Κριτικές
01-10-2014
Mr. Big: “...The Stories We Could Tell”
του Φώτη Μελέτη
Δεύτερος δίσκος για το αμερικάνικο κουαρτέτο μετά το reunion του 2009 και η μπάντα συνεχίζει ακάθεκτη το δημιουργικό της έργο παραδίδοντας μαθήματα σύγχρονου hard rock.
Το “…The Stories We Could Tell” σίγουρα δεν είναι το άλμπουμ που θα μνημονεύεται για δεκαετίες ούτε φτάνει στα επίπεδα των πρώτων δίσκων όμως ακούγεται αρκετά ευχάριστο και οι μελωδίες μαζί με την υπέροχη η φωνή του Εric Martin και το άψογο περφεξιονιστικό παίξιμο των υπολοίπων μελών καταφέρνει για άλλη μια φορά να μας ικανοποιήσει σε μέγιστο βαθμό με τα ρυθμικά μέρη να κάνουν τη διαφορά.
Tα “Gotta Love the Ride” και “I Forgot to Breathe” που ξεκινούν το νέο μουσικό ταξίδι των MR. BIG κυριολεκτικά πυροβολούν τα αυτιά μας και νιώθουμε με το “καλημέρα” όλα τα δυνατά vibes των αμερικανών. Το “Fragile” που ακολουθεί είναι ένα κλασσικό κομμάτι της μπάντας με τον E. Martin να ερμηνεύει παθιασμένα ένα σχετικά μέτριο τραγούδι ενώ το “Satisfied ξεχωρίζει γιατί περιέχει ένα γοητευτικό southern άρωμα στη σύνθεση του.
Τα “The Monster in Me” και “The Light of Day” θυμίζουν τους πρώιμους Mr. Big αφού τα κιθαριστικά ριφ και solo του Paul Gilbert κυριολεκτικά σε συναρπάζουν με το δεύτερο να περιέχει και μπόλικα blues στοιχεία.
Το συγκρότημα συνεχίζει να πυροβολεί με το “What if we were New” όπου νομίζεις ότι είναι κάποιο ξεχασμένο track των Aerosmith και σε αυτό βοηθά ο εμπνευσμένος ερμηνευτικός μιμητισμός του Eric Martin στο εφηβικό του είδωλο Steven Tyler.
Το “Εastwest” χωρίς να ενθουσιάζει, φλερτάρει με τις κλασσικές μπαλάντες του συγκροτήματος και με τους Beatles αλλά το “σώνει” το εκπληκτικό κιθαριστικό σόλο ενώ τα “Just Let Your Heart Decide” και “The man who has Everything” κινούνται κι αυτά σε χαμηλούς ρυθμούς αντιθέτως το “It’s Always about that Girl” ξεκινά δυναμικά σε hard/heavy rock ύφος και μετατρέπεται στο ρεφρέν σε μελωδική ροκ/aor πανδαισία.
Tα “Cinderella Smile” και “The Stories We Could Tell” που κλείνουν το άλμπουμ δεν ξεφεύγουν από ρυθμούς, νότες και μελωδίες που παραπέμπουν σε Free, Stevie Ray Vaughn, Jimi Hendrix, Bad Company και Beatles.
Τώρα να μιλήσουμε για το πώς παίζουν ή πως ακούγεται η κιθάρα του Paul Gilbert και πως αποδίδει στο μπάσο ο Billy Sheehan είναι σαν ρωτάς ένα μικρό παιδί να σου περιγράψει αν του αρέσουν τα γλυκά!
Τέλος να ευχηθούμε στον ντράμερ της μπάντας Pat Torpey, όπου συμμετέχει κανονικά στο άλμπουμ, να πάνε όλα καλά με την υγεία του και να επανέλθει δριμύτερος.
Φώτης Μελέτης
Tα “Gotta Love the Ride” και “I Forgot to Breathe” που ξεκινούν το νέο μουσικό ταξίδι των MR. BIG κυριολεκτικά πυροβολούν τα αυτιά μας και νιώθουμε με το “καλημέρα” όλα τα δυνατά vibes των αμερικανών. Το “Fragile” που ακολουθεί είναι ένα κλασσικό κομμάτι της μπάντας με τον E. Martin να ερμηνεύει παθιασμένα ένα σχετικά μέτριο τραγούδι ενώ το “Satisfied ξεχωρίζει γιατί περιέχει ένα γοητευτικό southern άρωμα στη σύνθεση του.
Τα “The Monster in Me” και “The Light of Day” θυμίζουν τους πρώιμους Mr. Big αφού τα κιθαριστικά ριφ και solo του Paul Gilbert κυριολεκτικά σε συναρπάζουν με το δεύτερο να περιέχει και μπόλικα blues στοιχεία.
Το συγκρότημα συνεχίζει να πυροβολεί με το “What if we were New” όπου νομίζεις ότι είναι κάποιο ξεχασμένο track των Aerosmith και σε αυτό βοηθά ο εμπνευσμένος ερμηνευτικός μιμητισμός του Eric Martin στο εφηβικό του είδωλο Steven Tyler.
Το “Εastwest” χωρίς να ενθουσιάζει, φλερτάρει με τις κλασσικές μπαλάντες του συγκροτήματος και με τους Beatles αλλά το “σώνει” το εκπληκτικό κιθαριστικό σόλο ενώ τα “Just Let Your Heart Decide” και “The man who has Everything” κινούνται κι αυτά σε χαμηλούς ρυθμούς αντιθέτως το “It’s Always about that Girl” ξεκινά δυναμικά σε hard/heavy rock ύφος και μετατρέπεται στο ρεφρέν σε μελωδική ροκ/aor πανδαισία.
Tα “Cinderella Smile” και “The Stories We Could Tell” που κλείνουν το άλμπουμ δεν ξεφεύγουν από ρυθμούς, νότες και μελωδίες που παραπέμπουν σε Free, Stevie Ray Vaughn, Jimi Hendrix, Bad Company και Beatles.
Τώρα να μιλήσουμε για το πώς παίζουν ή πως ακούγεται η κιθάρα του Paul Gilbert και πως αποδίδει στο μπάσο ο Billy Sheehan είναι σαν ρωτάς ένα μικρό παιδί να σου περιγράψει αν του αρέσουν τα γλυκά!
Τέλος να ευχηθούμε στον ντράμερ της μπάντας Pat Torpey, όπου συμμετέχει κανονικά στο άλμπουμ, να πάνε όλα καλά με την υγεία του και να επανέλθει δριμύτερος.
Φώτης Μελέτης
