Μια εποχή που έφερε όλα τα καλά και άσχημα της δεκαετίας των 50’s ,  δείχνοντας όσο όδευε στο τέλος της ένα κουρασμένο πρόσωπο του μια από τα ίδια στη μόδα, τη μουσική, τον κινηματογράφο και ταλαντευόμενη από κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις προσπαθώντας να διατηρήσει την επιφανειακή, politically correct προσέγγιση των καταστάσεων. Ήταν όμως και η εποχή του πρώιμου ροκ, που προετοίμαζε το έδαφος για τη νέα κουλτούρα τη μπολιασμένη με τη ροκ των Beatles και των Rolling Stones.
Στον δρόμο λοιπόν προς τη νέα τάξη πραγμάτων βρίσκουμε τους εφήβους του Λονδίνου στα τέλη των ΄50’s (και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1958) να επιδίδονται σε dolce vita κραιπάλες και νεανικές τρέλες έχοντας όμως ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουν ταξικές προκαταλήψεις και έντονα ρατσιστικές εκρήξεις.
Ιδανικά η ιστορία τοποθετείται σε ένα «εξωτικό» Λονδίνο με δύο βασικά σημεία αναφοράς: το πολύβουο, κέντρο μεταναστών Notting Hill και το «φανταχτερό», πολυπολιτισμικό, ελευθέρων ηθών Soho που συν τοις άλλοις έβριθε των τότε «απόκληρων» της κοινωνίας, κατά βάση των παράνομων για τότε ομοφυλόφιλων. Με εκπροσώπους τις δύο αυτές τοποθεσίες απεικονίζεται η λονδρέζικη κοινωνία των ΄50’s με τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις της, τα ήθη που τη χαρακτήριζαν και την έκαναν να μοιάζει με ένα χωνευτήρι πολιτισμών διαφόρων προελεύσεων που προκαλούσαν ρατσιστικούς παροξυσμούς.
Τη βασική ιδέα της νουβέλας επέλεξε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το 1986 ο «ειδικός» στα video clips, Julien Temple. Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε υπό τη μορφή μιούζικαλ ή ακριβέστερα ροκ μιούζικαλ ή ακόμη καλύτερα ενός δίωρου ροκ video clip  MTV αισθητικής με στοιχεία δανεισμένα από παλιό χολιγιουντιανό μιούζικαλ. Στους βασικούς ρόλους ο Eddie O' Connell και η Patsy Kensit, ενώ σε μικρότερους ρόλους συναντάμε αστέρες της μουσικής σκηνής, όπως τον David Bowie, τη Sade και τον Ray Davies αλλά και μια πληθώρα βρετανικών προσωπικοτήτων (Sandie Shaw, Robbie Coltrane, Steven Berkoff κ.ά.).
Η πλοκή της ταινίας  παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια δύο εκπροσώπων της μαζικής κουλτούρας των ΄50’s και κατά βάση του 19χρονου ταλαντούχου φωτογράφου της εργατικής τάξης Colin που αρέσκεται να συχνάζει σε τζαζ κλαμπ και δευτερευόντως της υλιστικής και φιλόδοξης Crepe Suzette. Το μεταξύ τους ειδύλλιο θυσιάζεται στον βωμό του χρήματος με την Suzette να προτιμά την πλούσια ζωή δίπλα σε ισχυρό αριστοκράτη της βιομηχανίας της μόδας και τον Colin να αντιμετωπίζει το δίλημμα αν πρέπει να «ξεπουλήσει» τα ιδανικά του με αντιστάθμισμα πιο κερδοφόρους επαγγελματικούς προσανατολισμούς. Εκτός από το ρομάντσο, αφέθηκε λίγος χώρος και για τα φυλετικά, σχεδόν εμπόλεμα ξεσπάσματα, ένα δείγμα από τα οποία βρίσκουμε στην σκηνή που διαδραματίζεται στη συνοικία του Colin, στο Notting Hill, τον Αύγουστο του 1958, βασισμένη σε αντίστοιχα γεγονότα που είχαν σημειωθεί εκείνη την περίοδο.
 Η μοίρα του εγχειρήματος ωστόσο ήταν λίγο πολύ προεξοφλημένη. Η εποχή των μιούζικαλ είχε παρέλθει εδώ και καιρό, με το είδος να εκπροσωπείται μεταλλαγμένα σε πολύ ειδικές περιπτώσεις από low budget παραγωγές που στοχευμένα υποστηρίζονταν από soundrack φτιαγμένα επίτηδες για να ακολουθήσουν τη δική τους, ξεχωριστή πορεία σε σχέση με τα φιλμ (βλ. Flashdance, Footloose, Purple Rain). Σίγουρα ένα βρετανικό μιούζικαλ ποπ και τζαζ αποχρώσεων με θέμα τη ζωή των εφήβων των ΄50’s, που κυκλοφόρησε στην καρδιά των  χαρακτηριζόμενων από άλλα κινηματογραφικά ρεύματα ΄80’s, δεν έμοιαζε να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες επιτυχίας, καταδικασμένο πριν ακόμη βγει στις αίθουσες, γεγονός που δεν το έσωζε ούτε η συμμετοχή ποπ ινδαλμάτων.