// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Αφιερώματα » Diamonds & Pearls

FAITH NO MORE: Όχι την ανία! Ναι στην καινοτομία!

10/02/2015

Κατηγορία: Diamonds & Pearls

7614

Πολλοί καλλιτέχνες στο χώρο της μουσικής ακολουθούν την πεπατημένη οδό όσον αφορά τις συνθέσεις τους. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αφενός μεν τη διατήρηση ενός πυρήνα οπαδών, αφετέρου δε την πρόκληση ανίας στους υπόλοιπους, οι οποίοι προβαίνουν σε αναπολήσεις του απώτερου παρελθόντος για συναισθηματικούς κυρίως λόγους.

Βέβαια στον κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις! Μία από αυτές φαίνεται ν’ αποτελούν και οι Faith No More! Ένα συγκρότημα που αποτελεί σημείο αναφοράς όσων αναζητούν διαφορετικά μουσικά μονοπάτια στο χώρο του σκληρού ήχου, αλλά και αντικείμενο συζήτησης για το αν θα πρέπει να γίνεται «επιμειξία» ανάμεσα σε διαφορετικά μουσικά είδη!

Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 1981, όταν ο μπασίστας Billy Gould, ο κημπορντήστας Wade Worthington, ο ντράμερ Mike Bordin και ο τραγουδιστής-κιθαρίστας Mike Morris ένωσαν τις δυνάμεις τους με το όνομα Faith No Man! Το όνομα όμως δεν κράτησε για πολύ και άλλαξε σε Faith No More, αφότου ο Mike Morris αντικαταστάθηκε από τον κιθαρίστα Mark Bowen και ο Wade Worthington από τον Roddy Bottum! Μετά από τη θητεία πολλών τραγουδιστών(ανάμεσα σ’ αυτούς και η χήρα του Kurt Cobain, Courtney Love, ναι, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο!), η μπάντα κατέληξε στον Chuck Mosley το 1983. Την ίδια χρονιά ο Jim Martin πήρε τη θέση του Bowen.

Με πιο σταθερή σύνθεση, η μπάντα κυκλοφόρησε το 1985,το ντεμπούτο άλμπουμ της υπό τον τίτλο “We Care a Lot”., παντρεύοντας metal,rock,hip hop, funk,disco(και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου)συγχωνευμένα υπό το γενικό όρο Alternative rock, funk rock. Ο δίσκος απέσπασε ανάμεικτες κριτικές, αφού παρόλο την μουσικό ριζοσπαστισμό και την ενέργεια που εξέπεμπε το γκρουπ, υπήρχε ο αδύναμος κρίκος που λεγόταν Chuck Mosley. Τόσο η άχρωμη, μονότονη, άλλοτε νωχελική και άλλοτε ξεψυχισμένη φωνή του τραγουδιστή όσο και η φτωχή παραγωγή του άλμπουμ, συνετέλεσαν αφενός στην υποβάθμιση της όλης προσπάθειας αφετέρου στην ελπίδα για κάτι καλύτερο! Απ’ το δίσκο ξεχώρισαν το ομώνυμο τραγούδι καθώς και το “The Jungle”, το instrumental “Pills for Breakfast”, το “As the Worm Turns” και το “Arabian Disco”.

Μετά από δύο χρόνια και με νέα δισκογραφική εταιρεία, το συγκρότημα κυκλοφορεί το “Introduce Yourself” που αποκτά πιο metal υπόβαθρο, χωρίς να απεμπολεί τα εναλλακτικά στοιχεία του . Τα πιο σημαντικά κομμάτια του δίσκου είναι το ομώνυμο κομμάτι, το “Faster Disco”, το “R N' R”, το “Blood”, το “Anne's Song” (γυρίστηκε και σε βιντεοκλίπ) καθώς και η επανηχογράφηση του “We Care a Lot” που θεωρήθηκε λανθασμένα η γνήσια έκδοση, ενώ γυρίστηκε σε βιντεοκλίπ. Μάλιστα η περιορισμένη διαθεσιμότητα του πρώτου άλμπουμ κατέστησε για πολλούς το “Introduce Yourself” το ντεμπούτο δίσκο του συγκροτήματος!

Το 1988 απολύεται ο Mosley(ευτυχώς τόσο για μας όσο και για το γκρουπ) εξαιτίας της «ανώμαλης» συμπεριφοράς του κατά τη διάρκεια συναυλιών, με αποκορύφωμα την αποκοίμισή του σε μία από αυτές! Ύστερα από μία περίοδο φημών για εσωτερικές προστριβές και σωματικές συγκρούσεις μεταξύ των μελών της, η μπάντα προσέλαβε το 1989 τον πολυταλαντούχο τραγουδιστή Mike Patton!
Η στρατολόγησή του Patton έγινε μετά από πρόταση του Martin ο οποίος είχε ακούσει ένα ντέμο της μπάντας Mr. Bungle στην οποία έπαιζε ο Patton από τα σχολικά του χρόνια! Ο Patton παράτησε το πανεπιστήμιο του Humboldt, όπου και φοιτούσε, ενώ έγραψε μέσα σε δύο εβδομάδες τους στίχους όλων των κομματιών του “The Real Thing”. Έτσι το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου του 1989 και ενώ αρχικά δεν είχε μπει στο Billboard 200, το καταφέρνει με την κυκλοφορία του θρυλικού “Εpic” ως σινγκλ, φτάνοντας στο νούμερο 11 και πουλώντας 4 εκατομμύρια παγκοσμίως!
Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος και επανεκδίδεται ενάμιση χρόνο αργότερα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μία ακόμη καινοτομία αφού συνδυάζει heavy metal, progressive metal, hip hop, funk, jazz και soul. Εκτός από την κλασσική κομματάρα “Epic” θα ξεχωρίσουν τα διαμάντια “From Out of Nowhere”(γυρίστηκε και βιντεοκλίπ), “Falling to Pieces”(γυρίστηκε και σε βιντεοκλίπ), το ομώνυμο κομμάτι, το τρομερό “Zombie Eaters”, η διασκευή στο “War Pigs” των Black Sabbath,το instrumental “Woodpecker from Mars” και το “Surprise! You're Dead”(γυρίστηκε και σε βιντεοκλίπ)! Μάλιστα το τελευταίο κομμάτι το είχε γράψει ο Martin τη δεκαετία του 1970, όταν έπαιζε στο γκρουπ του Agents of Misfortune στο οποίο ήταν μέλος και ο Cliff Burton των Metallica. Στις 30 Ιανουαρίου 1990 βγήκε και το βιντεοκλίπ του Epic το οποίο προκάλεσε τις αντιδράσεις των οικολόγων εξαιτίας μίας σκηνής κατά τη διάρκεια της οποίας ένα ψάρι σπαρταρούσε έξω απ’ το νερό και κάτω στο δάπεδο!
Τέλος το “The Real Thing” ήταν υποψήφιο για Grammy στην κατηγορία Best Metal Performance το 1989 και το “Epic” υποψήφιο για Grammy στην κατηγορία Best Hard Rock Performance το 1991!

Το Φεβρουάριο του 1991, οι Faith No More κυκλοφόρησαν το πρώτο live δίσκο τους με τον τίτλο “Live at the Brixton Academy” στο οποίο συμπεριλήφθηκαν δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια, τα “The Grade” και “The Cowboy Song”. Την ίδια χρονιά εξέδωσαν και το τραγούδι “The Perfect Crime” για την ταινία “Bill & Ted's Bogus Journey” στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Keanu Reeves!

Στις 8 Ιουνίου το συγκρότημα κινήθηκε σε περισσότερο πειραματικά μονοπάτια με το “Angel Dust”. Ο δίσκος ανήκει στα πιο ανατρεπτικά και πολύπλοκα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ!
Οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 3 εκατομμύρια παγκοσμίως και κατέκτησε τη θέση με το νούμερο 10 του Billboard 200. Το μουσικό αυτό έργο αποτελεί ένα πραγματικό αριστούργημα που δεν θα έπρεπε να λείπει από τη δισκοθήκη κανενός!
Τα κομμάτια του είναι το ένα καλύτερο από το άλλο και πραγματικά η αναφορά κάποιου αδικεί τα υπόλοιπα! Αξίζει, εντούτοις, να μνημονευτούν, για ειδικούς λόγους, τα: “A Small Victory” που κέρδισε την υποψηφιότητα στην κατηγορία Best Art Direction στα MTV Video Music Awards, “Midnight Cowboy”( του John Barry που πρωτοακούστηκε στην ομώνυμη ταινία western), η κλασσική διασκευή “Easy” των The Commodores, το φοβερό “Caffeine” και τα “Malpractice” και “Jizzlobbe” που βασίζονται στο death metal. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Ιαπωνική έκδοση κυκλοφορεί το “As the Worm Turns” του πρώτου άλμπουμ!

Μετά από περιοδείες για την προώθηση του “Angel Dust” και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1993 ο Martin απολύθηκε μέσω φαξ! Ο λόγος, κατά τον Bottum, ήταν το γεγονός πως ο Martin ήταν συμβατικός μουσικά και ήθελε η μπάντα να προσανατολίζεται συνεχώς προς metal μουσικές φόρμες, μιας και ήταν οπαδός της σκηνής! Ο ίδιος ο Martin ανακοίνωσε ότι ήταν δική του απόφαση να φύγει! Μετά την απόρριψη της θέσης του κιθαρίστα Geordie Walker των Killing Joke, ο Trey Spruance, που ήταν μαζί με τον Patton στους Mr. Bungle, απεδέχθη την πρόταση του γκρουπ και αποτέλεσε το νέο κιθαρίστα.

Το 1995 κυκλοφόρησε το “King for a Day... Fool for a Lifetime” και μάλιστα μετά την ηχογράφησή του απεχώρησε ο Spruance και τη θέση του ανέλαβε προσωρινά ο τεχνικός της μπάντας, Dean Menta, ώστε να πραγματοποιηθεί περιοδεία προώθησης του δίσκου! Το άλμπουμ έφτασε τις 1.5 εκατομμύριο πωλήσεις παγκοσμίως και κατέκτησε τη θέση με το νούμερο 31 του Billboard 200.
Αποτέλεσε ένα συνονθύλευμα τραγουδιών από διάφορα μουσικά είδη. Χαρακτηριστικά αναφέρονται το soul jazz-funk “Evidence”(και με ισπανικό στίχο στην αργεντίνικη έκδοση), τα heavy metal “Digging the Grave” και “Cuckoo for Caca”, το country western rock “Take This Bottle” έως και το bossa nova “Caralho Voador”! Από τα κομμάτια του δίσκου τα “Evidence”, “Digging the Grave” και “Ricochet” γυρίστηκαν και σε βιντεοκλίπ!

Το 1997 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το “Album of the Year” με νέο κιθαρίστα, τον Jon Hudson, που ήταν μαζί με τον Billy Gould στους Systems Collapse! Ο δίσκος έφτασε τις 2 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως και κατέκτησε τη θέση με το νούμερο 41 του Billboard 200, αλλά απέσπασε μετριοπαθείς κριτικές από κριτικούς και οπαδούς! Τα τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν τα: “Stripsearch” (γυρίστηκε και σε βιντεοκλίπ), “Last Cup of Sorrow”(έγινε και βιντεοκλίπ), “Ashes to Ashes” (γυρίστηκε και σε βιντεοκλίπ), “Collision” και “Naked in Front of the Computer”.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους για την προώθηση του δίσκου, οι Faith No More, φορούσαν κοστούμια, ενδυματικό στυλ που συνέχισαν να ακολουθούν και μετά την επανένωσή τους!

Στις αρχές του 1998 άρχισαν να διαχέονται φήμες πως ο Patton εγκατέλειψε το συγκρότημα, πράγμα που επιβεβαιώθηκε μερικώς, αφού ο Billy Gould ανακοίνωσε μέσω e-mail και fax τη διάλυση της μπάντας στις 20 Απριλίου του 1998! Συγκεκριμένα, δήλωσε πως η σχετική απόφαση πάρθηκε από κοινού, χωρίς να αποδοθούν ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ενώ παράλληλα θα δινόταν η ευκαιρία σε κάθε μέλος να ακολουθήσει τα δικά του προσωπικά σχέδια! Τέλος, ευχαρίστησε όλους όσους στήριξαν τους Faith No More.

Τα διάφορα μέλη του συγκροτήματος ακολούθησαν διαφορετικές ατραπούς! Συγκεκριμένα, ο Patton ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία ονόματι Ipecac Recordings και επέστρεψε στους Mr. Bungle. Δάνεισε τη φωνή του σε διάφορα συγκροτήματα όπως οι Tomahawk, Fantômas και Peeping Tom καθώς και σε video games όπως The Darkness, Portal και Left 4 Dead. Επιπλέον, συνεργάστηκε με τον παραγωγό Dan the Automator σε διάφορα Trip hop, Acid Jazz άλμπουμ όπως το “Lovage: Music to Make Love to Your Old Lady By”.

Ο Roddy Bottum δημιούργησε το Indie pop, Indie rock, Alt-Rock συγκρότημα, Imperial Teen. Ο Billy Gould ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία ονόματι Koolarrow Records και υπήρξε παραγωγός σε διάφορα άλμπουμ όπως τα: “Vainajala” (1998) της Φιλανδικής rock μπάντας CMX, “Living Targets” της Γερμανικής μπάντας The Beatsteaks, "FUCC the INS", "Kultura Diktatura", "We Came To Take Your Jobs Away" της Gypsy punk, Alternative metal μπάντας Kultur Shock.
Επιπρόσθετα έπαιξε μπάσο στα άλμπουμ “Transgression” των Fear Factory το 2005 και “Nerostitele” της Ρουμάνικης metal μπάντας Coma το 2007. Τέλος, ανέλαβε το ρόλο του κιθαρίστα στην περιοδεία των Harmful το 2007 και ήταν και παραγωγός στο δίσκο τους 7.

Ο Mike Bordin έπαιξε στο συγκρότημα του Ozzy Osbourne τόσο σε ζωντανές εμφανίσεις όσο και στην επανηχογράφηση των “Blizzard of Ozz” και “Diary of a Madman” (αφού ο αρχικός ντράμερ Lee Kerslake και ο αρχικός μπασίστας Bob Daisley είχαν καταθέσει αγωγή γιατί δεν είχαν λάβει οικονομικές απολαβές από τα πνευματικά δικαιώματα)καθώς και στα άλμπουμ “Down to Earth”(2001), “Live at Budokan” (2002), “Under Cover” (2005) και “Black Rain” (2007). Επιπλέον αντικατέστησε τον Bill Ward των Black Sabbath και τον David Silveria των KoЯn(2000), μετά από προβλήματα υγείας που είχαν αντιμετωπίσει αμφότεροι! Τέλος το 2002 συμμετείχε στο “Degradation Trip” του Jerry Cantrell(Alice in Chains).

Ο Jim Martin κυκλοφόρησε το 1996 το solo άλμπουμ του Milk and Blood και έπαιξε ως guest star στα άλμπουμ “Garage Inc.”(1998)των Metallica, “Antipop” (1999) της alternative rock, funk rock, funk metal αμερικάνικης μπάντας Primus καθώς και στο ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ των Echobrain(2002) του Jason Newsted!

Μετά από 11 χρόνια εικασιών και φημών οι Faith No More ανακοίνωσαν στις 24 φεβρουαρίου 2009 την επανένωσή τους.
Το σχήμα αποτελείτο από τα μέλη του “Album of the Year”. Εντός αυτού του πλαισίου ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους η περιοδεία The Second Coming Tour(ή αλλιώς Reunion Tour) με πεδίο έναρξης το Brixton Academy του Λονδίνου. Σχεδόν ταυτόχρονα(8 Ιουνίου) κυκλοφόρησε και η συλλογή “The Very Best Definitive Ultimate Greatest Hits Collection”.

Από τότε πραγματοποίησαν διάφορες ζωντανές εμφανίσεις στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ωκεανία! Μεταξύ άλλων πέρασαν και από τη χώρα μας, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, στις 10 Αυγούστου 2009 στο Θέατρο Βράχων μαγεύοντας και γεμίζοντας με ενέργεια το κοινό!
Η περιοδεία τους συνεχίστηκε το 2010 και οι θαυμαστές τους είχαν την ευκαιρία να τους απολαύσουν ξανά στις 13 Ιουλίου 2010, στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας στο Ελληνικό, στο πλαίσιο του Ejekt Festival!

Μετά από μία μουσική αποτελμάτωση 11 μηνών οι Faith No More έδωσαν 4 παραστάσεις στη Λατινική Αμερική. Στην εναρκτήρια μέρα(8 Νοεμβρίου 2011) έπαιξαν ζωντανά ένα μυστηριώδες κομμάτι, δίνοντας λαβή για φήμες περί νέου μουσικού υλικού!
Στις 7 Ιουλίου του 2012 έδωσαν την τελευταία τους συναυλία στο φεστιβάλ Sonisphere στη Γαλλία μέχρι την επανεμφάνισή τους στα μουσικά δρώμενα στις 4 Ιουλίου 2012 στο Hyde Park παίζοντας support στους Black Sabbath. Κατά τη διάρκεια του σόου εκτέλεσαν δύο νέα μουσικά κομμάτια, τα "Motherfucker" και "Leader of Men" τα οποία εμπεριέχουν πολλά πειραματικά-εναλλακτικά στοιχεία(προπομποί ενός νέου άλμπουμ;).

Στις 29 Μαΐου 2014 το γκρουπ πόσταρε στο λογαριασμό του στο Twitter μία φωτογραφία του Mike Patton μαζί με το ακόλουθο μήνυμα: “Η επανένωση ήταν ευχάριστη, αλλά τώρα είναι η ώρα να γίνουμε λίγο δημιουργικοί”.
Για να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο στις 20 Αυγούστου του 2014 με παρόμοιο μήνυμα: ”Η Reunion Tour τελείωσε, το 2015 τα πράγματα πρόκειται ν’ αλλάξουν”.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται νέα σενάρια για επιστροφή τους στη δισκογραφία που τελικά επιβεβαιώθηκαν αφού το Μάιο του 2015 θα κυκλοφορήσου νέο δίσκο μετά από χρόνια και θα τιτλοφορείται "Sol Invictus". Μέχρι τότε το μόνο γνωστό γι’ αυτούς είναι ότι θα συμμετάσχουν ως headliners στο φεστιβάλ Soundwave στην Αυστραλία το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2015.

Ας ευχηθούμε(όλοι στο Rocktime.gr) οι Faith No More να συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν θετικά τόσο συνθετικά όσο και με τις ζωντανές τους εμφανίσεις! Διότι κάποιοι δεν θέλουν ν’ απαγκιστρωθεί η μουσική από παρωχημένες μουσικές νόρμες!
Γι’ αυτό ας βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί:
”Όχι την ανία! Ναι στην καινοτομία!”

Δισκογραφία

· We Care a Lot (1985)

· Introduce Yourself(1987)

· The Real Thing(1989)

· Live at the Brixton Academy(1991)

· Angel Dust(1992)

· King for a Day… Fool for a Lifetime(1995)

· Album of the Year (1997)

· Who Cares a Lot?( 1998)

· This Is It: The Best of Faith No More( 2003)

· Epic and Other Hits(2005)

· The Platinum Collection(2006)