Treat: "Tunguska"

15/10/2018

Κατηγορία: Κριτικές

3024

Θεωρώ πως τούτη η κυκλοφορία 33 χρόνια έπειτα από την πρώτη κυκλοφορία τους, πως είναι το μεγαλύτερο διάστημα που περίμενα μία μπάντα από τα εφηβικά μου χρόνια για να κυκλοφορήσει δίσκο.

 

Άλλωστε είμαι ιδιαίτερα περήφανος συνάμα και χαρούμενος αφού οι TREAT είναι από τις πρώτες μπάντες που παρουσίασα το μακρυνό 1985 το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το "Scratch and Bite", όταν το μελωδικό-A.O.R zine "Melodic Carousel" που τυπωμένο στον πολύγραφο κυκλοφορούσε για 15-20 συνομήλικους μου που τότε δείχνανε ενδιαφέρον γι’ αυτό το "φλώρικο"είδος και όχι για το "βαρύ και ασήκωτο" metal (που εννοείται γούσταρα και γουστάρω).
Εκείνη την εποχή η ενασχόληση με το μελωδικότατο και πανέμορφο μουσικό χρυσωρυχείο του Scandie AOR-Melodic ήταν για ελάχιστους που όμως δεν με πτόησε διόλου και έτσι μετά από 3 δεκαετίες περίπου.
ενθυμούμαι με νοσταλγία στα 1988 και την κάθοδο του "ξεβλαχεμένου" επαρχιώτη φοιτητή που επισκέφθηκε την πρώτη βδομάδα αθηναϊκής εγκατάστασης  το θρυλικό Happening στην ιστορική οδό Χαριλάου Τρικούπη στο νούμερο 13 για να αγοράσει (ξανά) τα Scratch and Bite (1985) και The Pleasure Principle (1986)
καθώς και την  λαχτάρα  να βάλω το cd στο φορητό Sony Discman και να ακούσω τα αποκτήματα.
Και τι άκουσε; τον αγαπημένο ήχο του  AOR μελωδικού  rock από μία σπουδαία μπάντα. Η συνταγή ήταν και είναι γνωστή: σπουδαίες μελωδίες, εξαιρετική κιθαριστική αρμονία, καθάρια μελωδικότατα φωνητικά, σφιχτοδεμένη ρυθμική γραμμή, περίτεχνα κιθαριστικά σόλος και μερικές (όλες κατά την ταπεινή μου σκέψη/ακοή) πιασάρικες συνθέσεις-υμνωδίες!!

Τα ίδια ακριβώς που ακούω στο "Tunguska" (που  αφηγείται μία μυστηριώδη, μεγάλη έκρηξη του 1908 στις Σιβηρία) του 2018 με όλα τα συστατικά δηλαδή της επιτυχίας! Πιο συγκεκριμένα:
Ο δίσκος ξεκινά με το "Progenitors". Με μία μοναδική ατμοσφαιρική  εισαγωγή που ελπίζω ότι θα εκκινήσει την συναυλία στο club του μελωδικού ήχου και όχι μόνο, το Crow, στις 20 Οκτωβρίου.
Εξελίσσεται με ένα δυναμικό κοφτερό μουσικό ριφ που γιγαντώνεται από τη ρυθμικότητα των τυμπάνων.
Αμέσως δε, αντιλαμβανόμαστε την υψηλή ποιότητα παραγωγής τα μελωδικά φωνητικά λάμπουν ιδιαίτερα στο ρεφραίν.
Εξαιρετικό και το σολάρισμα της κιθάρας. Ιδανικότατο ξεκίνημα και πριν πάρουμε ανάσα έρχεται το άσμα του δίσκου  που τιτλοφορείται "Always Have, Always Will", ένας ύμνος από τα παλιά με την  poppy αίσθηση της κιθάρας και το γκρουβαριστό  riff. Πιασάρικο μέχρι "θανάτου" (μελωδικού εννοείται), ανεβαστικό και κάλεσμα για πάρτι.
Το "Best of Enemies" αρχίζει με μία σκοτεινή και βαριά μουσική φρασούλα για εξελιχθεί σε βαρύτατο μουσικό κεραυνό. Εξαιρετική δουλειά στην κιθάρα με ιδιαίτερα κοφτερό και στακάτο ήχο. Η αγαπημένη μου σύνθεση το "Rose of Jericho" με τη μελωδικότατη εισαγωγή αναμειγνύει μαεστρικότατα τη μουσική γλαφυρότητα της σύνθεσης με την τραχύτητα της κιθάρας.Πραγματικά υπέροχο!
Το "Heartmath City" είναι ίσως το λιγότερο εντυπωσιακό τραγούδι που όμως έχει μία υπέροχη μπασογραμμή κι αυτό βέβαια οφείλεται στον εξαιρετικό μουσικό Pontus Egborg, που εμφανίζεται και με τον  King Diamond αλλά και με τους Tainted Nation, The Poodles, Zan Clan και  Lion's Share, που με τον μεστό του ήχο στο μπάσο μεταβάλλει τις συνθέσεις από αδιάφορες (όπως αυτή ) σε ιδιαίτερα αξιάκουστες.
Το "Creeps" περισσότερο ρυθμικό και ενδιαφέρον σε όλες τις μουσικές του γραμμές. Με το "Build the Love" η εισαγωγή με τα  πλήκτρα το καθιστά άκρως μελωδικό, με τη μορφή της ηλεκτρονικής μπαλάντας που του προσδίδει. Ογκώδες και το ρεφρέν του και είναι πραγματικά ευχάριστο ως άκουσμα και ιδιαίτερο.
Το "Man Overboard" που ακολουθεί, ξεκινά με μία  ιδιαίτερα heavy μουσική φράση που αναπτύσσεται με την παρουσία του μπάσου σε ένα "μετρονομικό μάθημα" που η μελωδικότητα της φωνής του αγέραστου Robert Ernlund το "απογειώνει" συνεπικουρούμενη από το πανέμορφο σολάρισμα των συνθεσάιζερς και της κιθάρας.
Τα "Riptide", "Tomorrow Never Comes και το "All Bets Are Off" θυμίζουν ξεκάθαρα την σουηδική μελωδική σχολή με τα πανέμορφα φωνητικά, τις "ταξιδιάρικες" κιθάρες και τα πλουσιοπάροχα πλήκτρα/πιάνο.
Ο δίσκος κλείνει με το "Undefeated" με εξαίσια φωνητικά, πανέμορφη επωδό και υπέροχη μουσικότητα της μπάντας. Ταξιδιάρικη, μελωδική σύνθεση. Φυσικά και είμαι χρόνια εθισμένος στη μουσική των  Treat (μεταξύ μας και ό,τι μελωδικοσουηδικοσύνθεσης κυκλοφορεί και έτσι από την επανασύνδεση του  2006 χαίρομαι τις κυκλοφορίες της μπάντας που επανεμφανίστηκε με αμιγώς ατόφιο κλασικότατο AOR μελωδικό  hard rock ήχο (μακάρι να μπορούσα να γράψω το ίδιο και για τους υπεραγαπημένους μου Europe, αλλά αυτό είναι μεγααααάλη συζήτηση) σήμα κατατεθέν των  Treat.
Γιατί την ίδια ανατριχίλα που αισθάνθηκα το βράδυ της 23ης του Απρίλη στο Live Club, Trezzo sull'Adda, της Ιταλίας (Μιλάνο) και συγκεκριμένα στο Frontiers Rock Festival 2016, ακούγοντας τους ίδιους "ύμνους" και αρκετούς ακόμη δοσμένους από την μπάντα που λατρεύω, φαντάζομαι πως θα ακούσω-ουμε και το βράδυ της 20ης Οκτωβρίου στο Crow Club που θα τους φιλοξενήσει παρέα με τους έλληνες μουσικούς αγαπημένους "ήρωες" Kingdragon!!
Συνοψίζοντας, το "Tunguska" είναι η ιδανικότερη επιστροφή των TREAT, με το κλασικό  AOR, μελωδικό hard rock που λατρεύουμε εδώ στο rocktime.gr και που εκπληρώνει όλα τα στοιχεία της  παράδοσης του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος. Σίγουρα υπόσχεται πολλά για το μέλλον το εγγύς και το απώτερο.

Νότης "Rose Of Jericho" Γκιλλανίδης