Wolfmother: "New Crown"

11/11/2014

Κατηγορία: Κριτικές

3390

Με πολλές αλλαγές μας έρχονται οι Wolfmother στη τρίτη τους δισκογραφική απόπειρα. Οι συνεχόμενες αλλαγές μελών, είναι κάτι που διατηρείται και σε αυτή τους την προσπάθεια και δυστυχώς περισσότερο καταλήγει σαν προσωπικό project του Andrew Stockdale, αλλά αυτό δεν μας χαλάει καθόλου.

 

Ο ήχος τους κυμαίνεται στα γνωστά μονοπάτια που μας έχουν συνηθίσει με τις προηγούμενες δουλείες του και το New Crown διαπραγματεύεται έντεκα συνθέσεις με τα μέλη να επανέρχονται πάλι στα τρία.
Ομολογώ πως τους αγάπησα και τους αγαπώ από τον πρώτο του δίσκο, έτσι έχω παρακολουθήσει όλη τους την πορεία έως τώρα. το άλμπουμ εξελίσσεται φυσιολογικά σε αντιστοιχία με την πορεία τους έως τώρα. Δεν κινείται ακριβώς στα ίδια μονοπάτια με τα προηγούμενα γιατί δεν ξεχωρίζει εύκολα κάποιο κομμάτι, πέρα από το ““I Aint Got No”” και ο τιμονιέρης αποφασίζει να κάνει ένα βήμα παραπάνω.
Είναι ποιο δύσπεπτος από τους προηγούμενους και απαιτεί αρκετές ακροάσεις ώστε να υπάρχει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ δομημένο εξίσου ομοιόμορφα με τα άλλα, όμως εάν έβγαινε τώρα ίσως να μην έκαναν το ίδιο  “μπαμ” που έκαναν όταν πρωτοξεκίνησαν.
  Επίσης μου κάνει εντύπωση που αρχικά είχε κυκλοφορήσει μόνο ιντερνετικά ενώ στην πορεία βγήκε και στα δισκοπωλεία ενώ οι “έξυπνοι” έλληνες πωλητές δίσκων, δεν είχαν καν ιδέα για την κυκλοφορία του, αδικώντας τους και πάλι, ξεχνώντας την έκρηξη που είχαν κάνει στην αρχή με το ομώνυμο άλμπουμ που τους οδηγούσε για ένα διάστημα σε διαρκή έλλειψη.
Τι να πω πια.. Καταλαβαίνω την οικονομική κατάσταση που επικρατεί και ότι προτιμούν τα λαϊκά και τα σκυλάδικα να πιάνουν χώρο στα ράφια τους, παρά τα ροκ αλλά όταν μιλάμε για εμπόριο, κοιτάμε και τι μπορεί να πουλήσει βγάζοντας έξω τα προσωπικά γούστα και επιλογές. Λάθος τακτική.
Αν τους βρείτε σε κάποιο κατάστημα αγοράστε τους, δεν θα σας απογοητεύσουν, αν πάλι δεν τους βρίσκετε πουθενά στην Ελλάδα, υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να τους ακούσετε. Εξάλλου από παλιά γινόταν αυτό και πάντα βρίσκαμε τρόπο να κρατάμε ζωντανή την μουσική που αγαπάμε.
It’s Only Rock ‘N’ Roll, But I Like It!
 
Γιώργος Βαλιμίτης