Geoff Tate: Αποκαλύπτει τι περιγράφει το πρώτο άλμπουμ των Operation: Mindcrime
Με τον πόλεμο για την ψυχή των Queensryche να έχει λήξει -ή τουλάχιστον ο σωματικός πόλεμος- και οι δύο πλευρές προχώρησαν και δημιουργούν μερικές από τις καλύτερες μουσικές της ζωής τους, τουλάχιστον από πλευράς Queensryche.

Οι Queensryche  επέστρεψαν δυναμικά με το Condition Human, ενώ και ο Geoff Tate με την σειρά του, ακριβώς την ίδια στιγμή, και πάλι, όπως το 2013, επιστρέφει δισκογραφικά με το The Key, σύμφωνα με το φρέσκο ​​(…) και νέο (;) όνομα του συγκροτήματος Operation: Mindcrime. Το Rocktime.gr αναδημοσιεύει τη συνέντευξη που έδωσε στο Classic Rock Revisited, ο G. Tate για τον νέο φιλόδοξο δίσκο του, ο οποίος, πιστός στην γραφική αφήγηση, είναι πιο προοδευτικός και πανοραμικός από το παραδοσιακό metal σε σχέση με αυτό που οι Queensryche με τον Todd La Torre μαγειρεύουν. Χαλαρά μιλώντας, οι Queensryche του 2015 ακούγονται σαν τους Queensryche της επταετίας 1983 έως 1990, ενώ η εκδοχή του Geoff  Tatte αγκαλιάζει τα vibes της πρώην μπάντας του από την εποχή 1999 έως 2009, η οποία είναι και εν μέρει ο λόγος η πρώτη αιτία που χώρισαν τους δρόμους τους. Ομιλητικός, ευδιάθετος, περιεκτικός και συνάμα κυνικός…


Σε ευχαριστώ Geoff, που κάνουμε αυτή την συνέντευξη. Λοιπόν, αυτό είναι σαν να έχεις τρεις δίσκους σε τέσσερα χρόνια, σωστά;
Geoff: Ναι, βασικά, στην πραγματικότητα, αυτή η τριλογία που κάνω τώρα είναι τρία δίσκοι, ένας που κυκλοφόρησε, και στη συνέχεια ο δεύτερος και τρίτος πλησιάζουν στην ολοκλήρωσή τους τώρα. Ελπίζω να έχουμε και τα τρία ολοκληρωμένα και να τα δώσουμε στη  δισκογραφική εταιρεία μέχρι το Νοέμβριο. Αυτός είναι ο στόχος μου.

Μήπως έχεις παρατηρήσει ότι οι Rush ήταν η βάση του prog-metal, και αυτό ήταν ακόμη πιο επιδραστικό για εσένα κοιτάζοντας το εξώφυλλο για το τι πήγε να δημιουργήσεις;
Geoff: Ναι, οι Rush ήταν μια επιρροή, από νωρίς και από το άλμπουμ "2112". Είχα αυτό το άλμπουμ και το άκουγα συνέχεια μαθαίνοντας το λεπτομερώς.

Εντάξει, λοιπόν ποιες είναι οι συνδέσεις με την αρχική ιδέα του Operation: Mindcrime με αυτό; Γιατί ονομάσατε το συγκρότημα Operation: Mindcrime;
Geoff: Χρειαζόμουν ένα όνομα, για να ονομάσω το project. Και το Operation: Mindcrime είναι μια φράση που είναι πολύ καλά γνωστό ότι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τη μουσική που γράφω την ξέρουν πολύ καλά. Έτσι μου φάνηκε καλό να ονομάσω τη μπάντα έτσι. Είναι αναγνωρίσιμο. Και επίσης, δευτερεύουσας σημασίας, αυτό το είδος,  θέτει τον τόνο για το ό, τι είμαι πραγματικά και ότι επικεντρώνομαι, τώρα, στις μουσικές προσπάθειές μου, και αυτό είναι η δημιουργία concept albums και να λέω ιστορίες με τη μουσική μου.

Υπάρχουν ομοιότητες, φιλοσοφικά, ή στο συνολικό μήνυμα του εν λόγω αρχικού λευκώματος, που να έχεις μεταφέρει στην εν λόγω μπάντα;
Geoff: Λοιπόν, υπάρχουν ομοιότητες στο γεγονός ότι είναι και τα δύο ιστορίες. Και το είδος της διαδικασίας που περνάς για να γράψεις ένα θεματικό άλμπουμ είναι παρόμοια. Φθάνοντας με την ιστορία και το σπάσιμό του σε τμήματα και, στη συνέχεια, την ανάθεση του σε διαφορετικές σκηνές για να υποστηρίξεις αυτό που ο χαρακτήρας περνά μέσα από την ιστορία. Ναι, παρόμοια με τον τρόπο που θα χτιστεί. Αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία από τα Operation: Mindcrime άλμπουμς.

Εντάξει, έτσι αυτό ο δίσκος, όσον αφορά τον τίτλο του, γιατί “The Key” Ποια είναι η σημασία αυτού του τίτλου και η ιδέα του κλειδιού για αυτή την τριλογία;

Geoff: Λοιπόν, είναι τρία άλμπουμ που αφηγούνται μια ιστορία, και το πρώτο άλμπουμ, αυτό που κάνει είναι να εισάγει τους τέσσερις κύριους χαρακτήρες της ιστορίας. Οι τέσσερις βασικοί χαρακτήρες έχουν φωνή, τη φωνή μου, τη φωνή της Kelly, τη φωνή του κιθαρίστα μου Scott Moughton  και του Mark Daily. Ξέρεις, εκείνη την εποχή, όταν θα αρχίσει πολύ νωρίς η ανάπτυξη του παιδιού σου, ο προγραμματισμός του, ή η διδασκαλία του για το τι είναι πραγματικότητα, ορίζουμε εμείς αυτή την πραγματικότητα για εκείνα. Του λέμε αυτό είναι μια καρέκλα, ένα σκυλί, μια γάτα, ένα δέντρο, ένα αυτοκίνητο, ο ουρανός- όλους αυτούς τους διαφορετικούς ορισμούς. Και αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί καθ 'όλη τη ζωή μας, και η πραγματικότητα για αυτό που ξέρουμε είναι αυτό που μαθαίνουμε. Έτσι, στην ιστορία μου, οι τέσσερις χαρακτήρες αναπτύσσουν μια τεχνολογία που επιτρέπει στο χρήστη της τεχνολογίας τη διασύνδεση με ένα διαφορετικό είδος πραγματικότητας: μαθαίνουν ότι η πραγματικότητα που γνώρισαν και μεγαλώσανε είναι μία από τις πολλές. Και σύντομα, μέσω αυτής της τεχνολογίας, εκτίθενται σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο θεώρησης, μεταξύ άλλων, του κόσμου. Και υπόσχεται να είναι μια καταπληκτική τεχνολογία που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει πραγματικά τα πράγματα όπως τα ξέρουμε. Και έτσι, λόγω αυτού, προκύπτει μια σύγκρουση εντός του σχήματος, σε τέσσερα άτομα. Κάποιοι θέλουν να αναπτύξουν την τεχνολογία και την κατασκευή της τεχνολογίας σε ένα πρόγραμμα, ή κάτι που μπορείς να πουλήσεις, και να γίνεις απίστευτα πλούσιος, διότι αυτό πρόκειται να είναι μια πολύ δημοφιλής τεχνολογία. Άλλοι στην ομάδα θέλουν να τη δώσουν στον κόσμο, επειδή πιστεύουν ότι η τεχνολογία είναι τόσο σημαντικό γεγονός ώστε να πρέπει να μοιραστεί. Αυτό είναι κάτι που πρόκειται να μας ανυψώσει σε άλλο τόπο. Και έτσι το πρώτο άλμπουμ μας εισάγει πραγματικά στους χαρακτήρες, μας εκθέτει στις απαρχές της ιστορίας, και περιγράφει επίσης τη σύγκρουση που προκύπτει μεταξύ των τεσσάρων.

Έχεις σκεφτεί να το προεκτείνεις, ή να προσθέσεις μεγαλύτερη εξήγηση προς την πραγματοποίηση αυτή σε ένα βιβλίο, ή μια τριλογία βιβλίων;
Geoff: Καλά έχει προταθεί, ναι. Είναι μια ιδέα. Αλλά δεν το έχω επιδιώξει με μόχθο, επειδή είμαι πλημμυρισμένος με την συγγραφή του όλου πράγματος.

Ας αλλάξουμε για λίγο θέμα. Έχεις έρθει σε συμφωνία με αυτούς τους τύπους που συνεχίζουν ως Queensryche; Είσαι εντάξει με αυτό τώρα;
Geoff: Λοιπόν, ναι, ναι. Έχουν όλα διευθετηθεί. Μου έδωσαν αποζημίωση (!!) για τη δουλειά μου και την ανάμειξή μου σε όλα αυτά, έτσι είμαστε όλοι τετραγωνισμένοι σχετικά με το τέλος της νομιμότητας των πραγμάτων.

Ας αφήσουμε το όλο λυρικό πράγμα έξω από αυτό, αλλά πώς θα αντιπαραβάλλεις μουσικά που βρίσκεσαι σε αυτό, σε σχέση με το “Frequency Unknown”;
Geoff: Λοιπόν, αυτές είναι δύο ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις. Φυσικά, το Frequency Unknown” άλμπουμ είναι μια συλλογή από τραγούδια τύπου άλμπουμ, και η τριλογία, είναι φυσικά ένα θεματικό άλμπουμ . Είναι μίλια πέρα από αυτή την άποψη. Μουσικά, νομίζω ότι είναι αρκετά διαφορετικά πάρα πολύ, προσεγγίζοντάς τα. Τα όργανα, φυσικά ... ναι, δεν ξέρω αν είναι πραγματικά παρόμοια, εκτός από τη φωνή μου και το γράψιμό μου, και τις μελωδικές επιλογές μου. Έχω ένα συγκεκριμένο τρόπο υπογραφής στη μουσική που γράφω. Είναι κάτι που βγαίνει που δεν μπορώ πραγματικά να ... καλά, δεν είναι ότι δεν μπορώ να το ελέγξω, δεν είναι έτσι. Είναι απλά ο τρόπος που κάνω τα πράγματα, ο τρόπος που ακούω μουσική. Είναι η πρόοδος των χορδών, είναι η διατύπωση, είναι η επιλογή της μελωδίας, η κατασκευή της μελωδίας, όλα αυτά τα πράγματα. Είναι κάτι που έχει να κάνει με την προσωπικότητά μου, τιε μουσικές επιρροές μου, το δικό μου γούστο στη μουσική, αυτού του είδος πράγματα.

Ένας δίσκος σου που δεν έχουμε μιλήσει πολύ είναι το “Promised Land”. Ποιες είναι οι σκέψεις σου σχετικά με αυτόν το δίσκο μετά από όλα αυτά τα χρόνια;
Geoff: Οι σκέψεις μου για το Promised Land Λοιπόν, μου άρεσε πολύ αυτό το άλμπουμ. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους από τις δουλειές μου. Απλά πιστεύω ότι υπάρχει μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα μουσική σε αυτό. Και νομίζω ότι από όλα τα άλμπουμ που κάναμε μέχρι το Promised Land, ήταν το πρώτο συνέλαβε μια συγκεκριμένη διάθεση, σε γενικές γραμμές, με το άλμπουμ, και παρέμεινε σε αυτό το κλίμα, και δεν απέκλινε πολύ από τραγούδι σε τραγούδι. Μου φάνηκε κάποια στιγμή ότι οι δίσκοι που έκανα στο παρελθόν, ότι ήταν κάπως σποραδικοί όσον αφορά ... όχι σποραδικοί - δεν το εννοώ με την αρνητική σημασία-, αλλά ποικίλες επιλογές των τραγουδιών και της ροής προς την ιστορία, κάπως έτσι, όπου το Promised Land είχε μια ορισμένη αίσθηση σε αυτό. Είναι κάπως δύσκολο να το προσδιορίσω, αλλά θα ήθελα να πω ότι σε αυτό, βρήκαμε ένα χώρο, και μείναμε εκεί σε όλη την ιστορία, δεν ξεφύγαμε απ 'αυτό το διάστημα πάρα πολύ. Τι μου άρεσε? Μου αρέσει αυτό το είδος του πράγματος. Είναι αρκετά δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο.

Αυτά τα τρία ολόκληρα έτη ή τέλος πάντων, ανάμεσα σε όλη τη μαζική περιοδεία και την επιτυχία με το Empire που οδήγησε στο Promised Land, αισθάνεσαι ότι σας έφερε περισσότερο μαζί, ή σας διέσπασε; Ήσουν κουρασμένος, ή ενθουσιασμένος που προχωρήσατε με το Promised Land;

Geoff: Λοιπόν, ποτέ δεν ήμασταν σαν μια πραγματικά στενή ομάδα ανθρώπων (!!!), να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Αλλά το ότι οδήγησε στο Promised Land, ήταν ένα ταραχώδης διάστημα με πολλά ... καλά, όπως είπες, πολλές περιοδείες, πολλή προσοχή των μέσων ενημέρωσης, και όλα αυτά, τα οποία είναι μια άμεση επιρροή ... αυτό  ήταν πραγματικά αυτό που στην ουσία η επιρροή για το Promised Land. Ήταν η όλη υπόθεση του δίσκου. Η όλη υπόθεση του ήταν ότι σαν Αμερικανοί, είμαστε πραγματικά συντονισμένοι και εκπαιδευμένοι να ανταγωνιζόμαστε, να κερδίζουμε, και να συσσωρεύουμε πράγματα και αγαθά, αθροιστικά. Η επιτυχία είναι πολύ σημαντικό για τους Αμερικανούς. Και έτσι ένιωσα,, σαν μπάντα, ότι είχε επιτευχθεί το αποκορύφωμα της επιτυχίας, που είχαμε κάνει και πετύχαμε όλα τα πράγματα που συνδέονται με την ύπαρξη ένας μουσικού. Και έτσι  το Promised Land ήταν μια αντανάκλαση σε αυτό. Ξέρεις, "τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι πραγματικά σημαντικό; Είναι πολύ σημαντικό; Είναι κάτι που ... πού θα πάς από εκεί και μετά;". Είναι σχεδόν σαν άνθρωποι πιστεύουν ότι η επιτυχία είναι η πλατφόρμα που θα φτάσεις, και δεν είναι έτσι πραγματικά. Είναι μια ατέρμονη σκάλα. Απλά συνεχίζει και πηγαίνει. Η σκάλα συνεχίζει να πηγαίνει και εσύ συνεχίζεις να ανεβαίνεις. Δεν υπάρχει ποτέ ένα τέλος σε αυτό, δεν το ξέρεις; (γελάει).

Επιμέλεια-μετάφραση:
Γιώργος Βαλιμίτης


classicrockrevisited.com