Για όλους τους φανς που πιστεύουν ότι χωρίς τον Ace οι Kiss έμοιαζαν περισσότερο με ταμειακή μηχανή παρά με τη ροκ ν’ ρολ μπάντα που άφησε ιστορία, το “Spaceman” είναι μια απολαυστική δόση Frehley. Τα ελαφρώς νυσταλέα φωνητικά, ο θρυλικός κιθαριστικός τόνος στα σόλο – στοιχείο που ανεβάζει από μόνο του ακόμη και την πιο μέτρια σύνθεση- οι αυτοβιογραφικοί στίχοι και ο βρυχηθμός στα ριφ, ο απαλλαγμένος από τις εμπορικές συμβάσεις των Kiss, είναι όλα εδώ.
Ο Ace έχει παίξει όλες τις κιθάρες στο δίσκο, κάνει ασφαλώς τα φωνητικά καθώς και έχει ηχογραφήσει το μπάσο, σε όλα εκτός από δύο κομμάτια. Δίπλα του, σε δύο κι αυτός κομμάτια (οι επίσης παλιοσειρές Scot Coogan και Matt Starr παίζουν στα υπόλοιπα), ο μόνιμος σχεδόν συνοδοιπόρος του ντράμερ Anton Fig, τον οποίο γνώρισε πριν 40 χρόνια στην ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ του, όταν ακόμη βρισκόταν εντός Kiss.  Το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε από το άλμπουμ είναι το βαρύ, με αλητήριο ριφ “Bronx Boy”, στο οποίο ο Ace ξαναεπισκέπτεται τις πρώϊμες μέρες πριν μπει στους Kissόταν ήταν μέλος μιας ιρλανδέζικης συμμορίας, των Ducky Boys.
 
Στο απενοχοποιημένα heavy “Pursuit of Rock and Roll” ονοματίζει τις βασικές του επιρροές, τα ακούσματα που τον έκαναν αυτόν που είναι “So sick of looking at reality TV / and like the Beatles said, you gotta ‘Let It Be – I love the Rolling Stones, these boys set me free.’”, πριν εξαπολύσει δύο από τα αμίμητα σόλο του και υπογραμμίσει τί είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται: “I want a life, liberty and the pursuit of rock n’ roll”.
Χωρίς στεγανά, προχωρά και διασκευάζει έναν μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερό του και «ελαφρύτερο» καλλιτέχνη, τον για ένα φεγγάρι A.O.R. πρωταγωνιστή Eddie Money. Η βερσιόν του Alice στην επιτυχία του Money (US#14, 14/3/87, αν και στην πραγματικότητα και η δική του επανεκτέλεση ήταν, από τον άσημο Billy Satellite) έχει ειδικό βάρος. H φωνή του υποφέρει με αξιοπρέπεια το βάρος των χρόνων στο “I Wanna Go Back”, το οποίο σέβεται, αλλά γεμίζει με τις κιθάρες του σα να θέλει να ισοσταθμίσει νοσταλγική του κοψιά. «Ήμουν αραχτός στο κρεββάτι με τη Rachael (την 53χρονη ηθοποιό Rachel Gordon, μόνιμη σύντροφό του από το 2010) και βλέπαμε βίντεο στο YouTube. Μπήκε τότε αυτό το κομμάτι. Της λέω: αυτό θα το διασκευάσω. Είναι γραμμένο για μένα».
Eυχάριστη νότα επίσης το ότι στα δύο κομμάτια που δεν παίζει και το μπάσο, έχουμε μια απροσδόκητη εμφάνιση : ο Gene Simmons ! Στo “Without You I’m Nothing” και το “Your Wish Is My Command” και τα δύο γραμμένα στο προσωπικό στούντιο του Ace, Rancho Santa Fe στην California, ο Simmons δίνει το κάτι παραπάνω, αν ακούσει κανείς καλά, αφού άλλωστε έχει και εξ ημισείας συνθετικό credit (σιγά μην τον άφηνε). Με δεδομένο ότι έχει ρεύσει μπόλικο λεκτικό δηλητήριο ανάμεσα στους δύο τις δεκαετίες που πέρασαν, είναι παρήγορο ότι έστω και τώρα, μπορούν να συνυπάρξουν. Η πρώτη κίνηση άλλωστε έγινε από μέρους του και προς τον Stanley, με τον οποίο έπαιξαν μαζί προ διετίας τη διασκευή “Fire And Water’ των Free στο άλμπουμ με τις διασκευές του Frehley (“Origins, Vol. 1”).
“No need to worry, I’ll be home soon, ’cause I’m rockin’ with the boys” λέει ο Frehley στο “Rockin’ With the Boys”, ένα παλιό δικό του από τις μέρες των Kiss, κάτι σαν το δικό του Beth, ενώ στο “Mission To Mars” έχουμε μια ακόμη κιθαριστικά φορτωμένη τορπίλη. Το “Off My Back” είναι ένα τυπικό γέμισμα, όμως το εξήμισι λεπτών “Quantum Flux” είναι ένα ινστρουμένταλ όπου Who και ψυχεδέλεια ενώνονται αποδεικνύοντας ότι ο Ace, έστω και στα γεράματα, είναι μουσικός νους. Ο τύπος γενικά το ευχαριστιέται.
O Ace παραμένει μορφή γιατί κυρίως επιβίωσε, έχοντας αψηφήσει την μοίρα του πολλές φορές. Ήταν ο πρώτος που δήλωνε από το ’79 ότι δεν άντεχε την εμπορική μηχανή της προσποίησης που είχαν βάλει μπροστά οι άλλοι δύο. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου και του αξίζει να το απολαμβάνει, καθώς, παρά το ότι λατρεύεται στην Αμερική, αυτός είναι απλώς ευγνώμων που μπορεί να παραμένει ζωντανός και ικανός να γράφει και να παίζει τη μουσική του. Γι’ αυτό και πείθει ότι το εννοεί το “I want a life, liberty and the pursuit of rock n’ roll”.
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου