Το συγκρότημα 3 & Ο ΚΟΥΚΟΣ δημιουργήθηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια στην Κέρκυρα και κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο το 2004 με τον τίτλο ‘’Λίγες Μπαλάντες κι ένα Χαμόγελο’’ δίνοντας μέρος των εσόδων του στον οργανισμό το Χαμόγελο του Παιδιού. Ο δίσκος αυτός πραγματοποιήθηκε με τη συνδρομή αρκετών Κερκυραίων μουσικών.

Ως το τέλος του χρόνου θα έχουν ηχογραφήσει το νέο τους υλικό ενώ στις 27 Δεκεμβρίου θα ανέβουν για μια ακόμη φορά στη σκηνή του ΕΠΤΑ Τεχνών Τόπος για να μας ταξιδέψουν με τα νέα τους τραγούδια και σε μια αναδρομή στην κλασσική ροκ μουσική σε ένα ξεχωριστό project με την συμμετοχή εγχόρδων και χορωδίας. Αυτά και άλλα πολλά σε μια συνέντευξη με τον Νίκο Σελλά.
Η Κέρκυρα είναι ένα νησί με μακρόχρονη παράδοση και ιστορία στη μουσική. Υπάρχουν αρκετά σωματεία, ενώσεις, Ωδεία, ορχήστρες. Ο τόπος καταγωγής σας πιστεύεις ότι σας έχει επηρεάσει στην απόφαση δημιουργίας της δική σας μπάντας;
Σίγουρα μας επηρέασε. Όταν ζεις σε ένα νησί με μουσική παράδοση η μουσική είναι μέσα στο DNA σου όμως μεγάλο ρόλο έπαιξαν για εμάς τα μουσικά ακούσματα που έφερναν στον τόπο μας οι επισκέπτες από άλλα μέρη της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Αγγλίας. Όταν άκουσα για πρώτη φορά το ‘’Sultans of Swing’’ των Dire Straits ήταν σαν να έγινε μια έκρηξη μέσα στο κεφάλι μου!
Πως έγινε το ξεκίνημα και η γνωριμία μεταξύ σας.
Ξεκινήσαμε στα τέλη του 1999 σε ένα γκαράζ πίστας καρτ, αρχικά εγώ και ο κολλητός μου φίλος Αλέξανδρος Καπακλής που είχαμε ξαναβρεθεί σε διάφορες μπάντες στο παρελθόν. Ολόκληρο το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς μας βρήκε να παίζουμε με δυο ακουστικές κιθάρες κομμάτια του Dylan, των Band, των Poll, του Άσημου κ.α. και μιας και βρισκόμαστε σε τουριστικό νησί αρκετοί ξένοι επισκέπτες σταματούσαν και διασκέδαζαν μαζί μας με μοναδικό αντίτιμο…μπύρες! Αποφασίσαμε λοιπόν με τη συνδρομή ενός φίλου μας ντράμερ του Βασίλη Κατωμέρη να ξεκινήσουμε πρόβες, με στόχο το πρώτο live να γίνει τα Χριστούγεννα του ‘99. Να φτιάξουμε δηλαδή ένα ροκ σχήμα παίζοντας τραγούδια που αγαπάμε κι επειδή αυτό δεν ήταν το κύριο επάγγελμά μας αποφασίσαμε με τον δικό μας τρόπο να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας που μπορεί να είχαν ανάγκη.
Ο στόχος εκείνος τελικά πραγματοποιήθηκε;
Ο στόχος πραγματοποιήθηκε και με το παραπάνω αφού σύντομα ήμασταν έτοιμοι. Πρώτο live λοιπόν στο Veggera στην Αχαράβη στη βόρεια Κέρκυρα παραμονή Χριστουγέννων και μαζεύεται τόσος κόσμος, που θυμάμαι ότι δεν μπήκαμε από την κεντρική είσοδο αλλά από την είσοδο της κουζίνας… μάλλον έπρεπε να ονομάσουμε το σχήμα ‘’Χίλιοι καλοί χωράνε’’ (γέλια).

Το γεγονός ότι μαζεύτηκε εκεί περισσότερος κόσμος απ’ ότι περιμένατε οφείλεται αφ’ ενός στη συγκεκριμένη μέρα κι από την άλλη δεν πιστεύατε ότι είχατε αρχίσει να αποκτάτε το δικό σας κοινό. Είναι έτσι;
Επειδή εκείνη την εποχή η μουσική σκηνή ήταν σχετικά μικρή και δεν γινόντουσαν πολλά πράγματα στην Κέρκυρα δεν ελπίζαμε σε μεγάλο κοινό, κάτι το οποίο διαψεύστηκε μιας και αμέσως φάνηκε πως ο κόσμος ήταν διψασμένος για κάτι διαφορετικό.
Το όνομα του συγκροτήματος είναι λίγο ασυνήθιστο, χιουμοριστικό θα έλεγα… πως προέκυψε αλλά και τι ακολούθησε στη συνέχεια.
Την βάπτιση του γκρουπ την είχε κάνει ο Αλέκος Καπακλής μια και είμαστε μόνο τρεις και δεν περιμέναμε και πολύ κόσμο να έρθει να μας ακούσει. Μετά το πρώτο μας live ξεκινήσαμε να κάνουμε εμφανίσεις σε διάφορα μικρά μπαράκια της Κέρκυρας και παράλληλα αρκετές φορές παίξαμε ως support band σε Έλληνες δημιουργούς που επισκέπτονταν το νησί. Έτσι βρεθήκαμε στην ιδία σκηνή με τους Μπλε, Γιώργο Δημητριάδη, Βαγγέλη Γερμανό, Βασίλη Καζούλη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Κατερίνα Τσάτσου, Δημήτρη Πουλικάκο, Locomondo, Λάκη Παπαδόπουλο, Χριστόφορο Κροκίδη, Γιάννη Γιοκαρίνη κ.α.
Οι μουσικές σας επιρροές ποιες είναι από πού προέρχονται;
Κάθε μέλος του γκρουπ έχει της δικές του επιρροές και αυτός ο συνδυασμός είναι που το κάνει πολύ ενδιαφέρον. Να σκεφτεί κανείς ότι αυτή τη στιγμή στο γκρουπ υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές γενιές οπότε είναι λογικό να υπάρχουν και διαφορετικές επιρροές. Εγώ για παράδειγμα είμαι αρκετά επηρεασμένος από τους Pink Floyd και τον Eric Clapton, o Αλέκος από Band, Dylan, Rolling Stones, ο Κώστας από Deep Purple, Whitesnake, Rainbow, ενώ τα νεώτερα μέλη από Guns N’ Roses, John Mayer κ.α.
Η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά πότε κυκλοφόρησε;
Αποφασίσαμε να δισκογραφήσουμε την πρώτη δική μας δουλειά το 2004 και είχε τον τίτλο ‘’Λίγες Μπαλάντες και ένα Χαμόγελο’’ ένα cd με ελληνικό στίχο και δεκατέσσερα τραγούδια γραμμένα από τους τρεις μας, εμένα, τον Αλέκο Καπακλή και τον Βασίλη Κατωμέρη, και διαθέσαμε τα έσοδα στο Χαμόγελο του Παιδιού. Να σημειωθεί ότι σ’ αυτή τη δουλειά μας, υπήρξε η δωρεάν συνδρομή αρκετών Κερκυραίων μουσικών οι οποίοι ηχογράφησαν μαζί μας μερικά κομμάτια όπου χρειαζόμασταν κρουστά, σαξόφωνο και πιάνο. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Σπύρου Αυλωνίτη, εδώ στην Κέρκυρα.
Ξεκινήσατε πριν από δεκαπέντε χρόνια κι έχετε κυκλοφορήσει έναν δίσκο. Εκτός από κάποιες αλλαγές που έγιναν στη σύνθεση, οφείλεται αυτό και στο γεγονός ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για πειραματισμούς πάνω σε νέο υλικό;
Όταν δεν ζεις από τη μουσική κι έχεις και πρωινή δουλειά, ο χρόνος σίγουρα είναι ένα εμπόδιο. Ιδιαίτερα δε αν τα μέλη ανήκουν σε τέσσερις διαφορετικές γενιές όπως είπα και πριν, οι προτεραιότητες για κάθε έναν είναι διαφορετικές. Τα τελευταία χρόνια όμως με συστηματική δουλειά έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε περισσότερο χρόνο και για την δημιουργία του νέου μας δίσκου, κάτι που τελευταία φαίνεται να είναι και απαίτηση του κοινού μας.

Βγήκε λοιπόν το 2004 ο πρώτος σας δίσκος. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου…
Ήταν αρκετά θετική θα έλεγα. Τα live ξεκίνησαν ξανά μετά από σχεδόν ένα χρόνο, σ’ αυτό το διάστημα κάναμε μόνο ηχογραφήσεις και το πρώτο γίνεται στο Bed Bar στο Σιδάρι. Εκεί σ’ αυτό το μαγαζί ζήσαμε μια ακόμα μαγική στιγμή που όμοια τους δεν είχαμε ξαναζήσει. O dj του μαγαζιού λίγο πριν το live, έβαλε λίγες στιγμές από τον δίσκο, το κομμάτι ‘’Ποτέ δεν Έζησες Τέτοια Αγάπη’’… κι ενώ εμείς έχουμε ανέβει πάνω στη σκηνή, έγινε το απίστευτο! Ένα γεμάτο μαγαζί να τραγουδάει το τραγούδι, το τραγούδι που έχεις γράψει εσύ! Απίστευτο συναίσθημα! Αρχίσαμε να παίζουμε πάνω στο cd μέχρι που o dj το έκλεισε και μείναμε μόνοι μας να τραγουδάμε μαζί με τον κόσμο.
Ωραίες στιγμές πραγματικά… Ποια ήταν η περαιτέρω πορεία του συγκροτήματος και πες μου δυο λόγια για το Rock Heat festival 1 & 2.
To 2007 και 2008 και ενώ είχε αλλάξει η σύνθεση του γκρουπ και είχε προστεθεί ο Κώστας Σουέρεφ στα τύμπανα οργανώσαμε δυο φεστιβάλ στην βόρεια Κέρκυρα με την ονομασία ‘’Rock Heat 1 & 2’’. Ήταν μια ιδέα του Αλέκου Καπακλή, με σκοπό την προώθηση της ροκ σκηνής στην Κέρκυρα όπως και την προώθηση νέων Κερκυραίων μουσικών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε νέα παιδιά να αναδείξουν την δουλειά τους. Παράλληλα για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του κοινού είχαμε δυο μεγάλα ονόματα ως headliner, την πρώτη χρονιά τις Δυτικές Συνοικίες και τη δεύτερη τους DE FACTO. Τα έσοδα και των δυο φεστιβάλ πήγαν σε φιλανθρωπικό σκοπό ενώ μια χρονιά διοργανώσαμε συναυλία με διάφορους Κερκυραίους καλλιτέχνες ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχουμε παίξει αφιλοκερδώς σε όποιο φεστιβάλ μουσικής μας έχει ζητηθεί από 1999 έως και σήμερα με μεγάλη χαρά, ιδιαιτέρως δε αν έχει φιλανθρωπικό σκοπό.
Αυτό σας τιμάει ιδιαίτερα. Ενώ λοιπόν ξεκινήσατε με στίχο ελληνικό αποφασίζετε να κάνετε μια στροφή. Πως πήρατε αυτή την απόφαση.
Ήταν μια απόφαση που έπρεπε να πάρουμε, θέλαμε να δώσουμε μια ξεκάθαρη ταυτότητα στο γκρουπ κι αυτή την απόφαση την στηρίξαμε με πολύ κόπο μιας και η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι πως σε έναν μικρό τόπο όπως η Κέρκυρα, αν δεν παίζεις τα τραγούδια του Σαββατόβραδου τα live γίνονται πολύ δύσκολα… Όλα αυτά τα χρόνια έως το 2010 το μουσικό φάσμα που κινούμαστε ήταν σε ελληνικό αλλά και ξένο ροκ. Το 2010 όμως αποφασίσαμε να κινηθούμε μόνο προς την ξένη ροκ μουσική και τα μπλουζ και ιδιαιτέρως στην κλασσική ροκ γιατί ήταν αυτό που μας εξέφραζε περισσότερο. Γενικά μας αρέσουν οι προκλήσεις. Να προσθέσω εδώ ότι είχαμε την τύχη να φτιαχτεί στην Κέρκυρα μια από τις καλύτερες μουσικές σκηνές στην Ελλάδα το ΕΠΤΑ Τεχνών Τόπος στην οποία παίξαμε πολύ σύντομα κάνοντας διαφορές συναυλίες. Στο χώρο αυτό είχαμε τη χαρά - προσπαθήσαμε γι αυτό και το καταφέραμε - να δημιουργήσουμε πράγματα που αλλιώς θα ήταν αδύνατον να γίνουν.
Σ’ αυτό το σημείο να πούμε και λίγα λόγια για το χώρο αυτό γιατί αξίζει τον κόπο, αλλά και για να μάθουν όσοι δεν έτυχε ως τώρα να τον γνωρίσουν.
Το ΕΠΤΑ Τεχνών Τόπος που εδώ και μερικά χρόνια έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μας, είναι μια μουσική σκηνή, ένας συναυλιακός χώρος που - κατά γενική ομολογία αρκετών και σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών - θα ζήλευαν πολλές πόλεις στην Ελλάδας. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να είναι κάποιος τρελός, απίστευτα ρομαντικός ή ονειροπόλος για να επενδύσει ένα τόσο μεγάλο ποσό σε ένα μικρό τόπο όπως είναι η Κέρκυρα, αλλά ευτυχώς για εμάς, ο Ανδρέας Τρύφωνας είναι κάτι από όλα αυτά, ίσως και όλα μαζί (χαμόγελο) και έτσι είχαμε την τύχη, αλλά κι εμείς προσπαθήσαμε πολύ γι αυτό, να πραγματοποιήσουμε εκεί όλα αυτά που ονειρευόμασταν κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Η αρχή έγινε με ένα live Santana tribute ενώ την επόμενη χρόνια Pink Floyd tribute. Παράλληλα παίξαμε εκεί support με τους Puressence, τον Ηλία Ζάϊκο των Blues Wire, ξανά με τους Μπλε αλλά και τον Δημήτρη Πουλικάκο. Αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας ήταν όταν στις 13-14/4 του 2013 διοργανώσαμε δυο συναυλίες αφιερωμένες στους Pink Floyd, αυτή τη φορά όμως χορογραφημένες από την ομάδα χορού του Σωτήρη και της Βάσιας Μπουχάγιαρ. ‘Ήταν απίστευτη η ανταπόκριση του κοινού και δεν θα ξεχάσω ποτέ πως αρκετό καιρό μετά με έβρισκαν άνθρωποι στο δρόμο και μου μιλούσαν γι αυτές τις συναυλίες. Φτάνουμε λοιπόν στο 2014, τι ήταν αυτό που χαρακτήρισε τη χρονιά που φτάνει σχεδόν προς το τέλος της, αλλά και λίγα λόγια για το 4ο Seven Festival.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος της ερώτησης, θα σου πω ότι το 2014 μας βρήκε να γράφουμε δικά μας τραγούδια σε αγγλικό στίχο και να συνεχίζουμε τα live. Στις 14/2/14 οργανώσαμε μια συναυλία πάλι στον ίδιο χώρο στο ‘’ΕΠΤΑ’’ καλώντας περίπου εικοσιπέντε Κερκυραίους μουσικούς να παίξουν μαζί μας για μια ακόμη συναυλία με φιλανθρωπικό σκοπό που τελικά εξελίχτηκε σε μια υπέροχη βραδιά. Το καλοκαίρι παίξαμε σε άλλα δυο φεστιβάλ, το πρώτο στην κεντρική πλατεία της Κέρκυρας το οποίο οργάνωσε το ‘’ΕΠΤΑ’’ για φιλανθρωπικό σκοπό και το δεύτερο το οποίο διοργανώνει κάθε χρόνο η Αγγλική κοινότητα του νησιού με την ονομασία ‘’Agiot Fest’’. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει για την συμμετοχή μας στο 4ο Seven, το φεστιβάλ της Κέρκυρας στο οποίο συμμετέχουν καλλιτέχνες απ όλη την Ελλάδα και που πραγματοποιήθηκε στο Θεατράκι του Μον Ρεπό με την συμμετοχή του Γιώργου Γάκη και του θρυλικού τραγουδιστή των Rainbow και Deep Purple, Joe Lynn Turner. Πραγματικά είναι μεγάλη τύχη να μπορείς να βρίσκεσαι δίπλα σε τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες.
Λίγο πριν κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για τα νέα τραγούδια που ετοιμάζετε αλλά και αν θα εμφανιστείτε κάπου το επόμενο διάστημα.
Τα νέα μας τραγούδια ως προς το ύφος και το στυλ κλείνουν προς την κλασσική ροκ, η μουσική και οι στίχοι είναι δικοί μου, η ενορχήστρωση έγινε απ’ όλη τη μπάντα οπότε είναι σχεδόν έτοιμα για το στούντιο ενώ μέρος από αυτό το υλικό παρουσιάστηκε στις καλοκαιρινές μας εμφανίσεις. Για τον φετινό χειμώνα έχουμε ήδη κλείσει την πρώτη μας μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί σ’ ένα μήνα περίπου από τώρα στις 27/12/14 στο ΕΠΤΑ Τεχνών Τόπος με την συμμετοχή εγχόρδων και χορωδίας.

Line up
Αλέκος Καπακλής (μπάσο, φωνή)
Κώστας Σουέρεφ (τύμπανα, φωνή)
Νίκος Σελλάς (κιθάρα, φωνή)
Αλέξανδρος Σωτηριανός (πλήκτρα, φωνή)
Θωμάς Σελλάς (κιθάρα)
Γιάννης Καρύδης- ηχοληψία, PA
Βασίλης Κοσκινάς – φώτα, PA
 
Συνέντευξη στη Βίκυ Χατζηϊωαννίδου