Pearls & Flames: "Spread Your Wings"

Στο "Spread your wings" συμμετέχει και ο γνωστός πολυπράγμων εργασιομανής κιθαρίστας/παραγωγός Tommy Denander το όνομα του οποίου μπορεί να δώσει ένα κάποιο πρεστίζ στο άλμπουμ που προφανώς απευθύνεται σε αφιερωμένους φίλους του AOR ήχου και ιδιαίτερα της Westcoast μεριάς. Αυτό σημαίνει ισχυρές επιρροές από Toto με ολίγο από Cristopher Cross, Michael McDonald κλπ. To opener ομώνυμο κομμάτι επιβεβαιώνει τις υποψίες, με τα Toto-ικα keyboards να δίνουν τον τόνο και ένα solo κιθάρας να δημιουργεί ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Το "First love" που ακολουθεί έχει ένα κλασικό μελωδικό chorus που περιμένουμε να ακούσουμε σε μια κυκλοφορίας σαν κι αυτή. To "We will survive" προσπαθεί ενορχηστρωτικά να αποδώσει το ύφος των Toto και δε τα πάει κι άσχημα αλλά δεν έχει ένα καλό chorus για να μας μείνει περισσότερο στη μνήμη. Αντίθετα η μπαλάντα "Like you mean it" σε μεταφέρνει άνετα σε νοσταλγική ατμόσφαιρα late 70s - early 80ς. To ‘Runaway train’ δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και το προσπερνά κανείς εύκολα για να ακολουθήσει το midtempo "Stay in my life" ένα από τα πιο ευχάριστα κομμάτια του άλμπουμ. Το "I don’t have to wait" παραπέμπει ξανά σε westcoast late 70s ατμόσφαιρα θυμίζοντας και πολλές από τις δουλειές του Denander. Το ‘Like a father and son’ δε το γλυτώνει το θάψιμο λόγω των τρομερά cheesy lyrics που ας το παραδεχτούμε είναι μια μάστιγα σε τέτοια άλμπουμ. Ευτυχώς το χαρούμενο "Broken" επαναφέρει τα θετικά vibes με τον ‘ευρωπαϊκό’ σύγχρονο AOR ήχο του. To "Art of letting go" είναι μάλλον η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ, ένα αξιοπρεπέστατο Westcoast κομμάτι με καλά δουλεμένη ενορχήστρωση. Το ‘After all these years’ δεν αφήνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση όπως και το "One step closer" ενώ το "Sahara" που κλείνει το "Spread your wings" είναι ένα κλασικό '80s dance pop tune , μια χαρά κατά τ’ άλλα, αν και κάπως ασύνδετο με το υπόλοιπο άλμπουμ.
Συμπαθητική η προσπάθεια των Pearls & Flames, θα ενδιαφέρει σίγουρα τους Westcoast fans αλλά και τους ακόλουθους του Tommy Denander. Εντωμεταξύ βλέποντας το cover θυμήθηκα να αναρωτηθώ γιατί το σύγχρονο AOR artwork έχει σχεδόν πάντα φτερά είτε σε covers είτε σε logos; Ας ρωτήσουμε το chatgpt…

Γιώργος Γεωργακαράκος