Garbage: "Let All That We Imagine Be The Light"
Οι Garbage κυκλοφόρησαν το όγδοο στούντιο άλμπουμ τους που φέρει τον τίτλο "Let All That We Imagine Be The Light" και το οποίο ηχογραφήθηκε στο Red Razor Sounds στο Λος Άντζελες, στο στούντιο Grunge Is Dead του Butch Vig και στο υπνοδωμάτιο της Shirley Manson! Η παραγωγή του δίσκου έγινε από το συγκρότημα και επί πολλά χρόνια ηχολήπτη τους Billy Bush.
Το "Let All That We Imagine Be The Light" είναι η συνέχεια του "No Gods No Masters" του 2021, το οποίο έφτασε στο νούμερο 5 στα βρετανικά charts άλμπουμ και οδήγησε σε μερικές από τις καλύτερες κριτικές της καριέρας των Garbage. Μιλώντας για το νέο άλμπουμ των Garbage, η Shirley Manson λέει: «Ξεκινώντας να γράφω αυτό το άλμπουμ, ήμουν αποφασισμένη να βρω έναν πιο ελπιδοφόρο, αισιόδοξο κόσμο για να βυθιστώ. Ο τίτλος του άλμπουμ, "Let All That We Imagine Be The Light", είναι η τέλεια περιγραφή για αυτό το νέο άλμπουμ στο σύνολό του. Όταν τα πράγματα φαίνονται σκοτεινά, είναι επιτακτική ανάγκη να αναζητήσουμε δυνάμεις που είναι φωτεινές, θετικές και όμορφες στον κόσμο. Μοιάζει σχεδόν με ζήτημα ζωής και θανάτου. Μια στρατηγική για επιβίωση». Ο ντράμερ Butch Vig αναφέρει επίσης για τον δίσκο: «Χρησιμοποιήσαμε πολλά αναλογικά συνθεσάιζερ και ηχητικό σχεδιασμό στο άλμπουμ, καθώς φάνηκαν να ταιριάζουν με τις δυστοπικές δονήσεις που βιώναμε όλοι. Ξεκινήσαμε την ηχογράφηση του άλμπουμ από καθαρή βάση, αν και δεδομένων των όσων συμβαίνουν στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο, είναι αναπόφευκτο η τρέλα να αρχίσει να διεισδύει στα τραγούδια. Αλλά σίγουρα θέλαμε ο δίσκος να έχει λίγη ελπίδα, λίγο φως, να μεταφέρει την αίσθηση ότι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη».
Στον δίσκο κυριαρχούν οι ηλεκτρονικοί ήχοι, εμπλουτισμένοι με goth στοιχεία δομημένα σε ποπ μελωδίες με αρκετά ροκ ξεσπάσματα ενώ οι στίχοι καυτηριάζουν τον αυταρχικό κόσμο που βιώνουμε, τον ηλικιακό ρατσισμό καθώς και τις συνέπειες από τους εγκλεισμούς της καραντίνας. Παράλληλα η μπάντα δημιουργεί κινηματογραφικά ηχοτοπία με σκοτεινές μελωδίες όπως στο θαυμάσιο "Have We Met (The Void)" που μιλά για την προδοσία και την καχυποψία. Φυσικά η φωνή της Shirley Manson παραμένει συναρπαστική και ιδιαίτερα συναισθηματική ειδικά σε κομμάτια όπως το "Hold". Το εναρκτήριο κομμάτι "There’s No Future in Optimism" ξεχειλίζει από γνώριμους ήχους των Garbage με παραμορφωμένο fuzz κιθάρας, ωμό μπάσο και τα φλογερά φωνητικά της Manson που κάνει έκκληση να αγκαλιάσουμε την αγάπη αντί για την απελπισία. Στη συνέχεια ακούμε το, "Chinese Fire Horse", μια καυτή αντίκρουση στον ηλικιακό ρατσισμό και την αμφιβολία. Η Manson διοχετεύει την αγνή οργή με κοφτερούς στίχους απευθυνόμενη σε όσους δημοσιογράφους της έχουν προτείνει να αποσυρθεί. Στο "Sisyphus" η Manson μέσω αυτού του αρχαίου μύθου αποκαλύπτει τους φόβους της για την ασθένεια (είχε κάνει ένα δύσκολο χειρουργείο το 2023) ενώ στην μπαλάντα "Radical" οι τόνοι πέφτουν δραματικά. Στο "Love to Give" η μπάντα επαναλαμβάνει χωρίς να κουράζει τον εαυτό της ενώ το μανιφέστο των Garbage ολοκληρώνεται με το εύστοχο σύνθημα: "Αν δεν μπορείς να τους ενώσεις, τότε πρέπει να τους νικήσεις" στο μελωδικό και συνάμα οργισμένο "Get Out My Face AKA Bad Kitty". Άκολουθεί το electro-pop "R U Happy Now" που θυμίζει Depeche Mode με την Shirley να καυτηριάζει την παγκόσμια εξουσία ερμηνεύοντας: «Μην κάνεις λάθος φίλε, μισούν τις γυναίκες σου. Κλέβουν τα παιδιά σου και αγαπούν τα όπλα τους».
Τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το εξάλεπτο ποιητικό έπος "The Day That I Met God", με την Shirley να μας δίνει τον καλύτερο επίλογο για το "Let All That We Imagine Be The Light": "Αυτό είναι το έργο του δίσκου και εξερευνά το μεγάλο θέμα της μεγάλης αγάπης, κάτι για το οποίο δεν έχω γράψει πολύ πριν. Η ιδέα μου ήρθε όταν ανάρρωνα από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση και ένιωθα τόσο άτρωτη, ευάλωτη και φοβισμένη. Ήμουν στον διάδρομο για πρώτη φορά μετά από μια επέμβαση όταν ξαφνικά ένιωσα αυτή την ισχυρή αίσθηση θεραπευτικής αγάπης γύρω μου - ήταν μια στιγμή που με ανέβασε. Με έβγαλε από αυτό που ένιωθα σαν κόλαση. Τα φωνητικά που ακούτε είναι το demo της σύνθεσης, η πρώτη λήψη. Απλώς εγώ καθισμένη στην άκρη του κρεβατιού μου, σε ανάρρωση, τραγουδώντας σε ένα φορητό μικρόφωνο. Ένιωθα τόσο ευάλωτη και νομίζω ότι αυτό είναι που δίνει στο τραγούδι επιπλέον συγκίνηση. Είναι πραγματικά ένα τραγούδι για τη θνητότητα, αλλά είναι επίσης μια έκφραση ευγνωμοσύνης. Ευγνωμοσύνη για το ότι γερνάω, ευγνωμοσύνη για τη μακροζωία του συγκροτήματός μας, για την καλή υγεία, για το μεγάλο μυστήριο και για τη συνεχιζόμενη, δημιουργική περιπέτεια της ζωής".
Φώτης Μελέτης
