Dennis De Young: ''26 East Vol.2''

23/07/2021

Κατηγορία: Κριτικές

1857

26 East ονομάζεται η διεύθυνση της κατοικίας στην οποία μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο πρώην frontmann των Styx, Dennis De Young, εκεί στη νότια πλευρά της πόλης του Chicago.

 

Παράλληλα εκεί, στο υπόγειο του σπιτιού του σχηματίστηκε η περίφημη μπάντα για πρώτη φορά το 1962, αρχικά με το όνομα Tradewinds συνεχίζοντας ως TW4 προτού καταλήξουν το 1972 στο όνομα που τους έκανε θρυλικούς.

Χρειάζεται άραγε συστάσεις ένας τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνης;;;
Σαφέστατα όχι! Από την άλλη πλευρά όμως δεν είναι δυνατό να μην τιμούμε κατ εξακολούθηση ένα τέτοιο αξιοσέβαστο ταλέντο, ο οποίος ψυχή και σώματι συνέδεσε το όνομά του με μια από τις αξιολογότερες μπάντες του μελωδικού κλασικού ρόκ, γράφοντας και ερμηνεύοντας τραγούδια που ύμνησαν τον ρομαντισμό, έθρεψαν την υγιή φαντασία μας και μας έδωσαν πανέμορφες αναμνήσεις, τότε στις δεκαετίες του 70 και του 80.
Αρκεί μόνο να αναφέρουμε το γεγονός ότι 7 από τα 8 top ten singles του συγκροτήματος είναι γραμμένα από τον ίδιο, έτσι για να υπάρχει ένα δείγμα μόνο της έκτασης της αξίας και του ταλέντου του.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε όταν ο γείτονάς του Jim Peterik, ιδρυτικό μέλος των Survivor, τον παρακίνησε να εργαστεί ξανά σε κάποιο μουσικό project λέγοντάς του,ότι ο κόσμος χρειάζεται τη μουσική του.
Κατόπιν συνεργάστηκαν με αποτέλεσμα να προκύψει υλικό από αρκετά τραγούδια κάποια από τα οποία συνετέλεσαν στη δημιουργία του album ''26 East'' το 2020.
Ο De Young θεώρησε ότι αυτό θα έπρεπε να είναι και το τελευταίο εγχείρημα της καριέρας του πριν την οριστική του απόσυρση, όμως ο CEO της Frontiers Records, Serafim Perugino, όντας πολύ ικανοποιημένος από την όλη δουλειά, επέμενε ότι ο όγκος των τραγουδιών θα ήταν καλύτερο να ''σπάσει'' σε δύο άλμπουμ και έτσι καταλήξανε και στη δημιουργία του ''26 Εast Vol. 2''.
O De Young εξιστόρησε σαρκαστικά  σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Ultimate Classic Rock  πώς το ξέσπασμα της πανδημίας πέρυσι βοήθησε ουσιαστικά τη δημοτικότητα του πρώτου μέρους ''26 East Vol 1":
''Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ πέρυσι ημέρα Δευτέρα, την Τετάρτη της ίδιας εβδομάδας ήταν η εβδομάδα κατά την οποία ο WHO - και δεν εννοώ ο Pete Townshed και o Roger Daltrey, αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας- κήρυξε κατάσταση πανδημίας. Και τότε σκέφτηκα ότι το timing ήταν ευνοικό.''
Επίσης εξαίρει τη συμβολή του καλού φίλου και γείτονά του Jim Peterik: ''Εάν ήταν η ενθάρρυνση και το ταλέντο του, απλά δεν είχα ηχογραφήσει αυτό το υλικό.''
12 μελωδικότατα, καλοδουλεμένα τραγούδια απαρτίζουν το περιεχόμενο το άλμπουμ.
Ξεκινάμε με ένα retro επικό ορχηστρικού επιπέδου pop rock track, το ''Hello Goodbye'', το οποίο πλαισιώνεται από εξαιρετικά φωνητικά, ιδίως στο ρεφρέν.
Ανεβαίνουμε σε ρυθμούς μελωδικού ροκ, με τα riff να δίνουν τον τόνο τους, στο ''Land Of The Living'', που μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε τους Styx.
Ο τίτλος του επόμενου ''Last Guitar Hero'', δικαιώνεται αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με δυνατά riff τα οποία μας δίνουν ένα δυναμικό hard rock τραγούδι.
Τελείως διαφορετικό το επόμενο, το ''Your Saving Grace'' ένα απόλυτα θρησκευτικό gospel άκουσμα, με μαγευτικά chorus, που αγγίζει και συγκινεί τον ακροατή.
Το ''Proof Of Heaven'' είναι μια πανέμορφη power ballad, με υπερτέλεια φωνητικά, ένα απόλυτα Styx τραγούδι και αυτό με θρησκευτικό περιεχόμενο, όπου ο De Young δίνει μια από τις καλύτερες προσωπικές του ερμηνείες, τουλάχιστον σε αυτό το άλμπουμ.
Πάμε αμέσως μετά σε μία συγκινητική ερωτική power ballad, το ''Made For Each Other''.
Το ''There s No Turning Back Time'' ξεκινάει ως  μια παλαιομοδίτικη '70s μπαλάντα, απόλυτα νοσταλγική, η οποία δυναμώνει βάζοντας περισσότερα ροκ στοιχεία από τη μέση και μετά συγκεκριμένα από το 2:11.
Στο πνεύμα αυτών που αντιμετωπίζουμε ως ανθρωπότητα, το ''St Quarantine'', είναι ένα μελωδικό pop rock τραγούδι, σε αισιόδοξο τόνο,δίνοντας έμφαση στη θετική σκέψη και θέλοντας να τονώσει το ηθικό των ακροατών και όχι μόνο.Χαρακτηριστικός ο στίχος ''So we can plan for a new tomorrow''.
Ρυθμικό ροκ τραγούδι με υπαρξιακούς στίχους είναι το ''So Little We Know'', ρεφρέν δε είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.
Μια καθηλωτική μπαλάντα που ηρεμεί το πνεύμα είναι το ''Always Time'', η οποία στηρίζεται στα πολύ ατμοσφαιρικά πλήκτρα και στα εντυπωσιακά φωνητικά.
Και ναι, έχουμε και το ''Isle Of Misanthrope'', το οποίο ξεκινάει ως ακουστική μπαλάντα και μετατρέπεται σε ένα καθαρό hard rock έως και heavy metal track που παραπέμπει σε Scorpions.
Όσο για το τελευταίο τραγούδι με το οποίο κλείνει το άλμπουμ, το ''Grand Finale'' διαρκεί μόλις 1:59 και αποτελεί ένα μικρό αλλά εντυπωσιακό επικό κλεισιμο.
Το ''26 East Vol.2'' είναι μια φιλόδοξη και φιλότιμη συνάμα κυκλοφορία, αντάξια ενός καλλιτέχνη, που στα 74 του χρόνια, δείχνει να το έχει ακόμα μια χαρά και επιβεβαιώνει τον θρύλο του σε απόλυτο βαθμό.
Προσωπικά ελπίζω να μην σηματοδοτεί τη συνταξιοδότησή του!
 
Δημήτρης Πολίτης


 

// Old Time Rock

// Live Favorites