Το “Devil’s Highway” του ’15 αποτέλεσε μια κορύφωση για το δυναμικό των Beggars, αφού πρώτη φορά πέτυχαν να αποτυπώσουν σε δίσκο τη δύναμη του live τους ήχου, εισέφερε κομμάτια που θα μείνουν στο setlist τους για καιρό και βραβεύτηκε από το περιοδικό “Metal Hammer” για το ότι ξεπέρασε τα 12.000 αντίτυπα. Έκτοτε, η μπάντα δεν άλλαξε το modusoperandi της – το να παίζουν παντού και συνεχώς – βρήκαν νέο ντράμερ στο πρόσωπο του Πέτρου Κοτσίδα και το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα αναμενόταν με ενδιαφέρον.
Το 5^ο άλμπουμ τους, “The Day I Lost My Head”, με το άμεσα επιδραστικό εξώφυλλο (από τα καλύτερα φέτος – made in Sugahtank) κυκλοφόρησε αρχές Αυγούστου και είναι από τις σημαντικές κυκλοφορίες της φετινής δισκογραφικής σοδειάς.
Ο ήχος αυτή τη φορά είναι ακόμη καλύτερος, πιο στουντιακός, ογκώδης, πιο καθαρός, χωρίς να χάνει καθόλου από την αιχμή του (η παραγωγή έγινε στο στούντιο “Prova” με υπεύθυνο τον Νίκο “Lizzard” Χαλκούση). Ο αρχηγός των Beggars, Γιάννης Πασσάς, πιστός στο σκληροτράχηλο φωνητικό blend από Dave Wyndorf και Lemmy, αυτή τη φορά αφήνεται πιο συχνά σε αργούς ρυθμούς (Kyuss συναντούν τους Black Stone Cherry bourbon), με στίχους αρκετά εσωστρεφείς, ενώ συνθετικά επεκτείνεται με ορισμένα πολύ γεμάτα αποτελέσματα.
Η σκοτεινή mantra του “Medusa”, το καθηλωτικό, βγαλμένο από soundtrack μοντέρνου western “Genesis” και το χειμαρρωδώς ψυχεδελικό instrumental “Intersolar Traveller” είναι τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με την πρώτη ακρόαση και μεγαλώνουν διαρκώς όσο τους δώσεις την προσοχή σου.