// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

American Tears: "Free Angel Express"

01/11/2020

Κατηγορία: Κριτικές

2469

Υπάρχουν μουσικοί, και μουσικοί αλλά υπάρχουν και καλλιτέχνες που κάνουν άριστα την δουλειά τους, είναι γνωστοί στην πιάτσα αλλά δεν έχουν πάρει τις δοξασίες των media και την αποθέωση κοινού στο μέγεθος που τους αναλογεί. Φυσικά για ορισμένους μπορεί να είναι συνειδητή επιλογή ή για κάποιοι άλλοι απλά θέλουν να κάνουν καλά την δουλειά τους και να βγαίνει το "μεροκάματο".

Μάλλον στην κατηγορίες αυτές συμπεριλαμβάνεται ο γερόλυκος και πολυτάλαντος Mark Magnold με πολλά μουσικά ένσημα στην πλάτη του και με δημιουργική πορεία πέντε δεκαετιών.

Kάνοντας μία μίνι αναδρομή σε ότι έχει κάνει ετούτος ο σπουδαίος μουσικός θυμίζουμε ότι, το ξεκίνημα του έγινε με την progressive/psychedelic rock μπάντα των Valhalla από τα τέλη των '60s, ακολούθησαν οι American Tears με τρία άλμπουμ στα μέσα της δεκαετίας του '70 ενώ με τους Touch στις αρχές της δεκαετίας του 1980 έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.

Στη συνέχεια συνεργάζεται με μεγάλα εμπορικά ονόματα όπως ο Michael Bolton και η Cher ενώ υπογράφει μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το "I Found Someone".

Το 1989 με το σχήμα των Drive She Said, προσπαθεί να κάνει ένα ακόμη πιο melodic/aor βήμα και το πετυχαίνει με σειρά αξιόλογων δίσκων ενώ το 1997 με τους Flesh & Blood (συμμετέχουν ο τραγουδιστής Danny Vaughn και ο κιθαρίστας Al Petrelli) δημιουργούν ένα πανέμορφο κλασικό ροκ δίσκο με τίτλο "Βlues for Daze".

Το 1998 ξανασυναντά τον Al Fritch (Drive She Said) αλλά και πολλούς σημαντικούς μουσικούς όπως τα αδέλφια Kulick, M.Bolton, N. Hopkins και με την ονομασία Mystic Healer κυκλοφορούν έναν υπέροχο μελωδικό άλμπουμ.
Εχει προηγηθεί όλων αυτών το πρώτο σόλο του άλμπουμ το 1996 με τίτλο "Mirror Image" και λίγα χρόνια αργότερα το 2003 κυκλοφόρησε ένα ακόμη σόλο δίσκο το "Lift".
Επίσης το 2000 είχε φορμάρει το φοβερό project των Sign (συμμετέχουν μέλη των Zebra, Kansas, BOC) και κυκλοφόρησαν δύο εξαιρετικά melodic rock/aor άλμπουμ.

Εν τέλει το 2018 αποφασίζει να ξαναζωντανέψει τους American Tears κυκλοφορώντας διαδοχικά δύο άλμπουμ, το "Hardcore (2018) και το "White Flags (2019).

Την φετινή χρονιά ο Mark Magnold κυκλοφορεί το "Free Angel Express" με βάση τα δαιδαλώδη του πλήκτρα, τις prog/rock ενορχηστρώσεις, τα μελωδικά του ρεφρέν και τα jazz τύμπανα και όλα αυτά φυσικά χωρίς να ακούγεται ούτε νότα κιθάρας.

Το άλμπουμ ξεκινά με το "Sledgehammered" το οποίο θυμίζει έντονα το "Thunderstruck" των AC/DC, με τα πλήκτρα να δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα ενώ στο πειραματικό "Set It On Fire" κυριαρχούν αρχικά τα τύμπανα αλλά το ποπ ρεφρέν που ακούγεται μαζί με τα πλήκτρα "γλυκαίνουν" την εν λόγω σύνθεση.

Ακολουθεί η τριλογία "Free Angel Express/Resist/Outta Here" όπου το ξεκίνημα θυμίζει Genesis, Vangelis και ΕLP, αφού πάλι τα πλήκτρα του Mark Magnold οδηγούν σε μία μοντέρνα ψυχεδελική prog σύνθεση βγαλμένη από τα '70s με τα φωνητικά να ακούγονται "σκοτεινά".

To "Not For Nothing" είναι σε ύφος Frank Zappa με τα τύμπανα να παίζουν κόντρα στον ρύθμό εν αντιθέση με το χαλαρό "Glass" περιέχει ένα ρεφρέν που το οδηγεί σε μία όμορφη aor κορύφωση παράλληλα κάτι ανάλογο συμβαίνει στο "Everything You Take" αλλά σε πιο δυναμικό μοτίβο

Στο "Roll The Stone" η μελαγχολική φωνή του Mark Magnold σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο ενώ διασκευή στο "Blue Rondo" του μεγάλου τζαζίστα Dave Brubeck απλά επιβεβαιώνει το δεξιοτεχνικό χάρισμα των μουσικών του δίσκου.

Η εισαγωγή του “Can’t get Satisfied” θυμίζει κάτι ανάμεσα στους πρώιμους Deep Purple και στους Nice αλλά ακολουθεί περισσότερο τα βήματα των D.P.

Το "Woke" ξεκινά σαν ένα ταξιδιάρικο μπαλαντοειδές κομμάτι, το οποίο εξελίσσεται σε μία χορευτική ποπ/ροκ σύνθεση με το σόλο να σε καθηλώνει αφού τα πλήκτρα "μεταμορφώνονται" σε σαξόφωνο.

Το "Shadows Aching Karma" έχει κι αυτό μία εκπληκτική εισαγωγή με μελωδικές γραμμές που παιχνιδίζουν με τα '80s.
Το αργόσυρτο "So Glow" είναι πάλι ένας ερμηνευτικός θρίαμβος του Mark Magnold ενώ τo άλμπουμ κλείνει με το πιανιστικό “Rise to the Light” και το ορχηστρικό “Tusk (Blood on the Ivory)”

Η αίσθηση που μου αφήνει το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι λίγο περίεργη μιας και νομίζω ότι οι εκπληκτικές και συνάμα λιτές μελωδίες του άλμπουμ καθώς και οι βαθιά συναισθηματικές ερμηνείες του Mark Magnold "υπονομεύθηκαν" άθελα τους από τον ίδιο τον δημιουργό μιας και η καθολική απουσία κιθαριστικών στιγμών και η κουραστική ενορχήστρωση των τυμπάνων μας στέρησαν ένα πραγματικό αριστούργημα.

Για την ιστορία τύμπανα στο "Free Angel Express" παίζει ο Alex Landenburg (Stratovarius, Kamelot, Rhapsody, Cyhra) και παράλληλα συμμετέχουν ο μπασίστας Barry Sparks (UFO, Dokken), ο μπασίστας και τραγουδιστής Doug Howard (Touch, Utopia, Edgar Winter Band) και ο κιμπορντίστας Charlie Calv (Angel, Shotgun Symphony).

Φώτης Μελέτης