// Rocktime Groups

// To Be A Rock And Not To Roll

The Who: Live At Leeds ή αλλιώς το "καλύτερο live άλμπουμ όλων των εποχών"

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Αφιερώματα » Diamonds & Pearls

Το τρίτο άλμπουμ των Foreigner "Head Games", το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1979 συνέχισε και ενίσχυσε την ανοδική πορεία τους, που ήδη στηριζόταν στα 2 προηγούμενα άλμπουμ τους ("Foreigner’’ 1977 και "Double Vision" το 1978).

Ο παραγωγός Roy Thomas Baker διάσημος για τη συνεργασία του με τους Queen και ιθύνων νους του θρυλικού πλέον "Bohemian Rhapsody’’ έδωσε έμφαση στην πιο rock πλευρά του βρετανοαμερικανικού συγκροτήματος, κάτι που είναι εμφανές στα περισσότερα τραγούδια τους.
Εκείνο όμως που κάνει το "Head Games’’ ιδιάζουσα περίπτωση στη δισκογραφία της μπάντας είναι τα καλύτερα τραγούδια του δεν ήταν εκείνα που έγιναν διάσημα χάρη στη ραδιοφωνική τους προβολή.
Να τονίσουμε εδώ, για όσους δεν το γνωρίζουν ότι το όνομα του συγκροτήματος οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι ο ‘’εγκέφαλος’’ και ιδρυτής της ομάδας, ο Mick Jones μαζί με τους Ian Mc Donald (πρώην King Crimson) και Dennis Elliot ήταν Βρετανοί μεγαλωμένοι στην Αμερική , ενώ οι Lou Gramm, Al Greenwood και Ed Gagliardi γηγενείς Αμερικανοί.

Είναι χαρακτηριστικό δε, ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Mick Jones, οι Βρετανοί του γκρουπ, ακόμα και αν έπαιζαν σε live στη Μ. Βρετανία, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ξένους ακόμα κι εκεί.
Το άλμπουμ ξεκινάει πάρα πολύ δυνατά, με το πιο metal τραγούδι κυριολεκτικά στην ιστορία του συγκροτήματος από καταβολής δισκογραφίας τους. Το ‘’Dirty White Boy’’ χαρακτηρίζεται από ένα δυναμικά άγριο riff και αποτελεί περίπου έναν φόρο τιμής στον "βασιλιά’’ Elvis Presley. Κάποιοι μάλιστα ακροατές κατηγόρησαν το τραγούδι ότι περιέχει κρυπτορατσιστικά μηνύματα.
Φυσικά τα μέλη του γκρουπ απορρίπτουν αυτές τις κατηγορίες ως ανόητες και υπερβολικές. Η επιτυχία ήταν πολύ μεγάλη, καθώς παρέμεινε 9 εβδομάδες στο Top 40 των ΗΠΑ. Από την άλλη το ‘’Love On The Telephone’’ είναι πολύ πιο κοντά στο στυλ και στην αισθητική των τραγουδιών που καθιέρωσαν τους Foreigner στα δύο προηγούμενα LP τους.
Βεβαίως θυμίζει πάρα πολύ το "Cold As Ice’’. Συνδυασμός hard rock και southern rock είναι το "Women’’, το οποίο ίσως για κάποιες μεταφεμινίστριες της εποχής μας να είναι ‘’σεξιστικό’’ και ‘’μισογυνικό’’. Ίσως εδώ ο στίχος:’’Women that stab you back with a switchblade knife’’ να τους δίνει ένα πάτημα.
Σε επίπεδα πιο μελωδικού κλασικού ροκ κινείται το "I ll Get Even With You’’, που αρέσει προσωπικά στον γράφοντα, και είναι γεγονός ότι ακούγεται πολύ ευχάριστα. Και μάλιστα ίσως αυτό να είναι και το ύφος που ταιριάζει πιο πολύ στους Foreigner, κάτι που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια σήμερα που έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα της σταδιοδρομίας τους 45 χρόνια μετά.

Το "Seventeen’’ είναι ένα hard rock track στη "σκληρή γραμμή’’ του δίσκου χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. Το ομώνυμο "Head Games’’ είναι ίσως το πιο διάσημο το σήμα κατατεθέν τραγούδι του άλμπουμ, το οποίο στηρίζεται πάρα πολύ στη φωνή του Lou Gramm, ο οποίος δίνει εξαιρετική ερμηνεία.
Tα keyboards κυριαρχούν κατά κράτος. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές βέβαια ότι παραπέμπει στο "Feels Like The First Time’’, από την άλλη πλευρά όμως προιδεάζει το μουσικό ύφος που θα ακολουθούσαν από δω και στο εξής οι Foreigner στη ανατέλλουσα δεκαετία του 80, από το άλμπουμ ‘’Four’’ και μετά.
Η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται και από το επόμενο τραγούδι, το "Modern Day’’ ένα pop rock, feel good track , το οποίο μάλιστα έχει έντονες επιρροές από το μουσικό κίνημα new wave, το οποίο είχε αρχίσει να κυριαρχεί τότε και θα επικρατούσε στα 80s. Η δύναμη της φωνής του Gram διακρίνεται και στο "Blinded by Science’’, το όποίο έχει ως χαρακτηριστικό του τον τόνο μιας δραματικής μπαλάντας.
Στοιχειωμένο το fade out με το key piano. Αμέσως μετά έχουμε το "Do What You Like’’ ένα τραγούδι σε πιο ακουστικούς folk ρυθμούς γραμμένο από τον ίδιο τον Gramm και τον Mc Donald. Το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ, κατά την εκτίμηση πολλών και τη δική μου είναι το "Rev On The Red Line’’.
Τα φωνητικά είναι τέλεια, το κεντρικό riff πολύ δυνατό και η ερμηνεία του Gramm από τις καλύτερες που έχει δώσει ποτέ. Το ρεφρέν είναι συγκινητικό και υπέροχο. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το τέλειο pop rock τραγούδι. Υπάρχει και ένα bonus track, το "Zalia’’, το οποίο προστέθηκε κατά την επανακυκλοφορία του album σε cd το 2002.
Η όλη διαδικασία ηχογράφησης πραγματοποιήθηκε στα Atlantic Studios στη Νέα Υόρκη, με επιπλέον υποστηρικτική δουλειά στα Cherokee Studios στο Los Angeles. Στο άλμπουμ συμμετείχε για πρώτη φορά ο μπασίστας Rick Willis, και επιπλέον ήταν το τελευταίο εγχείρημα με τα ιδρυτικά μέλη Ian Mc Donald και Al Greenwood.
Να σημειωθεί ότι αντιδράσεις είχε προκαλέσει, το αρκετά προκλητικό είναι η αλήθεια για τα δεδομένα της τότε εποχής εξώφυλλο, που παρουσίαζε μια αναστατωμένη νεαρή κοπέλα (η δεκαπεντάχρονη ηθοποιός-μοντέλο Lisanne Falk) σε αντρικές τουαλέτες.
Το "Head Games" σκαρφάλωσε στο νούμερο 5 του Billboard 200 παραμένοντας 41 εβδομάδες, κέρδισε τον χαρακτηρισμό του ‘’πλατινένιου’’ και σημείωσε 5 εκατομμύρια πωλήσεις σε αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ. Όποιος ασχολείται και από ακαδημαικής πλευράς με τη rock μουσική αξίζει τον κόπο, οπωσδήποτε να το μελετήσει.

Επιμέλεια: Δημήτρης Πολίτης