// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Κριτικές

Απολαύστε την ροή του ποταμιού σε κάθε του σημείο και προσπαθήστε στο τέλος να κρατήσετε το δάχτυλο σας μακριά από το να ξαναπατήσετε το play... οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Κάπου στα τέλη του 2012 τοποθετήθηκε χρονικά άλλο ένα τέλος του κόσμου ή πλανήτη Γη.

Για το γεγονός, το 2009 εκεί στο Hollywood πραγματοποιήθηκε άλλη μία υπερπαραγωγή καταστροφής με την ομώνυμη ταινία “2012” να βγαίνει στις ανά τον κόσμο σκοτεινές αίθουσες με σχετική εμπορική επιτυχία.
Στις αρχές λοιπόν του 2012 και ένα εξάμηνο περίπου πριν την εκπλήρωση της προφητείας καταφέρνουν “εγκαίρως” να κυκλοφορήσουν την τέταρτη ολοκληρωμένη τους δουλειά εν ονόματι “Painted Windows Black” οι PALE DIVINE.
Έκτοτε πέρασαν σχεδόν 6,5 χρόνια, το τέλος του κόσμου συνεχίζει επιδεικτικά να καθυστερεί την έλευση του, χωρίς ωστόσο αυτό να μας προκαλεί καμία μα καμία ανησυχία.

Ανησυχία αντίθετα μας προκάλεσε η εξαετής και πλέον αποχή των PALE DIVINE από τα δισκογραφικά δρώμενα, μία ανησυχία που επιτέλους λαμβάνει τέλος με την ενδεδειγμένα δυναμική επιστροφή της καθόλα αγαπημένης μας τετράδας... καλά διαβάσατε, καθώς η 23χρονη πλέων μπάντα από την Πενσιλβανία μετεξελίχθηκε προσφάτως από τρίο σε κουαρτέτο (τουλάχιστον για τις live εμφανίσεις) με την προσθήκη δεύτερου κιθαρίστα και τραγουδιστή, του συνοδοιπόρου των κκ. Greg Diener (κιθάρα, φωνή), Darin McCloskey (ντραμς) στους πιο hard rockers BEELZEFUZZ, κ. Dana Ortt. Σημειωτέον ότι το “αδερφάκι” BEELZEFUZZ κυκλοφόρησε τον δεύτερο full δίσκο του με τον τίτλο “The Righteous Bloom” το 2016...check it!
Η μόνη θέση που για αρκετά χρόνια ταλαιπωρήθηκε είναι αυτή του bass player με τον Ron McGinnis να την κατέχει πλέον σταθερά από το 2012.

Με αυτά και με αυτά ερχόμαστε στο σήμερα και στην κυκλοφορία του πέμπτου κατά σειρά πονήματος των Αμερικανών με τίτλο το όνομα τους. Το “Pale Divine” διαρκεί μόλις 46 λεπτά σε αντίθεση με τον προκάτοχο του που είχε 20 επιπλέον λεπτά μουσικής με τον ίδιο όμως αριθμό κομματιών (8).... Αποτέλεσμα; Μικρότερες διάρκειες και αισθητά ανεβασμένες ταχύτητες -ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια κατά βάση heavy/doom μπάντα– σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, ακόμα και στα ας πούμε mid-tempo κομμάτια. Όλα τα στοιχεία και οι αναφορές που έχουν αφομοιώσει στην μουσική τους είναι εδώ.
Φυσικά Black Sabbath (εναρκτήριο riff στο Curse of Shadows), Saint Vitus, Trouble, Candlemass, occult 70's αναφορές αλλά και συσχετισμοί με σύγχρονους συνοδοιπόρους όπως οι Argus αλλά ναι, και οι Grand Magus (αγαπημένοι!).
Προσωπικά ανακάλυψα σε κιθαριστικά σημεία συσχετισμούς με Gov't Mule και Wishbone Ash (Ship of Fool) ακόμα και φωνητικές γραμμές αλά James Dewar – Robin Trower band (Shades of Blue). Ο Greg Diener είναι κυριολεκτικά αφινιασμένος. Σε μεγάλη συνθετικά, εκτελεστικά και ερμηνευτικά φόρμα, εκτοξεύει riffάρες κατά ριπάς ενώ το rhythm section σκορπά τον τρόμο (λυπάμαι το έδαφος που καλείται να σηκώσει το βάρος τους κάθε φορά).
Η αλληλουχία των κομματιών είναι ιδανική κρατώντας το ενδιαφέρον στα ύψη ενώ και μέσα σε κάθε ένα από αυτά συντελούνται απίστευτες διεργασίες αποτυπώνοντας την έμπνευση του συγκροτήματος και τολμώ να πω ότι για το είδος διακρίνονται αχνά prog -με την καλή έννοια- τεχνικές στα ευφυέστατα γυρίσματα και αλλαγές.

Το νέο άλμπουμ είναι αισθητά πιο heavy από το εξαιρετικό “Painted Windows Black”, το οποίο ωστόσο συγκριτικά ηχεί αρκετά εσωστρεφές σε σχέση με τον διάδοχο του καθώς συντελέστηκε κατά κάποιο τρόπο ολική επαναφορά στις ρίζες.
Εν τέλει οι PALE DIVINE επέλεξαν να πατήσουν με το ενάμισι πόδι στα metal 80'ς και με το άλλο μισό στα heavy 70's καταφέρνοντας να μας εντυπωσιάσουν απρόσμενα θετικά. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι τόσο δεμένο που θα ήταν άδικο να επιλέξω κομμάτια που ξεχωρίζουν καθώς όλα έχουν την δική τους ειδική θέση μέσα σε αυτό ως αναπόσπαστο μέρος του.
Εν κατακλείδι, στα χρόνια ενασχόλησης μου με την σκληρή μουσική κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όταν οι μπάντες επιλέγουν να βαφτίσουν μία δουλειά τους με το ίδιο τους το όνομα -αν αυτό δεν είναι το πρώτο τους άλμπουμ- το κάνουν όταν θεωρήσουν ότι βρίσκονται σε ένα κομβικό σημείο της πορείας τους, θέλοντας να του προσδώσουν ειδικό βάρος ώστε να καταστεί σημείο αναφοράς για το μέλλον.
Μετά από αρκετές προσεκτικές ακροάσεις, τείνω να καταλήξω ότι ότι το “Pale Divine” άλμπουμ χτυπάει κορυφή -τουλάχιστον για μένα- στην μέχρι σήμερα πορεία του συγκροτήματος. Οι μόνοι που μπορούν να ανατρέψουν το δεδομένο αυτό είναι μόνο οι ίδιοι, με κάποιο από τα επόμενα δημιουργήματα τους... μέχρι τότε, απολαύστε!!!

Tracks: 1. Spinning Wheel 2. Bleeding Soul 3. Chemical Decline 4. So Low 5. Course The Shadows 6. Shades of Blue 7. Silver Tongues 8. Ship of Fools

Band: Greg Diener – Guitars, Vocals Darin McCloskey – Drums Ron McGinnis - Bass

✍ Jack Syrmaleon (ECLECTIC SHADOWS team)