Image
Κριτικές 05-12-2015

In Memory: "La Krima"

του Φώτη Μελέτη

Από το Piombino της Τοσκάνης μας έρχονται οι ιταλοί progressive’s, In Memory με έτος δημιουργίας το 2000. Οι Ιταλικές μπάντες με εξαίρεση τους Rhapsody (ναι να μη ξεχνάμε και το “Of Fire” ) και μια – δύο ακόμα, δεν είναι και από τις αγαπημένες μου γενικότερα.

Το σχήμα προέρχεται από τα σπλάχνα ή καλύτερα από τα χέρια των δύο αδελφών Rudj και Dario Ginanneschi (αντίστοιχα κιθαρίστας και ντράμερ) έπειτεα από τη διάλυση της προηγούμενης μπάντας τους, The Sayan.
Με τους Emiliano Di Rosa στο μπάσο και Alessio Demi στη δεύτερη κιθάρα, το συγκρότημα ξεκινάει την αναζήτηση πληκτρά μέχρι που η θέση καλύφθηκε από τον Ryan Becker, ο οποίος θα δώσει στην μπάντα ένα πιο προοδευτικό ήχο. Τελευταία στο συγκρότημα ήρθε η Laura Scappini (φωνητικά) και έκτοτε αρχίζουν να συνθέτουν νέο υλικό με σκοτεινές επιρροές.
Η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση έγινε για τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Rock TV, στο club Rolling Stone του Μιλάνο το 2002, με το διάσημο συγκρότημα Labyrinth. Χάρη στην επιτυχία αυτής της εμφάνισης η μπάντα κέρδισε την ευκαιρία να παίξει σε διάφορα δημοφιλή κλαμπάκια στην Ιταλία. Το 2003 η μπάντα μπήκε στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ, που παράγεται από την ελληνική δισκογραφική Sleaszy Rider, με τίτλο ”Intoxicating Mind” και περιελάμβανε οκτώ νέα κομμάτια.
Μετά από αυτή τη πρώτη τους δουλειά, κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα διήμερο φεστιβάλ στην Ελλάδα, στο An Club της Αθήνας που διοργανώνεται από την Sleaszy Rider. Το 2007 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ τους ”Glyptic”, για μια ακόμη φορά κυκλοφορεί από την ελληνική εταιρεία Sleaszy Rider.

Δυστυχώς, μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ο κιθαρίστας Alessio Demi αποφασίζει να εγκαταλείψει τη μπάντα και να ακολουθήσει μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στην ιατρική και έτσι αντικαταστάθηκε από τον Valerio Parra.
Στο τέλος του 2008, ο Ryan και η Laura αποφάσισαν να εγκαταλείψουν
με τη σειρά τους και αυτοί το συγκρότημα για να ακολουθήσουν άλλα
προγράμματα και αυτό οδήγησε και πάλι το γκρουπ στο μηδέν.
Μετά από αποχή από την επικαιρότητα που διήρκησε 5 χρόνια, το 2013
η μπάντα θα ξαναγεννηθεί με τη νέα δυναμική φωνή της Cristiana
Musella.
Με νέο line up, αυτή τη φορά με ένα μόνο κιθαρίστα, μετά την
αποχώρηση του Valerio, η μπάντα αρχίζει να συνθέτει νέα τραγούδια. Και
κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Αφού βγάλανε στο ενδιάμεσο ένα
promo (το Buried Alive), υπέγραψαν εκ νέου με την Sleaszy Rider και
το νέο τους άλμπουμ “La Krima” βλέπει τα φώτα της δημοσιότητας
τέλη Οκτώβρη.
Δώδεκα συνθέσεις και πενήντα δύο λεπτά ο χρόνος του νέου πονήματός
τους. Αν το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει πολλά χρόνια νωρίτερα ίσως
μιλάγαμε για καινοτομία. Παίρνοντας όμως σαν δεδομένο την πολύχρονη
απουσία τους και το ύφος που κινούνται, έχω την αίσθηση ότι δεν
προσφέρουν και τίποτα καινούριο μουσικά. Θα μπορούσαν άνετα να είναι
μια εναλλακτική για σχήματα όπως οι Lacuna Coil και υπό συνθήκες να
τους αντικαταστήσουν.
Τεχνικά, είναι άρτιοι με την φωνή της Cristiana,
να είναι πολύ ζεστή χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο εκτός και αν λόγο του
ύφους δεν της επιτρέπεται να αναδείξει τις δυνατότητές της.
Εν κατακλείδι, δεν με εντυπωσίασαν. Δεν είναι άσχημοι, τους ακούς
ευχάριστα σίγουρα χωρίς να υπάρχει αυτό το κομμάτι ή κάποιο τμήμα
ενός τραγουδιού που θες να το αποφύγεις ή να είναι ενοχλητικό.
Κάθε άλλο είναι συμπαθέστατοι κι ακούγονται μια χαρά.
Αν ψάχνετε για
μπάντα που θα κάνει την πρωτοτυπία, σίγουρα δεν θα τη βρείτε εδώ.
Αν όμως κάνετε κέφι να ακούσετε ένα σχήμα σε αυτό το είδος, τότε καλά θα
κάνετε να τους ακούσετε.

Γιώργος Βαλιμίτης