Danger Zone: ''Don't Count on Ηeroes''

02/09/2019

Κατηγορία: Κριτικές

2913

Η δεκαετία που διανύουμε, όσο αφορά τον σκληρό ήχο, είναι πολύ σημαντική, τόσο από θέμα κυκλοφοριών από μεγαθήρια που μεγαλουργούν τις τελευταίες δεκαετίες, όσο από μπάντες των '00ς που μεγαλώνουν αλλά και από νέα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν και κάνουν θραύση.

 

Υπάρχει όμως και μια ειδική κατηγορία η οποία δεν είναι τόσο διακριτή, αλλά για όσους παρακολουθούμε αυτή τη μουσική είναι πολλή όμορφη και ενδιαφέρουσα.
Αφορά συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του '80 βγάζοντας ένα με δυο δίσκους για δυο δεκαετίες χάνονται και έρχονται μετά από τόσα χρόνια και επαναδραστηριοποιούνται είτε δισκογραφικά είτε στο σανίδι επαναφέροντας όμορφες μνήμες σε όσους τους ακολουθούσαν από την αρχή,και έθαψαν αυτές τις αναμνήσεις μέσα στις δεκαετίες.
Ένα τέτοιο συγκρότημα είναι οι Ιταλοί hard rock ήρωες Danger Zone που δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην Ιταλία και πήραν την απόφαση να μετακομίσουν στις Η.Π.Α. και το L.A ,για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα ώστε να αποκτήσουν φήμη.
Κοντα στις αρχές του '90 η πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια ''Line of fire'' έμεινε σε πιο underground μονοπάτια ενώ η ανατολή του ''grunge'', τους ανάγκασε να τα παρατήσουν .
Το 2011 κυκλοφορεί επίσημα το ''Line of fire'' με τον ιδρυτή και κιθαρίστα Roberto Priori,να αναλαμβάClνει τη παραγωγή. Από τότε έχουν κυκλοφορήσει τα ''Undying'' (2012),και ''Closer to heaven'' (2016) το οποίο ήταν από τις πιο ξεχωριστές κυκλοφορίες στο χώρο του hard rock/aor για εκείνη τη χρονιά.
Τον ερχόμενο Οκτώβριο του τρέχοντος έτους κυκλοφορούν το τέταρτο δισκογραφικό τους διαμάντι 'Don't count on heroes ''.
Ομολογώ ότι και στις πολλοστές  φορές που άκουσα το δίσκο η  φωνή του Giacomo Γιγαντε-lli (Gigantelli τελος πάντων) με καθήλωσε καθώς έχει τρομερή έκταση και μου θυμίζει πολύ τον τεράστιο 'Biff Byford.
Στις κιθάρες οι Roberto Priori και Danilo Faggiolino,γράφουν πολύ όμορφες μελωδίες από αυτές που έχουμε χρόνια να ακούσουμε στο χώρο.
Κομμάτια όπως ''Faster than love'', ''Somewhere out there'' ,''Destiny'',και ''Down to Passion''αναδεικνύουν το ταλέντο της σύνθεσης ξεκινώντας κάθε κομμάτι από το βασικό riff, το  κουπλέ που κορυφώνεται με το ρεφραίν να ακολουθεί το solo και έπειτα το κάθε κομμάτι τελειώνει με το ρεφραίν. Σημαντική και η προσφορά του Pier Mazzini στα keyboards που όταν αναδεικνύονται το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Υπάρχουν όμως στιγμές μέσα στο άλμπουμ που θάβονται.
Αυτό που με ξένισε λίγο ήταν η προσέγγιση της παραγωγής ,καθώς τα πρώτα φωνητικά ήταν πολύ πάνω από τα υπόλοιπα όργανα και από τα δεύτερα φωνητικά και όταν οι κιθάρες ακούγονται ξερές.
Παρόλα αυτά το ''Don't count on heroes'' μαζί με τις 3 όμορφες power μπαλάντες  "Rise again", "Forever now" και ''Εternity'' με τις εσωτερικές του αναζητήσεις και τις όμορφες μελωδίες σε κερδίζει.
Σε μερακλώνει ρε παιδί μου και μπορείς να φανταστείς τους Danger Zone δίπλα σε μπάντες όπως οι Pretty Maids και οι ''Hardline''... ΑΝΕΤΑ!!


Γιάννης Γιουρτζάκης