Odyssey Desperado: Η melodic hard rock έκπληξη της χρονιάς
Sunday

18Mar

Odyssey Desperado: Η melodic hard rock έκπληξη της χρονιάς

Δημοσιεύθηκε από:

18/03/2018

Κατηγορία: Συνεντεύξεις

4407
Οι 'Έλληνες Odyssey Desperado είναι από ότι φαίνεται η ευχάριστη έκπληξη για τον λεγόμενο melodic hard rock/aor ήχο και σίγουρα o παρθενικός τους δίσκος είναι μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς.
Το ενδιαφέρον project  έχει εμπνευστή και δημιουργό τον κιθαρίστα Οδυσσέα Καραπολίτη και μας αποκαλύπτει, ποια είναι η διαδρομή του σχήματος, πως προέκυψαν οι εξαιρετικές συνεργασίες και μερικές σημαντικές λεπρομέρειες για τις ηχογραφήσεις του ντεμπούτους τους άλμπουμ "Don't Miss thw Sunset".
Ξεκινάμε λοιπόν τις ερωτήσεις...

Πες μας λίγα λόγια πως δημιουργήθηκαν οι Odyssey Desperado και πως προέκυψε το όνομα;
Πρίν 4-5 χρόνια μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να αφήσω τους Dream Alley, μία μπάντα που είχα με πολύ καλούς φίλους, για να δουλέψω εξ ολοκλήρου κάποιες ιδέες, riffs, στίχους ,μελωδίες και να τα κάνω ακριβώς όπως τα είχα στο μυαλό μου. Επικοινώνησα με τον Bob, τον οποίο γνώριζα μόνο ως όνομα και μετά από προτροπή του, τότε δασκάλου μου Θοδωρή Ζήρα  ξεκινήσαμε να γράφουμε και να ηχογραφούμε στο στούντιο του. Όταν είχαμε έτοιμα τα πρώτα κομμάτια ξεκίνησα να ψάχνω τραγουδιστή. Ρώτησα τον πολύ καλό φίλο Μανώλη Τσίγκο και μου  πρότεινε τον Μάνο, ο οποίος μένει πλέον μόνιμα στην Γερμανία. Επικοινώνησα μαζί του και δέσαμε από την αρχή. Του άρεσαν τα κομμάτια, με τρέλανε η φωνή του οπότε ήταν μοιραίο (γέλια)!
Ο Paul Laine ήταν συνέχεια στο μυαλό μου, λατρεύω τις δουλειές του και την φωνή του, κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί του και μετά από συζητήσεις συμφωνήσαμε να του στείλω ένα κομμάτι να το ακούσει και να δούμε αν ταιριάζουν οι φωνές μεταξύ τους. Ενθουσιάστηκε και όταν μου το έστειλε πίσω μου έφυγε το κεφάλι! Γενικότερα ήμουν πολύ τυχερός και με τους τρεις, υπήρξε τρελή χημεία. Για αυτό και πιστεύω βγήκε τόσο καλό το αποτέλεσμα και είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό. Για το όνομα είναι πιό απλά τα πράγματα. Πάντα μου άρεσε το DESPERADO αλλά δυστυχώς υπήρχε ήδη. Επειδή δεν ήθελα να το αλλάξω κόλλησα και το Odyssey και ξεμπέρδεψα (γέλια)!
Η αλήθεια είναι πάντως ότι δεν το πολυσκέφτηκα.


Οι συνθέσεις του "Don't Miss The Sunset" είναι αποτέλεσμα αρκετών χρόνων δουλειάς;
Όταν ξεκίνησα με τον Bob, είχα δύο κομμάτια, τα “Dreams Die  Hard” & “Wings of Silk” που τα είχαμε δουλέψει με τα παιδιά από τους Dream Alley, τα υπόλοιπα είναι ιδέες που είχα όλα αυτά τα χρόνια, κάποια βγήκαν αμέσως, κάποια μας παίδεψαν παραπάνω, το project έκανε τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί επειδή είμασταν σε χαλαρούς  ρυθμούς. Πρώτον λόγω του δικού μου χαρακτήρα, δεύτερον λόγω των χρημάτων (Ελλάς της κρίσης γαρ),  τρίτον λόγω του πολυάσχολου Bob Katsionis και τέλος λόγω της απόστασης με τον Μάνο και τον Paul που δυσκόλευε την κατάσταση.

Πόσο κουραστική ήταν η διαδικασία των ηχογραφήσεων και αν συνέβη κάποιο αξιοπερίεργο ή κωμικό γεγονός κατά την διάρκεια τους;
Όπως είπα και πριν η όλη διαδικασία μας πήρε πάνω από τέσσερα χρόνια, οι ηχογραφήσεις ήταν υπέροχη εμπειρία κυρίως επειδή ένας χομπίστας σαν εμένα δούλευε με επαγγελματίες και καλούς επαγγελματίες.
Μάλιστα δεν με κούρασαν οι ηχογραφήσεις, για τους άλλους δεν ξέρω (γέλια) απλά το τελευταίο διάστημα με είχε πιάσει μια ανυπομονησία να τελειώσουμε (τελικά αποδείχτηκε ότι ακόμη και για μένα τέσσερα χρόνια ήταν πολύ καιρός ) και παράλληλα συνέβησαν κάποια γεγονότα που μου έχουν μείνει. Μία φορά ακούγαμε το “Rush of the Wave” νομίζω ήταν, εκστασιασμένοι από το καλοκαιράκι, ήλιος έξω , από το στούντιο που έχει απίθανη θέα στην θάλασσα και γυρίζει με ένα ύφος επιδοκιμασίας και μου λέει "αυτό είναι  ρε φίλε, το ακούω και είσαι εσύ".
Μου άρεσε πολύ το σχόλιο και μου έχει μείνει. Επίσης όταν ηχογραφούσαμε κάποιο σόλο και παιδευόμουν για να βγει τέλειο και μου έλεγε ''να το παίξω να τελειώνουμε;;;'' και του έλεγα "έχεις παίξει όλα τα υπόλοιπα τις κιθάρες θα τις παίξω εγώ" (γέλια)!
Μου έχει μείνει ακόμη όταν πήγα να πάρω το cd μετά το mastering (το οποίο έκανε ο εξαιρετικός Nasos Nomikos , VU Ρroduction), είχα πάρει και την γυναίκα μου μαζί , ήταν και ο Βοb με τη Ευρυδίκη, ακούγαμε το cd είχαμε αράξει στον καναπέ και μου λέει η Ευρυδίκη ότι της αρέσει πολύ! Άλλη μία στιγμή ήταν όταν είχα στείλει το “Dreams Die Hard” στον Paul για να το ακούσει πριν ακόμη συμφωνήσουμε, και μου απάντησε μετά από κάποιες μέρες ότι είχε ενθουσιαστεί, του άρεσε πολύ και ότι είχε πολλές ιδέες για δεύτερα και μπαίνει στο στούντιο για να το τελειώσει.Το έχω ακόμη το μήνυμα, και ακόμη ανατριχιάζω όταν το διαβάζω.

Ο Bob Katsionis έχει αναλάβει τόσο την παραγωγή του άλμπουμ αλλά και παίζει στο "Don't Miss The Sunset". Πόσο καθοριστική ήταν η συμβολή του στο δημιουργικό και συνθετικό κομμάτι του άλμπουμ και ποιο πιστεύετε είναι το χάρισμα που τον ξεχωρίζει;
"If you want the best you work with the best…" , όπως έχω ξαναπεί χωρίς τον Βοb ίσως να μην κατάφερνα να βγάλω το άλμπουμ, η συμβολή του ήταν καθοριστική. Είναι ένας απίστευτος μουσικός, γνώστης, είναι μία μπάντα σε έναν άνθρωπο, κάνει παραγωγές, βίντεο, τα πάντα. Δεν έχω γνωρίσει άλλον να κάνει τόσα πολλά πράγματα τόσο καλά, είναι ένας άνθρωπος που δεν επαναπαύεται, συνέχεια ψάχνεται και δεν είναι τυχαίο το πού έχει φτάσει και του αξίζει να πάει ακόμη πιο ψηλά. Στο άλμπουμ έχει παίξει τα πλήκτρα (φυσικά), μπάσο, έχει κάνει το programming, την παραγωγή. Εξάλλου και στο δημιουργικό κομμάτι τον άκουσα στις περισσότερες προτάσεις που έκανε όπως στο “Ηolding on to a Dream”, το κομμάτι λέει  δύο διαφορετικές ιστορίες που και οι δύο καταλήγουν στο ίδιο ρεφραίν, στο δεύτερο κουπλέ, στην δεύτερη ιστορία δηλαδή, είχε την εκπληκτική ιδέα να κάνουμε μετατροπία και από Εm που είναι το κομμάτι να πάει C#m, πράγμα που δεν θα μπορούσα να το σκεφτώ και που κατά την άποψη μου έχει απογειώσει την σύνθεση.

Άλλη μία όμορφη έκπληξη που συναντάμε στο πρώτο σας άλμπουμ είναι και η συμμετοχή του Paul Laine (Danger Danger). Αλήθεια πως προέκυψε αυτή η σημαντική συνεργασία και τι αποκομίσατε από αυτή;
Για να είμαι ειλικρινής ήθελα τον Paul για lead vocals ,τον πολιόρκησα με μηνύματα μέχρι που μου απάντησε ότι λόγω συμβολαίου (δούλευε το the Defiants τότε) μπορούσε να κάνει μόνο δεύτερα, έτσι όταν βρήκα τον Μάνο, επανήλθα δριμύτερος... and the rest is history.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τους υπόλοιπους μουσικούς αλλά νομίζω τι η φωνή και η ερμηνεία του Manos Fatsis είναι από τα δυνατά χαρτιά της μπάντας. Τα σχόλια δικά σου....
Ο Μάνος είναι ενας χαρισματικός τραγουδιστής και ένας υπέροχος άνθρωπος, είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό, ''μπήκε'' μέσα στα κομμάτια, πρότεινε πράγματα, βελτίωσε κάποιες μελωδίες , όπως είπαμε “you want the best you work with the best…”

Υπάρχουν σχέδια για συναυλίες ή για κάποια άλλα events;
Όχι, οι συναυλίες θέλουν μπάντα και η μπάντα θέλει χρόνο, που δυστυχώς δεν υπάρχει και μεταξύ μας δεν έχω και την διάθεση για κάτι τέτοιο. Κοίτα ξεκίνησα κιθάρα στα 24 , είμαι 38 κ έχω αφήσει πράγματα πίσω μου για να τελειώσω αυτήν την δουλειά. Κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα από τα μεγάλα μου όνειρα , αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς έχω και άλλα που τα περισσότερα δεν έχουν σχέση με την μουσική. Μεταξύ μας πιο πιθανό βλέπω το να βγάλω κάποια στιγμή δεύτερο άλμπουμ (με τους χαλαρούς ρυθμούς μου βέβαια (γέλια) παρά το να κάνω συναυλία .

Ο λεγόμενος melodic hard rock/aor ήχος στην πατρίδα μας έχει ξαναρχίσει μετά από πολλά χρόνια να κερδίζει καινούργιους οπαδούς. Ποιοι πιστεύεις είναι οι λόγοι αυτής της ανάκαμψης;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία μεγάλη ανάκαμψη, στα social media φαίνεται ότι κάτι γίνεται αλλά στις συναυλίες του είδους π.χ. οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε.


Ποιες καλλιτέχνες, συγκροτήματα ή ακόμα και άλμπουμ θεωρείς ότι σας έχουν επηρεάσει;
Οι Bon Jovi είναι η αγαπημένη μου μπάντα και έχω μεγαλώσει με την μουσική τους απο εκεί και πέρα μπάντες από όλο το φάσμα του Hard rock/AOR από τους Poison, τους Ratt, τους Danger Danger μέχρι τους FM, τους Survivor και τον Bryan Adams.
Κιθαριστικά  δέν είμαι από αυτούς που έπαιζαν όλη μέρα διασκευές αλλά παρακολούθησα αρκετά μαθήματα κιθαριστών,  οπότε θα βρείς τεχνικές και φράσεις επηρεασμένες από Petrucci,  Gilbert, Vai, Van Halen, Steve Clarke, Kee Marcello ενώ να σημειώσω ότι σε κάποια σόλο είχα την βοήθεια του Θοδωρή Ζήρα και του Γρηγόρη Γιαρέλλη .

Το καλοκαιρινό εξώφυλλο αλλά και ο τίτλος "Don't Miss The  Sunset" θέλει να στείλει κάποιο μήνυμα σε όσους ακούσουν το άλμπουμ;
Η αγαπημένη μου εποχή είναι το καλοκαίρι, το άλμπουμ είναι καλοκαιρινό, τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν σε παραλίες οπότε καταλαβαίνεις. Γενικότερα το καλοκαίρι είναι από μόνο του ένα μήνυμα και το ηλιοβασίλεμα είναι η απόδειξη ότι ένα τέλος μπορεί να είναι όμορφο.

Συνέντευξη στον Φώτη Μελέτη

Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε την κριτική του
"Don't Miss The Sunset"