Βαθύ καλοκαίρι του '89. Eν μέσω ολονυκτιών σε παραθαλάσσια κλαμπ, όπου η πρακτική του ποζεροκαρφώματος αποκτούσε διαστάσεις on the job επιστήμης και μαζικές σπονδές με Β-52 λάμβαναν χώρα υπό τους ήχους του «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» της Σοφίας Αρβανίτη, του «Ελλάς» του Βασίλη, του “Stars” των Simply Red” και του “Back To Life” των Soul To Soul, όλο και πιο συχνά, μετά τις μιάμισυ, οι dj άνοιγαν το 20λεπτο «ροκ» πρόγραμμα, πετώντας ένα κομμάτι που -το καταλάβαινες από τις πρώτες νότες της εισαγωγής- είχε ξεπεταχτεί από μιαν άλλη διάσταση κι ερχόταν να επισφραγίσει την λαϊκή απήχηση του πριν από τρία μόλις χρόνια κατάπτυστου «χέβυ μέταλ»....>>

Καθώς το σωτήριον έτος 1987 έφθανε στο μέσο του, η φόρμουλα της δημοφιλίας του κάθε καινούριου «ροκ» μουσικού προϊόντος ήταν δεδομένο ότι περνούσε μέσα από την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής έκθεσης, μέσα από τον ραδιοφωνικό χρόνο και το MTV....>>

Ήμουν 10 και κάτι όταν με τράβηξε το στριμωγμένο μονόστηλο, κάτω δεξιά στα «Νέα» (τότε σε μέγεθος ουρανομήκους παπύρου) : «ΓΥΑΛΙΑ ΚΑΡΦΙΑ ΣΕ ΡΟΚ ΚΟΝΣΕΡΤΟ» κι από κάτω γελοιογραφίες για τις μάχες μεταξύ «φρικιών» και ΜΑΤ. Πολύ μικρός για να προλάβω τη γενιά που σταμπαρίστηκε ροκ με πυρωμένο σίδερο το Σεπτέμβριο του ’81 στη Νέα Φιλαδέλφεια....>>

Παρά τα χιόνια που είχαν καλύψει τα πάντα το Φεβρουάριο, το πρώτο μισό του ’87 ήταν μια χρονιά γεμάτη πρωτιές τετελεσμένες υπό ηλιοφάνεια. Είχαμε κατεβεί δύο φορές στις μεγάλες διαδηλώσεις για τις περικοπές των εισακτέων, είχαμε δει τον Bon Jovi στο Νο1, τους Cult να το γυρίζουν από new wave σε bikers και τον Παπαχρήστου να γυρίζει το ντέρμπυ, σκοράροντας από κοντά, δύο λεπτά μετά που μπήκε ως αλλαγή....>>

“No m@th@fu#er dies in my ambulance !!!”. O τραυματιοφορέας έσφιξε τα δόντια, ζύγισε τις δύο σύριγγες και τις κάρφωσε με μια συμμετρική κίνηση, σαν ρομπότ, στο στέρνο του κοκκαλωμένου Nikki Sixx....>>

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ, ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ: 28 Απριλίου ‘87. Oι διακοπές του Πάσχα έχουν μόλις ξοδευτεί, σε επαναληπτικά φροντιστήρια, κλεφτές τσάρκες σε φλοίσβους, μπαρόκηπους και σκηνοθετημένες όπως – όπως ρομάντζες σε παγκάκια με θέα τη θάλασσα. ...>>

H Άγγελα, συμφοιτήτρια στο πρώτο έτος Νομικής, είναι από τα παιδιά των μεταναστών που μεγαλώσανε και δώσανε πανελλαδικές έξω, εν προκειμένω στο Δυτικό Βερολίνο, για να βρεθούνε επιτυχόντες μέσα, εν προκειμένω σε ημιυπόγειο στα Κάτω Πατήσια. ...>>

Σάββατο, του Αγίου Γεωργίου 1988, το καινούριο lp των Maiden φθάνει στο δισκάδικο του «Σπάϋρους του Ζλεγιέρ», γύρω στις εντεκάμισυ. Ήμασταν καμιά δεκαριά στην ουρά, από τις δέκα. Ήταν τέτοια η προσμονή που δεν μού 'φτασε ο δίσκος, πήρα και το EP των Helloween με τα πέντε κομμάτια, αυτό πού ΄χαν βγάλει πριν το ντεμπούτο τους (με “Starlight”, “Victim Of Fate” και τα λοιπά). ...>>

Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι, η υπόθεση είχε γίνει βούκινο. Όλες οι εφημερίδες τό’ χαν πρωτοσέλιδο. «ΡΕΚΟΡ ΦΡΙΚΗΣ». «ΣΚΟΤΩΣΑΝ 20». Η αστυνομία, λέει, συνέλαβε 5 μέλη μιας σπείρας που είχε «ειδικευθεί» στις δολοφονίες πλούσιων ηλικιωμένων. ...>>

Μια λεπτεπίλεπτη φιγούρα με ύψος βία 1,70. Ένα παιδί ασθενικό, που συνέχεια κρυολογούσε και υπέφερε από πυρετούς. Ο βενιαμίν μιας πενταμελούς οικογένειας που σύντομα έγινε τετραμελής, που λάτρευε να παίζει με τα τραινάκια του και ήθελε, όταν μεγαλώσει, να γίνει δάσκαλος μουσικής....>>