Συναυλίες
31-10-2024
Reb Beach and the Bad Boys, It's All About the Music (live report)
του Φώτη Μελέτη
Δε μπορώ να θυμηθώ μία φορά, στα πέντε περίπου χρόνια τώρα, παρακολουθώντας τους αγαπημένους IT'S ALL ABOUT THE MUSIC επί σκηνής , σε διασκευές των υπεραγαπημένων μου/μας μελωδικών hard rock, A.O.R ύμνων από εξίσου πολυαγαπημένες μπάντες, που να εγκατέλειψα το χώρο μετανιωμένος που παραβρέθηκα ή να μην έφυγα πλήρης μουσικής πανδαισίας σε μικρές pub ή μουσικούς πολυχώρους.
Πάντοτε οι Έλληνες IT'S ALL ABOUT THE MUSIC έδιναν το απώτατο των μουσικών, άψογων και καλοπροβαρισμένων ικανοτήτων και του πάθους τους για τη μελωδία και τη μουσική που αποδίδουν.
Έτσι και στις 27 Οκτώβρη στον αγαπημένο ροκάδικο χώρο Fuzz Club , οι προσδοκίες μου πολλές με το κοινό να είναι μάρτυρες μίας ακόμη αφιερωματικής βραδιάς αλλά και ενός κιθαρίστα που μας μάγεψε με τις μπάντες που συνεργάστηκε και συνεχίζει να το κάμει δεκαετίες τώρα!
Ακριβώς στις 8μμ δύο εκπληκτικές φωνές που συμπράττουν με κάτι μυστήριους τύπους: τον τετράχορδο δικηγόρο, τον εξάχορδο πυροσβέστη, τον μαέστρο τραπεζικό, τον "ανώριμο" κρουστό και τον "ημίτρελο" επίσης εξάχορδο χειρουργό, όπως τους αρέσει να περιγράφονται αυτοσαρκαζόμενοι, μας παρουσίασαν διασκευές που αρέσουν σε όλους!!
Οι Αναστασία Μπάστα και ο Γιώργος Μαργαριτόπουλος εξαιρετικοί ερμηνευτές (φωνές "καμπάνα", με όγκο, έκταση και ισχύ…), οι Μανόλης Τσίγκος και Γρηγόρη Αποστολόπουλο στις κιθάρες (τρελό κιθαριστικό δίδυμο σε παίξιμο και εμφάνιση), τους μετρονόμους στο μπάσο Νικ Παπαδόπουλο και στα "πετσιά" με τον "τυμπανοβασανιστή", Άγγελο Γιαμπουρά που έδωσαν για μία ακόμη φορά απτές εικόνες και ακούσματα του μουσικού ταλέντου και του πάθους τους για τη μουσική που υπηρετούν και γουστάρουν.
Πραγματικά, η παρουσία τους δικαίωσε κάθε αναμονή, με εμφάνιση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που αναμένει ο ρέκτης του μελωδικού χώρου: εκπληκτικά φωνητικά, κιθάρες που δεν αρκούνταν σε δεξιοτεχνικά solos αλλά προσέθεταν μελωδικές γραμμές και ιδιαίτερα στις δισολίες, στακάτες μπασογραμμές, τύμπανα ευφάνταστα χωρίς να παρεκκλίνουν από το ρυθμό, με απαραίτητο συμπλήρωμα της μελωδίας τα πλουσιοπάροχα πλήκτρα. Εκεί που τα 80ς – πρώιμα 90ς, βουτηγμένα στο μελωδικό Hard Rock - AOR άσματα παρουσιάστηκαν και ερμηνεύτηκαν άψογα και ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους.
Ακούστηκαν οι "ύμνοι" προλογιζόμενοι από τον αγαπημένο μας γιατρό Μανόλη Τσίγκο, σε χρέη δισκοπαρουσιαστή ραδιοφωνικού παρουσιαστή: Hardline και το Hot Cherie, FM στο υπέροχο That Girl, H.E.A.T στο μοναδικό Living On The Run, Thunder και την εξαίρετη επιλογή River of Pain, Van Halen και το δυναμικό Right Now, Europe με το "υμνικό" Ready or Not, All She Wrote (προσωπικά λατρεμένο) από Firehouse, I’ll Be Waiting(εδώ είμαστε…) των Talisman, Savage Heart (μαγευτική μελωδία..) από Pretty Maids, Def Leppard στον "δυναμίτη" Pour Some Sugar On Me, Come Together των Beattles σε διασκευή των Gotthard του αλησμόνητου Steve Lee, για να κλείσουν με το πολυαγαπημένο "ύμνο του αποχαιρετισμού", των Journey το Separate Ways.
Σχεδόν άμεσα, στις 9 και κάτι ο θρυλικός Αμερικανός κιθαρίστας Reb Beach συνοδευόμενος από τους The Bad Boys, την μπάντα διασκευών του Michele Luppi (Whitesnake, Mr. Big και για τους αθεράπευτους AOR μανιακούς Los Angeles project..) πάτησαν την σκηνή. Αυτοί οι μουσικοί παίζουν μαζί εδώ και πολλά χρόνια και σχηματίζουν μία μπάντα που θα σας ψυχαγώγησε για μία ώρα και κάτι με όλες τις επιτυχίες από την καριέρα του Reb Beach…
Θα σκεφτόσαστε ότι ένας διάσημος κιθαρίστας όπως ο Reb Beach (Whitesnake/Winger/Dokken) θα μπορούσε να γεμίσει τις αίθουσες αρκετά καλά μόνος του. Ωστόσο, τίποτα δεν αποδεικνύεται πιο μακριά από την αλήθεια. Παρά το γεγονός ότι προσελκύει κόσμο πολυπληθή με τους Whitesnake για πάνω από 20 χρόνια, υπολογίζω ότι περίπου 150 τελικά θεατές ήταν παρόντες αυτό το βράδυ Σαββάτου.
Ο κιθαρίστας όμως και οι Bad Boys του, οι εξαιρετικοί μουσικοί γείτονες μας Paolo Caridi, Fabio Dessi, Khaled Abbas και Enrico Varisco ανυπομονούν και δεν επηρεάστηκαν από την πενιχρή προσέλευση. Το set list αποτελούνταν κυρίως από τραγούδια Whitesnake που συμπληρώθηκαν με μια σειρά από τραγούδια των Winger και Dokken. Οπότε είχε να κάνει κυρίως με τη νοσταλγία, αλλά δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Σίγουρα όχι όταν παρουσιάζεται τόσο πειστικά.
Ο Reb Beach παίζει εντυπωσιακά, όπως ήταν αναμενόμενο. Έχει ένα εντελώς μοναδικό στυλ και ήχο και επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι του ζητήθηκε να συμπληρώσει την μπάντα των The Dead Daisies τον επόμενο μήνα, ενώ ο πρώην συνεργάτης του στους Whitesnake, Doug Aldrich αναρρώνει από τη χειρουργική επέμβαση.
Και υπήρχε και μια άλλη σύνδεση με τους Whitesnake. Ο Michele Luppi που ήταν ο τραγουδιστής/μπασίστας προχθές υπηρέτησε ως πληκτράς και φωνητικός υποστηρικτής για τον David Coverdale και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της περιοδείας The Purple. Επιπλέον, είναι πολύ ενεργός στον κόσμο του hard rock για πάνω από 30 χρόνια. Ο Luppi έχει μια ωραία φωνή σαν AOR που ταιριάζει ιδιαίτερα με τα τραγούδια των Winger και Dokken. Αλλά και το υλικό Whitesnake του ταιριάζει.
Οι άλλοι μουσικοί παρέχουν επίσης μια εξαιρετική βάση για μια ωραία βραδιά τραγουδιού.
Οι θαυμαστές των Whitesnake σίγουρα απόλαυσαν τραγούδια όπως τα Bad boys, Fool for your loving, Love ain't no stranger, και Give me all your love. Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Beach δεν έπαιξε ποτέ στις αρχικές εκτελέσεις. Αυτό ισχύει και για το In my dreams των Dokken. Ωστόσο, ήταν ένα από τα highlights της βραδιάς, εν μέρει λόγω του υπέροχου τραγουδιού. Ο Don Dokken θα ζήλευε γιατί δεν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο εδώ και χρόνια.
Παρακολούθησα τον Μάη του 2024 τον εκπληκτικό κιθαρίστα Vandenberg με τραγουδιστή, τον Mats Levén ( Yngwie Malmsteen, Candlemass, At Vance, Abstrakt Algebra, Krux κλπ) να αναλαμβάνει τα φωνητικά και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν κλάση ανώτερος…
Άλλα highlights περιλάμβαναν τα Miles away και το Madalaine των Winger.
Φυσικά υπάρχει πάντοτε χώρος για ένα σόλο από τον Beach στο οποίο δείχνει εντυπωσιακά τι μπορεί να κάνει στην κιθάρα.
Και αυτό είναι πάρα πολύ, για να το υποτιμήσω.
Υπήρχε τελικά ακόμη μια σύνδεση με τους Whitesnake, ο φίλτατος Έλληνας Coverdale Γιώργος Γάκης, μια συνεπέστατη μουσικά εδώ και δεκαετίες παρουσία στο χώρο του αγγλόφωνου hard rock, ο οποίος ερμήνευσε αποθεωμένος από το κοινό τα "Give Me All Your Love" και "Here I Go Again"!!!
Setlist: Bad Boys, Fool For Your Loving, Headed For A Heartbreak, In My Dreams, Love Ain’t No Stranger, Crying In The Rain / drum solo, Black Magic, Slow An’ Easy, Slide It In, Miles Away, Madalaine, Give Me All Your Love, Here I Go Again, Still Of The Night, Burn.
Νότης "δεν πίνω αλκοόλ, μόνο χυμούς" Γκιλλανίδης
Έτσι και στις 27 Οκτώβρη στον αγαπημένο ροκάδικο χώρο Fuzz Club , οι προσδοκίες μου πολλές με το κοινό να είναι μάρτυρες μίας ακόμη αφιερωματικής βραδιάς αλλά και ενός κιθαρίστα που μας μάγεψε με τις μπάντες που συνεργάστηκε και συνεχίζει να το κάμει δεκαετίες τώρα!
Ακριβώς στις 8μμ δύο εκπληκτικές φωνές που συμπράττουν με κάτι μυστήριους τύπους: τον τετράχορδο δικηγόρο, τον εξάχορδο πυροσβέστη, τον μαέστρο τραπεζικό, τον "ανώριμο" κρουστό και τον "ημίτρελο" επίσης εξάχορδο χειρουργό, όπως τους αρέσει να περιγράφονται αυτοσαρκαζόμενοι, μας παρουσίασαν διασκευές που αρέσουν σε όλους!!
Οι Αναστασία Μπάστα και ο Γιώργος Μαργαριτόπουλος εξαιρετικοί ερμηνευτές (φωνές "καμπάνα", με όγκο, έκταση και ισχύ…), οι Μανόλης Τσίγκος και Γρηγόρη Αποστολόπουλο στις κιθάρες (τρελό κιθαριστικό δίδυμο σε παίξιμο και εμφάνιση), τους μετρονόμους στο μπάσο Νικ Παπαδόπουλο και στα "πετσιά" με τον "τυμπανοβασανιστή", Άγγελο Γιαμπουρά που έδωσαν για μία ακόμη φορά απτές εικόνες και ακούσματα του μουσικού ταλέντου και του πάθους τους για τη μουσική που υπηρετούν και γουστάρουν.
Πραγματικά, η παρουσία τους δικαίωσε κάθε αναμονή, με εμφάνιση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά που αναμένει ο ρέκτης του μελωδικού χώρου: εκπληκτικά φωνητικά, κιθάρες που δεν αρκούνταν σε δεξιοτεχνικά solos αλλά προσέθεταν μελωδικές γραμμές και ιδιαίτερα στις δισολίες, στακάτες μπασογραμμές, τύμπανα ευφάνταστα χωρίς να παρεκκλίνουν από το ρυθμό, με απαραίτητο συμπλήρωμα της μελωδίας τα πλουσιοπάροχα πλήκτρα. Εκεί που τα 80ς – πρώιμα 90ς, βουτηγμένα στο μελωδικό Hard Rock - AOR άσματα παρουσιάστηκαν και ερμηνεύτηκαν άψογα και ξεσήκωσαν τους παρευρισκόμενους.
Ακούστηκαν οι "ύμνοι" προλογιζόμενοι από τον αγαπημένο μας γιατρό Μανόλη Τσίγκο, σε χρέη δισκοπαρουσιαστή ραδιοφωνικού παρουσιαστή: Hardline και το Hot Cherie, FM στο υπέροχο That Girl, H.E.A.T στο μοναδικό Living On The Run, Thunder και την εξαίρετη επιλογή River of Pain, Van Halen και το δυναμικό Right Now, Europe με το "υμνικό" Ready or Not, All She Wrote (προσωπικά λατρεμένο) από Firehouse, I’ll Be Waiting(εδώ είμαστε…) των Talisman, Savage Heart (μαγευτική μελωδία..) από Pretty Maids, Def Leppard στον "δυναμίτη" Pour Some Sugar On Me, Come Together των Beattles σε διασκευή των Gotthard του αλησμόνητου Steve Lee, για να κλείσουν με το πολυαγαπημένο "ύμνο του αποχαιρετισμού", των Journey το Separate Ways.
Σχεδόν άμεσα, στις 9 και κάτι ο θρυλικός Αμερικανός κιθαρίστας Reb Beach συνοδευόμενος από τους The Bad Boys, την μπάντα διασκευών του Michele Luppi (Whitesnake, Mr. Big και για τους αθεράπευτους AOR μανιακούς Los Angeles project..) πάτησαν την σκηνή. Αυτοί οι μουσικοί παίζουν μαζί εδώ και πολλά χρόνια και σχηματίζουν μία μπάντα που θα σας ψυχαγώγησε για μία ώρα και κάτι με όλες τις επιτυχίες από την καριέρα του Reb Beach…
Θα σκεφτόσαστε ότι ένας διάσημος κιθαρίστας όπως ο Reb Beach (Whitesnake/Winger/Dokken) θα μπορούσε να γεμίσει τις αίθουσες αρκετά καλά μόνος του. Ωστόσο, τίποτα δεν αποδεικνύεται πιο μακριά από την αλήθεια. Παρά το γεγονός ότι προσελκύει κόσμο πολυπληθή με τους Whitesnake για πάνω από 20 χρόνια, υπολογίζω ότι περίπου 150 τελικά θεατές ήταν παρόντες αυτό το βράδυ Σαββάτου.
Ο κιθαρίστας όμως και οι Bad Boys του, οι εξαιρετικοί μουσικοί γείτονες μας Paolo Caridi, Fabio Dessi, Khaled Abbas και Enrico Varisco ανυπομονούν και δεν επηρεάστηκαν από την πενιχρή προσέλευση. Το set list αποτελούνταν κυρίως από τραγούδια Whitesnake που συμπληρώθηκαν με μια σειρά από τραγούδια των Winger και Dokken. Οπότε είχε να κάνει κυρίως με τη νοσταλγία, αλλά δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Σίγουρα όχι όταν παρουσιάζεται τόσο πειστικά.
Ο Reb Beach παίζει εντυπωσιακά, όπως ήταν αναμενόμενο. Έχει ένα εντελώς μοναδικό στυλ και ήχο και επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι του ζητήθηκε να συμπληρώσει την μπάντα των The Dead Daisies τον επόμενο μήνα, ενώ ο πρώην συνεργάτης του στους Whitesnake, Doug Aldrich αναρρώνει από τη χειρουργική επέμβαση.
Και υπήρχε και μια άλλη σύνδεση με τους Whitesnake. Ο Michele Luppi που ήταν ο τραγουδιστής/μπασίστας προχθές υπηρέτησε ως πληκτράς και φωνητικός υποστηρικτής για τον David Coverdale και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της περιοδείας The Purple. Επιπλέον, είναι πολύ ενεργός στον κόσμο του hard rock για πάνω από 30 χρόνια. Ο Luppi έχει μια ωραία φωνή σαν AOR που ταιριάζει ιδιαίτερα με τα τραγούδια των Winger και Dokken. Αλλά και το υλικό Whitesnake του ταιριάζει.
Οι άλλοι μουσικοί παρέχουν επίσης μια εξαιρετική βάση για μια ωραία βραδιά τραγουδιού.
Οι θαυμαστές των Whitesnake σίγουρα απόλαυσαν τραγούδια όπως τα Bad boys, Fool for your loving, Love ain't no stranger, και Give me all your love. Το αστείο είναι ότι ο ίδιος ο Beach δεν έπαιξε ποτέ στις αρχικές εκτελέσεις. Αυτό ισχύει και για το In my dreams των Dokken. Ωστόσο, ήταν ένα από τα highlights της βραδιάς, εν μέρει λόγω του υπέροχου τραγουδιού. Ο Don Dokken θα ζήλευε γιατί δεν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο εδώ και χρόνια.
Παρακολούθησα τον Μάη του 2024 τον εκπληκτικό κιθαρίστα Vandenberg με τραγουδιστή, τον Mats Levén ( Yngwie Malmsteen, Candlemass, At Vance, Abstrakt Algebra, Krux κλπ) να αναλαμβάνει τα φωνητικά και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν κλάση ανώτερος…
Άλλα highlights περιλάμβαναν τα Miles away και το Madalaine των Winger.
Φυσικά υπάρχει πάντοτε χώρος για ένα σόλο από τον Beach στο οποίο δείχνει εντυπωσιακά τι μπορεί να κάνει στην κιθάρα.
Και αυτό είναι πάρα πολύ, για να το υποτιμήσω.
Υπήρχε τελικά ακόμη μια σύνδεση με τους Whitesnake, ο φίλτατος Έλληνας Coverdale Γιώργος Γάκης, μια συνεπέστατη μουσικά εδώ και δεκαετίες παρουσία στο χώρο του αγγλόφωνου hard rock, ο οποίος ερμήνευσε αποθεωμένος από το κοινό τα "Give Me All Your Love" και "Here I Go Again"!!!
Setlist: Bad Boys, Fool For Your Loving, Headed For A Heartbreak, In My Dreams, Love Ain’t No Stranger, Crying In The Rain / drum solo, Black Magic, Slow An’ Easy, Slide It In, Miles Away, Madalaine, Give Me All Your Love, Here I Go Again, Still Of The Night, Burn.
Νότης "δεν πίνω αλκοόλ, μόνο χυμούς" Γκιλλανίδης
