25/01/2025
Ξεκινώντας να μεταφέρω τις σκέψεις μου για το λαμπρό γέννημα που φέρει τον τίτλο "Carved in Stone", ένιωσα κυριολεκτικά σαν ένας τοσοδαμικρούλης που χάσκει μπροστά σε ένα αχανές δημιούργημα προσπαθώντας να συλλάβει έστω και το ένα εκατομμυριοστό από αυτό που ατενίζει.
Υπήρξαν στιγμές που προσπαθώντας να περισυλλέξω τις σκέψεις μου για το αριστούργημα που λαξεύτηκε στη συνείδηση των progressive metal οπαδών, ένιωθα τον ίδιο ιδρώτα που έλουζε το McGyver όταν προσπαθούσε να αφοπλίσει βόμβες με μια οδοντογλυφίδα, ένα τσιμπιδάκι για τα μαλλιά και ένα βραστό αυγό: Αν επιθυμείς να φέρεις εις πέρας την αποστολή και να γράψεις ένα αφιέρωμα για τη δεύτερη κυκλοφορία των Shadow Gallery απαιτούνται κινήσεις προσεκτικές και λόγια καλά ζυγισμένα, λόγια σταράτα.
Το "Carved in Stone" που φέτος φτάνει 30 ανοιχτόμυαλα χρόνια, έχει σμιλευτεί με χρυσά γράμματα όχι μόνο εντός έδρας, δηλαδή στο progressive rock/metal αλλά και παραέξω, σε χώρους εκτός του προοδευτικού. Κι όμως σπάνια ένα σχήμα αξίζει και έχει δώσει τόσα για να πάρει πίσω τόσα λίγα.
Διότι δε γίνεται να δηλώνεις λάτρης της τέχνης που είχε σαν μούσα την Ευτέρπη και να μην γοητεύεσαι από τις διεγερτικές μελωδίες που συνέθεσαν και συγκέντρωσαν οι Shadow Gallery στο sophomore δίσκο που ακολούθησε του ελπιδοφόρου ομώνυμου ντεμπούτου. Στρώσεις και ιστοί από ήχους και μελωδίες οι οποίοι λες και αναγεννιόνται στη ψυχή σου κάθε φορά που τους αφουγκράζεσαι. Ακροάσεις επί ακροάσεων ύστερα από τρεις δεκαετίες και το αυτί συντονίζεται και «ξεκλειδώνει» νέα ηχητικά τοπία που δεν είχε εντοπίσει τις προηγούμενες φορές, αντιλαλώντας στο νου ξανά και ξανά ακόμα και όταν το όραμα ξεθωριάζει ή παύει να υφίσταται.
Η προοδευτική rock μουσική "τσαμπουκαλεύεται" ρομαντικά με την αντίστοιχη μεταλλική, δίνοντας σάρκα και οστά στην φαντασίωση του κάθε ακροατή πίσω στα 90's που οραματίζονταν μια συνέχεια της βαρύνουσας κληρονομιάς που άφησαν μπάντες όπως οι Yes, οι ELP ή οι Camel. Το σχήμα από την Πενσιλβάνια υπό τη σκέπη της ευλογημένης για το χώρο Magna Carta, συλλέγει τις παραπάνω επιρροές, τις ανακατεύει με AOR μελωδίες και ηχητικά «δάνεια» από Queen και Marillion και παραδίδει ένα αποτέλεσμα για όλα τα γούστα. Ακόμα και στις μετρημένες πιο ποπίζουσες και catchy στιγμές δε νιώθεις το δάκτυλο καμίας μελιστάλαχτης βαρεμάρας να σε τσιγκλάει. Η διαχείριση γίνεται με τον σωστό τρόπο και σερβίρεται εντέχνως.
Από το πρώτο ντροπαλό ομώνυμο ντεμπούτο του 1992 μέχρι το 1995 οι Shadow Gallery έκαναν πολλά βήματα εμπρός αν και το 1993 βρέθηκαν στο χείλος της διάλυσης όταν ο Chris Ingles (πλήκτρα, πιάνο) αποφάσισε πως ήθελε να επιστρέψει στα πανεπιστημιακά θρανία, με τους υπόλοιπους να ψάχνουν μάταια χωρίς τελικά να βρουν κάποιον αντικαταστάτη στα μέτρα τους. Θεωρούσαν ότι κανείς δεν μπορούσε να μπει στα παπούτσια του βασικού τους πληκτρά. Να φανταστείτε πως μεταξύ των υποψηφίων βρέθηκε ακόμα και ο Jens Johanson που μεγαλουργούσε συνθετικά και επί σκηνής με τον Dio και τον Malmsteen και αργότερα με τους Stratovarius μεταξύ άλλων.
Βλέπετε, ποτέ οι Shadow Gallery δεν αποτελούσαν τη βασική ασχολία των μελών της (!!!), οι οποίοι έχουν τις καθημερινές τους δουλειές και πάλι μέσα στο χώρο του ήχου.
Πάντα έβαζαν σαν προτεραιότητα την προσωπική τους ζωή και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που η πρώτη live εμφάνιση του συγκροτήματος έγινε στο μακρινό 2010, στην έδρα τους.
Δυστυχώς έγινε μετά το θάνατο του βασικού τους τραγουδιστή Mike Baker (1963-2008) με μια ευρωπαϊκή περιοδεία να ακολουθεί περνώντας θριαμβευτικά και από τα μέρη μας.
Πίσω όμως στα 90's όπου οι Shadow Gallery άρχισαν να κάνουν τα σχέδια για τον διάδοχο του πρώτου δίσκου τους. Η κίνηση ματ έγινε εξαρχής με την πρόσληψη του Gary Wehrkamp που στα επόμενα χρόνια δεν θα είναι ένα απλό μέλος αλλά ένας από τους βασικούς εκφραστές του οράματος των Shadow Gallery.
Βοήθησε κρίσιμα και στην παραγωγή του "Carved in Stone" που ήταν βαθμίδες πάνω από το ντεμπούτο τους. Ο κιθαρίστας/πληκτράς ποτέ δεν αρνήθηκε πως προτιμάει τους Shadow Gallery να είναι πιο instrumental. Ευτυχώς δεν εισακούστηκε στην ολότητά της αυτή η επιθυμία του.
Επιπλέον οι Shadow Gallery προσέλαβαν και ένα live drummer, ο οποίος ήταν και ο πρώτος ever της μπάντας. Το όνομά του είναι Kevin Soffera και πήρε μέρος μόνο στις ηχογραφήσεις, υπόψιν όμως, ένα... ανθρώπινο χέρι πίσω από τα drums έκανε αναμφισβήτητα τη διαφορά στον ήχο σε σχέση με ένα προγραμματισμένο χαζοκούτι.
Αφήσαμε τα γύρω γύρω και επιτέλους φθάσαμε στο μουσικό περιεχόμενο.
Ε, εδώ τι να πρωτοπείς. Τι θα έλεγες αν έμπαινες σε ένα τεράστιο κήπο πλούσιο με φανταχτερά φυτά, έντονα ποτισμένα με τα πιο δραματικά χρώματα και τα αρώματά τους να μοσχομυρίζουν χορεύοντας στην ατμόσφαιρα. Περνάς τις πύλες της γκαλερί των σκιών μη γνωρίζοντας τι να πρωτοπροσέξεις από τις 20 συνθέσεις, εκ των οποίων 5 ιντερλούδια δημιουργήματα του Ingles με πιο ενδιαφέρον από αυτά το "Celtic Princess".
Προικισμένοι μουσικοί όλοι τους και πολυεργαλεία. Μόνο ο τραγουδιστής και ο drummer είχαν...από ένα πόστο!! Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ, θα ξεχωρίσω λίγο παραπάνω τον Carl Cadden James που είναι από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς στο χώρο και όπως διαφαίνεται καθαρά εκ του αποτελέσματος, απέδειξε στο "Carved in Stone" το εξαίρετο στιχουργικό του ταλέντο. Πρόκειται για ένα συναισθηματικό rollercoaster, από τα χαμηλά ("The gifts of our lives lost in the sands of time") στα ψηλά (The wheels are in motion, forever they turn and are carved in the great book of life), κομίζοντας στο τέλος το μήνυμα της ελπίδας.
Ένα χρόνο μετά από την καταιγιστική πρώτη τους εμφάνισ...
Ξεκίνησαν τα όργανα! Η Άνοιξη μπαίνει με τραγούδια κα...
Νέο δίσκο κυκλοφορούν οι Σουηδοί Perfect Plan στις 28 Φεβρου...
Νέο σόλο άλμπουμ κυκλοφορεί στις 28 Φεβρουαρίου ο τραγο...
Το Release Athens 2025 υποδέχεται τον Παύλο Παυλίδη, το Σάββατο ...