουσίαση των τραγουδιών ήταν κάπως soft αλά reggae, να θυμίσω το εξής: είναι τα αυτιά μου τόσο γεμάτα από αυτόν το δίσκο από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του που, εάν δεν είχα υπόψη μου τις ακουστικές εκτελέσεις μέγιστων συγκροτημάτων σε παρόμοια εγχειρήματα( π.χ. Bon Jovi- Left Feels Right), μπορεί και να αδικούσα την μπάντα! Σίγουρα οι συνθέσεις που γράφηκαν κυρίως από τους αποχωρήσαντες μουσικούς Φουσέκη, Τάμπου και Καλύβα, να προσιδιάζουν περισσότερο στο hard rock ιδίωμα αλλά ο καινούριος τραγουδιστής Jon Soti τα πήγε περίφημα πίσω από το μικρόφωνο καθώς δεν τίθεται θέμα φωνητικών δυνατοτήτων.
Διαφορετική όμως η προσέγγιση των κομματιών εκ μέρους του καθώς είχε άλλου είδους αποστολή για τις ανάγκες της εμφάνισης επιστρατεύθηκε ως guest στην κιθάρα, ο Fotis Romi, μαεστρικός και περίτεχνος, από τους Lace n’ Leather όπως και η Konstantina Sanni της ίδιας μπάντας για τα δεύτερα φωνητικά!! Μαζί τους και η ρυθμική γραμμή που παρέμεινε σταθερή με τους Johnnie Kontosστο μπάσο και τον Peter Papapetros στα ντραμς, μετρονομική και παθιασμένη παρουσία πραγματικά.
Στα πλήκτρα η Κατερίνα Παπαδάτου με την όμορφη παρουσία της και όχι μόνο, καθώς η ωδειακή παιδεία της την καθιστά στα πλήκτρα προσθήκη διαφορετική και πολύτιμη για την μπάντα, ενώ η φρεσκάδα της και οι μουσικές της σπουδές αλλά και η αγάπη της για τον μελωδικό aor, hard n heavy, hard rock ήχο έφεραν νέα πνοή-θέλω να πιστεύω- στην μπάντα!! Η απόδοση της μπάντας ήταν στα γνωστά υψηλά επίπεδα μουσικότητας αλλά σίγουρα θα ήθελα να ακούσω περισσότερα τραγούδια από το δίσκο τους και λιγότερες διασκευές . Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη σκηνή ανέβηκε για το κομμάτι "Broken Arrow" ο παλιός (πλέον) τραγουδιστής του συγκροτήματος και αγαπημένος φίλος, Γιάννης Καλύβας. Πραγματικά συγκινητική στιγμή το μοίρασμα της σκηνής με τα παιδιά που είχαν μοιραστεί καλές και δύσκολες στιγμές… Με επιμονή πρέπει να συνεχίσουν τις διαρκείς πρόβες(όπως και κάνουν τρία χρόνια τώρα…), αφήνοντας πικρίες και εγωισμούς στην άκρη και να δημιουργήσουν όμορφη μουσική, όπως μπορούν.
Το ευχόμαστε και ανυπομονούμε πραγματικά για την συνέχεια…έπαιξαν τα:
1. Looking for love
2. Dream of Winter
3. Give in to me (Michael Jackson cover)
4. Carrie (Europe cover)
5. Broken arrow
6. Bed of roses (Bon Jovi cover)
7. Our love will never die
Είχε φτάσει, όμως, η ώρα για τον "άνθρωπο της βραδιάς", τον Kip Winger! Λίγο πριν τις 11:30 ανέβηκε στη σκηνή χαμογελαστός και ευδιάθετος με την κλασική ηλεκτροακουστική δωδεκάχορδη κιθάρα του έτοιμος να "σπείρει" όλα εκείνα τα τραγούδια που λατρέψαμε πολύ, κυρίως από τους τρεις πρώτους δίσκους των Winger όσο και ορισμένα κομμάτια από την προσωπική δισκογραφία του. Ανέβηκε στην σκηνή επευφημούμενους από τους οπαδούς του (όχι και πολλοί δυστυχώς στο χώρο) με την κιθάρα του , και για μία περίπου μιάμιση ώρα και κάτι παραπάνω ερμήνευσε υπό τις διαρκείς επευφημίες των οπαδών τραγούδια από όλη την μουσική του παρουσία! Τέλειος αφηγητής , καθώς κάθε παρουσίαση των τραγουδιών ήταν και μία πανέμορφη ιστορία και μετά το πέρας της συναυλίας έβγαλε άπειρες φωτογραφίες και υπέγραψε πλήθος δίσκων, cd’s και single’s (τα οποία τον εντυπωσίασαν και το σχολίασε στον κάτοχο).
Προσωπικά, η φωνή του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, αν και επρόκειτο για την προτελευταία συναυλία πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη… Πλαισιωμένος σε αρκετά τραγούδια από έναν πολύ καλό Έλληνα μουσικό στα κρουστά (Στέλιος, δυστυχώς μου διέφυγε το επίθετο του), ο Kip Winger έδειξε πραγματικά το πως πρέπει να παρουσιάζονται τέτοιου είδους συναυλίες! Με άνεση πάνω στη σκηνή, επικοινωνιακή αμεσότητα, ευδιαθεσία, χιούμορ, με άριστα δομημένες ενορχηστρώσεις των κομματιών του, απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο σπουδαίος μουσικός και διασκεδαστής είναι!
Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τον πανικό που έγινε στους "ύμνους", "Easy Come, Easy Go", "Can’t Get Enuff", "Hungry", "Rainbow In The Rose", "Madalaine", "Seventeen", όπου η "χορωδία των οπαδών" μετέτρεψε το Modu σε αρένα περιόδου MTV!
Προσωπικά "τρελάθηκα" με τις εκτελέσεις των "Blind Revolution Mad", "Down Incognito", "Spell I’m Under" και "Who’s the One" από τη δισκάρα "Pull"!
Τα πράγματα ξέφυγαν με τα ανυπέρβλητα "Headed For A Heartbreak" και "Miles Away" (όπου ο Kip δίνοντας ολόκληρη θεατρική παράσταση ανέβασε στη σκηνή την Konstantina Sanni η οποία ήταν εμφανώς τρακαρισμένη, προφανώς γιατί ήταν-κυριολεκτικά!- σε απόσταση αναπνοή με τον δημιουργό μίας σύνθεσης που την εποχή που συντέθηκε η ίδια ήταν αγέννητη).
Από τις εκπλήξεις της βραδιάς: 2-3 τραγούδια που τον συνόδευσε στην κιθάρα ο φίλος και συνεργάτης του, ο Cenk Eroglu καθώς και το τηλεφώνημα που έκανε ο Kip στον κιθαρίστα του, Reb Beach που εκείνη την ώρα βρισκόταν σε περιοδεία με τους Whitesnake.
Όταν ο Κ. Winger μας αποχαιρέτησε ανανεώνοντας το ραντεβού του για το δεύτερο live του Σαββάτου ήμασταν ήδη έτοιμοι για μία "δεύτερη παρουσία". Νομίζω ότι τα 150 περίπου άτομα που βρέθηκαν εκεί απόλαυσαν ένα φανταστικό live (αν και προς το τέλος αραίωσε λίγο ο κόσμος για να προλάβει το τελευταίο δρομολόγιο του ηλεκτρικού).
Συμπεράσματα: 1ον)είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο είδος το ακουστικό show και εάν δεν το γουστάρεις πραγματικά δεν το αντέχεις…
2ον) έχουν δίκιο όσοι μας αποκαλούν καψουροσκυλάδες της rock τους αορμελωδικοροκάδες τέτοια ατμόσφαιρα μόνο σε "πολιτιστικά κέντρα με λουλουδοπόλεμο" συναντάς (μέχρι και τούρτα κόπηκε για τα γενέθλια γνωστού μελωδικοροκά φίλου)!!!
Ο Αμερικανός τραγουδιστής έλεγε διαρκώς: ''δε θα ακύρωνα με τίποτα τη συναυλία στην Ελλάδα''. Για να έλθουμε στη δεύτερη μέρα, όπoυ παρουσιάστηκε ένα εξαιρετικό ακουστικό show από τέσσερις εξαιρετικούς μουσικούς (τους δύο είχα τη χαρά να ακούσω και σε καλοκαιρινές παραστάσεις σε rock club της Αθήνας).
Ο νέος τραγουδιστής των Flying Mercury, ο Jon Soti μοιράστηκε την σκηνή με τον συνοδοιπόρο της καλοκαιρινής περιοδείας Steve Mamalis (φωνή, κιθάρα), τους Andreas Trokas(κιθάρα), Kostas Mamalis(κρουστά)και Nikos Tsianos(μπάσο) και παρουσίασαν ύμνους της hard rock σκηνής που αγαπάμε και κατάφεραν να ξεσηκώσουν το ακροατήριο, που συμμετείχε στα τραγούδια ενθουσιασμένο. Ακούστηκαν τα :
1) Wild World - Mr. Big
2) Bon Jovi - It's My Life
3) Tears of the Dragon - Bruce Dickinson
4) Give In To Me - Michael Jackson
5) Def Leppard – Hysteria
6)Sweet Child O' Mine -Guns N' Roses
7)Mama, I'm Coming Home -Ozzy Osbourne
8) Bon Jovi - I'll Be There For You
9) Kiss - Forever
10) Dream On - Aerosmith
11)Saturnine - steve mamalis
12)Dead or Alive – Bon Jovi
Οπότε μόλις εισέβαλε στην σκηνή ο Kip Winger το έργο του ήταν ευκολότατο.
Απλά, μας ισοπέδωσε τελειωτικά!!! Με τις συνθέσεις να ακούγονται για δεύτερη φορά (δε νομίζω, ότι χαλάστηκε κανείς…) και εκπλήξεις :τη γιορτή των γενεθλίων του μικρού αεικίνητου γιου του Cenk Eroglu, Ali, που σίγουρα θα θυμάται για πολλά χρόνια αυτά τα γενέθλια.
Στην σκηνή απέδωσε το "Miles Away" και πάλι συνοδεία μιας πανέμορφης μητέρας τριών παιδιών παρακαλώ, με εμφανώς μεγαλύτερη άνεση και χωρίς ίχνος τρακ.
Αμέτρητες φωτογραφίες και αγκαλιές με όλους και πάλι στο τέλος και υπόσχεση ότι θα ξαναέλθει στη χώρα μας.
Είναι δυνατόν να μην ξαναέλθει, όταν ο ίδιος ομολόγησε εντυπωσιασμένος και τρισευτυχισμένος, πόσο χαρούμενος και τιμημένος αισθάνεται που υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν και τραγουδούν τις συνθέσεις του έπειτα από τριάντα χρόνια! Αρκετά…
Νότης Γκιλλανίδης
// Τελευταία Νέα
-
Allman Brothers: Έφυγε από την ζωή ο κιθαρίστας Dickey Betts
Σε ηλικία 80 ετών απεβίωσε, ο κιθαρίστας, τραγουδιστής κ...
-
Pink Floyd: Οι Λunatics στην οπτικοακουστική μεταφορά του “Animals”
Την Παρασκευή 24 Μαΐου , το Κύτταρο, θα πλημμυρίσει από...
-
Vinyl Market 26-27-28 Απριλίου 2024
Το Vinyl Market το μεγάλο event της πόλης επιστρέφει με πασχαλι...
-
-
Eagles: Εξαιρετική box set κυκλοφορία
Οι Eagles γιορτάζουν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους...
-
Οι James σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα τον Σεπτέμβριο
Οι James έρχονται ξανά στη χώρα μας επιβεβαιώνοντας τη σχ...
-
David Lee Roth: Ακούστε το ολοκαίνουργιο τραγούδι
O σπουδαίος frontman David Lee Roth κυκλοφορεί νέο τραγούδι....
