Live Report: KIP WINGER (Special Acoustic), Special Guest: Γιώργος Γάκης, Support act: Mistful
Tuesday

25Sep

Είναι τόσο έντονα χαραγμένες στη θύμηση μου οι εικόνες από τις προηγούμενες επισκέψεις της μπάντας των WINGER στην Αθήνα(1990, 2006, 2009, 2016), που μόλις διάβασα την άφιξη του Kip Winger για ακουστικό show στην Αθήνα, έσπευσα για τα δέοντα.
Όταν δε είχε προαναγγείλει ο καλλιτέχνης πριν λίγες μέρες ότι: ''Ο Δημήτρης της High Voltage μου ζήτησε να κάνω ένα ακουστικό set στην Αθήνα και αφού και είχα ξαναπαίξει μόνος μου ακουστικά  στην Αθήνα και είχα ενθουσιαστεί, το αποδέχθηκα με μεγάλη ευχαρίστηση! Τελικά, είμαι σίγουρος πλέον  πως υπάρχουν αρκετοί Έλληνες hard rock fans που με γνωρίζουν και με θυμούνται (σ.σ μα τι λέει;;;).
Θα υπάρχουν διάφορα κομμάτια! Σίγουρα όμως και από τα solo album μου και μερικά κομμάτια των WINGER που δεν έχουν παρουσιαστεί live εδώ και χρόνια! Έχω μερικά περιθώρια επιλογής, έτσι δεν είναι; '' …Έτσι λοιπόν όλοι οι hard rock fans αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα τις μέρες...
Έφτασα λοιπόν νωρίς-νωρίς όπως συνηθίζω, αφενός για να πιάσω "στασίδι" αφού το "Wave" είναι καινούριος συναυλιακός χώρος και αφετέρου για να παρατηρώ το χώρο αλλά και γιατί είχα την ψευδαίσθηση ότι οι οπαδοί του μέγιστου καλλιτέχνη θα δημιουργούσαν ουρά στην πόρτα.
Το πρώτο opening act περιλάμβανε ένα ακουστικό set από τους Mistful οι οποίοι μου ήταν γνωστοί από διάφορα clips στο διαδίκτυο, την παρουσία τους αρχές του καλοκαιριού στο Athens Beer Festival  καθώς και από το πάρτι για την παρουσίαση του πρώτου δίσκου τους (μέχρι σήμερα)  "Who leads the way" που είχε πραγματοποιηθεί στο MODU, τον "πρόγονο" του Wave οι οποίοι και  κατάφεραν να κερδίσουν τον λιγοστό κόσμο που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο club.
Οι Mistful αποτελούνται από τους Ελένη Λαγαρία στη  φωνή Μιχάλη Φλουράκη στην  κιθάρα, Μιχάλη Αγγελόπουλο στα  πλήκτρα, τον παλιό μου γνώριμο (Flying Mercury times…), Γιάννη Κοντό στο μπάσο και τον Χρίστο Ταστσίδη στα  τύμπανα, που τελικά  κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα(σ.σ ευτυχώς λειτουργούσε άψογα το air-condition) με τις δικές τους συνθέσεις καθώς και επιλεγμένες και ιδιαίτερα αγαπημένες του κοινού, διασκευές.
Όσο για την μπάντα: ενεργητικότατη και με πάθος. Από την frontwoman Ελένη Λαγαρία (που αντικατέστησε μία άλλη σπουδαία ερμηνεύτρια , την Εύα Φουρλάνου) με πάθος και ακατάβλητη ενέργεια, τον Μιχάλη Φλουράκη  στην κιθάρα, με έξοχη  δεξιοτεχνία στην εμφάνιση του, τον βιρτουόζο Μιχάλη Αγγελόπουλο στα  πλήκτρα , τον Γιάννη Κοντό στο μπάσο σταθερό ογκόλιθο της ρυθμικής γραμμής. Περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη κυκλοφορία τους ενώ απέδωσαν λοιπόν  μερικούς ανυπέρβλητους κλασικούς rock ύμνους και 5 δικές τους ωραιότατες συνθέσεις  και ενθουσίασαν τους πιστούς ρέκτες του μελωδικού χώρου( είναι κουραστικό να ματα-επαναλαμβάνουμε πόσο λίγοι εμφανιζόμαστε σε ανάλογα events), όπως :
  1. Run to you (Bryan Adams cover) 2) Falling away 3) Why 4) Wild child (WASP cover) 5) We say goodbye 6) Time after time ( Cindy Lauper cover) 7) Lost memories 8 ) Broken again 9) Sleeping in my car (Roxette cover) 10) I want it all (Queen cover).
Το καλό κλίμα συνέχισε ο εμβληματικός classic hard rocker Γιώργος Γάκης ενώ ο κόσμος πλήθαινε στο club (ωραιότατος ο νέος χώρος με άψογη ηχητική κάλυψη των καλλιτεχνών, εξαερισμό και εξυπηρέτηση πελατών).
Μάθαμε με το γλαφυρό, παραστατικά περιγραφικό τρόπο του Γιώργου για την συνεργασία του με τον Kip Winger, για τον εξαιρετικό δίσκο συνεργασιών που κυκλοφόρησε (''Too much ain't never enough'', ακόμη να τον αγοράσετε;), για τη συνεργασία του με τον γιατρό στην Ελβετία, Bob Saganas στην κιθάρα και παρουσίασε και με την παρουσία του Ιάσονα Μαυρογιώργου, εξαιρετικά  όπως πάντοτε, τα:


LONG WAY TO Go, FAME, Love Man (Whitesnake cover), Low Life in High Places (Thunder cover), Street of Broken Dreams, RIVER OF LOVE (Lynch Mob cover), It’s my Life (Bon Jovi cover), IN MY DREAMS (DOKKEN  cover) , Sailing Ships (Whitesnake cover), Soldier of Fortune (Deep Purple cover) κάνοντας  τον κόσμο να τραγουδάει μαζί του (το 'χει αυτό ο Γιώργος) και να περιμένει με ανυπομονησία το κυρίως μενού με τον θρυλικό Kip Winger  πριν όμως από αυτό ήταν η ώρα να ακούσουμε στην ελληνικότατη σύνθεση από την  Ήπειρο των Χαλκιά και Τράκη, το "Μη με κοιτάς στα μάτια", όπου ο ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ  Γιάννης Σπάθας έδωσε το έναυσμα για να ακούσει κάτι ιδιαίτερο και να τιμήσει με μία εξαιρετική απόδοση στο δίσκο του και σε ζωντανές εμφανίσεις.
Ο Γιώργος Γάκης με τον Μπάμπη Σαγανά να παίζει κάτι από "Mountains" και το μεγάλο Γιάννη Σπάθα στην αρχή. Καημός θα μου μείνει να ακούσω κάποια στιγμή και καμία από τις κομματάρες του "Forbiden Paradise", αλλά και του "Pain In My Ass" και των Narcissus βέβαια…
 
Είχε φτάσει, όμως, η ώρα για τον "άνθρωπο της βραδιάς", τον Kip Winger! Λίγο πριν τις 11:30 ανέβηκε στη σκηνή χαμογελαστός και ευδιάθετος με την κλασική ηλεκτροακουστική δωδεκάχορδη κιθάρα του  έτοιμος να "σπείρει"  όλα εκείνα τα τραγούδια  που λατρέψαμε πολύ, κυρίως  από τους τρεις πρώτους δίσκους των Winger όσο και ορισμένα κομμάτια από την προσωπική  δισκογραφία του. Ανέβηκε στην σκηνή επευφημούμενους από τους οπαδούς του με  την κιθάρα του , και για μία περίπου μιάμιση  ώρα και κάτι παραπάνω, ερμήνευσε τραγούδια από όλη την μουσική του παρουσία. Τέλειος αφηγητής, καθώς κάθε παρουσίαση των τραγουδιών ήταν και μία πανέμορφη ιστορία και μετά το πέρας της συναυλίας έβγαλε άπειρες φωτογραφίες και υπέγραψε πλήθος δίσκων , cd’s και single’s (τα οποία τον εντυπωσίασαν και το σχολίασε στον κάτοχο)…

Προσωπικά, η φωνή του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, αν και επρόκειτο για την προτελευταία συναυλία πριν την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη… Πλαισιωμένος σε αρκετά τραγούδια από τον πολύ καλό Αμερικανό μουσικό στα κρουστά Robby Rothschild, ο Kip Winger έδειξε πραγματικά το πως πρέπει να παρουσιάζονται τέτοιου είδους συναυλίες!
Με  άνεση πάνω στη σκηνή, επικοινωνιακή αμεσότητα, ευδιαθεσία, χιούμορ, με άριστα δομημένες ενορχηστρώσεις των κομματιών του, απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο σπουδαίος μουσικός και διασκεδαστής είναι.
Δε χρειάζεται να περιγράψουμε  τον πανικό  που έγινε στους "ύμνους", "Easy Come, Easy Go", "Can’t Get Enuff", "Hungry", "Rainbow In The Rose", "Madalaine", "Seventeen" , όπου η "χορωδία των οπαδών" μετέτρεψε το Wave σε  αρένα περιόδου MTV.
Προσωπικά "τρελάθηκα" με τις εκτελέσεις των "Blind Revolution Mad", "Down Incognito", "Spell I’m Under" και "Who’s the One" από τη δισκάρα  "Pull".
Τα πράγματα ξέφυγαν με τα ανυπέρβλητα "Headed For A Heartbreak" και "Miles Away" (όπου ο Kip δίνοντας ολόκληρη θεατρική παράσταση).Από τις "ομορφιές"  της βραδιάς το χορωδιακό   Miles Away που  τον συνόδευσαν ο Γιώργος Γάκης και ο Robby Rothschild καθώς και το Ghosts από την rock musical  Get Jack του 2017…

Όταν ο Winger μας αποχαιρέτησε, ανανεώνοντας το ραντεβού του για μία ακόμη συνάντηση στο εγγύς μέλλον, ήμασταν ήδη έτοιμοι για μία "δεύτερη παρουσία". Νομίζω ότι τα 150 περίπου άτομα που βρέθηκαν εκεί απόλαυσαν ένα φανταστικό live.
Συμπεράσματα: 1ον) είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο είδος το ακουστικό show  και εάν δεν το γουστάρεις πραγματικά δεν το αντέχεις.
2ον) έχουν δίκιο όσοι μας αποκαλούν καψουροσκυλάδες της rock  τους AORμελωδικοροκάδες, τέτοια ατμόσφαιρα μόνο σε "πολιτιστικά κέντρα με λουλουδοπόλεμο" συναντάς!
Ο Αμερικανός τραγουδιστής έλεγε διαρκώς: ''δε θα ακύρωνα με τίποτα τη συναυλία στην Ελλάδα''.  Και για να μιμηθώ τον Kip παραπονούμαι λέγοντας: οι ελληνικές συναυλίες-gig  σε ορισμένα club είναι τόσο συνεπείς στην ώρα έναρξης τους όσο και ένας αγνωστικιστής/άθεος στην συνάντηση του με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.
Όσο για τον Kip : είναι δυνατόν να μην ξαναέλθει, όταν ο ίδιος ομολόγησε εντυπωσιασμένος και τρισευτυχισμένος, πόσο χαρούμενος και τιμημένος αισθάνεται που υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν και τραγουδούν τις συνθέσεις του έπειτα από τριάντα χρόνια!Αρκετά….

Y.Γ.: Η φωτογραφία του κειμένου είναι αναρτημένη στο



Νότης "Down Incognito" Γκιλλανίδης

// Old Time Rock

// Live Favorites