Προσωπικά λοιπόν, αυτού του είδους οι κυκλοφορίες με ενθουσιάζουν, όπως και τούτη εδώ.
Σκεφτείτε λοιπόν πως στα "τελειώματα" του "δύστροπου" και ιδιότροπου/ιδιόμορφου 2020 οι George Lynch και Jeff Pilson (πρόσφατα συνεργάστηκαν στο εξαιρετικό End Machine) μαζί με μία ομάδα μουσικών "αστέρων", όπως οι Marq Torien (Bulletboy), ο Angelo Moore (Fishbone), ο Wil Martin (Earshot) και ο σπουδαίος ντράμερ  Brian Tichy (Whitesnake/Ozzy) δημιούργησαν έναν album διασκευών.
 
Και γνωρίζω τι σκέπτεσθε: μία ομάδα από Hard Rockers, θα διασκευάσουν κάτι από  AC/DC ή κάτι κλασικό από τα '70ς, όπως το "Speed King" ας  πούμε ή κάτι από  Led Zeppelin ίσως;;
Ε, λοιπόν δεν υπάρχει κάτι σχετικό παρά μόνο το "Lucille" σε ζωντανή εκτέλεση και αυτό ως επιπλέον κομμάτι στην γιαπωνέζικη έκδοση.
 Προσωπικά με εξιτάρει το "σκοτεινό" στην εκτέλεση του, "One Of Us" της Joan Osbourne. Ή το αγαπημένο μου στα '80ς από την Martika (εντάξει και αυτό διασκευή από  Carole King ήταν) "I Feel The Earth Move".
 Στην πραγματικότητα οι επιλογές του δίσκου αφορούν συνθέσεις που δεν ακούμε συχνά αλλά μας αρέσουν πολύ στην πραγματικότητα. Κάτι που συμβαίνει στην πραγματικότητα με το  "You Got The Love" ερμηνευμένο από την Chaka Khan and Rufus, που εδώ παρουσιάζεται σε μία απίστευτα funky εκτέλεση.
Εξαιρετική είναι και η εκτέλεση του "Ordinary World" των λατρεμένων Duran Duran, που παραμένει "ανέγγιχτη" και αποδεικνύει πόσο σπουδαίοι μουσικά είναι αμφότεροι οι καλλιτέχνες.
Η εκτέλεση της Madonna στην επιτυχία της "Music" εδώ μετατρέπεται σε ένα οιστροιονικό χορευτικό τραγούδι που κάλλιστα θα στεκόταν σε οποιαδήποτε χορευτική πίστα τότε, όπως και τώρα.
Όσοι δεν έχετε, κακώς, ακούσει μέχρι τώρα το άριστο δημιούργημα των One Republic & Timbaland, "Apologise",  εδώ θα ακούσετε μία ραδιοφιλική εξαιρετική μπαλάντα.
 Tα "Nowhere To Run" των Martha Reeves & The Vandellas σε μία εκδοχή που θα ταίριαζε στους The Stones, ενώ η προσέγγιση στο "Kiss" του αείμνηστου Prince  ηχεί το ίδιο αισθησιακά όπως και το πρωτότυπο.
Η δραστικότερη παρέμβαση γίνεται στην απίστευτη σύνθεση "It’s The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine) "  των R.E.M. ακούγεται λίγο και από Aerosmith ενώ το "Champagne Supernova" ακούγεται ακόμη πιο εκθαμβωτικά μελαγχολικό από ό,τι το πρώτο-ερμήνευσαν οι Oasis.
 Πραγματικά, τα χρήματα μου έπιασαν τόπο για αυτήν την αγορά ενός εξαιρετικού δίσκου που θα "κοσμεί" τη μουσική βιβλιοθήκη μου στο τμήμα των διασκευών!

Νότης "I Feel The Earth Move" Γκιλλανίδης